-Τι άλλαξε στη ζωή σου τους τελευταίους μήνες;
-Ξεκουράστηκα πάρα πολύ, έκανα πράγματα για τον εαυτό μου, είδα ωραίες παραστάσεις, τους φίλους μου, κοιμήθηκα, έκανα τις γυμναστικές μου, χαλάρωσα. Είχα πολύ μεγάλη ανάγκη αυτή τη ξεκούραση, γιατί δουλεύω συνέχεια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ενώ, τα τελευταία χρόνια, είχα μαζί και θέατρο και γυρίσματα.
-Επαναπροσδιόρισες τις σχέσεις σου με ανθρώπους που υπήρχαν στη ζωή σου;
-Δεν χρειάστηκε να κάνω ένα διάλειμμα για να σκεφτώ. Τα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, παίρνουν τον δρόμο που πρέπει να πάρουν.
-Μετάνιωσες που έχασες τόσο χρόνο από τη ζωή σου δουλεύοντας τόσο πολύ;
-Δεν είμαι ανθρακωρύχος για να το μετανιώσω, ούτε κάνω μία δουλειά με συγκεκριμένη και ίσως βαρετή καθημερινότητα. Είμαι τυχερή γιατί κάνω μία δουλειά που αγαπάω πάρα πολύ, είναι πολύ συνυφασμένη με τη ζωή μου και με τους φίλους μου, με ισορροπεί. Δεν κάνω μία δουλειά απ την οποία περιμένω την «απόσυρση» και τη «σύνταξη»- και μακάρι να μην έρθει και ποτέ. Απλώς, κάθε άνθρωπος- είτε είναι ελεύθερος επαγγελματίας, είτε καλλιτέχνης, είτε απλός υπάλληλος- έχει και ανάγκη από αγρανάπαυση ώστε να μπορέσει να ξαναδεί με κέφι τα πράγματα, με μία φρέσκια ματιά.
-Κατάφερες τουλάχιστον να βγάλεις πολλά λεφτά τον τελευταίο καιρό από τη δουλειά σου, σε συνδυασμό και με τις διαφημίσεις που έκανες;
-Πληρώθηκα καλά, αλλά δεν έχω εκείνα τα λεφτά ώστε να μην χρειάζεται να δουλεύω από δω και πέρα και να κάθομαι όλη τη μέρα.
-Ξεχρέωσες το σπίτι σου;
-Ναι, αλλά ως εκεί. Δεν έχω υποχρεώσεις τρομερές, δεν έχω ανοιχτεί σε επιχειρήσεις, δεν έκανα επενδύσεις, δεν έχω ρισκάρει ποτέ οικονομικά.
-Πιστεύεις ότι τα χρήματα που κατάφερες να κερδίσεις το προηγούμενο χρονικό διάστημα, δεν θα τα ξαναδείς;
-Εννοείται ότι δεν τα ξαναδώ ποτέ, εκτός κι αν γίνει κανά θαύμα. Αυτά τα λεφτά του παρελθόντος, πιστεύω πως δεν θα τα ξαναδεί κανείς. Και αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τη δουλειά μου, αλλά την κοινωνία γύρω μας. Αν δεν έρθει ο κόσμος να πληρώσει για να σε δει στο θέατρο, προφανώς θα έχεις πρόβλημα κι εσύ. Είναι ένα κύκλος όλα αυτά, ένα ντόμινο. Ακόμη και εσύ να είσαι αλώβητος από αυτό το πράγμα, σίγουρα θα σε επηρεάσει αυτό που ζει ο διπλανός σου: Η στενοχώρια του, τα δάνειά του, το γεγονός ότι δεν τα βγάζει εύκολα πέρα.
-Θυμώνεις με όλα αυτά;
-Θυμώνω, αλλά δεν ξέρω με ποιον. Αυτό που ζούμε τώρα, είναι ένα πρόβλημα του συστήματος τα τελευταία 30 χρόνια.
-Η δική σου σχέση με τα χρήματα ποια είναι;
-Στη δουλειά μου τα διεκδικώ όσο γίνεται, προσπαθώ να τα χαίρομαι γιατί δεν θα τα πάρουμε και μαζί μας, αλλά μέχρι ενός ορίου γιατί δεν θέλω να βρεθώ και στο δρόμο. Είμαι και σπάταλη, αλλά μέχρι εκεί που με παίρνει. Τώρα πια προσέχω πολύ τις τιμές, ακόμη και στο σούπερμαρκετ. Μου κάνει εντύπωση μάλιστα που, ενώ συνεχώς απολύονται άνθρωποι και μειώνονται οι μισθοί μέχρι και στο μισό, οι τιμές δεν πέφτουν. Σε τοστάδικο που πήγαινα, από τότε που έσκασε η κρίση αύξησαν τα προϊόντα τους! Επίσης, επειδή κινούμαι με το μετρό, αφού είναι κοντά στο σπίτι μου, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο αύξησαν την τιμή του εισιτηρίου και από 1 ευρώ το πήγαν 1.40, ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη κρίση και ο κόσμος έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει.
-Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
-Γεροντότερη και ελπίζω σοφότερη.
-Χωρίς γάμο και παιδιά;
-Μάλλον χωρίς, αλλά δεν το ξέρω κιόλας.
-Η σχέση σου με τα παιδιά πώς είναι;
-Τα λατρεύω πολύ, αλλά δεν έχω ζήσει πραγματικά με παιδιά, από το πρωί μέχρι το βράδυ, καλύπτοντας τις ανάγκες τους συνεχώς. Αυτό μου είναι λίγο φοβιστικό. Όταν, όμως, συναντιέμαι με παιδιά φίλων μου, έχω πολύ ωραία σχέση μαζί τους.
-Οι έρωτες σου τι σου έμαθαν, όλα αυτά τα χρόνια;
-Με έκαναν πιο ήρεμη. Το να ζεις κάτι που σε πληροί και εκπληρώνει τις ανάγκες σου για αγάπη και για έρωτα, συνήθως σε γαληνεύει.
-Πως λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι; Ζηλεύεις;
-Και ζηλεύω και τρελαίνομαι, αλλά όχι σε σημείο που να φορτωθώ άσχημα στον άλλον. Αυτό που δεν αντέχω είναι να νιώσω ότι καταπιέζω κάποιον. Θέλω ο άλλος να είναι με τη χαρά του μαζί μου, να είναι μαζί μου επειδή γουστάρει πολύ και λαχταράει.
-Εσένα σ έχουν καταπιέσει ποτέ ερωτικά;
-Έχω κάνει υποχωρήσεις επειδή το ήθελα, για να χαρεί ο άλλος, αλλά αυτό δεν το εξέλαβα ως καταπίεση.
-Πώς ήσουνα στους χωρισμούς σου;
-Στο πάτωμα (γελάει). Κοίτα, ακόμη κι αν εσύ επιλέγεις να χωρίσεις, όταν με έναν άνθρωπο έχεις μοιραστεί πράγματα, είναι πάντα επώδυνο. Μπορεί να έχει φύγει ο έρωτας και η σχέση να χάλασε, αλλά αυτούς τους ανθρώπους συνεχίζεις να τους έχεις μέσα στην καρδιά σου.
-Διατηρείς επαφές με τους πρώην σου;
-Πιο πολύ με τις βασικές μου σχέσεις. Μόνο σε μία περίπτωση έχω διατηρήσει φιλία- και μάλιστα πολύ στενή φιλία. Στις άλλες έχω κρατήσει καλές σχέσεις, αλλά κολλητοί δεν ήμασταν ποτέ.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό People, τον Ιούνιο του 2011.
