-Έχεις ζήσει όλα όσα τραγουδάς;
-Όλα! Στη ζωή μου έδωσα μεγάλη βαρύτητα στον έρωτα και δεν το μετανιώνω. Δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω όλα αυτά που λέω αν δεν αισθανόμουν το στίχο μέσα μου, αν δεν βίωνα όλες αυτές τις ιστορίες. Από τα 18 μου, τότε που έκανα την πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση, ο έρωτας ήταν και παραμένει ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ζωής μου.
-Τι κοιτούσες συνήθως σε έναν άντρα;
-Να με αγαπήσει! Λίγο το χεις; Πόσοι άντρες αγαπάνε πραγματικά σήμερα; Εγώ ποτέ μου δεν στάθηκα με έναν άνθρωπο για τα λεφτά του, για τη φήμη του ή για το τι έλεγαν οι άλλοι για εκείνον. Γι αυτό και οι σοβαρές σχέσεις που έκανα στη ζωή μου ήταν μόνο τρεις, αλλά μόνο μία φορά ερωτεύτηκα πραγματικά. Όλα τα άλλα, ήταν απλώς «περιστατικά». Δεν είχαν πόνο, δεν είχαν ταχυπαλμία. Γι αυτό και δεν ήταν έρωτες.
-Στους χωρισμούς σου πως ήσουνα;
-Ένα ράκος. Έβγαινα πάνω στην πίστα και ξεχνούσα τα λόγια μου, έτρεμα μέσα στο καμαρίνι, έλεγα «κρύψτε μου το τηλέφωνο μην το δω και τον πάρω», έχανα το δρόμο για να γυρίσω στο σπίτι μου γιατί τον σκεφτόμουν συνέχεια, επέστρεφα στο σπίτι και χτυπιόμουν στα πατώματα, με έπιανε το μαράζι, γινόμουν ένα λιώμα. Δεν μπορώ να πω ότι εγώ με τους έρωτές μου πέρασα ξέγνοιαστα και καλά. Γιατί οι έρωτες οι δικοί μου ήταν πολύ περίεργοι. Δεν ήταν απελευθερωμένοι. Ή αυτοί ήταν αλλού, ή εγώ ήμουν αλλού. Ήταν βασανισμένοι έρωτες.
-Υπήρξες τρίτο πρόσωπο σε σχέση;
-Ναι. Και υπέφερα πάρα πολύ γι αυτό. Δεν το συνιστώ σε κανέναν. Είναι αμαρτία μεγάλη. Αλλά, καμιά φορά, αυτά γίνονται και άθελά σου. Γιατί, όταν ερωτεύεσαι, όταν συναντάς εκείνο το βλέμμα που σε σκοτώνει σαν να γίνεται σύγκρουση μετωπική φορτηγών στην Εθνική οδό, δεν ρωτάς «συγνώμη, είσαι παντρεμένος; Έχεις παιδιά;». Κι όταν ξεκινάνε τέτοιες ιστορίες, δεν υπάρχει φρένο. Είναι το πάθος, είναι το παράνομο, είναι η αδρεναλίνη, είναι πολλά μαζί. Είσαι μονίμως στημένος πάνω σε ένα τηλέφωνο και περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία για να του μιλήσεις, να μην σ ακούσει η άλλη, να βγείτε μαζί και να μην σας δουν, μην πάνε και πουν τα καθέκαστα και τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Η παρανομία είναι γλυκιά, αλλά είναι και πολύ ψυχοφθόρα. Μην σου τύχει.
-Σε έχουν απατήσει ποτέ;
-Πολλές φορές. Εν γνώσει μου και με την ανοχή μου. Και ο πιο πονηρός άντρας να είναι και να θέλει να μου κρυφτεί, εγώ θα τον καταλάβω. Φαίνονται αυτά. Όταν σου μιλάει ο άντρας που αγαπάς και το μάτι του τρεμοπαίζει, να θυμάσαι πάντα ότι είναι η προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε ενημερώνει ο Θεός με τον τρόπο του. Τα μάτια μιλούν, όχι το στόμα και τα «συγνώμη».
-Συγχωρούσες μετά την απιστία;
-Ναι. Ήμουν κορόιδο. Αλλά τι να κανα; Όταν αγαπάς κάποιον, αγαπάς και τα λάθη του.
-Εσύ ήσουνα πάντα πιστή;
-Για πιστή ξεκινούσα. Λοξοδρομούσα όμως. Όχι γιατί ήθελα να απατήσω, αλλά δεν περνούσα καλά και ήθελα να ξεδώσω κι εγώ σαν γυναίκα. Βλακεία μου; Πες το κι. έτσι. Για τον άλλον, όμως, το κανα. Για να τον ξεπεράσω πιο γρήγορα.
-Έφτασες ποτέ κοντά στο θάνατο για έναν άντρα;
-Ναι, αλλά με φύλαξε ο Θεός. Ήμουν απελπισμένη, μ έναν άντρα που μου δινε ελπίδες ψεύτικες ότι κάτι μπορεί να γινόταν. Ο κόσμος τότε μ έβλεπε για κολόνα κι εγώ δεν είχα πουθενά να στηριχτώ. Πήγαινα ξημερώματα κατά το Σούνιο, μετά το πρόγραμμα μου στη «Φαντασία» που τραγουδούσα τότε και, στις στροφές, μου ρθε να δώσω μία και να πέσω στο γκρεμό. Ένιωθα ένα τίποτα, ένα μηδενικό. Δεν ξέρω τι με κράτησε και δεν έπεσα τελικά. Στο τσακ τη γλίτωσα. Γύρισα στο σπίτι μου αλαφιασμένη, σαν άρρωστη πήρα την εικόνα της Παναγίας στα χέρια μου κι έλεγα «Παναγία μου! Παναγία μου, σχώρα με! Δεν το θελα. Συγχώρα με!». Σαν φώτιση μου ήρθε αυτό εκείνη την ώρα: «Εκείνος μια χαρά είναι, με τη γυναίκα του αγκαλιά, εσύ τι πήγες να κάνεις;». Δεν τον ξαναπήρα τηλέφωνο. Από εκείνη τη στιγμή τον ξέγραψα. «Πέθανα» για πολλούς άντρες μετά, αλλά ποτέ ξανά για εκείνον.
-Τι θα ήθελες να διαγράψεις από τη ζωή σου;
-Το γάμο μου- ο οποίος κράτησε 12 ολόκληρα χρόνια- και κάποιες πολύ βίαιες καταστάσεις που έζησα στο παρελθόν. Εγώ είχα παραπάνω από έναν σύντροφο που σήκωνε χέρι επάνω μου.
-Πώς ανεχόσουν να μένεις μέσα σε μία σχέση, αφού δεχόσουν βία;
-Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Λες «θα περάσει», λες «είναι μία άσχημη στιγμή», λες «κατά λάθος έγινε», λες «είναι περαστικό», λες «θα διορθωθεί», λες «μ αγαπάει». Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος, το «αφού μ’ αγαπάει…». Και κάνεις υπομονή. Τελικά, αυτός δεν αλλάζει και εσύ καταστρέφεσαι. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή σε όλες τις γυναίκες που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη και δέχονται βία- είτε λεκτική, είτε σωματική- από τους συντρόφους τους: Σηκωθείτε και φύγετε! Οι άνθρωποι αυτοί δεν αλλάζουν, μόνο χειροτερεύουν. Είναι τέρατα!
-Σχέση με νεότερό σου άντρα θα ξανάκανες;
-Γιατί όχι; Όταν ερωτεύομαι δεν κοιτάω τη ληξιαρχική πράξη, ούτε ζητάω πιστοποιητικό γεννήσεως. Πάω όπου ακουμπάει η καρδιά μου. Τότε που χτύπησε η καρδιά, ήταν νεότερος. Παλαιότερα είχα και σχέσεις με άντρες 20 χρόνια μεγαλύτερους από μένα, το οποίο τότε είχε λειτουργήσει πολύ καλά για την εξέλιξή μου, λόγω της σοφίας τους αλλά και της ασφάλειας που αισθανόμουν πλάι τους.
-Πιο πολύ γέλασες ή έκλαψες στη ζωή σου;
-Πιο πολύ έκλαψα। Έκλαψα πολύ για τον πατέρα και τον αδερφό μου που έχασα, έκλαψα που γυρνούσα από τη δουλειά μου απογοητευμένη, έκλαψα γιατί με κουτσομπόλεψαν στα μαγαζιά που δούλευα, έκλαψα γιατί δεν με πλήρωναν, έκλαψα γιατί ήμουν φτωχή και δεν είχα να βάλω δεύτερο φουστάνι, έκλαψα γιατί κλειδωνόμουν μέσα στην κρεβατοκάμαρα και δεν έβγαινα μήπως με βρουν και με δείρουν, έκλαψα για την ταπείνωση που μου προκάλεσαν, έκλαψα που μ έκαναν να μην έχω καμία υπερηφάνεια σαν άνθρωπος επειδή με έκαναν σκουπίδι, έκλαψα γιατί με ποδοπάτησαν, έκλαψα γιατί έβγαινα να τραγουδήσω στην πίστα και καθόμουν πίσω πίσω στην ορχήστρα επειδή δεν είχαν τα παπούτσια μου τακούνια γιατί ήταν σπασμένα (συγκινείται). Συχωρεμένοι να ναι όλοι τους. Καμιά φορά κάθομαι στη βεράντα μου, βλέπω το φεγγάρι και λέω «καλά τα καταφέρναμε, Κατερίνα». Άμα είναι να ακούσει κάποιος το «μυστικέ μου έρωτα», να πει «την πέρασε κι άλλος την κατάσταση, κάποιος άλλος έκλαψε μ αυτό το τραγούδι πριν από μένα» και να ηρεμήσει η καρδούλα του, χαλάλι τόσα βάσανα.
Δημοσιεύθηκε στο περιoδικό People, τον Αύγουστο του 2011.
