ΖΕΤΑ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ: "ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΧΡΗΜΑΤΑ"

Η Ζέτα παρουσιάζει την πρώτη της συλλογή ρούχων, Zeta Makripoulia for Raxevsky, και μιλάει για τη μόδα, το θέατρο, την τηλεόραση, τις ψυχολογικές της μεταπτώσεις, τους φίλους της, τα χρήματα, τις δύσκολες περιόδους που έχει ζήσει, την ισορροπημένη προσωπική ζωή που βιώνει τα τελευταία χρόνια.

-Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς τόσο ενεργά με τη μόδα, δημιουργώντας τη δική σου συλλογή ρούχων, Zeta Makripoulia for Raxevsky;

-Γιατί αισθάνθηκα ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος συνεργασίας με τη Raxevsky-εδώ και 6 χρόνια που συνεργαζόμαστε παρουσιάζοντα τα ρούχα τους-και, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, Χειμώνα-Καλοκαίρι, που έβλεπα τις κολεξιόν, τις τάσεις, υφάσματα και χρώματα, ένιωσα την ανάγκη να μπω κάπως πιο βαθιά σ αυτό και να διευρύνω κατά κάποιο τρόπο και τη συνεργασία μας, για να ανανεωθούμε και λίγο. Ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου εδώ και ενάμιση με δύο χρόνια περίπου, που τελικά ωρίμασε και έγινε. Δημιουργήθηκε μία ομάδα, εκτός Raxevsky, που είναι η ομάδα μου-με τη βοήθεια βέβαια και των κοριτσιών της Raxevsky-, και μπήκα σε μία διαδικασία να μάθω τι σημαίνει αυτό, διότι εγώ ήθελα να κάνω ρούχα, αλλά δεν ήξερα τι κρυβόταν από πίσω και πόση δουλειά υπάρχει. Οπότε ξεκίνησα να μαθαίνω τα σχέδια, τα υφάσματα, τις ραφές, τους συνδυασμούς υφασμάτων και χρωμάτων και στο τέλος πως μπορούν όλα αυτά να βγουν προς τα έξω και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές.

-Σχεδιάζεις και εσύ ρούχα;

-Να σχεδιάσω δεν μπορώ. Εγώ λέω πώς φαντάζομαι κάτι και οι άνθρωποι της ομάδας μου το υλοποιούν.

-Από μικρή παρατηρούσες το χώρο της μόδας-είτε μέσα από το οικογενειακό σου περιβάλλον είτε μέσα από το επαγγελματικό;

-Καμία σχέση. Δεν ήμουν ποτέ fashion victim, ούτε μία «τρελαμένη» με τη μόδα και τις τάσεις. Τώρα, λόγω της
συνεργασίας με τη Raxevsky, μπήκα μέσα και σε αυτό. Ουσιαστικά, τα τελευταία 6 χρόνια που συνεργαζόμαστε. Εμένα δεν με ενδιαφέρει η μόδα σαν μόδα, όσο το να βγει ένα καλοραμμένο ρούχο, ένα ρούχο από καλό ύφασμα, ένα ρούχο που θα αντέχει και, από εκεί και πέρα, ο καθένας το προσαρμόζει στο δικό του στυλ. Μέσα από τη συλλογή μου δίνω ένα στυλ που μου αρέσει, εμπνέομαι από διάφορες τάσεις-ανάλογα με την εποχή-και κάνω ένα συνδυασμό πραγμάτων που θεωρώ ότι είναι ωραίος, ρούχα που θα ήθελα να είχα κι εγώ στην ντουλάπα μου.

-Ποια είναι η τάση που θα ακολουθήσει η δική σου συλλογή το φετινό Καλοκαίρι;

-Αρχικά, είπαμε να ξεκινήσουμε με κάποιους περιορισμένους κωδικούς-γύρω στα 50 κομμάτια-, για να το δω λίγο κι εγώ και να μπω σιγά σιγά μέσα σ αυτό. Οπότε περιοριστήκαμε σε διάφορα φορέματα. Η κεντρική ιδέα ήταν να βγάλουμε ρούχα που να μπορούν να φορεθούν σε διάφορες ώρες της ημέρας, με το ανάλογο παπούτσι, χτένισμα ή τσάντα, είτε πρωί είτε απόγευμα. Δώσαμε βάση σε κάποια καθημερινά-υπάρχουν πολλά χρώματα, πολλή χαρά, αρκετά μεταξωτά. Το Καλοκαίρι πιστεύω πως θέλει το χρώμα του, τη χαρά του.

-Η σχέση σου σήμερα με τη μόδα ποια είναι; Προσέχεις τι θα φορέσεις, ακόμη και πηγαίνοντας για να αγοράσεις μία εφημερίδα από το περίπτερο της γειτονιάς σου;

-Δεν είμαι τόσο πωρωμένη με τη μόδα. Κάποιες στιγμές βέβαια, ανάλογα και με τη διάθεσή μου, θέλω να προσέξω ακόμη και την τελευταία λεπτομέρεια επάνω μου. Άλλες στιγμές όμως, είμαι πολύ απλή. Γι αυτό και η ιδέα των ρούχων αφορά σε ρούχα που να μπορούν να συνδυαστούν σε όλες τις ώρες και σε όλες τις διαθέσεις.
 -Με αυτό που κάνεις έρχεσαι να «εξαργυρώσεις» και το «όνομα» που έχεις δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια; Ίσως και λόγω της ανασφάλειας που έχει η φύση της δουλειάς σου-και στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση;

-Όχι, δεν το έκανα από ανασφάλεια. Ήταν μία καθαρά προσωπική ανάγκη, ήταν κάτι καινούργιο που με είχε ιντριγκάρει από την αρχή. Δεν σκέφτηκα ότι «εξαργυρώνω» το όποιο «όνομα» μ’ αυτό. Εξάλλου, πάντα, σε οτιδήποτε κάνω, έχω μία φοβία για το αν θα πάει καλά-είτε είναι ένα θέατρο, είτε μία ταινία, είτε μία εκπομπή, είτε τώρα αυτό που έχει σχέση με τη μόδα. Βέβαια, το γεγονός ότι θα βοηθήσει κάπως και το όνομά μου, σίγουρα θα συμβεί αυτό, αλλά δεν βασίζομαι σ αυτό. Γιατί διαφορετικά θα μπορούσα να κάνω και το εξής: να δω κάποια ρούχα, να κοιτάξω αν μου αρέσουν και να πω «ok, βάλτε το όνομά μου επάνω σ’ αυτά». Δεν το έκανα όμως έτσι. Ασχολήθηκα προσωπικά με το κάθε ρούχο που έχει κυκλοφορήσει, έχω κάνει η ίδια όλες τις πρόβες, έκανα όλες τις αλλαγές-ήμουνα παρούσα στα πάντα.

-Αυτό τι σημαίνει σε θέμα χρόνου;

-Πολύς, πάρα πολύς χρόνος, σε πολλά ραντεβού. Σκέψου ότι είναι περισσότερα ακόμη και από ένα τα ραντεβού που πρέπει να γίνουν για να διαλέξεις τα υφάσματα-που είναι μόνο το πρώτο στάδιο.

-Τι θα ονόμαζες «μόδα» σήμερα;

-Μόδα θεωρώ πως είναι οτιδήποτε πηγαίνει στον καθένα. Είμαι πολύ κατά των γυναικών που βλέπω κατά καιρούς στο δρόμο, οι οποίες φοράνε ρούχα τα οποία αντικειμενικά δεν τους ταιριάζουν, δεν τους πάνε, και τα φοράνε επειδή απλά «είναι της μόδας». Η μόδα βγαίνει από κάποιους σχεδιαστές, ανάλογα με τις τάσεις και τις δεκαετίες, αλλά από εκεί και πέρα ο καθένας πρέπει να το προσαρμόζει στα κιλά του, στο ύφος του, στο στυλ του, στην προσωπικότητά του γενικότερα...

-Πως θα είναι το φετινό σου Καλοκαίρι;

-Θα είναι ένα ωραίο Καλοκαίρι, θα κάνουμε περιοδεία με την παράσταση «τα βαφτίσια», του Νίκου Μουτσινά και της Τζένης Διαγούπη, που πήγε ήδη πάρα πολύ καλά το Χειμώνα που μας πέρασε στην Αθήνα. Θα κάνουμε μία αντικατάσταση του Αργύρη Αγγέλου, στη θέση του οποίου θα είναι και πάλι ο Θανάσης Αλευράς. Οι υπόλοιποι θα είμαστε ίδιοι, και θα πάμε σε διάφορα μέρη. Θα κάνουμε γύρω στις 35 παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα. Από εκεί και πέρα, γίνονται ήδη κάποιες πρόβες και συναντήσεις για το Χειμώνα, για το «Μερικοί το προτιμούν καυτό». Σε αυτή την παράσταση ξέρω πως θα παίζουν, μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ο Θοδωρής Αθερίδης και ο Γιάννης Ζουγανέλης, η σκηνοθεσία θα είναι του Σταμάτη Φασουλή και εύχομαι να πάνε όλα καλά.

-Καταλαβαίνεις βέβαια ότι πολλοί θα είναι εκείνοι που θα μπουν στη διαδικασία να σε συγκρίνουν με την ηθοποιό που πρώτη υποδύθηκε τον συγκεκριμένο ρόλο, τη Μέριλιν Μονρόε…

-Όποιος θέλει να μπει σε αυτή τη διαδικασία ας μπει. Εγώ, πάντως, δεν θα μπω. Και, γενικά, δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό. Όποτε έχω να υπηρετήσω κάποιο ρόλο, ο οποίος έχει παιχτεί και παλαιότερα-είτε από τη Μέριλιν Μονρόε, είτε από κάποια καταξιωμένη ελληνίδα ηθοποιό-, δεν σκέφτομαι τι έχει προηγηθεί. Γιατί, αν κάτσεις να τα σκεφτείς όλα αυτά, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αγχωθείς και, το πιο πιθανόν, να γίνει τελικά κάτι πολύ σφιγμένο και κακό. Αποφασίζω πάντα να μην τα αναλογίζομαι όλα αυτά, τον κάθε ένα ρόλο μου τον βλέπω σαν ρόλο, και προσπαθώ να μην έχω πρόσφατα στο μυαλό μου το πώς το έπαιξε ο πρώτος ηθοποιός που κλήθηκε να τον υποδυθεί, ούτως ώστε να το αντιμετωπίζω σαν κάτι εντελώς καινούργιο. Βλέπω το χαρακτήρα και με τη βοήθεια του σκηνοθέτη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Σταμάτης Φασούλης, οπότε όπως καταλαβαίνεις αφήνομαι άφοβα στα χέρια του. Δημιουργώ, δηλαδή, ένα ρόλο από το μηδέν!

-Αντιλαμβάνεσαι, όμως, ότι μιλάμε για τη Μέρλιλιν Μονρόε…

-Επειδή, λοιπόν, κατανοώ ότι μιλάμε για τη Μέριλιν Μονρόε, για ένα μύθο, μπορώ επίσης να καταλάβω ότι πολλοί θα μπουν στη διαδικασία της σύγκρισης και στο να με ρωτάνε αν έχω αγωνία ή όχι γι αυτό που πάω να κάνω. Αυτό που μπορώ επομένως να απαντήσω, σε αυτό που με ρωτάς κι εσύ, είναι ότι οι ρόλοι, για να υπάρχουν στο χρόνο, παίζονται από πολλούς ανθρώπους-δεν μένουν μόνο σε ένα πρόσωπο. Σίγουρα έχει στιγματίσει το συγκεκριμένο ρόλο η Μέριλιν-και θα συνεχίζει να τον στιγματίζει, γιατί θα είναι πάντα η πρώτη που τον υποδύθηκε-, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένα έργο, για να μαθευτεί και να περάσει από δεκαετία σε δεκαετία, δεν θα πρέπει να έχει περάσει και από άλλους. Συμβαίνει πολύ συχνά αυτό.

-Σε σχέση με την τηλεόραση, ισχύει ότι τηλεοπτικά θα συνεργαστείς την επόμενη σεζόν με τον Λάκη Λαζόπουλο στον Alpha;

-Δεν έχω κάποια τέτοια ενημέρωση.

-Για να επανέλθουμε στην περιοδεία σας με «τα βαφτίσια», θα είναι διαφορετική η φετινή, αφού θα είσαι μαζί με δύο κολλητούς σου, το Θανάση και το Νίκο;

-Η αλήθεια είναι ότι αυτό το γεγονός είναι και ένας από τους λόγους που συμμετέχω σε αυτή την περιοδεία-το ότι, δηλαδή, θα είμαι μαζί με φίλους. Επειδή η περιοδεία είναι εκ των πραγμάτων κάτι δύσκολο-δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις, σε ποιες θεατρικές συνθήκες θα υπάρξεις-, το να έχεις δύο φίλους σου μαζί σου αυτομάτως το κάνει πολύ ευχάριστο και ξεκούραστο. Πέρα από δουλειά και πέρα από το ότι ξέρω ότι και επάνω στη σκηνή θα περάσω καλά, είναι πολύ ωραίο που θα έχω και δύο φίλους μου μαζί μου και θα επικοινωνώ λίγο καλύτερα.

-Πως σου φάνηκε ο Θανάσης στο «Your Face Sounds Familiar» του ΑΝΤ1; Ήσουν αντικειμενική μαζί του ή επειδή είναι ο κολλητός σου τον αντιμετώπιζες με μεγαλύτερη συμπάθεια;

-Ήμουν και είμαι αντικειμενική μαζί του, διότι αντικειμενικά είναι πάρα πολύ καλός και πολύ ταλαντούχος! Δεν νομίζω να υπήρξε κάποιος που να διαφώνησε σ’ αυτό. Δεν ξέρω αν κάποιες φορές υπερβάλλω, διότι πραγματικά θεωρώ ότι είναι ένα σπουδαίο ταλέντο ο Θανάσης, αλλά δεν πιστεύω ότι το κάνω μόνο από αγάπη. Νομίζω, μάλιστα, ότι με τους ανθρώπους που αγαπώ μπορώ να είμαι και αντικειμενική και να τους κρίνω-ακόμη και όταν κάνουν κάτι που δεν είναι καλό. Επειδή, λοιπόν, είδα όλες σχεδόν τις εκπομπές του συγκεκριμένου show, ο Θανάσης ήταν καταπληκτικός! Ξέρω τον τρόπο που δουλεύει, ξέρω την προσωπική εργασία που καταβάλλει σε σχέση με καθετί που καταπιάνεται, οπότε είμαι πολύ fan του γενικότερα. Ο Θανάσης δουλεύει πάρα πολύ σε ό,τι κάνει και δεν το αφήνει στην τύχη του και στο ταλέντο που-αποδεδειγμένα-διαθέτει. Το έχει στο μυαλό του συνέχεια, ενημερώνεται για τα πάντα, έχει μία τακτική που εμένα προσωπικά μου πάει και μου αρέσει.

-Θα σε ενδιέφερε να ήσουν εσύ η παρουσιάστρια του «Your Face Sounds Familiar», σαν μια συνέχεια του «Dancing With The Stars» που είχε προηγηθεί;

-Ήταν καλύτερα που ήμουν στο σπίτι και παρακολουθούσα το φίλο μου από τον καναπέ μου (γελάει). Δεδομένου ότι έκανα το «Dancing» και επίσης δεδομένου ότι είχα και μία πολύ καλή θεατρική χρονιά, δεν θα ήθελα να με πιάσει ένα πράγμα του να θέλω ξαφνικά να κάνω τα πάντα! Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι μπορώ να κάνω και τα πάντα!

-Θυμώνεις ποτέ, Ζέτα; Σε βλέπουμε πολύ ψύχραιμη σε οτιδήποτε κι αν γράφεται κατά καιρούς για σένα…

-Βεβαίως και θυμώνω αλλά, το να θυμώσω, να βγω και να με δείτε όλοι θυμωμένη, νομίζω πως δεν έχει κάποιο νόημα. Κάποια πράγματα είναι προσωπικές στιγμές και μένουν πίσω από τα φώτα και τη δημοσιότητα. Με φαντάζεσαι να έχω μία μέρα νεύρα στο θέατρο, να βγω στη σκηνή και να είμαι μία εκνευρισμένη; Ή, τώρα που κάνουμε τη συνέντευξη, αν έχω νεύρα να βγω και να ξεσπάσω σε σένα; Δεν θυμώνω πάντως με το παραμικρό.

-Κλαις κιόλας από τα νεύρα σου;

-Γενικά, δεν κλαίω εύκολα. Δεν μου αρέσει. Αλλά δεν είναι ότι δεν συγκινούμαι. Ξέρω ότι είναι λάθος, γιατί το κλάμα είναι μία έκρηξη συναισθήματος και δεν πρέπει να το καταπιέζεις-είτε είναι από χαρά είτε από λύπη-, αλλά δεν το συνηθίζω. Προσπαθώ να το αλλάξω βέβαια αυτό, απλά δεν μου αρέσει να κλαίω όταν έχω δίπλα μου ανθρώπους. Δεν μου αρέσει, δηλαδή, να κλαίω μπροστά σε άλλους.

-Θεωρείς ότι είναι μία πολύ ιδιωτική στιγμή το κλάμα;

-Όχι, είναι βλακεία μου. Δεν είναι δα και κάτι το φοβερό το να κλάψει κανείς! Εγώ μάλλον το έχω μεγαλοποιήσει στο μυαλό μου-και κακώς, βέβαια. Ωστόσο, είμαι φοβερά ευσυγκίνητη όταν βλέπω ταινίες. Εκεί, μπορεί να κλάψω ακόμη και για αστειότητες. Επίσης, εκτός από τις ταινίες, κλαίω πια και στα σήριαλ (γελάει).

-Γελάς το ίδιο εύκολα;

-Πολύ! Γελάω πάρα πολύ εύκολα. Και το ευχαριστιέμαι κιόλας!

-Η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σου ποια θεωρείς ότι είναι;

-Θα σου έλεγα πως γενικά είναι οι στιγμές που πέφτω ψυχολογικά...

-Σου συμβαίνει συχνά αυτό;

-Όχι πολύ, αλλά συμβαίνει. Έχω διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις ανά περιόδους, αλλά αρχίζω πια και το αραιώνω γιατί μπορώ πλέον να καταλάβω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου, τι μηχανισμούς κάνει τη συγκεκριμένη στιγμή. Έχω δε παρατηρήσει ότι πολλές φορές δημιουργώ σενάρια και πέφτω ψυχολογικά και από μόνη μου-ενώ δεν μου φταίει κανείς. Το δουλεύω πια. Αλλά, γενικά, όταν πέφτω ψυχολογικά, δεν μου αρέσει. Έχω περάσει τέτοιες φάσεις στη ζωή μου, οι οποίες κράτησαν αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα, για λόγους προσωπικούς αλλά και επαγγελματικούς. Γιατί έχω περάσει περιόδους και χρονιές στη ζωή μου, που δεν ήταν όλα τα πράγματα στρωμένα με ροδοπέταλα...

-Πως λειτουργείς σε αυτές σου τις μεταπτώσεις;

-Τις ζω. Δεν κάνω κάτι το φοβερό. Μπαίνω μέσα σ’ αυτές και περιμένω πότε θα μου περάσει.

-Απομονώνεσαι εκείνες τις περιόδους;

-Γενικά, όπως ξέρεις, δεν κάνω μία έξαλλη ζωή. Αν εξαιρέσεις μία περίοδο της ζωής μου που έβγαινα πάρα πολύ-χωρίς, όμως, να το μαθαίνει κανείς-, ζω πάρα πολύ ήρεμα και με συγκεκριμένους ανθρώπους. Δεν μπορώ, δηλαδή, να δεθώ και να μοιραστώ τα πάντα με τον οποιονδήποτε. Μπορώ να έχω πάρα πολλούς γνωστούς, αλλά οι άνθρωποι που επιλέγω για να βγω μαζί τους ή για να πάω μαζί τους διακοπές είναι πολύ συγκεκριμένοι-και είναι οι φίλοι μου. Όταν, λοιπόν, δεν είμαι καλά ψυχολογικά, εγώ δεν απομονώνομαι από τους φίλους μου. Τους φίλους μου τους θέλω πάντα μαζί μου.

-Είσαι μοναχικός άνθρωπος;

-Είμαι μοναχική ως προσωπικότητα, αλλά όχι μοναχική με τη έννοια του να θέλω να μένω συνέχεια μόνη μου στο σπίτι μου. Ακόμη και ο τρόπος ζωής μου θεωρώ ότι είναι μοναχικός-έστω και αν τον μοιράζομαι με τους 5-6 φίλους που έχω. Αυτό νομίζω ότι δείχνει κάτι. Τώρα, όταν με καλούν σε κάποιο event, προτιμώ να το αποφύγω αν μπορώ, γιατί δεν είναι το καλύτερό μου. Αν, όμως, με καλέσουν οι φίλοι μου για να βγούμε, να πάμε κάπου έξω, ευχαρίστως θα πάω, άσχετα αν είμαι καλά ή όχι.

-Βοηθάει στην ψυχοσύνθεσή σου το γεγονός ότι έχεις πια μία ισορροπημένη προσωπική ζωή και είσαι πολύ καλά σε αυτό τον τομέα της ζωής σου;

-Ναι, βέβαια. Βοηθάει πολύ αυτό...

-Σε επηρέασε και σε προσωπικό επίπεδο αυτό που συνέβη πρόσφατα στην Κύπρο, με το κούρεμα των καταθέσεων, λόγω και του ανθρώπου με τον οποίο βρίσκεσαι σε σχέση;

-Εμένα προσωπικά δεν με επηρέασε, με την έννοια ότι δεν έχω κάποια οικονομικά ανοίγματα στην Κύπρο. Σε ό,τι αφορά στη σχέση μου, δεν θα ήθελα να μιλήσω εγώ γι αυτό, γιατί είναι κάτι που αφορά εκείνον.

-Εσύ είσαι καλή διαχειρίστρια των οικονομικών σου απολαβών;

-Όχι. Δεν νομίζω να είναι αυτό που με χαρακτηρίζει. Προσπαθώ βέβαια πολύ, αλλά δεν είμαι αυτή που γνωρίζεις και λες «α, είναι πολύ λογίστρια αυτή στα οικονομικά της» (γελάει).

-Δεν κατάφερες, δηλαδή, να αγοράσεις ένα σπίτι μέχρι τώρα;

-Ναι, αυτό το έχω καταφέρει. Έχω κάνει κάποιες επενδύσεις, αλλά δεν είναι αυτό, δεν είμαι καλή σ αυτά. Ευτυχώς με βοηθάει πάρα πολύ ο μπαμπάς μου σε κάποια θέματα, διαφορετικά δεν θα είχα μεγάλη επαφή.

-Θα μπορούσες πιστεύεις να ζήσεις με τον βασικό μηνιαίο μισθό των 586 ευρώ, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πια στην Ελλάδα;

-Έχω ζήσει πολλά χρόνια, με πολύ λίγα χρήματα. Ο καθένας, βέβαια, διαμορφώνει στην πορεία τις ανάγκες του, ανάλογα και με το πόσα χρήματα μπορεί να βγάλει. Όταν, λοιπόν, τα χρήματά σου πέφτουν, διαμορφώνεις τις ανάγκες σου στα νέα δεδομένα. Κοίτα, δεν προέρχομαι από μία ευκατάστατη οικογένεια. Και έχω δουλέψει πάρα πάρα πολύ για να μπορέσω να κερδίσω κάποια χρήματα και να καταφέρω να αγοράσω αυτό το ένα σπίτι που έχω σήμερα. Έχω δουλέψει πολλά χρόνια και άπειρες ώρες για να μπορέσουν να γίνουν κάποια πράγματα. Είμαι εντελώς αυτοδημιούργητη, δεν είχα κάποιο οικογενειακό ισχυρό οικονομικό background. Για μία περίοδο μάλιστα ήταν πολύ μετρημένα τα χρήματά μου-αλλά δεν το καταλάβαινε κανείς. Κι αυτό είναι το περίεργο με μένα. Επειδή δε έχω ένα θέμα με την αξιοπρέπεια, όπως δεν καταλαβαίνεις πότε δεν είμαι καλά ψυχολογικά, έτσι δεν καταλαβαίνεις και πότε δεν είμαι καλά οικονομικά. Θυμάμαι επίσης ότι με τις δύο κολλητές μου βγαίναμε, μία περίοδο της ζωής μας, σχεδόν κάθε βράδυ, καμία όμως από τις τρεις μας-αν και δουλεύαμε και οι τρεις-δεν είχε πάρα πολλά χρήματα μαζί της. Το πώς τα καταφέρναμε δεν μπορώ να καταλάβω. Και ήμασταν και περήφανες-δεν είναι ότι βγαίναμε και μας κερνούσαν. Τώρα πώς γινόταν, τι κάρτες χρεώναμε, ένας Θεός ξέρει (γελάει). Τότε έκανα μόνο ραδιόφωνο και τα χρήματα ήταν ούτως ή άλλως πολύ λίγα.

-Το μέλλον τι θα ήθελες να σου φέρει-και σε προσωπικό, αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο;

-Έχω μία προκατάληψη στο να μιλάω για τα όνειρά μου-δεν μου είναι εύκολο να τα μοιράζομαι. Γενικά, και χωρίς να προδώσω τις σκέψεις μου-γιατί δεν θέλω-θα μπορούσα να σου πω ότι θα ήθελα να μπορώ να είμαι όπως είμαι αυτή τη στιγμή. Επιθυμώ και επαγγελματικά και προσωπικά να είμαι καλά, όπως είμαι τώρα. 

Δημοσίευση στο περιοδικό "Omikron" Κύπρου, τον Ιούνιο του 2013. Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη.