ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ: "ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΡΟΔΩΣΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ"

Ο δημοφιλέστερος και εμπορικότερος τραγουδιστής σήμερα στην Ελλάδα, επιλέγει το «Down Town» για να μιλήσει πρώτη φορά για τη νέα του δισκογραφική δουλειά, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τον έρωτα που ζει με την Υβόννη Μπόσνιακ, τις οικονομικές δυσκολίες, την κοσμοθεωρία και τη φιλοσοφία της ζωής του.

-Ο τίτλος του νέου σας cd μου θυμίζει μία προηγούμενη συνέντευξη που είχαμε κάνει μαζί πέρσι, τέτοια εποχή, με τίτλο «Ακολουθώ πάντα την καρδιά μου». «Η τακτική και η λογική», όπως λένε κάπου και οι στίχοι του Νίκου Μωραίτη, έρχονται σε δεύτερη μοίρα στη ζωή σας σε σχέση με το συναίσθημα, την καρδιά και το ένστικτο σας;

-Η αλήθεια είναι ότι πάντα με πηγαίνει η καρδιά μου, πάντα την ακούω-ακούω αυτά που θέλει και ζητάει και, ακολουθώντας την, νιώθω πιο ευτυχισμένος, πιο πλήρης. Ποτέ δεν με έχει προδώσει, πάντα μου δείχνει το σωστό δρόμο. Εξάλλου, ό,τι κάνουμε με αγάπη στην ζωή πετυχαίνει.

-Δεν θα προτιμούσατε, σε κάποιες περιπτώσεις, να λειτουργούσατε περισσότερο στρατηγικά και «λογικά»;

-Η στρατηγική και η λογική, ορισμένες φορές, χρειάζονται ειδικότερα στην διαδικασία της δουλειάς. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που εργάζονται γι αυτό, οι συνεργάτες μου, που τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Κι όμως, μερικές φορές, παραβλέπω τα σχέδιά τους και την στρατηγική τους, επειδή η καρδιά μου λέει κάτι διαφορετικό. Και είναι τόσο καλοί συνεργάτες που με καταλαβαίνουν και το δέχονται-ορισμένες φορές! (γελάει).
-Τα τραγούδια και του τελευταίου σας cd, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και στην Κύπρο από την Heaven, είναι γεμάτα από συναίσθημα, ερωτική απώλεια, προσμονή, σπαραγμό αλλά και αισιοδοξία. Αυτά είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν εν γένει και την μέχρι σήμερα ζωή σας;

-Η άποψή μου είναι ότι αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν εν γένει την ζωή όλων των ανθρώπων. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βιώσει ερωτική απώλεια, προσμονή αλλά και αισιοδοξία. Για μένα, ό,τι τραγουδάω μιλάει στην καρδιά μου και εύχομαι να μιλάνε τα τραγούδια μου και στις καρδιές των ανθρώπων.

-Πως αντιμετωπίζατε στο παρελθόν «τα βράδια που έπεφτε μοναξιά», όπως λένε και οι στίχοι στο καινούργιο σας τραγούδι «Βρέξε ουρανέ εγωισμό»;

-Είναι άλλο πράγμα η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα. Ορισμένες φορές, η μοναξιά είναι οδυνηρή, ενώ η μοναχικότητα όχι, γιατί αποτελεί επιλογή. Πρέπει να την βιώνουμε την μοναξιά-μέσα από αυτήν βγαίνουμε πιο ώριμοι, πιο κατασταλαγμένοι, πιο αποφασιστικοί...

-Και τι «σας τραβούσε στο φως», κάτι που αναφέρουν οι στίχοι στο-υπέροχο-«Αναπάντητα»;

-Πολλά πράγματα μας τραβάνε στο φως. Το πιο δυνατό όχημα για το φως είναι ο έρωτας. Για τον έρωτα ζούμε, γελάμε, κλαίμε, υποφέρουμε, σπαράζουμε. Ο έρωτας και η αλήθεια.

-Έχετε κλάψει πολύ στη ζωή σας; Και από ερωτικές απώλειες;

-Δεν έχω κλάψει πολλές φορές στην ζωή μου, έχω πονέσει περισσότερες από ότι έχω κλάψει. Δεν είναι μια διαδικασία που μου ταιριάζει το κλάμα. Αναγνωρίζω ότι βοηθάει στην εκτόνωση, αλλά δεν μου βγαίνει εύκολα.

-Η επιμονή, για την οποία τραγουδάτε στο «αναπάντητα», είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει και ως ιδιοσυγκρασία;

-Γενικά ναι, μπορώ να πω ότι έχω επιμονή και υπομονή. Προκειμένου να καταφέρω κάτι που θέλω, θα επιμείνω όσο χρειαστεί. Για μένα, όταν έχεις ένα στόχο, ένα όνειρο, μια επιθυμία, πρέπει να το κυνηγάς.

-Έτσι ήσασταν από παιδί;

-Δεν θυμάμαι να το πω αυτό με σιγουριά, θυμάμαι όμως ότι ήμουν έτσι επίμονος σαν έφηβος-από την επιμονή μου και την υπομονή μου ξεκίνησα και να τραγουδάω.

-Πόσο καθοριστικό πιστεύετε πως ήταν για τη ζωή σας το γεγονός ότι ζήσατε στη Γερμανία, ως παιδί ελλήνων μεταναστών, μέχρι τα 10 σας χρόνια; Νιώθατε «διαφορετικός» από τα άλλα παιδιά;

-Διαφορετικός δεν μπορώ να πω ότι ένιωθα επειδή έχω ζήσει στην Γερμανία. Εκ των υστέρων, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, καταλαβαίνω ότι το μυαλό μου είναι λίγο πιο «ανοιχτό» και μιλάω Γερμανικά! Αυτές μπορεί να είναι οι διαφορές.

-Σας αντιμετώπισαν ποτέ ρατσιστικά εκεί, με τη λογική του «ξένου που ζει στη Γερμανία»;

-Όλοι οι Έλληνες που έχουν ζήσει στην Γερμανία αποκαλούνται Λαζογερμανοί. Σαφώς και ήμασταν ξένοι σε μια άλλη χώρα και κοινωνία, όμως οι Γερμανοί, από όσο θυμάμαι, είναι ιδιαίτερα φιλόξενος λαός, ευθύς και τίμιος. Είναι αλληλέγγυοι και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, αλλά και τους μετανάστες που ζουν ανάμεσά τους. Ο κόσμος είναι διαφορετικός από τις κυβερνήσεις.

-Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια; Κάπου διάβασα ότι ήταν ιδιαίτερα δύσκολα οικονομικά για την οικογένειά σας και πως αυτό σας «ανάγκασε» να βγείτε από νωρίς στο μεροκάματο…

-Ο πατέρας μου ήταν σιδεράς, δούλευε σε οικοδομές, και η μητέρα μου ήταν καθαρίστρια σε νοσοκομείο. Ήμασταν μια φτωχή οικογένεια και έτσι, όταν χώρισαν οι γονείς μας, έπρεπε να ξεπληρώνω εγώ ο ίδιος τις δόσεις για το σπίτι μας στον Λαγκαδά. Μέχρι τα 18 μου χρόνια, δούλευα και πλήρωνα για το σπίτι μας. Ανέκαθεν ήμουν φτωχό παιδί και, όπως είναι φυσικό, έπρεπε να δουλέψω για να τα βγάλουμε πέρα.

-Σας προβληματίζει αυτό το νέο κύμα μετανάστευσης, σε Ελλάδα και Κύπρο, που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες, λόγω της οικονομικής κρίσης;

-Με προβληματίζει που δεν προβληματίζονται αυτοί που θα έπρεπε. Αυτό μπορώ να πω. Είναι δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα-δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν που επιλέγει να μετακινηθεί σε άλλη χώρα με την ελπίδα ή την πεποίθηση ότι θα ζήσει καλύτερα. Παρόλα αυτά, εγώ ο ίδιος πιστεύω ότι δεν μπορώ να ζήσω πουθενά αλλού πέρα από την Ελλάδα-αυτή την χώρα την αγαπάω και επιλέγω να την στηρίξω.

-Εσείς προσέχετε πια τον τρόπο που κινείστε, τις αγορές σας, το lifestyle σας-κυρίως για να μην προκαλέσετε σε τέτοια περίοδο;

-Δεν προσέχω για να μην προκαλέσω, προσέχω γιατί δεν έχω να ξοδεύω αλόγιστα δεξιά και αριστερά. Προσέχω για να μπορώ στο τέλος του μήνα να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου που, μετά από την ενασχόλησή μου με τον Ηρακλή, είναι πάρα πολλές! Δουλεύω ασταμάτητα για να πληρώνω υποχρεώσεις, δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ για να ανταπεξέλθω οικονομικά στις τρύπες που δημιούργησα εγώ ο ίδιος με το ποδόσφαιρο.

-Επειδή ξέρω πως έχετε πολύ στενές και φιλικές σχέσεις χρόνων με Κύπριους, τι είπατε σ εκείνους που έχασαν χρήματα λόγω του κουρέματος στις καταθέσεις τους, που συνέβη στο νησί μας το Μάρτιο;

-Ακούστε, η Γερμανία εκμεταλλεύεται την οικονομική ανάπτυξη που έχει, για να ασκήσει πίεση. Η πολιτική της είναι πολύ σκληρή και καταπιέζει σε επικίνδυνο βαθμό πολλούς λαούς της Ευρώπης. Είναι άδικο για πολλούς ανθρώπους που έχουν δουλέψει πολύ για τα χρήματά τους. Δεν μπορεί, όμως, κανένας να κάνει τίποτε απολύτως. Υπομονή στους φίλους και συνανθρώπους που χάσανε ουσιαστικά από μία περιουσία ο καθένας. Υπάρχουν άνθρωποι που ό,τι είχαν και δεν είχαν, ήταν οι οικονομίες τους στην τράπεζα.

-Αν συνέβαινε και σε σας κάτι τέτοιο και χάνατε, μέσα σε ένα μόνο βράδυ, χρήματα από κόπους μιας ζωής, πως πιστεύετε πως θα αντιδρούσατε;

-Μου έχει ήδη συμβεί αυτό-φυσικά κατόπιν δικών μου επιλογών και σαφώς δεν είναι το ίδιο-, αλλά η αντίδραση είναι πάντα να μπορέσω να ανταπεξέλθω, να μην το βάλω κάτω, να φανώ δυνατός, να εύχομαι και να προσεύχομαι να έχω την υγεία μου για να μπορώ να παλεύω όρθιος με τα θηρία. 

-Παρά τις δυσκολίες, «στον χύμα κόσμο αυτό που ζείτε», μπορείτε να ορκιστείτε «για πάντα “σ αγαπώ”», όπως τραγουδάτε στο «Μπορεί να βγω»; Υπάρχει, δηλαδή, αιώνιο «σ αγαπώ»;

-Το «σ’ αγαπώ» είναι από μόνο του αιώνιο. Κατά την δική μου άποψη, δεν μπορείς ποτέ να μισήσεις κάποιον άνθρωπο που έχεις αγαπήσει πολύ. Η αγάπη δεν φεύγει ποτέ. Ακόμα κι αν η ζωή τα φέρει έτσι και χωρίσεις με έναν άνθρωπο, αφού τον έχεις αγαπήσει, θέλεις πάντα να μαθαίνεις ότι είναι καλά, ότι είναι ευτυχισμένος.

-Ακούγεται κλισέ πια, αλλά όλοι οι θαυμαστές σας αναρωτιούνται αν ήρθε πλέον η στιγμή να επισημοποιήσετε τη σχέση σας με την Υβόννη… 

-Οι θαυμαστές μου δεν νομίζω να αναρωτιούνται και τόσο πολύ, τους βοηθάτε λίγο κι εσείς οι δημοσιογράφοι, ε; (γελάει).

-Πιστεύετε πως η Υβόννη θα ήταν μία καλή μητέρα των παιδιών σας;

-Η Υβόννη είναι μοναδικός άνθρωπος, υπέροχος χαρακτήρας και μία πολύ όμορφη γυναίκα. Θα μπορούσε να γίνει η καλύτερη μητέρα.

-Εσείς θέλετε να γίνετε πατέρας;

-Τώρα τελευταία, που οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν πια παιδιά, έχω αρχίσει και το σκέφτομαι σοβαρά. Ναι, θέλω να αποκτήσω ένα παιδί, αυτή είναι προτεραιότητα, ο γάμος πάλι όχι-θα έρθει συνεκδοχικά, αλλά δεν είναι ο στόχος.

-Στα καινούργια σας τραγούδια υπάρχουν αρκετές διακυμάνσεις συναισθημάτων-όπως και ήχων-, πότε χαράς και πότε λύπης. Τους τελευταίους μήνες, ποια συναισθήματα υπερισχύουν στη δική σας ζωή;

-Τους τελευταίους μήνες, όλοι μας περνάμε λίγο πιο ζόρικα. Τα συναισθήματα ποικίλουν-τις περισσότερες φορές εκπλησσόμαστε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Προσωπικά, έχω εκπλαγεί αρκετές φορές από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, έχω στενοχωρηθεί με κάποια θέματα, αλλά έχω χαρεί κιόλας με τον νέο μου δίσκο. Πάντα η περίοδος της δημιουργίας ενός νέου άλμπουμ, νέων τραγουδιών, μου φτιάχνει το κέφι, με κάνει να χαμογελάω και να ελπίζω.

-«Μπαίνουν σε κουτιά όλα όσα ζήσατε» έως τώρα; Μπορείτε, δηλαδή, να διαχωρίσετε, για παράδειγμα, μία πολύ ευτυχισμένη αλλά και μία ιδιαίτερη δύσκολη στιγμή των όσων ζήσατε μέχρι σήμερα, και να μου τις αναφέρετε;

-Δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να αναφέρω, ούτε να βάλω ταμπέλες σε δύο διαφορετικές στιγμές της ζωής μου. Δεν αξίζει στις στιγμές να τις χαρακτηρίσω! Οι στιγμές είναι αυτές που συνθέτουν την εικόνα της ζωής μας. Προχωρώντας στην ζωή, οι αναμνήσεις μας αρχειοθετούνται-με τον ένα ή τον άλλο τρόπο-, οπότε τα κουτιά είναι απαραίτητα για την σωστή τακτοποίηση (χαμογελάει).

-Πάντως, μετά από τόσες επιτυχίες, όλα αυτά τα χρόνια, αναρωτιέμαι αν διατηρείτε ακόμη την αγωνία του αν θα πάει καλά ένα καινούργιο cd που βγάζετε, όπως συμβαίνει τώρα με το «Η καρδιά με πηγαίνει εμένα» που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, ή αν έχετε πια τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση που να θεωρείτε πως και αυτό-όπως και τα προηγούμενά σας-θα αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο…

-Καμία σιγουριά, εμπιστοσύνη ή αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να σταθεί σωστά, μπροστά στην αγωνία του κάθε καλλιτέχνη για την καινούργια του δουλειά. Το κριτήριό μας το χάνουμε εμείς γιατί, πριν κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος, για μας είναι ήδη γνώριμος, έχουμε ήδη αγαπήσει τα τραγούδια, δεν μπορούμε να κρίνουμε. Είναι καθοριστική η ανταπόκριση του κόσμου, τα μηνύματα που στέλνει και τα όμορφα λόγια που ακούω και διαβάζω για την καινούργια μου δουλειά. Αυτή είναι και όλη η χαρά μου: να βλέπω ότι οι κόποι μου πιάνουν τόπο. Ό,τι ο κόσμος θα διασκεδάσει, θα αγαπήσει, θα πονέσει με τα τραγούδια μου.

-Όταν έχετε ελεύθερο χρόνο, τι σας αρέσει να κάνετε;

-Μου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια, παίζω πολύ συχνά τάβλι, ποδόσφαιρο στο Playstation, βλέπω αγώνες, παίζω ντραμς ή κιθάρα. Το καλοκαίρι επίσης μου αρέσει πολύ η θάλασσα.

-Μαγειρεύετε καθόλου;

-Δυστυχώς καθόλου, αν και μερικές φορές βοηθάω στην κουζίνα, αν χρειαστεί.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;

-Δεν έχω κάποια φαγητά που να θεωρώ αγαπημένα-γενικά, όμως, είμαι του κρέατος και όχι του θαλασσινού. Αλλά δεν τρώω όλα τα κρέατα. Γενικά, με ενθουσιάζουν οι διαφορετικές γεύσεις και οι διαφορετικές κουζίνες. Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα.

-Δεν μπορώ επίσης να μην σας ρωτήσω για το θέμα που δημιουργήθηκε με το tweet που είχατε αναρτήσει πριν από μερικές μέρες, αναφερόμενος σε έναν άλλο τραγουδιστή (σ.σ στο Νότη Σφακιανάκη, για δηλώσεις του περί χριστιανισμού), το οποίο θεωρώ πως δεν θα το γράφατε αν μεσολαβούσε το βράδυ και το επεξεργαζόσασταν περισσότερο στη σκέψη σας…Εσείς τι πιστεύετε; Ήταν κάτι που, ομολογουμένως, ξάφνιασε αρκετούς…

-Ήταν μια αντίδραση της στιγμής φυσικά, αυθόρμητο. Το σκέφτηκα, το έγραψα και τέλος. Όχι ότι δεν συμφωνώ με αυτό που έγραψα αλλά, όπως λες κι εσύ, ίσως αν είχε περάσει το βράδυ να μην ασχολιόμουν. Απλά, ως χριστιανός, με ενοχλεί να με κρίνουν και να με λένε υποκριτή. Εγώ δεν κρίνω κανέναν γι αυτό που είναι, εσύ γιατί το κάνεις;

-Μου δίνετε την αίσθηση, όλα αυτά τα χρόνια που παρατηρώ την καριέρα σας, πως είστε από τους ανθρώπους εκείνους που στο λήμμα δίπλα από το όνομά σας, θα μπορούσε να γράψει κάποιος «look forward». Αναρωτιέμαι: Πως καταφέρνετε να πέφτετε 7 φορές και να σηκώνεστε 8;

-Ωραία ερώτηση, Γιάννη. Μήπως γιατί δεν με έχεις δει να πέφτω και την όγδοη; (γελάει). Αστειεύομαι φυσικά. Είναι αυτό που, πολλές φορές, λέω στα νέα παιδιά, ότι πρέπει να βρίσκουν την δύναμη να συνεχίζουν, παρά τις όποιες αντιξοότητες-η ζωή θα τους ανταμείψει για την υπομονή και την επιμονή τους.

-Και, για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε, θα θέλατε να συνεχίζει για πολλά χρόνια ακόμα «η καρδιά να πηγαίνει εσάς»;

-Φυσικά και θα το ήθελα. Αυτό σημαίνει ότι για πολλά ακόμα χρόνια θα μπορώ να είμαι υγιής, να παλεύω και να δουλεύω για τα όνειρά μου, τους στόχους μου, τη ζωή μου.

Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Ιούνιο του 2013.