Πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του ροζ dvd της Τζούλιας Αλεξανδράτου, η μητέρα της, Άλισον, 52, μιλάει στο people για τη ζωή της και για όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό.
Στην Χώρα της Ίου, την ξέρουν όλοι. Τελευταία, αποφεύγει να κυκλοφορεί πολύ μαζί με τον σύζυγο της Ζήσιμο, 55, επειδή, όπως λέει στο people «ο κόσμος θα αρχίσει να μας μιλάει πάλι για το dvd και δεν θέλω». Γύρω στο μεσημέρι, τη στιγμή που πίνει τον καφέ της, ένα καπουτσίνο σκέτο, στο μπαράκι του ξενοδοχείου Coralli, στο λιμάνι του νησιού, της τηλεφωνεί η Τζούλια, 24. Ενθουσιάζεται. Σηκώνεται από την καρέκλα της, απομακρύνεται και της μιλάει. Πλησιάζει μετά από δέκα λεπτά χαρούμενη. «Μάλλον θα πάμε στη Σαντορίνη τις επόμενες μέρες να δούμε την κόρη μας. Την άκουσα πολύ καλά, την επιθύμησα γιατί τη λατρεύω, μου λείπει», λέει.
-Είναι αλήθεια ότι κατάγεστε από πλούσια οικογένεια της Αγγλίας;
-Όχι, αν και οικονομικά ήμασταν πιο πάνω από τον μέσο όρο. Ο πατέρας μου είχε σπουδάσει οικονομικά στην Οξφόρδη και εργαζόταν ως διευθυντής σε πολύ γνωστή εταιρεία μπίρας. Ο μπαμπάς μου ζει ακόμη, η μητέρα μου, που ήταν φυσιοθεραπεύτρια, πέθανε όταν εγώ ήμουνα 24 ετών, έξι εβδομάδες πριν το γάμο μου στην Αγγλία.
-Πηγαίνατε σε ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο;
-Σε ιδιωτικό. Ήμασταν εσωτερικές μαζί με την μεγαλύτερη, κατά δυόμιση χρόνια αδελφή μου, ασχολούμασταν με τον αθλητισμό- με τένις, με χόκει-, διαβάζαμε πάρα πολλές ώρες και είχαμε πολύ μεγάλη πειθαρχία. Ήταν όλα πολύ ωραία και δεν μου έλειπε κάτι από την παιδική μου ηλικία. Στην οικογένεια υπήρχε αγάπη, σεβασμός, πηγαίναμε διακοπές σε προάστια της Αγγλίας, ζούσαμε ωραία.
-Τι θέλατε να γίνετε όταν ήσασταν μικρή;
-Ήθελα να γίνω χορεύτρια, αλλά δεν γινότανε. Ο πατέρας μου επέμενε να σπουδάσω, να βρω μία καλή δουλειά από την οποία να ζω γιατί πίστευε ότι από το μπαλέτο δεν θα μπορούσα να επιβιώσω οικονομικά. Έτσι άφησα γρήγορα το όνειρό
-Και ξεκινήσατε να ασχολείστε με το μόντελιγκ;
-Αυτό το έκανα για το χαρτζιλίκι μου, όταν τελείωσα το σχολείο. Δεν έκανα πασαρέλα, έκανα μόνο φωτογραφήσεις επειδή, όπως μου έλεγαν, είχα φωτογένεια. Εγώ, για να καταλάβεις, καταλάβαινα από μικρή ηλικία ότι ήμουνα ωραία, αλλά ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι.
-Πότε ήρθατε για πρώτη φορά στην Ελλάδα;
-Όταν ήμουν 20 χρόνων, είχα έρθει εδώ για διακοπές. Δούλευα στο μεταξύ σε μία μεγάλη εταιρεία ως γραμματέας και είχα αποφασίσει ότι θα έρθω στην Ελλάδα για να ξεκουραστώ λίγο και μετά να επιστρέψω. Ήμασταν με μία φίλη μου στην Αγγλία, λέγαμε «που θα πάμε διακοπές;» και αποφασίσαμε να έρθουμε στην Ελλάδα. Κάποια παιδιά από την παρέα της βρίσκονταν στην Ίο, ήρθαμε στο νησί το 1978 και τότε γνώρισα και τον άντρα μου.
-Μέχρι τότε είχατε κάνει άλλη σχέση;
-Ναι, ήμουνα με ένα αγόρι όταν ήμουνα 17 χρόνων. Είχαμε γνωριστεί στο σχολείο αλλά, λίγο πριν έρθω στην Ελλάδα, χωρίσαμε.
-Και γιατί αποφασίσατε να μείνετε τελικά στην Ελλάδα;
-Γιατί γνωρισα τον Ζήσιμο. Όταν ήρθα στην Ίο, είχα σκοπό να μείνω όλο το καλοκαίρι συνδυάζοντας διακοπες και δουλειά. Και αυτό έγινε. Ένα βράδυ βγήκαμε σε κάποιο κλαμπ του νησιού, το «Μαρίνα», κάποια στιγμή ηρθε ο Ζησιμος, μας γνώρισε η κοινή μας φίλη που ήξερε ήδη και εκείνον και μετά από λίγο καιρό ξεκίνησε η σχέση μας. Βέβαια, είχαμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες δυσκολίες.
-Τι είδους δυσκολίες;
-Ο Ζήσιμος, εκείνη την εποχή, σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στη Βιεννη και θα έπρεπε να διαλέξω: Ή θα πήγαινα μαζί του, ή θα χωρίζαμε. Τελικά, αποφάσισα να πάω στη Βιέννη. Ήμουνα τυχερή γιατί εκει υπηρχε το κτιριο των Ηνωμένων Εθνών, ήθελαν γραμματείς που να ξέρουν πολύ καλά αγγλικά, εμαθα γερμανικα στο Ινστιτούτο Γκαιτε και με πήραν στη δουλειά.
-Τελικά, πότε παντρευτήκατε με τον Ζήσιμο;
-Το 1982 στο Λονδίνο. Επειδή όμως τότε ο νόμος στην Ελλάδα δεν αναγνώριζε τους γάμους στο εξωτερικό, όταν ήρθαμε, μετά στην Ίο τον Ιουλίο, παντρευτήκαμε ξανά με θρησκευτικό ορθόδοξο γάμο στο εξωκλήσι του Αγίου Νικολαου, στην παραλία Κουμπάρα του νησιού.
-Οι γονείς σας ήταν σύμφωνοι με αυτό το γάμο;
-Η μητέρα μου είχε πεθάνει 6 εβδομάδες πριν από το γάμο. Αυτό ήταν μεγάλη απώλεια για μένα, αλλά είπαμε ότι θα συνεχίζαμε τις διαδικασίες του γάμου. Ο πατέρας μου, όταν γύρισα και του είπα ότι γνώρισα στην Ίο έναν άντρα και νομίζω ότι είναι ο άντρας της ζωής μου, γέλασε και μου είπε «ωραία, πήγες σε διακοπές, τώρα πρέπει να σοβαρευτείς». Όταν είδε όμως ότι επέμενα, είχαν κάποιες ανησυχίες επειδή ήμουνα μικρή, αλλά συμφώνησαν τελικά να κάνω αυτό που ήθελε η καρδιά μου.
-Που ζήσατε όταν παντρευτήκατε;
-Στη Βιεννη, μεχρι να τελειωσει τις σπουδες του ο αντρας μου και, στο τελος του 1982 γέννησα την Άρτεμις. Όσο ήμουνα έγκυος την πρώτη μου κόρη, επειδή θα εμενα στην Ελλαδα, είχα πάρει ένα σύστημα εκμάθησης ελληνικών και μάθαινα τη γλώσσα για να μπορώ να επικοινωνώ. Όταν ήρθαμε στην Γλυφαδα, για κάποιο διάστημα, για μερικά επιπλέον έσοδα, έκανα μαθήματα αγγλικών σε παιδάκια, ενώ ο Ζήσιμος δούλευε αρχικά σε μία εταιρεία λιμενικών έργων και κατόπιν προσλήφθηκε από μια μεγάλη τράπεζα, στη τεχνική της υπηρεσία, σαν πολιτικός μηχανικός. Πολύ αργότερα, το 1994, εργαζόμουνα ως αεροσυνοδός σε ιδιωτική εταιρεία τσάρτερ.
-Η Τζούλια, πότε γεννήθηκε;
-Τρία χρόνια μετά την Αρτεμις, το 1985. Ζούσαμε όλοι μαζί στη Γλυφάδα και τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε στην Ίο, ενώ πηγαίναμε και λίγες εβδομάδες ταξίδι στους συγγενείς μου στο Λονδίνο. Την Ελλάδα την αισθάνθηκα από την αρχή σαν το σπίτι μου και ήθελα να μένω εδω.
-Δεν ήταν δύσκολη η προσαρμογή σας εδώ;
-Στην αρχή προσπάθησα να κάνω όλα όσα μου έμαθαν οι γονείς μου, αλλά μετά κατάλαβα ότι η νοοτροπία εδώ είναι πολύ διαφορετική. Δεν μπορείς για παράδειγμα στην Αγγλία να ξενυχτάς τις καθημερινές και να κοιμάσαι μετά τις 12 το βράδυ, ενώ εδώ αυτό ήταν κανόνας. Αυτό μου άρεσε. Έπρεπε να αλλάξω την αυστηρή μου νοοτροπία, την απόλυτη πειθαρχία μου σε όλα, και το έκανα.
-Έτσι ήσασταν και με τις κόρες σας;
-΄Ημουνα αυστηρή μαζί τους, δεν ήθελα να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά, ειδικά η Τζούλια, ήταν ένα πολύ ήσυχο και ευτυχισμένο παιδί, δεν με δυσκόλεψε ποτέ στην ανατροφή της. Ήταν πολύ φρόνιμη και χαμογελαστή και δεν μου δημιούργησε ποτέ πρόβλημα. Ερχόμασταν κάθε Καλοκαίρι διακοπές εδώ στην Ίο και ήταν όλη μέρα με το ποδήλατό της στη θάλασσα, έπαιζε, είχε τις φίλες της, περνούσε ωραία.
-Γιατί άρχισε όμως να ασχολείται τόσο μικρή με το μόντελιγκ; Ήταν κάτι που θέλατε εσείς;
-Εκείνη την περίοδο εγώ ήμουνα ήδη στο models one, και σε κάποια δουλειά μου ζήτησαν να φέρω και τη Τζούλια. Έτσι ξεκίνησε.
-Έκανε συχνά διαφημίσεις;
-Όχι. Εγώ ήθελα να αφοσιωθεί με το σχολείο της, δεν ήθελα να γίνει μοντέλο. Αλλά πάντα έλεγα «ό,τι θέλει εκείνη, θα το κάνει». Εμείς την στέλναμε μαζί με την αδελφή της σε φροντιστήρια αγγλικών, σε μουσικές σπουδές φωνητικής και αρμονίου, σε μαθήματα μπαλέτου, σε τένις. Ήταν πολύ καλή σε όλα. Δεν της στερήσαμε τίποτα.
-Της το λέγατε ότι είναι όμορφη;
-Ποτέ δεν είχαμε πει στην Τζούλια «είσαι πολύ όμορφη σήμερα!». Όταν την είδα κάποτε να κοιτιέται στον καθρέφτη πολλές φορές την ημέρα, θύμωσα, της είχα πει «Τζούλια, τι είναι αυτά που κάνεις; Άσε τον καθρέφτη! Είσαι όμορφη, αλλά μέχρι εκεί». Δυστυχώς, η ομορφιά της Τζούλιας την παρέσυρε. Όλοι όσοι την κοιτούσαν, επειδή ήταν ξανθιά με γαλανά μάτια, της έλεγαν πολύ ωραία λόγια. Πήγαινε στις καφετέριες και της έλεγαν συνέχεια πόσο όμορφη είναι.
-Κάποιοι είπαν ότι θέλατε να εκμεταλλευτείτε την Τζούλια οικονομικά, από παιδί.
-Αυτά είναι βλακείες. Είναι δυνατόν; Αν βάλουμε κάτω τα λεφτά που έχουμε ξοδέψει για τα παιδιά μας σε όλα όσα προανέφερα, αλλά και τις σπουδές που έκανε στο ΤΕΕ-ΙΕΚ ΑΚΜΗ για διοίκηση επιχειρήσεων, θα καταλάβει κανείς ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Δεν εκμεταλλευτήκαμε ποτέ οικονομικά την Τζούλια. Είναι αστείο!
-Τα λεφτά που έβγαζε όταν ήταν παιδί, ποιος τα χειριζόταν;
-Ό,τι λεφτά έβγαζε από το μόντελιγκ- και μην φανταστείτε ότι ήταν πολλά, ένα παιδί ήταν-, πηγαίναμε μαζί και παίρναμε ρούχα, παιχνίδια, ό,τι ήθελε. Ένα χαρτζιλίκι ήταν. Αν δείτε, μέσα στο παιδικό δωμάτιό της Τζούλιας έχει 100 barbies, παίρναμε τα χρήματα από αυτά που έκανε στο μόντελιγκ και πηγαίναμε στο Jumbo για να της πάρουμε παιχνίδια. Κάθε Σάββατο ήμασταν στα πολυκατάστήματα, για να τους πάρουμε ό,τι ήθελαν. Εγώ την πηγαινοέφερνα, μαζί με την Άρτεμις, στα φροντιστήρια, στα μαθήματα, όλα όσα είχαν να κάνουν μετά το σχολείο. Στο κολυμβητήριο, στα αγγλικά, στα ωδεία, εγώ τις πήγαινα παντού με το αυτοκίνητο. Τους δώσαμε τα πάντα!
-Όταν η Τζούλια άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά πια με το μόντελιγκ, εσείς ήσασταν σύμφωνη;
-Όταν ήταν 16 ανακηρύχτηκε Μις Γιανγκ και, όταν πια έφτασε 20 χρόνων, της είπα «Τζούλια πρέπει να αποφασίσεις τώρα τι θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου». Για δύο χρόνια σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, το μόντελιγκ μέχρι τότε το έκανε σαν χόμπι- σαν επιπλέον εισόδημα, αλλά δεν είχε αποφασίσει ακόμη τι ήθελε να κάνει με τη ζωή της. Της είπα «θα πρέπει να αποφασίσεις: ή θα ασχοληθείς σοβαρά με το μόντελιγκ ή θα γίνεις επαγγελματίας στη διοίκηση επιχειρήσεων. Εκείνη αποφάσισε και μας ανακοίνωσε ότι θέλει να πάει στα καλλιστεία και εμείς της είπαμε να κάνει ό,τι επιθυμεί. Ήταν πολύ όμορφη η Τζούλια. Γιατί να μην το έκανε; Είναι κακό να πάρεις μέρος σε καλλιστεία και να γίνεις μοντέλο; Όλα αυτά τα πράγματα είναι εμπειρίες ζωής.
-Πιστεύετε ότι δώσατε στην Τζούλια όση αγάπη θα ήθελε;
-Μόνο αγάπη της δώσαμε. Και παραπάνω από το κανονικό. Μπορεί μάλιστα και να την κακομάθαμε γιατί, επειδή ήταν ένα πολύ καλό και ήσυχο παιδάκι που κοίταγε τους ξένους που της μιλούσαν και έσκυβε το κεφάλι από ντροπή, της κάναμε όλα τα χατίρια. Δεν θυμάμαι να έχω πει πολύ συχνά «όχι» στην Τζούλια. Το πιο εύκολο ήταν να δώσεις αγάπη στην Τζούλια. Μία φορά κινδύνευσε να σκοτωθεί ο πατέρας της από μία ντουλάπα που έπεσε από τη θέση της και η Τζούλια έκλαιγε όλη μέρα, είχε πάθει σοκ.
-Είχε φίλους;
-Όχι πολλούς, δύο τρεις φίλες μόνο. Κάποια στιγμή, στα 16 της, έκανε και την πρώτη της σχέση η οποία κράτησε 4 χρόνια, και τότε αφοσιώθηκε σε εκείνο το αγόρι, είχε κλειστεί στον εαυτό της. Θυμάμαι ότι συγκεντρωνόμασταν όλοι μαζί στο τζάκι και η Τζούλια προτιμούσε να είναι κλεισμένη στο δωμάτιό της, δεν εξωτερίκευε τα συναισθήματά της.
-Χτυπήσατε ποτέ την Τζούλια;
-Ποτέ! Το ξύλο δεν φέρνει αποτελέσματα.
-Δεν ήσασταν ποτέ αυστηρή μαζί της;
-Εγώ, σαν αγγλίδα, ήθελα να είμαι πιο αυστηρή από τον πατέρα της, ήθελα να έχει πειθαρχία, να ξέρει πότε θα καθίσει να διαβάσει, τι ώρα θα γυρίσει από το παιχνίδι, που πρέπει να κάνει βόλτα. Αλλά, ήταν τόσο καλό και ήσυχο παιδί που, στο τέλος, έκανε ό,τι εκείνη ήθελε.
-Η ίδια είπε στην Τατιάνα ότι την υποτιμούσατε.
-Μόνο αυτό δεν της έκανε ο μπαμπάς της. Μόνο αγάπη της δίναμε. Αλλά, αυτό δεν το έλαβα σοβαρά, επειδή ήξερα ότι είναι ψέμα, μπορεί να λέχθηκε για λόγους υπεράσπισης με τα δικαστήρια που εκκρεμούσαν. Το ξέρει και η ίδια ότι αυτό δεν ισχύει.
-Αφού ήταν τόσο καλό παιδί και ήσασταν τόσο πολύ δεμένη μαζί της, γιατί απομακρύνθηκε από σας πριν από ένα χρόνο; Γιατί έφτασε να σας κάνει ακόμη και μήνυση;
-Μας το εξήγησε μετά. Είχε την πρόθεση, από το καλοκαίρι του 2009, να κάνει αυτή την ταινία. Ένιωθε ντροπή, αισθανόταν ενοχές, δεν ήξερε πώς να μας το πει και, από μόνη της- λόγω και κάποιας σχέσης που είχε εκείνο το διάστημα- απομακρύνθηκε. Εμείς ανησυχήσαμε. Από θυμό έγιναν όλα αυτά, από παρεξήγηση. Η Τζούλια μας αγαπάει και εμείς την αγαπάμε. Είμαστε μια χαρά τώρα.
-Ποια είναι η σχέση σας με τα χρήματα;
-Εμείς θέλουμε μόνο να επιβιώνουμε. Αν αγαπούσα τόσο πολύ τα λεφτά, όπως μας κατηγορούν, θα παντρευόμουν εγώ προσωπικά έναν πλούσιο και θα έλυνα το οικονομικό μου θέμα. Εμένα αυτό δεν με ενδιέφερε, εγώ ήθελα να παντρευτώ από έρωτα και να δημιουργήσω μία οικογένεια γεμάτη αγάπη.
-Παρόλα αυτά η Τζούλια, έχει δηλώσει σε συνέντευξη της ότι «αν χάσω 50 ευρώ, θα τρελαθώ».
-Η Τζούλια είχε το χαρτζιλίκι της, όπως όλα τα παιδιά, για να πάρει τις καραμέλες της, να αγοράσει τα περιοδικά της, να πάει σινεμά. Δεν είχε ποτέ μανία τότε με τα λεφτά. Αυτό που είπε τώρα, εγώ δεν το καταλαβαίνω. Νομίζω αυτό είναι στον άνθρωπο.
–Πως το μάθατε ότι η κόρη σας γύρισε ροζ dvd, το οποίο κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου 2010;
-Είχα πάει από το πρωί στο mini market της γειτονιάς μας, είδα ένα dvd, δεν μου πέρασε από το μυαλό κάτι κακό, γύρισα στο σπίτι, άνοιξα την τηλεόραση και είδα όλα τα κανάλια να μιλάνε «για το ροζ dvd της Τζούλιας». Μου κόπηκαν τα πόδια και πήρα τον Ζήσιμο για να του τα πω όλα αυτά. Με πήρε και η Άρτεμις τηλέφωνο, μου είπε «τι θα κάνουμε τώρα;». Τι να έλεγα; Είχα τρελαθεί! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ για νύχτες, ήμουνα με χάπια. Ήθελα να πηδήξω από το μπαλκόνι και να σκοτωθώ! Όταν όμως βγήκε μετά η Τζούλια και είπε ότι «είναι προσωπικές μου στιγμές», πιστέψαμε προς στιγμή ότι είχε εξαπατηθεί. Εκεί ηρεμήσαμε λίγο.
-Μετά βέβαια βγήκε η Τζούλια στην Τατιάνα Στεφανίδου και είπε ότι το dvd το έκανε με την θέλησή της.
-Εκεί ήταν που πεθάναμε τελείως. Το μόνο που έλεγα συνέχεια ήταν «εμείς της δώσαμε όλη την αγάπη, την φροντίδα μας, ό,τι είχαμε και δεν είχαμε και αυτή πήγε και έκανε ένα ροζ dvd; Γιατί, παιδί μου;». Γίναμε δημόσιο θέαμα, καταστραφήκαμε τελείως. Για 2 μήνες ήμασταν σαν πεθαμένοι στο κρεβάτι, δεν βγαίναμε από το σπίτι, για να παίρνουμε φαγητά από το σούπερμαρκετ έστελνα φαξ και μας τα έφερναν οι υπάλληλοι απέξω, οι δημοσιογράφοι ήταν όλη μέρα στο δρόμο μπροστά από την πόρτα της πολυκατοικίας. Όλη μέρα ήμασταν με χάπια. Λέγαμε «η ζωή μας τελείωσε, τι θα κάνουμε τώρα;». Δεν μπορούσαμε να κοιτάξουμε την κοινωνία και τους φίλους μας. Ζήσαμε μία κόλαση. Σκεφτόμασταν «τώρα τι έχει γίνει η κόρη μας; Μία πορνοστάρ;». Η κόρη μου δεν είναι πορνοστάρ!
-Είχατε σκεφτεί τότε να φύγετε από την Ελλάδα;
-Όχι. Εγώ πιστεύω ότι, όταν έχεις ένα πρόβλημα, πρέπει να είσαι εκεί για να το αντιμετωπίσεις. Εγώ ήθελα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα εκεί, επιτόπου, όχι να σηκωθώ και να φύγω.
-Δεν πήρατε την Τζούλια για να της μιλήσετε;
-Είχε αλλάξει κινητό και δεν την βρίσκαμε. Μετά, ξαναβρεθήκαμε στο ατύχημα που είχε με το πόδι της και από τότε είμαστε μια χαρά. Όταν με είδε στο νοσοκομείο νομίζω ότι ανακουφίστηκε. Μου ζήτησε συγνώμη, της είπα εγώ «τελείωσε, μην το ξανακάνεις». Εγώ της είπα «μήπως θέλεις να φύγεις από όλα αυτά τα καλλιτεχνικά;», μου απάντησε «όχι, μου αρέσουν πολύ όλα αυτά» και δεν είπα τίποτ άλλο. Εγώ την βλέπω ευτυχισμένη.
-Δεν υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί από όσα κάνει τώρα;
-Με ενοχλούν λίγο τα γυμνά εξώφυλλα. Θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό μοντέλο, αλλά δεν χρειάζονταν τόσα πολλά γυμνά, δεν μου αρέσει όταν δείχνει το στήθος της.
-Γιατί πιστεύετε ότι άλλαξε τόσο πολύ από την παιδική της ηλικία;
-Αυτό δεν το ξέρω, οι άνθρωποι αλλάζουν. Άλλο να είσαι 16 χρόνων και άλλο 24.
-Ανησυχήσατε όταν κάποιοι μίλησαν για βίζιτες, για ναρκωτικά;
-Ανησύχησα πάρα πολύ, μάνα είμαι. Τη ρώτησα για όλα αυτά, αλλά η ίδια μου ορκίστηκε ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Είναι 24 χρόνων, είναι ενήλικη. Ποτέ δεν μου είπε ψέματα η Τζούλια. Τώρα όμως έχουμε καθημερινή επαφή, μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο και δεν ανησυχώ.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Αύγουστο του 2010.
