-Γιατί δεν παραιτήστε από το βουλευτικό αξίωμα «για λόγους πολιτικής ευθιξίας»; Θα ήσασταν η πρώτη βουλευτής στην Ελλάδα που παραιτείται για τέτοιο λόγο, θα γράφατε ιστορία, κυρία Πιπιλή!
-Πρώτον, εγώ δεν είμαι κανά ψώνιο για να θέλω να γράψω ιστορία. Δεύτερον, παρότι λέω συχνά «που ήθελες, ρε Φωτεινή, και μπλέχτηκες; Εσύ που ήσουν επιτυχημένη επαγγελματίας, που ασκούσες κριτική, που κούναγες το δάχτυλο, να κάθεσαι τώρα και να ακούς τον έναν και τον άλλον να σε βάζει πακέτο με απατεώνες, με κλέφτες, με φιλόδοξους πολιτικούς, με ρουσφετολόγους, με παλαιοκομματικούς;», εντούτοις είμαι ορθολογίστρια. Και λέω: «όταν υποκύπτεις στον λαϊκισμό τον υποβοηθάς, ενώ εμένα ο χαρακτήρας μου ανέκαθεν έρχεται σε ρήξεις, που ακόμα και πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα λέει αλήθειες. Άρα πιο χρήσιμη είσαι να τα λες ως βουλευτής, παρά να τα ξαναπείς ως δημοσιογράφος». Αν αρχίσουμε όλοι εμείς που πραγματικά στεναχωριόμαστε αλλά και εξοργιζόμαστε με αυτή την ισοπέδωση των πάντων να φεύγουμε, τότε τι θα μείνει; Θα μείνουν οι γόνοι, οι κληρονόμοι έδρας- οι οποίοι είναι γύρω στους 50 μέσα στη βουλή-, τα ψώνια- αυτό είναι αυτοφυές είδος στην πολιτική- και, το κυριότερο, λόγω της οικονομικής συγκυρίας, θα μπουν στη βουλή τελικά οι λεγόμενοι τεχνοκράτες, απεσταλμένοι επιχειρηματικών και τραπεζικών ομίλων, οι οποίοι δεν θα βγάζουν γλώσσα. Στο τέλος, λοιπόν, θα καταντήσουμε μία βουλή των λόρδων και των γόνων και, όλοι οι άλλοι, θα πάμε διά παντός στο σπιτάκι μας. Γιατί εγώ, αγάπη μου, δεν είμαι κάποιος γόνος. Εγώ είμαι μία τρελή και πετυχημένη. Και θα παραμείνω τρελή και πετυχημένη γυναίκα, θέλουν δεν θέλουν!
-Όλοι αυτοί οι γόνοι που αναφέρετε δεν είναι και στη Νέα Δημοκρατία, στο κόμμα που εκπροσωπείτε κι εσείς στη βουλή;
-Πίστευα κι εγώ ότι είναι στη Νέα Δημοκρατία. Έλα όμως που είναι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ! Έλα που η κυρία Χαρά Κεφαλίδου, που την έμαθε όλη η Ελλάδα επειδή γύρισε το βουλευτικό της αυτοκίνητο, είναι κόρη πρώην υφυπουργού του ΠΑ.ΣΟ.Κ! Ήξερε κανείς ότι η κυρία Κεφαλίδου είναι γόνος; Ξέρετε πόσοι βουλευτές είναι γόνοι; Απλώς δεν είναι πρωτοκλασάτοι του επιπέδου Μητσοτάκη, Καραμανλή ή Βαρβιτσιώτη. Λέει η κυρία Κεφαλίδου «επιστρέφω το βουλευτικό μου αυτοκίνητο». Και λέει ο κόσμος «μπράβο στο κορίτσι!». Ξέχασε να μας πει, όμως, η κυρία Κεφαλίδου ότι είναι βουλευτής Δράμας και η Δράμα, όπως ξέρετε, είναι δίπλα από το αεροδρόμιο της Καβάλας και το Σύνταγμα παρέχει στους βουλευτές της περιφέρειας 107 δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια το χρόνο!
-Εσείς γιατί δεν επιστρέφετε το βουλευτικό σας αυτοκίνητο;
-Στο λαϊκισμό δεν υποκύπτω! Μα τι νομίζετε; Ότι ξαφνικά έπιασε ο πόνος τα πρόσωπα που εκπροσωπούν το πιο καταδικασμένο πολιτικό σύστημα του παρελθόντος, ώστε να σωθεί η ελληνική οικονομία επειδή οι 300 βουλευτές χρησιμοποιούν, στις βουλευτικές τους έδρες, ένα αυτοκίνητο; Κατά σύμπτωση, εγώ περπατάω πάρα πολύ, γιατί μένω πολύ κοντά στη βουλή και το αυτοκίνητο που έχω κάθεται στο parking. Να φανταστείτε, στα 4 χρόνια που το έχω, έχω κάνει μόνο 30 χιλιάδες χιλιόμετρα- σχεδόν τίποτα. Είτε το χρησιμοποιείς, είτε το παραδίδεις, η βουλή πληρώνει το leasing έτσι κι αλλιώς. Άλλο είναι το θέμα: Τα προνόμια που τα κουκουλώνουν οι Μητσοτάκηδες και όλοι αυτοί οι παλιοί και τα πληρώνουμε όλοι εμείς οι καινούργιοι! Που, στο φινάλε, δεν έχουμε και καμία ευθύνη για τα τέρατα που έκανα οι πολιτικές οικογένειες, οι πρώην πρόεδροι της βουλής, οι υπουργοί και πρωθυπουργοί, τα ρουσφέτια και οι σπατάλες.
-Ποιο είναι το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης;
-Πεντέμισι χιλιάδες ευρώ μικτά.
-Αυτό δεν είναι προκλητικό για έναν άνθρωπο που παίρνει μισθό 700 ευρώ το μήνα, που του κάνουν τώρα και επιπλέον περικοπές με το μεσοπρόθεσμο;
-Βεβαίως και είναι προκλητικό, γι αυτό κι εγώ προτείνω: «Ας κλείσει η βουλή!». Να φέρουμε και τον Καντάφι εδώ, που είναι άνεργος τώρα, και ψάχνει για δουλειά. Αφού στοιχίζει λοιπόν το δημοκρατικό πολίτευμα, να την κλείσουμε, ρε παιδί μου, τη βουλή, να καταργηθούν και οι βουλευτές και το Σύνταγμα. Ας βρούμε μια άλλη μέθοδο, που να μην μας στοιχίζει τίποτα.
-Όλος ο κόσμος αναρωτιέται το πιο απλό: Γιατί δεν μειώνεται η βουλευτική αποζημίωση ή ο αριθμός των βουλευτών; Δεν το καταλαβαίνετε ότι είναι προκλητικό, με τις σημερινές συνθήκες;
-Άσε τα συμβολικά ΠΑΣΟΚικά σε μένα! Σε παρακαλώ! Πρώτον, με 200 βουλευτές θα εξοικονομήσει η Ελλάδα 15 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Μετρημένα πράγματα. Το κάνεις, όμως, για οικονομία; Γιατί, αν το κάνεις για οικονομία θα πρέπει, για να είσαι δίκαιος, να καταργήσεις τα πάντα! Δηλαδή, να μην πληρώνεται ο δήμαρχος, να μην παίρνει αποζημίωση ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο περιφερειάρχης, να απολυθούν όλοι οι σύμβουλοι στα υπουργεία. Δεύτερον, αν ενοχλεί τόσο πολύ το ότι 300 άνθρωποι αμείβονται από τον ελληνικό λαό, ας καταργηθεί τελείως! Να μην υπάρχει βουλευτική αποζημίωση! Είμαστε σοβαροί; Σε ποιο μέρος του κόσμου ένα αξίωμα, το οποίο είναι και ευκαιριακό, δεν αμείβεται; Πείτε μου! Ας είμαστε σκεπτικιστές στο πόσο εύκολα πέφτουν τέτοιες προτάσεις και ας τελειώνει επιτέλους αυτό το πανηγύρι! Ας έρθουν τότε και οι γόνοι, μαζί με την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη- και πολλούς άλλους ακόμη- και να γίνουν μία ωραία παρέα. Ωραία το θέτετε: Γιατί να στοιχίζω εγώ στον άνεργο πεντέμισι χιλιάδες ευρώ; Και να σου πω και το άλλο τώρα: Θέλω να στήσω τσαντίρι στο Κολωνάκι!
-Τι εννοείτε;
-Τι είναι το Κολωνάκι σήμερα, αγάπη μου; Ένα νεκροταφείο μαγαζιών. Αυτό δεν κατάντησε; Πάνε όλοι και καταστρέφουν μόνο το Σύνταγμα! Και λέω: «Δεν είναι άδικο για το Κολωνάκι, που είναι επίσης παλιά πλατεία, να μην είναι “αξιοθέατο” όπως έχει καταντήσει το Σύνταγμα;». Διότι οι τουρίστες τα μάθανε τα χαΐρια μας. Έρχονται στην Ελλάδα, γιατί σου λένε θέλουν να δουν πώς μπορεί ένας λαός να καταστρέφει την ιστορική του πλατεία και να την έχει μετατρέψει σε κωλοχανείο. Ωραίο θέαμα να καίγεται η “Μεγάλη Βρετανία”! Πολύ ωραίο! Το Κολωνάκι γιατί να έχει απλώς άδεια μαγαζιά; Θα κάνω λοιπόν “μόδα” και το Κολωνάκι! Γιατί μόνο έτσι θα πάνε εκεί τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης εκεί και θα γεμίσει τουρισμό. Ευκαιρία να μπει ο κόσμος, να ψωνίσει και κάτι.
-Δεν φοβάστε κι εσείς, όταν κυκλοφορείτε στο δρόμο, μήπως σας γιαουρτώσουν;
-Προσέχω. Γιατί, όπως ξέρεις, δεν είμαι ηλίθια. Τον μάγκα, δεν τον κάνω. Δεν κυκλοφορώ με την ίδια άνεση πια στο δρόμο. Ωστόσο, δύο συμβάντα μου έχουν τύχει. Πριν από λίγο καιρό, όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο- που, by the way, εγώ δεν το χω ψηφίσει- περνούσε έξω από τη βουλή μία πολύ σικ κυρία και μου λέει: «πως τα κάνατε έτσι και μας κόβουν τώρα το μισθό μας, κυρία Πιπιλή;». Την κοιτάω και της λέω: «δεν πειράζει, κυρία μου, δεν θα πάρεις άλλη Louis vuitton τσάντα!». Γιατί η κυρία, δεν ντρεπόταν και κράταγε τσάντα Louis vuitton, όταν διαμαρτυρόταν! Και συνεχίζω: «μιλάς εσύ κυρά μου, που κρατάς Louis vuitton; Άσε να μιλήσει κανάς άνεργος!». Πριν από δέκα μέρες, έστριβα για να μπω στη βουλή. Περίμενα στο φανάρι, δίπλα ήταν ένας ταξιτζής, ο οποίος με είδε και κουνούσε το κεφάλι του απαξιωτικά. Κατεβάζω το τζάμι και του λέω: «σε μένα απευθύνεστε;». «Ναι», μου απαντάει. «Είμαι κλέφτρα, ε;». Αυτός ψιλοκωλώνει και του λέω: «Να σου θυμίσω ότι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες από τους ταρίφες, δεν υπήρξαν στην Ελλάδα. Τους τσουβαλιάζατε τόσα χρόνια πέντε πέντε μέσα στα ταξί και θα μου πεις εμένα που έχω πληρώσει τη μισή μου περιουσία στην Εφορία;». Κοκαλώνει και μου λέει: «εντάξει, δεν είπαμε και τίποτα, κυρία Πιπιλή!». Και σηκώνεται και φεύγει. Άκουσε να δεις. Αυτό που είναι πραγματικά τραγικό σήμερα, με το οποίο κανείς δεν ασχολείται επί της ουσίας, είναι η ανεργία, που για μένα είναι χειρότερο κι απ την αρρώστια. Δεν λυπάμαι κανέναν, μα κανέναν, που έχει ένα μισθό και μπορεί να μου κάνει το «μάγκα». Λυπάμαι και στεναχωριέμαι, όμως, για τα νέα παιδιά ή για τη γυναίκα των 45 χρόνων που είναι άνεργη. Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας. Δεν είναι ούτε οι περικοπές, ούτε το σφίξιμο. Το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν ότι νεοπλουτίσαμε και γι αυτό φτωχύναμε. Έτσι την πάθαμε.
-Να υποθέσω ότι στις επόμενες εκλογές, δεν θα είστε ξανά υποψήφια;
-Το τραγικό είναι ότι εγώ ανήκω στις δύο πιο μισητές κατηγορίες Ελλήνων: Είμαι και δημοσιογράφος και βουλευτής. Δεν είναι ένα δράμα αυτό που ζω; Αν φύγω από βουλευτής, τότε θα ξαναγυρίσω στη δουλειά μου. Ως βουλευτής είμαι «κλέφτρα», και «λαμόγιο». Ως δημοσιογράφος, είμαι «αλήτισσα» και «ρουφιάνα». Έχω μία σύγχυση! Ποιο είναι το χειρότερο στη ζωή μου; Προτείνω να μου δώσετε ιδέες! Τι να κάνω;
-Δεν θα προτιμούσατε να ήσασταν μία σύζυγος, μάνα και εργαζόμενη; Να έχετε κι εσείς μία «κανονική» ζωή;
-Δεν μου προέκυψε। Από οικογένεια, από ανατροφή, από χαρακτήρα. Γιατί, στη ζωή επιλέγεις τι κάνεις. Εγώ δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα έχω κάνει, γι αυτό και δεν παρίστανα, ούτε παριστάνω ποτέ στη ζωή μου υποκριτικά, το «καλό κορίτσι». Με κάτι τέτοια, κάνω εμετό!
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Αύγουστο του 2011.
