-Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στην πορεία σας, μετά από 25 χρόνια πολύ επιτυχημένης καριέρας στο τραγούδι;
-Ναι. Τα μεγάλα μαγαζιά. Θα ήθελα να μην υπήρχαν.
-Σας ενοχλούσαν τα λουλούδια, τα φαγητά και τα ουίσκι;
-Πολύ. Είμαι μία καθαρόαιμη μουσικός και αυτός ο τρόπος εκμετάλλευσης του τραγουδιού, που είχε γίνει με πολύ έντονο τρόπο τα τελευταία χρόνια, δεν μου άρεσε. Θα προτιμούσα να μην υπήρχαν αυτοί οι μεγάλοι χώροι διασκέδασης, αν και έχω κάνει πολύ σημαντικές συνεργασίες σ αυτούς. Πάντοτε αισθάνομαι πιο οικεία και πιο ήρεμα όταν τραγουδάω και όταν έρχομαι σε επικοινωνία με λίγους ανθρώπους. Εμένα μου αρέσει η άλλη επικοινωνία, η πιο ανθρώπινη. Είναι αυτό το ανθρώπινο που ζητάνε πια σήμερα όλοι οι Έλληνες, σε πολλά επίπεδα.
-Αλήθεια, πως αντιμετωπίζετε τη σημερινή κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα;
-Όλοι μας περιμέναμε ότι κάποια στιγμή θα αγανακτούσαμε, ότι θα γινόμασταν όλοι «αγανακτισμένοι». Δεν υπάρχει πια η ισορροπία. Αισθάνομαι ότι όλο αυτό που μας συμβαίνει είναι κάτι σαν προδοσία. Θα πληρώνουν άνθρωποι στο μέλλον, οι οποίοι δεν χρωστάνε τίποτα.
-Κατεβήκατε κι εσείς στο Σύνταγμα τώρα, με τις μεγάλες συγκεντρώσεις;
-Δυστυχώς όχι, γιατί ήμουν στη Θεσσαλονίκη. Πήρα μέρος, όμως, στις διαδηλώσεις που γίνονταν στο Λευκό Πύργο.
-Υπήρξαν αναγνωρίσιμοι άνθρωποι που, όταν κατέβαιναν στις διαδηλώσεις, ο κόσμος τους ζητούσε αυτόγραφα. Συνέβη το ίδιο και με σας;
-Ναι, συνέβη. Υπήρχαν άνθρωποι που ζητούσαν αυτόγραφα ή να βγάλουν φωτογραφίες. Υπήρξαν όμως και εκείνοι που, αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, το αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά, που δεν μπαίνουν στη διαδικασία δημοσίων σχέσεων. Βέβαια, όσο μεγαλώνει η μάζα, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να γίνει τάση ή μόδα αυτή η συνεύρεση κι έτσι να χάσουμε την ουσία. Απ την άλλη, πολλοί άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτό που μας συμβαίνει ως ψυχανάλυση αφού, μέσα από το Σύνταγμα ή το Λευκό Πύργο, θεωρώ ότι ήρθαν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, κάτι που δεν συμβαίνει πια τα τελευταία χρόνια. Μίλησαν, εκτόνωσαν ενέργεια, τα παράπονα τους, είδαν και την άλλη πλευρά αυτής της απίστευτης κρίσης που διανύουμε.
-Εσείς υπήρξατε ποτέ τόσο πολύ μοναχική;
-Η αλήθεια είναι ότι είμαι μοναχική, ίσως λόγω της δουλειάς μου. Ωστόσο μόνη πραγματικά, δεν υπήρξα ποτέ. Δεν είμαι τόσο πολύ δυνατή.
-Δεν είστε δυνατός άνθρωπος;
-Είμαι δυνατή, αλλά είμαι και σκληρή. Ας μην ξεχνάμε ότι τραγουδάω 25 χρόνια, έχω ένα γιο που είναι 29 χρόνων, είμαι στην ώριμη πια φάση της ζωής μου, είμαι ένας μεσήλικας άνθρωπος, οπότε, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έχω και ωριμάσει, έχω γίνει και δυνατή.
-Με ποια πράγματα γίνεστε σκληρή;
-Η ίδια η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπη με τις δυσκολίες και εμείς πρέπει κάθε φορά να τα καταφέρνουμε. Κάθε φορά που καταφέρνουμε κάτι, γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί. Οι άνθρωποι σκληραίνουν μόνο με τα δύσκολα και είναι πολύ σημαντικό να μην είμαστε ευάλωτοι, αλλά να αντέχουμε. Γιατί η ζωή είναι κυρίως άσχημα πράγματα και όχι καλά. Κι εγώ ήμουν πολύ ευάλωτη στο παρελθόν.
-Αυτό που άλλαξε τη ζωή σας ποιο ήταν;
-Η μουσική. Εγώ γεννήθηκα σε μία πολύ μικρή επαρχιακή πόλη, στη Νάουσα. Η μουσική και το τραγούδι μου έδωσαν μία πλήρη ελευθερία έκφρασης και αποδοχή. Είναι πολύ ωραίο πράγμα να μπορείς να συγκινείς και να επικοινωνείς μέσα από τα τραγούδια και τον τρόπο που τραγουδάς.
-Τι θυσίες χρειάστηκαν για να ακολουθήσετε αυτό που αγαπούσατε;
-Ήμουν πολύ μικρή τότε και, το θέμα της οικογένειας, είχε περάσει σε μία δεύτερη μοίρα. Δεν ήταν πολύ εύκολο τότε να έχω φίλους- είναι σαν να κλείνεσαι λίγο, χωρίς να το θέλεις, στον εαυτό σου. Ωστόσο, τα τελευταία 10 χρόνια, αυτό έχει αλλάξει πολύ σε μένα: Κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό απ όλα είναι να ζεις. Εγώ πέρασα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που ζούσα μόνο για να τραγουδάω και όλα τα άλλα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό ήταν πολύ άδικο. Κυρίως για μένα. Αυτό λοιπόν προσπάθησα να το αλλάξω. Χρειάστηκα και βοήθεια σ αυτό, έκανα ψυχανάλυση για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσω να γίνω ένας «κανονικός» άνθρωπος.
-Τι ανακαλύψατε αυτά τα 10 χρόνια, αφότου αλλάξατε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τη ζωή σας;
-Καταρχήν ότι έχω μία γυναίκα μέσα μου, που έπρεπε κάποια στιγμή να βγει, ενώ ανακάλυψα και τη μάνα- όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο. Παρόλο που έγινα πολύ νέα μάνα, νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι πιο ολοκληρωμένη και σαν μητέρα., αλλά και σαν άνθρωπος.
-Πόσων χρόνων ήσασταν όταν γεννήσατε το γιο σας, τον Αργύρη;
-Ήμουνα πάρα πολύ μικρή, 19 χρόνων. Και δεν ήμουν η μόνη που έγινα μάνα στα 19 μου χρόνια, αφού οι περισσότερες κοπέλες γίνονταν μάνες από τα 17 ή 18 τους. Ήταν μία φυσική εξέλιξη, εκείνων των χρόνων.
-Υπήρξατε καλή μητέρα;
-Νομίζω ότι αυτό το ρόλο τον έχω βρει τώρα τελευταία. Για το γιο μου ήμουν πιο πολύ αδελφή, φίλη. Τα τελευταία χρόνια κατάφερα να γίνω μάνα ουσιαστικά.
-Αν δεν γινόσασταν μητέρα σε τόσο μικρή ηλικία, θεωρείτε πως θα ήταν διαφορετική η εξέλιξη της ζωής σας;
-Ευτυχώς που έγινα μητέρα στα 19 μου γιατί, βλέποντας τη σημερινή ζωή και τον χρόνο που διαθέτει μία γυναίκα τραγουδίστρια, μπορεί και να μην έκανα ποτέ μου ένα παιδί. Ευτυχώς που το έκανα τότε.
-Δεν είχατε ποτέ την επιθυμία για δεύτερο παιδί;
-Την είχα. Ήταν, όμως, μία επιθυμία που ερχόταν και έφευγε πάρα πολύ γρήγορα.
-Ο γιος σας, γιατί δεν ασχολήθηκε και αυτός με το τραγούδι;
-Γιατί δεν έχει καλή φωνή! Κατά καιρούς ασχολήθηκε με τη μουσική, με πιο ερασιτεχνικό τρόπο, αλλά άμα δεν μπει η μουσική μέσα στο αίμα σου και δεν είναι το σαράκι που σε καίει, δεν μπορεί να προχωρήσει παραπέρα.
-Τι άλλο θα θέλατε να σας φέρει η ζωή από δω και πέρα;
-Θα ήθελα να εξελίξω τη ζωή μου. Μέχρι τώρα όλα ήρθαν κανονικά, αλλά τώρα αρχίζει η δυσκολία. Τώρα πρέπει να δώσω αυτό το βηματισμό και, αν δεν νιώσω ότι εξελίσσομαι, τελειώνω. Είναι μία εξέλιξη που αφορά και τη ζωή μου, αλλά και τη μουσική. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγραψα η ίδια μουσική στο καινούργιο μου cd, το «Τα ρι ρα». Κάνοντας μία πράξη, ο φόβος φεύγει.
-Πέρασε και ο έρωτας σε δεύτερη μοίρα στη ζωή σας, λόγω της μουσικής;
-Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς ποτέ να αισθάνεσαι ότι αφήνεις τον έρωτα σε δεύτερη μοίρα, αφού όταν έρχεται ο έρωτας είναι μπροστά και εσύ τρέχεις από πίσω γιατί δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Εγώ όμως έμαθα, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, ότι αυτό που πάντα μένει είναι η αγάπη. Ο έρωτας έρχεται και παρέρχεται- σου δίνει στο μεταξύ τρομακτική δύναμη-, αλλά αν δεν υπάρχει εξέλιξη μετά από αυτό, δεν σου μένει τίποτα.
-Είστε ευχαριστημένη από τους έρωτες που ζήσατε;
-Είμαι μία γυναίκα η οποία έχει αγαπηθεί πάρα πολύ. Θα ήμουν αχάριστη αν είχα κάποιο παράπονο από τους έρωτες που έζησα. Εγώ, όμως, αισθάνομαι ότι δεν ήμουν τόσο καλή όσο θα ήθελα με τους άντρες μου. Για πολλούς λόγους.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό People, τον Ιούνιο του 2011.
