Κάτι παραπάνω θα ξέρουν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης και οι δεκάδες χιλιάδες θεατές που παρακολουθούν φανατικά τις παραστάσεις του για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, από όσους νομίζουν ότι συνεχίζουν να σνομπάρουν τον μεγαλύτερο κωμικό σταρ των τελευταίων χρόνων.
Τα μάτια του, έχουν μία περίεργη φόρα προς τα κάτω- λίγο μελαγχολικά, λίγο λυπημένα, ελάχιστα χαρούμενα. Είναι τα ίδια που, πέντε ώρες πριν, είδαν 1800 θεατές να γεμίζουν ασφυκτικά τα διαζώματα στο Δελφινάριο- όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε βράδυ, 6 μέρες τη βδομάδα- τα ίδια που, μία ώρα μετά, φωτογραφίζονταν και υπέγραφαν αυτόγραφα για όλους εκείνους τους «προσκυνητές» της σάτιρας του, τους «πιστούς ακολούθους» του- και, μάλλον αιώνιους φανατικούς του-, τα ίδια που συνεχίζουν να συγκινούνται με παιδικότητα, αθωότητα και αληθινή αγάπη στο «μπράβο!» και στο «υπέροχο!». Σαν να μην το χει ξανακούσει άλλες 150 χιλιάδες φορές, μέσα σε ένα μόνο Καλοκαίρι. Στο Καλοκαίρι της «κρίσης» των άλλων. Στις 3 η ώρα, ξημερώματα Δευτέρας 5 Σεπτεμβρίου, που κάνουμε τη συνέντευξη μας, μέσα στο καμαρίνι του, λέει πως δεν θα προλάβει να κοιμηθεί την επόμενη μέρα, αφού θα πρέπει να δει τις μακέτες για την παράσταση του Χειμώνα, πως συνήθως κοιμάται ελάχιστα- σχεδόν καθόλου-, πως έτσι έχει μάθει πια. «Παρόλα αυτά, δεν αισθάνομαι κούραση», λέει. «Γιατί, το κάθε γέλιο που ακούω, εμένα με αναζωογονεί, μου δίνει δύναμη να πάω στο επόμενο αστείο. Κάθε βράδυ, θέλω να ακούω αυτό το γέλιο. Και το θέλω και δυνατότερο».
-Μπορείς να δώσεις μία εξήγηση στην απορία πώς γίνεται εσύ να δουλεύεις 6 μέρες τη βδομάδα με γεμάτο το θέατρο μέσα στην κρίση και, από την άλλη, ο Κώστας Γεωργοσούπουλος να σε αποθεώνει, κάτι που δεν έκανε φέτος για παραστάσεις της Επιδαύρου;
-Είμαι ειλικρινής στον κόσμο μου, ό,τι κάνω το κάνω με αλήθεια και αγάπη, δεν «πουλάω» τον κόσμο, ούτε τον κοροϊδεύω και γι αυτό, κάθε χρόνο, το κοινό είναι αυξανόμενο. Αυτή ειδικά τη δύσκολη εποχή που περνάμε, ο κόσμος αναζητά το γέλιο, ξέρει πού θα το βρει, έρχεται στα σίγουρα και μάλλον αυτό είδε σ εμένα και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Προφανώς, κάποιοι στην Επίδαυρο, προσπαθούν να ανεβάσουν παραστάσεις με νεωτερισμούς, κάνοντας πειράματα, βάζοντας μάλλον επιθεωρησιακά στοιχεία στον Αριστοφάνη. Ίσως γι αυτό να τυγχάνουν κακής κριτικής. Εγώ, απ τη μεριά μου, δεν κάνω πειράματα και πιστεύω ότι, σε κάθε είδος θεάτρου, πρέπει να είσαι πιστός σε ό,τι ανεβάζεις. Το γνωρίζω ότι πολλοί εξεπλάγησαν με αυτά που έγραψε για μένα ο κ.Γεωργουσόπουλος, με πήραν τηλέφωνο από πολλές εκπομπές και περιοδικά για να μιλήσω γι αυτό αλλά αρνήθηκα- κατ εξαίρεσιν μιλάω σ εσάς-, υπήρξαν ερωτηματικά από άλλους, αλλά εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους προκαλέσω να έρθουν στο Δελφινάριο και να καταλάβουν τι βλέπει σ εμένα ο κόσμος και γεμίζει κάθε βράδυ το θέατρο.
-Ένιωσες επιβεβαίωση, διαβάζοντας την συγκεκριμένη κριτική;
-Δάκρυσα! Και τώρα που το λέω, ανατριχιάζω. Τον άνθρωπο δεν τον ήξερα, απλώς ήρθε να δει την παράσταση όπως άλλοι. Ήταν τιμή μου και μόνο που ήρθε στο Δελφινάριο ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.
-Ο Πέτρος Φιλιππίδης είπε ότι είσαι κορυφαίος στο είδος σου και ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης ότι «ο Σεφερλής είναι σταρ, η Μενεγάκη δεν είναι»…
-Προφανώς, έκανε εντύπωση σε κάποιους ανθρώπους η συνεχώς αυξανόμενη ανταπόκριση των παραστάσεων μου, η διάρκειά μου στο χρόνο, και είπαν να με προσέξουν λίγο παραπάνω. Δεν απέκτησα, όμως, ξαφνικά ταλέντο, ούτε ξεκίνησα να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα τόσα χρόνια. Μόνο όταν κάποιος έρθει στο θέατρο και μπει στη διαδικασία να καταλάβει ποιος πραγματικά είμαι, θα κατανοήσει τι ακριβώς κάνω. Και εγώ λογοδοτώ μόνο στον κόσμο και σε αυτόν θέλω μόνο να αρέσω. Οποιοσδήποτε άλλος, δεν με αφορά.
-Συνεχίζεις να θυμώνεις, όταν κάποιοι συνεχίζουν να σε χαρακτηρίζουν «λαϊκό» ή «cult φιγούρα»;
-Καθόλου! Είναι τιμή μου να είμαι λαϊκός, γιατί στο λαό απευθύνομαι. Δεν ξέρω οι άλλοι τι εννοούν όταν με λένε «λαϊκό», γιατί στην ουσία υποτιμούν τον κόσμο που με βλέπει. Εδώ έρχεται από ένας απλός εργάτης, μέχρι ο επιστήμονας- κόσμος όλων των τάξεων. Με θυμώνει, όμως, όταν με λένε «ατάλαντο». Αν είμαι ατάλαντος και έχω κάνει αυτά που έχω κάνει, πού να χα και ταλέντο!
-Η Επίδαυρος, σε ενδιαφέρει;
-Κάποτε, ήταν το όνειρό μου να πάω να παίξω στην Επίδαυρο. Και σήμερα με ενδιαφέρει- θέλω πολύ να παίξω Αριστοφάνη εκεί-, αλλά με άλλο σκεπτικό. Όχι για να καταξιωθώ- γιατί πλέον στην Επίδαυρο πάει οποιοσδήποτε-, αλλά γιατί θέλω να παίξω σε αυτό το χώρο, θέλω να έρθει ο κόσμος να με δει και σε κάτι διαφορετικό από αυτό που με έχει δει ως τώρα.
-Έγινες πλούσιος απ αυτή τη δουλειά;
-Κάποια χρήματα, τώρα πια, τα έχω βάλει στην άκρη, φροντίζω να ζω καλά εγώ και η οικογένειά μου, δεν είμαι άνθρωπος της χλιδής και της σπατάλης. Φροντίζω, όμως, τα χρήματα που βγάζω, να τα ρίχνω στις καινούργιες μου δουλειές και να ανεβάζω νέα πράγματα, φαντασμαγορικά.
-Είσαι μελαγχολικός άνθρωπος στο σπίτι;
-Όχι. Φροντίζω, πέρα από τον κόσμο που τον κάνω να γελάει κάθε βράδυ, να περνάνε καλά μαζί μου και η γυναίκα μου και το παιδί μου και οι φίλοι μου. Το χιούμορ, είναι τρόπος ζωής για μένα. Τον γιο μου, το Χάρη, τον αντιμετωπίζω σαν ένα μεγάλο άνθρωπο που του λέω αστεία και έχω την απαίτηση να τα καταλάβει. Δεν τον αντιμετωπίζω σαν παιδάκι, παρόλο που είναι 7 χρόνων. Η ζωή είναι πολύ ωραία και ταυτόχρονα πολύ μικρή που, αν την σπαταλάς σε μικροτσακωμούς και μελαγχολίες, δεν έχει νόημα. Θέλω να γελάμε συνέχεια!
-Υπάρχουν κάποιοι αστικοί μύθοι για σένα που λένε ότι ήσουν άριστος μαθητής, ότι προοριζόσουν για γιατρός ή δικηγόρος, ότι ήσουν πολύ ντροπαλό παιδί και πως διάβαζες Αλπμερ Καμύ. Είναι αλήθεια;
-Όλα! Μάλιστα, οι γονείς μου απόρησαν όταν τους είπα ότι θα γίνω ηθοποιός, λέγοντάς μου «εσύ, σ αυτό το χώρο; Δεν πρόκειται να ορθοποδήσεις! Εσύ δεν παίρνεις καν ένα τηλέφωνο για να πεις “Χρόνια πολλά” στον αδελφό σου!». Ακόμη και σήμερα, βάζω την Έλενα να πάρει τον αδελφό μου τηλέφωνο για να του ευχηθούμε, γιατί εγώ ντρέπομαι.
-Η πρόταση του Mega για το Just the 2 of us, σε ξάφνιασε;
-Με εξέπληξε. Δεν περίμενα ότι το Mega θα μου έκανε τέτοια πρόταση, γιατί νόμιζα ότι εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που θα ήθελε το Mega στο πρόγραμμά του. Ο κύριος λόγος που συμφώνησα τελικά να το κάνω ήταν ο φιλανθρωπικός, γιατί μ αρέσει, όπου μπορώ, να βοηθάω τους ανθρώπους.
-Ανυπομονείς γι αυτό;
-Ναι, γιατί θέλω να είμαι καλός- δεν πάω για χαβαλέ ούτε για να σπάσω πλάκα. Άλλωστε, ο κόσμος με ξέρει και έχω δώσει τις εξετάσεις μου.
-Μήπως τελικά ήρθε η στιγμή της δικαίωσης του Μάρκου Σεφερλή;
-(γελάει) Δεν αισθάνομαι «δικαιωμένος», με την έννοια του ότι προσπαθούσα να δικαιωθώ και τελικά δικαιώθηκα. Άλλωστε, δεν έχω την ανάγκη να με αποδεχτεί όλος ο «χώρος», για πω «είμαι καλός». Εμένα μου φτάνει που ο κόσμος με αγαπάει και με εκτιμάει. Ό,τι και αν λένε κάποιοι για μένα. Δεν με ενδιαφέρει να μείνω στο «πάνθεον των μεγάλων ηθοποιών», με ενδιαφέρει να πουν οι άνθρωποι ότι ο Σεφερλής είναι ένας ηθοποιός στον οποίο πήγαμε και γελάσαμε πολύ.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Σεπτέμβριο του 2011.
