ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ: "ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ"

Μετά από δεκάδες δημοσιεύματα που αφορούν στην ίδια, στις επιλογές της, στην προσωπική της ζωή και στον τρόπο που εκείνη θέλει πια να ζει την καθημερινότητά της, η Έλενα επιλέγει το Omikron, για να μιλήσει με τη δική της- εξομολογητική- αλήθεια.

Έχει ξυπνήσει από τις 10 το πρωί στο σπίτι όπου μένει στην Αθήνα- κάπως αργά για την ίδια, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τις πρωινές ώρες ήταν κλεισμένη σε κάποιο studio ετοιμάζοντας τα καινούργια της τραγούδια, από τα οποία ένα δείγμα είχαμε ακούσει και στα φετινά Mad Video Music Awards, το «Ποιος;». Στα χέρια της κρατάει γαλλικό καφέ σκέτο, «τον δεύτερο της μέρας, χωρίς ζάχαρη, χωρίς γάλα», μου λέει καθισμένη στον διθέσιο καναπέ του σαλονιού της. Τη στιγμή που ξεκινάμε να μιλάμε, της τηλεφωνεί η γυναίκα του αδελφού της από την Κύπρο αφού, στο νησί μας, εδώ και τρεις μήνες, έχουν μετακομίσει μόνιμα οικογενειακώς λόγω της δουλειάς του αδελφού της Έλενας εδώ. «Κατάλαβες γιατί τώρα έχω ένα λόγο παραπάνω να θεωρώ και “δικό μου νησί” την Κύπρο;», μου λέει. «Ανυπομονώ πάρα πολύ για την πρώτη συναυλία που θα δώσω στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου. Θα είναι ένα μεγάλο πάρτι για φίλους και η αρχή μιας μεγάλης περιοδείας».

-Εσύ θα επέλεγες να μείνεις κάπου αλλού μόνιμα, εκτός Ελλάδας ή Κύπρου;

-Όχι. Θέλω να μείνω στην Ελλάδα, θέλω να στηρίξω τη χώρα μου- ειδικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει, ότι δεν θα πήγαινα στη Σουηδία για να κάνω κάποια δουλειά εκεί, κάτι που ούτως ή άλλως έκανα στο παρελθόν. Άλλωστε, ο λόγος που γύρισα στη Σουηδία το 2008 ήταν επειδή είχα χάσει τον μπαμπά μου.

-Αυτή ήταν η πιο μελαγχολική περίοδος της ζωής σου;

-Ναι. Ξέρεις, ένας απότομος χαμός σε κάνει να αναθεωρείς όλη τη ζωή σου, σε κάνει να βάζεις τα πράγματα σε μία τάξη- και τότε μόνο καταλαβαίνεις τι έχει σημασία, τι πρέπει να βάλεις σε προτεραιότητα και τι όχι. Μετά από αυτό το γεγονός που μου συνέβη, ήταν σαν να πήρε στροφή η ζωή μου 180 μοίρες.

-Δηλαδή; Τι αναθεώρησες;

-Κατάλαβα σε ποια σειρά πρέπει να μπαίνουν κάποια πράγματα, ποια είναι αυτά που πρέπει να μας στενοχωρούν και ποια δεν πρέπει να μας ρίχνουν ψυχολογικά.

-Αυτό σε έκανε πιο δυνατή;

-Όχι μόνο. Με έκανε να γίνω πιο αποφασιστική και πιο επιλεκτική. Και σε αυτά που θα κάνω και σε αυτά που θα πω και σε αυτά που θα δημιουργήσω. Στα πάντα!

-Τώρα τι προηγείται στην ιεράρχηση της ζωής σου;

-Η υγεία μου. Και αυτό θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ο κάθε ένας από μας. Ξέρεις, Γιάννη, αυτό το «να μαστε καλά» που λέμε, πρέπει να το νιώθουμε και να το εννοούμε. Όταν ξυπνάμε το πρωί πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας και να λέμε «σ ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι καλά!». Στη ζωή μας υπάρχουν κάθε μέρα αντιξοότητες, είναι μπροστά μας οι δύσκολες καταστάσεις, αλλά οι εγωισμοί μάς κάνουν να μην βλέπουμε την ευλογία που ίσως υπάρχει πίσω απ αυτές.

-Παλιά δεν σκεφτόσουν μ αυτό τον τρόπο;

-Κοίτα, όταν στο παρελθόν δουλεύαμε όλοι μέρα νύχτα και όταν αυτό που κάνεις έχει και πολύ καλό αποτέλεσμα, το θέμα «τρέχει» και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς κάτι άλλο. Παρόλα αυτά, πρέπει επίσης να σου πω ότι εγώ έχω περάσει πολύ ωραία μέσα στη δουλειά μου. Έχω σταθεί πολύ τυχερή, γιατί πάντα έχουν υπάρξει οι πιο σωστοί άνθρωποι δίπλα μου. Και δεν νιώθω ούτε ότι με έχουν «εκμεταλλευτεί», ούτε ότι μου έκανε κάποιος κακό. Το αντίθετο. Όποιος έχει περάσει μέσα από τη ζωή μου ή μέσα από τη δουλειά μου, έχει φύγει, αλλά έχει παραμείνει φίλος μου, εκεί συμβαίνει η μεγαλύτερη μαγεία. Γιατί τότε καταλαβαίνεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σε εκμεταλλεύτηκε ποτέ.

-Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι εμείς οι δημοσιογράφοι μιλάμε όλα αυτά τα χρόνια με τους ίδιους ανθρώπους που έχεις συνεχώς δίπλα σου ως συνεργάτες.

-Είμαι μία γυναίκα πολύ πιστή στις σχέσεις μου- είτε είναι φιλικές, είτε γκομενικές, είτε επαγγελματικές. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει πάρα πολύ η σταθερότητα.

-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ίσως να ήταν καλύτερα για σένα να ήσουν μία «κλασσική γυναίκα» που να ξυπνάει το πρωί, να πηγαίνει στη δουλειά της, να φροντίζει τα παιδιά της, να μαγειρεύει, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και να κοιμάται νωρίς;

-Ό,τι κι αν κάνω πάντα θα είμαι μία φυσιολογική γυναίκα. Γιατί, αν δεν προσέχω το σπίτι μου, τότε δεν προσέχω το «εγώ» μου. Μου αρέσει πάρα πολύ να μένω στο σπίτι, να μαγειρεύω, να βρίσκομαι με φίλους- γενικά, μου αρέσει πολύ το οικογενειακό περιβάλλον, αφού άλλωστε αυτό είχα μάθει από παιδί. Παράλληλα, όμως, είμαι και μία καριερίστα. Και αυτό με βάζει να σκέφτομαι και με έναν άλλο τρόπο.

-Κάνεις και η ίδια δουλειές στο σπίτι; Σκουπίζεις; Σφουγγαρίζεις;

-Βέβαια! Ποιος θα τα κάνει αυτά; Δεν έχεις δει στο «baby its over» πόσο καλά χειρίζομαι την ηλεκτρική σκούπα; (γελάει) Μόνο που, στην καθημερινότητα μου, όταν τα κάνω αυτά, δεν φοράω ψηλοτάκουνα! (γελάει δυνατά).

-Τι στερήθηκες κάνοντας αυτή τη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια;

-Ελεύθερο χρόνο. Έχω ένα μόττο που λέει «family time is quality time»- και αυτό πάντα το θυμάμαι. Και μπορεί, λόγω της δουλειάς μου, να μην ακολουθώ συνεχώς αυτό το μόττο, αλλά κατάφερα να κάνω πολλά άλλα: Η αγάπη που έχω εισπράξει από τον κόσμο, από τα παιδιά, από τους fans μου, ακόμη και το γεγονός ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλούς Έλληνες υπερήφανους, καλύπτουν πολλά πράγματα από τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου. Άλλωστε, όταν έχεις ένα ταλέντο- είτε είναι στη μαγειρική, είτε στο γράψιμο, είτε στο να λες ανέκδοτα, κάτι που κάνει πολύ καλά ένας κολλητός μου- πρέπει να το εκτιμάς. Είτε αμείβεσαι από αυτό είτε όχι. Γιατί αυτό το «δώρο» σε ολοκληρώνει. Ακόμη και όταν κάθομαι με φίλους στο σπίτι με μία κιθάρα, πω ένα τραγούδι και κάποιος από τους φίλους μου μου πει «μπράβο Ελενάκι, πες μας ακόμη ένα τραγούδι» εγώ το απολαμβάνω και το χαίρομαι. Φαντάσου, λοιπόν, αυτό να το ζεις επάνω σε μία σκηνή! Το χαίρεσαι τόσο πολύ που στο τέλος γίνεται κάτι σαν «ναρκωτικό» όλο αυτό!

-Υπήρξαν στιγμές που έβαλες σε προτεραιότητα τη δουλειά σου σε σχέση με την προσωπική σου ζωή; Μήπως άφησες για λίγο πίσω την Έλενα;

-Εκεί ήταν που αναθεώρησα και τη ζωή μου! Θα σου πω ένα απλό περιστατικό, Γιάννη, για να καταλάβεις τι εννοώ. Υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη ζωή μου που δεν έβαζα καν ραδιόφωνο. Τίποτα! Ενώ παλιά η «καλημέρα» μου ήταν το ραδιόφωνο- είτε για να ακούσω μία εκπομπή είτε για να απολαύσω απλά μουσική. Αφού, λοιπόν, δεν άκουγα μουσική μέσα στο σπίτι, σταμάτησα και να τραγουδάω μέσα στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα χρειαζόμουν αυτή την ανάπαυλα. Ίσως η διάθεσή μου να μην άντεχε να το κάνω άλλο αυτό, δεν ξέρω. Κι όπως θυμάσαι, πέρσι στο «Διογένη», όταν ήμουν με τον Αντώνη Ρέμο, είχα δηλώσει στη σκηνή ότι φέτος είναι η τελευταία χρονιά που τραγουδάω. Το είχα σκεφτεί σοβαρά αυτό. Αισθανόμουν ότι δεν είχα άλλη έμπνευση.

-Μήπως ήταν λάθος τελικά αυτή η δήλωσή σου;

-Δεν θα το έλεγα, γιατί ήταν κάτι που ένιωθα. Και εγώ πάντα πίστευα ότι με τους ανθρώπους που σε αγαπούν, πρέπει να είσαι ειλικρινής- ποτέ δεν ήθελα να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Ο κόσμος πάντα έχει την ανάγκη από αμεσότητα. Στην τελική, όμως, και εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε άνθρωποι! Κάποιοι μου λένε «να κρατάς το μύθο σου, μην απομυθοποιείσαι». Διαφωνώ!

-Τι σε έκανε, όμως, να αλλάξεις την απόφαση που είχες ανακοινώσει τότε στον «Διογένη»;

-Για ένα διάστημα έλεγα επίσης ότι «δεν θέλω να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα»- είχα μαζέψει μάλιστα κάποια από τα πράγματά μου. Είπα και σκέφτηκα πολλά τότε... Αλλά, υπήρξαν άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα μου, που με αγάπησαν και θα τους έχω στην καρδιά μου για πάντα. Τότε, λοιπόν, ήταν σαν να είχα αρνηθεί αυτό που ήμουν. Αλλά κατάλαβα, με την πάροδο κάποιων μηνών, ότι δεν μπορούσα πια να ζήσω χωρίς τη δημιουργία, χωρίς όλο αυτό που την περικλείει. Και αυτό αφορά όλους τους καλλιτέχνες- όχι μόνο τους τραγουδιστές ή όσους ασχολούνται με τη μουσική. Αλλιώς, σήμερα θα ήμουν νεκρή.

-Πως ξεπερνάς τις μελαγχολικές σου στιγμές;

-Είμαι Υδροχόος. Εκεί λοιπόν που εμείς οι Υδροχόοι είμαστε στην καλύτερή μας φάση, ανάβουμε ξαφνικά κεριά στο σπίτι και λέμε «είμαι χάλια!». Ενώ όλα είναι τέλεια, σε πιάνει μια μελαγχολία στα καλά καθούμενα. Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι να έχουμε την υγεία μας αφού, όλα τα υπόλοιπα, λύνονται. Κοίτα τον καιρό έξω! Κοίτα τον ήλιο! Δεν είναι υπέροχο το Καλοκαίρι;

-Σου αρέσει τόσο πολύ το Καλοκαίρι;

-Είναι η καλύτερη εποχή! Πιστεύω ότι η Ελλάδα διαθέτει από τα πιο ωραία Καλοκαίρια, είναι πάντα πολύ όμορφη και έχει την πιο ωραία θάλασσα, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου έχω ταξιδέψει λόγω της δουλειάς μου.

-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου Καλοκαίρια;

-Θα έλεγα πως ήταν τα κλασσικά παιδικά Καλοκαίρια μεταναστών. Θυμάμαι πως κάθε Καλοκαίρι παίρναμε το αεροπλάνο, ερχόμασταν στην Ελλάδα- δεν πηγαίναμε πουθενά αλλού- και ο πατέρας μας μας πήγαινε παντού για να δούμε την «Ελλάδα μας». Δεν μέναμε μόνο στο Βόλο- εκεί που είχαν τότε σπίτι οι γονείς μου-, ή στο Πήλιο για μπάνιο, αλλά πηγαίναμε βόλτες με το αυτοκίνητο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στη Θεσσαλονίκη, στις Σπέτσες, στην Πελλοπόνησο. Οι γονείς μας ήθελαν να δούμε και θάλασσα και βουνό.

-Τα τωρινά σου Καλοκαιρία έχουν αυτή τη φρεσκάδα και τη χαρά που είχες ζήσει όσο ήσουν παιδί;

-Τα Καλοκαίρια που έχω ξεχωρίσει πολύ έντονα στη ζωή μου είναι αυτά του 1998 και του 1999.

-Για ποιο λόγο;

-Γιατί τότε δεν δούλευα και, ειδικά το 98, ήμουν 17 χρόνων και με είχε αφήσει ο μπαμπάς μου να έρθω στην Ελλάδα μόνη μου. Ήμουν τόσο καλό παιδί και τόσο καλή μαθήτρια που μου είχε πει ο πατέρας μου «Ελενάκι, μπορείς να πας μόνη σου στην Ελλάδα. Πες μου πόσο καιρό θες να πας, να σου κάνω δώρο αυτές τις διακοπές!».

-Δεν είχε ενδοιασμούς που ακόμη δεν είχες ενηλικιωθεί;

-Όχι. Ήμουν, κάποιες φορές, ένα άτακτο, αλλά και καλό παιδί ταυτόχρονα (χαμογελάει).

-Αυτό πως συνδυάζεται;

-Το παιδί σου πρέπει να το εμπιστεύεσαι. Γιατί αυτό του δημιουργεί την αίσθηση της ευθύνης. Αυτό έκαναν και οι δικοί μου γονείς. Και τους ευγνωμονώ γι αυτό!

-Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διαγράψεις από τη ζωή ή από την καριέρα σου, Έλενα;

-Να σου πω κάτι; Δεν μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει, μετανιώνω μόνο γι αυτά που δεν έχω κάνει. Οτιδήποτε κάνουμε, πρέπει να το βλέπουμε σαν εμπειρία. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή. Και, ακόμη και το λάθος μας, πρέπει να το αποδεχτούμε, όχι μόνο επειδή το κάναμε εμείς οι ίδιοι, αλλά και επειδή κάτι τελικά μας άφησε ή μας δίδαξε. Στη χειρότερη, αν έχουμε πληγώσει κάποιον άλλον άνθρωπο δίπλα μας, πρέπει να ζητάμε «συγνώμη». Αλλά όχι να ζητάμε συγνώμη και μετά να γυρνάμε την πλάτη! Να είμαστε κύριοι στη «συγνώμη» μας.

-Εσύ ζητάς εύκολα συγνώμη;

-Βέβαια! Και έχω ζητήσει και έχω ακούσει «συγνώμη».

-Συγχωρείς, όμως, εύκολα;

-Ανάλογα με το τι έχει συμβεί. Κάποια πράγματα τα συγχωρείς και λες «δεν έγινε τίποτα» αλλά υπάρχουν και άλλα που λες «ναι, συγχωρώ, το προσπερνώ, αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω». Γιατί, εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να ξεχάσεις αυτό που έχει συμβεί. Ξέρεις κάτι, Γιάννη; Παρόλο που κάποια πράγματα τα έχεις συγχωρέσει, σου μένουν και πληγές. Όλες οι πληγές κλείνουν, όμως οι πληγές πάντα πονάνε εκεί που έχεις «χτυπήσει».

-Είσαι έτοιμη να ερωτευτείς, Έλενα;

-Υπάρχει μία πολύ μεγάλη καλλιτέχνιδα, η Νάνα Μούσχουρη, η οποία μου είχε πει «κορίτσι μου, πρέπει να ερωτεύεσαι κάθε μέρα!». Και από τη μέρα που μου το είπε, εγώ βρίσκω αφορμές ώστε κάθε μέρα να ερωτεύομαι. Οτιδήποτε απλό και καθημερινό.

-Τι πρέπει να έχει ένας άντρας για να βρεθεί δίπλα σου;

-Χαρακτήρα! Και να είναι ένα καλό παιδί. Όλα τα άλλα είναι μηδέν.

-Αυτός θα μπορούσε να γίνει ιδανικά και ο πατέρας των παιδιών σου;

-Ιδανικός πατέρας μπορεί να γίνει αυτός που αγαπάς και είσαι σίγουρη πως, ό,τι και αν πάθεις, θα είναι υπεύθυνος για το παιδί σου. Και έχω γνωρίσει πολλούς άντρες που είναι συγκλονιστικοί με τα παιδιά τους.

-Σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να αποκτήσεις παιδιά;

-Αυτό έρχεται όταν πρέπει. Είμαι 30 χρόνων, δεν με αγχώνει καθόλου αυτό και, αν ήταν να με αγχώσει, θα είχα ήδη τα δικά μου παιδιά. Άλλωστε, πιστεύω ότι το παιδί είναι ο μεγαλύτερος «γάμος» που υπάρχει. Με το που κάνεις παιδί έχεις ήδη παντρευτεί. Γιατί το λόγο σου μπορείς να πας να τον δώσεις και χωρίς να πας να βάλεις υπογραφές.

-Εμφανισιακά έχεις αισθανθεί ποτέ άβολα με το σώμα σου;

-Εννοείς όταν είχα παχύνει πάρα πολύ;

-Δεν ξέρω. Μπορεί τότε να αισθανόσουν υπέροχα!

-Κοίτα, σίγουρα δυσκολεύεσαι όταν παίρνεις μερικά κιλά αλλά, το χειρότερό μου τότε, ήταν ότι οι άλλοι είχαν περισσότερα προβλήματα μ αυτό παρά από όσα είχα εγώ η ίδια. Εκεί ήταν που είχα εκπλαγεί περισσότερο. Και θεωρώ ότι αυτό είναι πάρα πολύ ρατσιστικό. Γιατί είναι πάρα πολύ άσχημο να λες στον άλλον «έχεις παχύνει, χάσε κιλά!». Εγώ τον θηροειδή άργησα πολύ να τον καταλάβω- θυμάμαι ότι είχα πάρει 8 κιλά μέσα σε τρεις μήνες και δεν είχα καταλάβει από τι είχε συμβεί αυτό. Θέλω να σου πω με όλα αυτά ότι, όταν δεν κάνεις κακό στον άλλον, γιατί ο άλλος να έρθει και να σε κρίνει;

-Διακρίνω, όση ώρα μιλάμε, ότι τώρα αγαπάς περισσότερο από ποτέ τον εαυτό σου. Είναι αλήθεια αυτό που εισπράττω;

-(χαμογελάει) Από μικρή είχα πάρα πολύ ψηλά τα «θέλω» και τα «πρέπει» μου. Όλες οι ηλικίες είναι καταπληκτικές στη ζωή μας κι εγώ δεν φοβάμαι καθόλου να μεγαλώνω, γιατί πιστεύω πως όσο ωριμάζουμε γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Κι είναι ωραίο να περνάς στάδια στη ζωή σου. Επίσης, θεωρώ ότι η καλύτερη ηλικία για τις γυναίκες είναι μετά τα 28. Θα σου έλεγα, λοιπόν, απαντώντας στην ερώτησή σου, πως εκτιμώ περισσότερο τις απόψεις μου σήμερα. Για παράδειγμα, δεν είναι ωραίο να ικανοποιούμε πρώτα όλους τους υπόλοιπους και στη συνέχεια να ασχολούμαστε και με τον εαυτό μας. Πρέπει καταρχήν να ικανοποιούμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να ικανοποιήσουμε και όλους τους άλλους. 

Δημοσίευση στο "Omikron" Κύπρου, τον Ιούλιο του 2012.