ΦΑΙΗ ΞΥΛΑ: "ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ"

Υπερβολικά όμορφη μέσα από την διαπιστωμένη αθωότητα που αντικατοπτρίζεται στα μάτια της τα οποία κοιτούν κατευθείαν εσένα-δείγμα ανθρώπου που έχει την πρόθεση να πει μόνο αλήθειες-και ταυτόχρονα αφήνοντας έναν αέρα αριστοκρατικότητας και «καλών τρόπων» να διαχέει την ατμόσφαιρα, πολύ χαρούμενη που φέτος κατάφερε «μέσα στη γενικότερη κρίση» να έχει δουλειά στο θέατρο (στην παράσταση «Αχ, αυτά τα φαντάσματα» στο «θέατρο Βρετάνια») αλλά και να έχει συνεργαστεί με το Mega Κύπρου (στην «Πόρτα κλειδωμένη») «σε μία υπέροχη συνεργασία που πάντα θα θυμάμαι», ωστόσο ιδιαίτερα προσεκτική σε όσα λέει, σε όσα θα δημοσιευτούν μετά τη συνάντησή μας-μετράει απ την αρχή την κάθε της λέξη τοποθετώντας έναν αόρατο παγωμένο τοίχο μεταξύ μας. Πάντα φαινόταν «κλειστή» στους δημοσιογράφους-αν και κάπως τους «ξεγελούσε» με την ευγένεια και το χαμόγελό της σε ό,τι την ενοχλούσε-αλλά ίσως τώρα «να το χεις παρακάνει, Φαίη». Ταυτόχρονα τη δικαιολογώ, αν σκεφτεί κανείς πως τίτλοι που αναφέρονταν σε εκείνη, όπως «θέλω πολύ να γίνω μάνα!» ή «είμαι έτοιμη να γίνω μητέρα!» θεώρησε πως δεν την αντιπροσώπευαν και «δεν ήμουν εγώ σ αυτά. Η δική μου δουλειά είναι άλλη, είμαι ηθοποιός και αυτό που θέλω είναι να μιλάω για τη δουλειά μου και όχι για τα προσωπικά μου». Έτσι, και παρά τις «φιλότιμες προσπάθειές» μου, η Φαίη δεν θέλει να απαντήσει σε ερωτήσεις που αναφέρονται στην προσωπική της ζωή («αν είχε δημιουργήσει ποτέ σχέση με κάποιον που κάποιοι θα ονόμαζαν “αλήτη”», «αν ποτέ είχε έλξη για τα “κακά παιδιά”», «αν έχει ποτέ απατήσει ή απατηθεί», «αν το πάθος σε κάποια της σχέση ξεπέρασε ποτέ την πραγματικότητα», «αν έχει ζήσει ανεκπλήρωτους έρωτες», ακόμη και στο «ανώδυνο» και απολύτως κλισέ για μένα «τι ανακάλυψε για τον εαυτό της μέσα από τον τελευταίο της ρόλο»), λέει μόνο λακωνικά πως «συνήθως εκτιμώ πολύ αυτούς τους οποίους είχα ερωτευτεί» διευκρινίζοντας πως «όλα αυτά που με ρωτάς είναι προσωπικά, δεν θέλω να μιλάω δημόσια γι αυτά. Μπορώ να σου απαντήσω μόνο σε μία γενική ερώτηση που μου κάνεις “ναι, είμαι καλά με τον άντρα μου για να είμαστε ακόμα μαζί”, αλλά τέτοια θέματα συνήθως δεν τα συζητάω ούτε με τους κολλητούς μου, πόσο μάλλον σε μία συνέντευξη», εξηγώντας (πάντα με εξαιρετική ευγένεια) πως η άρνησή της να απαντήσει σε οτιδήποτε αφορά στην προσωπική της ζωή προέρχεται κυρίως από τίτλο κυριακάτικης αθηναϊκής εφημερίδας του προηγούμενου μήνα (bad timing) ο οποίος την εκνεύρισε: «Γενικά, είμαι πολύ κλειστός άνθρωπος-ιδιαίτερα με τους δημοσιογράφους-και με ενοχλεί να διαβάζω τίτλους που ουσιαστικά δεν έχουν σχέση με μένα. Με ενοχλεί ηθικά και το θεωρώ ανήθικο το να το κάνει κάποιος αυτό. Και, γενικότερα, με ενοχλεί η αγένεια, ο μη σεβασμός στον άλλο και όταν ξεπερνιούνται τα όρια που θέτω εγώ». Η Φαίη, λοιπόν, «ανοίγεται» μόνο στους φίλους της και σε ανθρώπους που η ίδια έχει επιλέξει μέσα στα χρόνια να είναι δίπλα της-είτε ως οικογένεια, είτε ως «πολύ δικοί της άνθρωποι». «Ευτυχώς έχω πολλούς φίλους. Ωστόσο, γενικότερα πάλι μιλώντας, δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει προδοθεί στη ζωή του».

Επιστροφή στην ουσία της, στους ρόλους της: «Σίγουρα ανακαλύπτω πράγματα μέσα από τους ρόλους μου-και αυτό συμβαίνει και στις θεατρικές μου δουλειές, αλλά και στις τηλεοπτικές, κάτι που έγινε και με το “Πόρτα κλειδωμένη” του Mega-, πράγματα που ήξερα από την αρχή ότι δεν τα έχω εγώ ως προσωπικότητα. Ή αντιλαμβάνομαι άλλα που παλιά θεωρούσα ότι δεν θα τα κατανοούσα για έναν άνθρωπο. Ωστόσο, εγώ δεν πιστεύω και ιδιαίτερα σε αυτή την “ταύτιση του ηθοποιού με το ρόλο” για την οποία κάποιοι μιλούν. Είναι τέχνη η υποκριτική. Είσαι μέσα σ αυτό, αλλά βγαίνεις και ανά πάσα στιγμή απ έξω, γιατί το άλλο ονομάζεται “ψυχασθένεια”. Ο ρόλος μου επομένως με απασχολεί πολύ, αλλά δεν τον κουβαλάω και στην καθημερινότητά μου». Σε ό,τι αφορά στην ίδια, διαπιστώνει πως μέσα στα χρόνια, από τότε που εμείς την πρωτογνωρίσαμε, έχει αλλάξει: «Παλιά ήμουν απόλυτη, πολύ αυστηρή με τους ανθρώπους-και κυρίως με μένα. Τώρα δικαιολογώ. Παρόλα αυτά πάντα ήμουν ανοιχτή στους άλλους και στις αδυναμίες τους, ίσως γιατί έχω κι εγώ πολλές. Απλώς, πολλά πράγματα που παλιά ίσως να μην τα δικαιολογούσα τώρα λέω “εντάξει, άνθρωποι είμαστε” και πάω παρακάτω». Και, όχι, η Φαίη δεν σκέφτηκε ποτέ να κάνει άλλη δουλειά, δεν ονειρεύτηκε ποτέ κάτι έξω από το θέατρο (από 12 ετών «εκτέθηκε» στο πάθος της, στην Κέρκυρα όπου μεγάλωνε με τους γονείς της) εξηγώντας «μακάρι να είχα ξεκινήσει αυτή τη δουλειά πιο νωρίς, γιατί τη λατρεύω! Και, όχι, δεν με ενοχλεί η αναγνωρισιμότητα-που είναι και αυτή μέρος της δουλειάς μας- γιατί ο κόσμος είναι πάντα πολύ ευγενικός και διακριτικός μαζί μου-και στην Ελλάδα και στην Κύπρο» καταλήγει, περιμένοντας υπομονετικά να ανάψει το πράσινο φανάρι στην Πανεπιστημίου για να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο-εκεί όπου η αφίσα με τη φωτογραφία και το όνομα της πλάι σε αυτό του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου δεν απέχει καθόλου από την τόσο φωτογενή πραγματικότητά της.  

Δημοσίευση στο "Omikron" Κύπρου, τον Νοέμβριο του 2012.