Η αυθεντικότερη λαϊκή τραγουδίστρια της εποχής μας μιλάει
για όλα όσα έζησε μέχρι σήμερα στη μουσική, για τον έρωτα, τις ευαισθησίες της,
τις δυνάμεις και τις μεγάλες της αδυναμίες που ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει.
-Όταν ξεκινούσατε από τη Θεσσαλονίκη για να ρθείτε στην
Αθήνα, πιστεύατε ποτέ πως θα κάνατε όλη αυτή την πορεία, πως θα γεμίζατε
μαγαζιά, πως θα κάνατε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους- κάτι άλλωστε που
συνέβη και με την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά «Απέναντι»;
-Όχι. Ποτέ δεν ήταν μέσα στους στόχους μου όλα αυτά.
Άλλωστε, δεν είμαι από τους ανθρώπους- ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας- που
κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια. Είμαι άνθρωπος της στιγμής- θέλω να κάνω κάτι και να
το γεύομαι εκείνη την συγκεκριμένη και δεδομένη ώρα. Που ξέρω εγώ τι μου
επιφυλάσσει ο Θεός και η ζωή μετά από δύο μέρες;
-Μια και την ερχόμενη Παρασκευή θα εμφανιστείτε στη Λάρνακα,
είναι αλήθεια αυτό που μου έχουν πει ότι έχετε πολύ μεγάλη αδυναμία στην Κύπρο
και στους Κύπριους;
-Η Κύπρος ήταν ανέκαθεν για μένα πάρα πολύ μεγάλη αγάπη!
Άλλωστε, η σχέση μου με το νησί μετράει από την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε ο
πρώτος μου δίσκος, τον Σεπτέμβριο του 1997. Οι πρώτοι που έδειξαν την αγάπη
τους προς εμένα ήταν οι Κύπριοι και, για αυτό το λόγο, πρώτη φορά χρυσό και πλατινένιο
δίσκο είχα από την Κύπρο.
-Αισθάνεστε πιο κοντά στην Κύπρο και λόγω της καταγωγής σας,
αφού μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη;
-Γενικά, έχω πολύ καλό κώδικα επικοινωνίας με τους Κύπριους.
Μάλιστα, έχω και πολύ καλούς φίλους εκεί ενώ, πολλές φορές, έχω επιλέξει την
Κύπρο για τις διακοπές μου- έχω κάνει υπέροχες διακοπές στη Λεμεσό, στη
Λάρνακα, στην Πάφο.
-Αλήθεια, πόσο έχουν αλλάξει αυτά τα οποία πιστεύατε μέχρι
σήμερα για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, σε σχέση με την περίοδο που ξεκινούσατε
την πορεία σας;
-Μία πορεία δεν μπορεί ποτέ να είναι ευθεία. Υπάρχουν πολλοί
παράγοντες οι οποίοι κάθε φορά συμπληρώνουν πράγματα στο μυαλό σου- και αυτά
είναι δεδομένα που προστίθενται. Ωστόσο, η βάση παραμένει η ίδια- η αγάπη και η
εικόνα που έχω για το λαϊκό τραγούδι δεν αλλάζει. Απλά, κάθε φορά, ακόμη και
λόγω συνθηκών, ίσως να προσαρμόζεται αλλιώς- όπως η τωρινή, που περνάει μία
δύσκολη περίοδο η χώρα μας και είναι πιο έντονη η επιθυμία για το λαϊκό
τραγούδι. Είναι κατανοητό ότι όταν ο άνθρωπος περνάει προβλήματα, η μουσική να είναι
η πιο καλή του παρέα. Και επειδή το λαϊκό τραγούδι είναι η ραχοκοκαλιά του
ελληνικού μας τραγουδιού, πιστεύω ότι οι άνθρωποι όλων των ηλικιών βρίσκουν
διαφυγή και «λύση» στα προβλήματά τους μέσα από αυτό.
-Αυτό πως το εξηγείτε;
-Είναι κάτι γραμμένο στο DNA του Έλληνα.
-Πάντα θέλατε να ακολουθήσετε αυτό το ρεπερτόριο;
-Πάντα. Ποτέ δεν χρειάστηκε να αποφασίσω ή να σκεφτώ να
ακολουθήσω έναν ενδιάμεσο χώρο- κάτι ίσως που να είναι πιο «ελαφρύ» σαν ύφος.
Αυτή είναι η αγάπη μου, αυτά είναι τα ακούσματά μου και αυτός είναι και ο
τρόπος που μπορώ εγώ να εκφραστώ. Ποτέ δεν υπήρξε ανάγκη να μπω σε κάποιο
δίλημμα ή να ακολουθήσω μία «μόδα»- ήταν πολύ δεδομένο αυτό που αγαπούσα και
αυτό που ήθελα να κάνω.
-Τα λάθη σας ήταν σημαντικότερα από τις όποιες επιτυχίες
σας;
-Ενδεχομένως να είναι τα λάθη που σε οδηγούν στο σωστό
δρόμο. Βεβαίως και έχω κάνει λάθη, αλλά σαν χαρακτήρας, σαν φύση και θέση
απέναντι στη ζωή, θυμάμαι πάντοτε τα καλά. Ωστόσο, τα λάθη μου δεν ήταν άξια να
με βγάλουν απ την πορεία μου. Ήταν λάθη που μπορούσαν να διορθωθούν, που
κατανοούσα στην πορεία- και αυτό ήταν το πιο σημαντικό, ώστε να μην τα επαναλάβω-
και εντέλει έμαθα από αυτά.
-Μπορείτε να μου ονομάσετε ένα από αυτά;
-Τα λάθη στη δική μας δουλειά εστιάζονται στις συνεργασίες.
Έχω κάνει λοιπόν και κάποιες συνεργασίες τις οποίες θα μπορούσα να είχα
αποφύγει. Αλίμονο όμως αν ξέραμε εξαρχής τι πάμε να κάνουμε.
-Στο ρεπερτόριό σας υπήρξαν τέτοια «σφάλματα»;
-Στο ρεπερτόριο όχι. Και σας το λέω πολύ ειλικρινά. Σαφώς
και υπάρχουν τραγούδια που αγαπώ περισσότερο και τραγούδια που αγαπώ λιγότερο,
αλλά δεν έχω μετανιώσει ούτε για ένα ρεφρέν από όσα έχω πει. Ακόμη και αν είναι
ένα τραγούδι που βάλαμε σε κάποιες δισκογραφικές δουλειές για να συμπληρωθεί ο
δίσκος- γιατί υπάρχουν και αυτά τα τραγούδια και δεν χρειάζεται να λέμε ψέματα-
το εκτιμώ το ίδιο, γιατί είμαι εγώ μέσα σ αυτό. Όπως ένας άνθρωπος δεν μπορεί
να είναι πάντοτε καλός, ευδιάθετος, χαμογελαστός αλλά ίσως κάποιες φορές να
είναι και κακοδιάθετος ή λιγότερο όμορφος, έτσι συμβαίνει και με τη
δισκογραφία: Δεν μπορεί να είναι πάντα λαμπερή ή να έχει πάντοτε τραγούδια πρώτης
γραμμής. Ωστόσο, όσα τραγούδια είπα τα θεωρώ δικά μου και άξια να τα
τραγουδήσω.
-Πάντα ακολουθούσατε την καρδιά σας;
-Πάντα! Την ακολουθούσα και την ακολουθώ. Μην σας πω ότι,
όσο περνάει ο καιρός, τόσο χειροτερεύει το πράγμα (γελάει).
-Γιατί τελευταία αποφεύγετε να δίνετε συνεντεύξεις;
-Δεν είναι κάτι που κάνω επί τούτου. Αλλά, όπως σας είπα, επειδή
πάντοτε λειτουργώ με το ένστικτο και την καρδιά μου, τα πράγματα με πάνε με τον
τρόπο που τα νιώθω. Αν από όλα αυτά που μου προτείνουν κάτι μου αρέσει, το
κάνω. Αν δεν μου αρέσει, δεν το κάνω. Και δεν αισθάνομαι πια την ανάγκη να δίνω
συχνά συνεντεύξεις.
-Τις «δύσκολες στιγμές» της ζωής σας- όπως λέει και ένα τραγούδι
σας- τις αντιμετωπίζατε πάντα με αισιοδοξία;
-Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αν και κάποιες φορές σηκώνω τα
χέρια ψηλά και λέω «δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σ αυτό!». Ό,τι κι αν είναι. Αλλά, συμβαίνει
το εξής με μένα: δεν μου χαλάει αυτό το πράγμα τη ζωή, δεν μου πάει τη ζωή μου
πίσω. Όταν οι άμυνές μου, για κάποιους λόγους, πέφτουν και δεν είμαι δυνατή για
να αντιμετωπίσω τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται, απλά κάνω ένα βήμα πίσω και
προσπαθώ να κοιτάξω τα πράγματα σαν τρίτη- σαν να μην είμαι εγώ που εμπλέκεται
σ αυτή την ιστορία. Και, αργά ή γρήγορα, ξεκαθαρίζει το τοπίο. Δεν είμαι
άνθρωπος που λύνει τα πράγματα εύκολα, που χαμογελάει χωρίς λόγο, αλλά θέλω να
έχω στη ζωή μου περισσότερες καλές στιγμές παρά μίζερες.
-Τι δεν θα θέλατε να έχουν απ τον δικό σας χαρακτήρα τα
παιδιά σας;
-Να είναι τόσο ευαίσθητες.
-Κλαίτε εύκολα;
-Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να
συγκινούμαι εύκολα, να κλαίω εύκολα, να λειτουργώ πιο πολύ συναισθηματικά. Απ’
τη μία, αυτό δεν είναι κακό. Απ’ την άλλη, όμως, η μεγάλη μου ευαισθησία με
κάνει να στενοχωριέμαι και εύκολα.
-Υπήρξαν άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευαισθησία
σας;
-Αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν με αφορούν αυτοί οι άνθρωποι.
Δεν αφήνω το μυαλό μου να τους σκεφτεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
-Πως είναι τώρα η καθημερινότητα σας;
-Μετά τις εμφανίσεις που είχαμε με τη Μαρινέλλα και στη
Θεσσαλονίκη, η καθημερινότητα μου παραμένει πολύ γεμάτη γιατί έχω δύο γλυκύτατα
πλάσματα που με τρέχουν και τους τρέχω όλη τη μέρα- τις κόρες μου-, έχω τους
φίλους μου που λατρεύω, έχω τις συναυλίες μου που θα ακολουθήσουν, έχω τη
μουσική μου. Η καθημερινότητά μου είναι πολύ όμορφη και πλήρης.
-Ανέκαθεν η φιλία έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή σας;
-Η φιλία είναι επένδυση. Και αυτό προσπαθώ να το μεταδίδω
και στους άλλους ανθρώπους. Μάλιστα θα σας έλεγα πως ενδεχομένως η φιλία να
είναι και πιο πάνω από τον έρωτα.
-Πάντοτε το πιστεύατε αυτό;
-Πάντα!
-Και δεν παραπονιούνταν οι σύντροφοί σας;
-Εκεί υπάρχει κάτι που με ταλαιπωρεί γιατί, όταν δίνομαι σε
έναν άνθρωπο, δίνομαι λίγο παραπάνω. Ίσως επειδή είμαι πολύ ανυπόμονος άνθρωπος
και πολύ αυθόρμητος κι έτσι θέλω τον έρωτα να τον ζω με πάθος. Και να τον δείχνω.
Δεν μου αρέσει να τσιγκουνεύομαι στα συναισθήματά μου ούτε να ταλαιπωρώ τους
ανθρώπους που είναι δίπλα μου ως σύντροφοι. Από εκεί κι έπειτα όμως, μέσα στο
χρόνο, αντιλαμβάνομαι ότι η φιλία είναι πιο σημαντική. Γιατί μια δυνατή φιλία
μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Στον έρωτα δεν το χω ακόμη καταφέρει αυτό
(γελάει).
-Είναι «αποτυχία» σας αυτό;
-Εμ, δεν είναι;
-Δεν έχετε γίνει πιο επιφυλακτική με την πάροδο των χρόνων
στον έρωτα;
-Ναι. Παρόλο που αυτό έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τον
χαρακτήρα μου. Τώρα βέβαια ωραία σας τα λέω αυτά αλλά, την ώρα που μου χτυπάει
ο έρωτας την πόρτα, εγώ ανοίγω και τα δύο φύλλα της πόρτας- δεν ανοίγω μόνο το
ένα (χαμογελάει). Και τότε είναι που διαψεύδω εγώ η ίδια τον εαυτό μου.
-Ποιοι θα ήταν οι λόγοι που θα μπαίνατε ξανά στη διαδικασία
ενός γάμου;
-(γελάει) Ο γάμος είναι μεγάλη δέσμευση. Όπως ξέρετε το προσπάθησα δύο
φορές, γιατί αγαπάω πάρα πολύ την οικογένεια- αν και θεωρώ ότι ούτως ή άλλως έχω
δημιουργήσει μία πολύ δυνατή και δεμένη οικογένεια-, αλλά ο γάμος θέλει πάρα
πολλή δουλειά. Θέλει να αφήσεις λίγο τον εαυτό σου, να μην μπαίνεις πάντοτε
μπροστά, να είσαι ένα βήμα πίσω, να κάνεις πολλή υπομονή, να σκέφτεσαι δύο και
τρεις φορές τα πράγματα. Και ίσως εγώ να ήμουν λίγο «τεμπέλα» σε όλα αυτά. Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Ιούνιο του 2012.
