Στη συνάντηση μας στο café δίπλα από το δημαρχείο του Πειραιά, ήρθε χωρίς αργοπορία,
χωρίς γκρίνια (παρόλο που-όπως μου είπε αργότερα-το προηγούμενο βράδυ κοιμήθηκε
μόλις δύο ώρες) και με διάθεση να μην μιλήσει καθόλου για τη μεγάλη καριέρα που
την ακολουθεί, τα εκατομμύρια δίσκους, τις sold out συναυλίες της σε όλο τον κόσμο, ακόμη και για το δαχτυλικό
αποτύπωμα που άφησε πριν λίγες εβδομάδες στο Άμστερνταμ (προνόμιο για
ελάχιστους καλλιτέχνες). Το μόνο που ενδιαφέρει πια τη Βίκυ Λέανδρος είναι ο
Πειραιάς, επιλεκτικές συναυλίες και-σίγουρα-ο Λέανδρος, η Μιλάνα και η Σάντρα-τα
τρία της παιδιά. -Αισθανθήκατε ποτέ το «βάρος» μιας τόσο μεγάλης καριέρας;
-Δεν αισθάνομαι βάρος, αισθάνομαι μια καλλιτεχνική ανησυχία γι αυτό που κάθε φορά κάνω. Περισσότερο ως ευθύνη το αισθάνομαι.
-Ποια είναι αυτή η ευθύνη που αισθάνεστε;
-Επειδή τα τελευταία χρόνια, εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών γράφω στίχους και μουσική- ενώ ταυτόχρονα έχω και την επιμέλεια της παραγωγής των δίσκων μου-η ευθύνη προσανατολίζεται στο να έχουν όλα αυτά την ποιότητα που απ την αρχή ονειρεύτηκα ώστε να υπάρξει το ιδανικό αποτέλεσμα.
-Τι σας εμπνέει συνήθως για να γράψετε;
-Καταστάσεις, εμπειρίες, μουσική που ακούω, οτιδήποτε έχει σχέση με τη ζωή: Όλα αυτά αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσής μου. Μπορώ να δω κάτι στο δρόμο, μπορεί να μου αφηγηθεί κάποιος κάτι, και αυτό να με οδηγήσει στο γράψιμο.
-Δικά σας τραγούδια ακούτε;
-Όχι τόσο συχνά. Μόνο κριτικά μπορώ να δω τον εαυτό μου.
-Είστε αυστηρή κριτής του εαυτού σας;
-Πολύ! Σκεφτείτε ότι δεν μπορώ καν να δω τον εαυτό μου στην τηλεόραση, δεν το αντέχω, αλλάζω αμέσως δωμάτιο. Κάνω την αυτοκριτική μου-δεν την αποφεύγω-αλλά δεν μπορώ να βλέπω ή να ακούω τον εαυτό μου συνεχώς. Αυτό είναι απόλυτα φυσικά, οι περισσότεροι καλλιτέχνες που γνωρίζω-έλληνες και ξένοι-αυτό κάνουν.
-Τι μουσική ακούτε;
-Τα πάντα. Από Robbie Williams, Shakira, μέχρι Frank Sinatra. Όλα τα ακούω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό που ίσως να με εκφράζει πιο πολύ είναι τα τραγούδια που έχουν μία ωραία μελωδία.
-Τι είναι αυτό που σας αρέσει στον Robbie Williams;
-Μ' αρέσουν πολύ τα τραγούδια του, η παραγωγή των δίσκων του και-φυσικά-ο τρόπος που εμφανίζεται πάνω στη σκηνή. Η εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για έναν καλλιτέχνη. Ο Robbie Williams δεν είναι κάτι έξω από εμένα, άλλωστε μην ξεχνάτε ότι κι εγώ όλα τα είδη μουσικής τα έχω τραγουδήσει. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ερμηνεύσει τα πάντα! Εκτός απ τον πατέρα μου Λέο Λέανδρος, έχω συνεργαστεί με πάρα πολλούς παραγωγούς, από τον Brad Shaipiro μέχρι τον Chris Porter, ο οποίος μάλιστα υπήρξε για 15 χρόνια παραγωγός του George Michael. Μαζί με τον Porter κάναμε πρόσφατα και ένα υπέροχο ντουέτο που τραγουδήσαμε μαζί με τον Chris De Burg.
-O τελευταίος στίχος που γράψατε τι λέει;
-… «Ξένος σε μια καινούργια πόλη, ο δρόμος για τον ουρανό ήτανε σπαρμένος με τριαντάφυλλα…», είναι ένα τραγούδι που μιλάει για μια καινούργια ζωή.
-Ποια είναι η δική σας «καινούργια ζωή», κυρία Λέανδρος;
-Έχω χωρίσει, δεν ζω πια εκεί όπου ζούσα-στο Βερολίνο-, και αυτό είναι για μένα μία εντελώς καινούργια ζωή. Αλλιώς είναι να ζεις με ένα σύντροφο 20 χρόνια και αλλιώς είναι να ζεις μόνη. Βέβαια έχω και τα 3 μου παιδιά, που είναι μεγάλα, σπουδάζουν, επικοινωνούμε πολύ συχνά, αλλά παρόλα αυτά η ζωή αλλάζει. Κάπως έτσι γράφτηκε και αυτός ο στίχος.
-Η ενασχόληση σας με την πολιτική είναι και αυτή μία νέα εικόνα στη ζωή σας;
-Είναι μία νέα εικόνα, παρόλο που στο παρελθόν είχα πολλές προτάσεις να ασχοληθώ με την πολιτική αλλά δεν μπορούσα γιατί είχα σε εκκρεμότητα πολλές υποχρεώσεις μου, ήμουν δεσμευμένη με πολλά συμβόλαια. Στη Γερμανία μάλιστα ήμουν η μόνη καλλιτέχνιδα στην οποία είχαν προτείνει να έχει ενασχόληση με την πολιτική, και αυτό ήταν μία έκπληξη για μένα. Πάντοτε με ενδιέφερε η πολιτική, εγώ μεγάλωσα μέσα στην πολιτική. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, έχουν αναφορές στον Πειραιά, η μητέρα μου εδώ γεννήθηκε, όπως και ο παππούς και η γιαγιά μου. Όταν μου έγινε η πρόταση να κατέβω στον Πειραιά ως υποψήφια δέχτηκα αμέσως με πολύ μεγάλη χαρά. Για μένα άλλωστε δεν έχουν σημασία τα κόμματα στην ενασχόληση μου με την πολιτική, σημασία έχει ο πολιτισμός και εκεί θέλω να προσφέρω τα μέγιστα. Εγώ μεγάλωσα μέσα στον πολιτισμό, και θέλω να μπορέσω να κάνω κάτι γι αυτή την υπέροχη πόλη.
-Ποιες είναι οι προτεραιότητες σας;
-Θέλω να κάνουμε τον Πειραιά να λάμψει ξανά και να μπορεί ο κάθε πολίτης να αγγίξει τον πολιτισμό. Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα για μένα έχει το δημοτικό θέατρο, να επαναλειτουργήσει, να γίνει το καμάρι της πόλης μας. Απ την άλλη θα θελα να γίνει ένα φεστιβάλ με νέους συγγραφείς, σκηνοθέτες και ποιητές που να τους δίνεται η δυνατότητα να δείχνουν τη δουλειά τους και οι καλύτεροι από αυτούς θα βραβεύονται από ειδική επιτροπή.
-Δεν σας δυσκολεύει η γραφειοκρατία σε όλα αυτά τα όνειρα που έχετε;
-Εγώ έχω συνηθίσει να τα ξεπερνάω όλα αυτά, άλλωστε σε όλους τους τομείς της ζωής μας υπάρχουν δυσκολίες τις οποίες οφείλουμε να ξεπερνούμε. Ακόμη και στην καλλιτεχνική ζωή είναι πολύ δύσκολο να κάνεις καριέρα και να επιτύχεις, ειδικά όταν θα πρέπει να αποδείξεις σε κάθε χώρα ότι είσαι ικανός και μπορείς να αντεπεξέλθεις. Αν κάτι δεν πάει καλά, τότε θα πρέπει να καθίσεις και να σκεφτείς, τι δεν έκανες εσύ καλά, όχι τι δεν κάνουν οι άλλοι για σένα. Για ολόκληρη τη ζωή μας, το μόνο που χρειάζεται είναι δυνατή θέληση.
-Από πού αντλείτε αυτή τη δυνατή θέληση;
-Δεν ξέρω, νομίζω πως έτσι γεννήθηκα. Τη θέληση είτε την έχεις, είτε δεν την έχεις, δεν έχει σημασία αν ασχολείσαι με το τραγούδι, τη σύνθεση ή την πολιτική, η θέληση υπάρχει στο χαρακτήρα του καθενός μας και εγώ την αντλώ από μέσα μου.
-Πότε ξεκουράζεστε;
-Μη με ρωτήσετε σήμερα γιατί κοιμήθηκα μόλις 2 ώρες (γέλια). Βασικά, δεν ξεκουράζομαι. Τον τελευταίο χρόνο δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου και ούτε νομίζω ότι μπορεί να γίνει αυτό τον αμέσως επόμενο χρόνο. Όταν τελειώνω τα κονσέρτα, με περιμένει στο δήμο πάρα πολλή δουλειά την οποία οφείλω να φέρω εις πέρας για όλους τους συμπολίτες μου.
-Μπορούν να γίνονται ταυτόχρονα όλα, και να είναι όλα το ίδιο επιτυχημένα;
-Εγώ νομίζω ότι μπορούν να γίνονται όλα. Εγώ έχω συνηθίσει πια μ αυτό, μ' αρέσει όλο αυτό που ζω.
-Από πού πηγάζει αυτό;
-Αγαπάω πάρα πολύ τους ανθρώπους. Σε αυτούς απευθύνομαι, είτε μέσω της τέχνης, είτε μέσω της πολιτικής. Άλλωστε απ τους ανθρώπους έχω μάθει τα σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή μου.
-Το τελευταίο που σας έμαθαν οι άνθρωποι, ποιο ήταν;
-Το επάγγελμα μου προτού ασχοληθώ με την πολιτική σήμαινε να έρχονται οι άνθρωποι και να με δούνε. Τώρα λοιπόν, πήγαινα εγώ στους ανθρώπους και τους έβλεπα. Εγώ αισθάνθηκα αγάπη από όλους αυτούς τους ανθρώπους. Θυμάμαι στα Καμίνια είχα γνωρίσει μία κυρία με 10 παιδιά η οποία τα μεγάλωνε μόνη της γιατί είχε πεθάνει ο άντρας της. Δουλεύει σε ένα ψιλικατζίδικο και με τα λίγα χρήματα που μαζεύει μεγαλώνει αυτή την οικογένεια και κυρίως αυτά τα παιδιά. Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να βραβεύσουμε αυτή τη γυναίκα- μαζί με άλλες Πειραιώτισσες-τη μέρα της γυναίκας, ως ένα παράδειγμα αγώνα που οφείλει να έχει μιμητές από όλες εμάς, αλλά- ταυτόχρονα-και ως ένα σπουδαίο παράδειγμα αγώνα για τη ζωή.
-Αυτοί οι άνθρωποι δεν σας βλέπουν σαν να είστε ένας άνθρωπος ανώτερός τους, κάτι έξω από αυτούς;
-Αυτό εγώ δεν μπορώ να το ξέρω. Θα πρέπει να ρωτήσετε εκείνους πως με βλέπουν. Εγώ εισπράττω αγάπη από όλους αυτούς τους ανθρώπους, και σεβασμό για την υπευθυνότητα και τη συνέπεια που με χαρακτήριζε μέχρι τώρα στο επάγγελμα μου. Αυτό το σεβασμό οφείλω να τους τον επιστρέψω.
-Τι συζητήσατε με ανθρώπους της πολιτικής και της τέχνης με τους οποίους συναντηθήκατε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης πανευρωπαϊκής σας περιοδείας;
-Από την ώρα που ανέλαβα καθήκοντα αντιδημάρχου πολιτισμού και διεθνών σχέσεων, έχω κάνει σειρά επαφών τόσο με παράγοντες της ευρωπαϊκής ένωσης όσο και με πολιτικούς. Οι μέχρι τώρα σημαντικότερες συναντήσεις μου ήταν με την καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, το δήμαρχο Βερολίνου Κλάους Βόβεράιτ και βεβαίως με τον Πάπα Βενέδικτο. Με όλους αυτούς συζητήσαμε θέματα που αφορούν στον Πειραιά.
-Με τον Πάπα τι συζητήσατε;
-Ο Πάπας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την πόλη του Πειραιά και συζητήσαμε για μια μεγάλη πολιτιστική εκδήλωση, για την οποία επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε μια μελλοντική μας συνάντηση.
-Το περιμένατε να είστε η υποψήφια με τους περισσότερους σταυρούς προτίμησης στον Πειραιά;
-Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη! Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι κατέβηκα στον προεκλογικό αγώνα 10 μόλις μέρες πριν τις εκλογές.
-Γιατί πιστεύετε σας ψήφισε τόσος πολύς κόσμος;
-Επειδή ίσως ο κόσμος γνωρίζει την επαγγελματική μου συνέπεια ως καλλιτέχνη όλα αυτά τα χρόνια και θεώρησε ότι θα αντιμετωπίσω με την ίδια υπευθυνότητα και τα θέματα του Πειραιά. Αυτό που θα ήθελα πολύ, είναι να βρει ο Πειραιάς την χαμένη του αίγλη, αλλά και ο κάθε πολίτης να αγγίξει τον πολιτισμό. Αυτό που με απασχολεί προς το παρόν, είναι μόνο ο Πειραιάς.
-Η συνεχής μετακίνηση σε πολλές χώρες για τα κονσέρτα σας, δεν έχει αρχίσει να σας κουράζει;
-Είναι το μόνο που με κουράζει! Πρέπει να ταξιδεύω συνεχώς όχι μόνο για τις συναυλίες μου, αλλά και για τις διεθνείς σχέσεις του Πειραιά. Για τις ανάγκες της δουλειάς μου, έμενα κατά διαστήματα σε πολλές χώρες, διότι όφειλα εκεί όπου έβγαιναν οι δίσκοι μου να μένω για να καταλαβαίνω το κλίμα που επικρατούσε σε κάθε χώρα. Σκεφτείτε ότι το πρώτο εκατομμύριο δίσκων το πούλησα σε Γαλλία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο. Μέχρι τότε σε άλλες χώρες- στη Γερμανία για παράδειγμα- δεν πουλούσα σχεδόν τίποτα.
-Αλήθεια, πόσα εκατομμύρια δίσκους έχετε πουλήσει μέχρι τώρα;
-Τελευταία μου λένε ότι έφτασα αισίως τα 145 εκατομμύρια αντίτυπα, ούτε που κρατάω όμως λογαριασμό, μην νομίζετε πως ξέρω κι εγώ η ίδια ακριβώς πόσοι άνθρωποι ακούνε τα τραγούδια μου.
-Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για «διεθνείς καριέρες», θα θέλατε να μου ορίστε εσείς τι πραγματικά σημαίνει διεθνής καριέρα;
-Διεθνής καριέρα είναι να έχεις μεγάλες επιτυχίες σε πολλές χώρες του κόσμου, οι συναυλίες που δίνεις να είναι γεμάτες από το κοινό της χώρας αυτής, να έχεις δικά σου τηλεοπτικά shows και να έχεις πουλήσει και αρκετά εκατομμύρια δίσκους.
-Γιατί πιστεύετε δεχτήκατε απ την αρχή της καριέρας σας τόση μεγάλη αγάπη απ τον κόσμο;
-Η αγάπη δεν ήρθε αμέσως. Χρειάστηκε πολύς κόπος, δουλειά και-ευτυχώς-είχα και πολύ καλά τραγούδια. Η αγάπη μου για τον κόσμο δεν σβήνει ποτέ. Ακόμη και τώρα-στην πανευρωπαϊκή μου περίοδο-εισέπραξα πολλή αγάπη και ενθουσιασμό όπου κι αν πήγα. Άλλωστε κάθε φορά που ηχογραφώ ένα καινούργιο cd ή έρχομαι σε επαφή με το κοινό, είναι για μένα μία πολύ σημαντική στιγμή στην καριέρα μου.
-Στον Πειραιά θα κάνετε κάποια συναυλία;
-Ε, βέβαια! Θα γίνει πολύ σύντομα μία μεγάλη συναυλία στον Πειραιά για φιλανθρωπικούς σκοπούς ώστε να ευχαριστήσω μέσα από αυτήν όλους τους ανθρώπους που με αγαπούν.
-Υπήρχε κάτι που σας πλήγωνε σε όλη αυτή τη μεγάλη διαδρομή;
-Όχι. Αισθάνομαι πολύ ευγνώμων και πολύ τυχερή, τόσο στη ζωή όσο και στην καριέρα μου. Είμαι ιδιαίτερα ευνοημένη απ τη ζωή. Αυτό ήταν κάτι που μου δίδαξε απ την παιδική μου ηλικία ο πατέρας μου: να είμαι ευτυχισμένη με ό,τι έχω γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αυτό που μου έμαθε ο πατέρας μου, μαθαίνω και εγώ σήμερα στα παιδιά μου. Για 9 χρόνια σταμάτησα το τραγούδι για να μεγαλώσω τα παιδιά μου και αυτές νομίζω ήταν οι ωραιότερες στιγμές στη ζωή μου. Ακόμη χαίρομαι κάθε στιγμή που έμεινα δίπλα στα παιδιά μου και τα μεγάλωσα.
-Αντιλαμβάνονταν ότι η μητέρα τους κάνει μία πολύ μεγάλη καριέρα;
-Τα παιδιά μου τα μεγάλωσα σαν μία κανονική μητέρα. Τα πήγαινα το πρωί στο σχολείο, το μεσημέρι τα έφερνα στο σπίτι, στη συνέχεια μελετούσαμε μαζί όλα τους τα μαθήματα, πηγαίναμε σε παιδικές χαρές και σε φίλους μου που είχαν συνομήλικα παιδιά για να παίξουν. Πολλά βράδια, προτού κοιμηθούν, τραγουδούσαμε μαζί, τους μάθαινα διάφορα τραγουδάκια και τους διάβαζα πάρα πολλά παραμύθια. Ήταν κάτι που άρεσε και σε μένα πάρα πολύ, μου άρεσαν οι ιστορίες των παραμυθιών.
-Δεν τους λείπετε τώρα που είστε τον περισσότερο καιρό στον Πειραιά;
-Μα μιλάμε στο τηλέφωνο μέρα νύχτα, είμαστε συνεχώς σε επικοινωνία. Αν τολμήσω μία μέρα να μην τα πάρω τηλέφωνο, την επόμενη μέρα με παίρνουν αυτά αμέσως για να με ρωτήσουν τι έκανα, που πήγα, πως πέρασα τη μέρα μου ή πως πήγε κάποιο κονσέρτο. Στον Πειραιά έρχονται πολύ συχνά και τους αρέσει πάρα πολύ. Η μικρή μου κόρη είχε μείνει εδώ- την τελευταία φορά που ήρθε- τρεις εβδομάδες, και περάσαμε φανταστικά! Γίνομαι ένας άλλος άνθρωπος μαζί με τα παιδιά μου.
-Πόσες συνεντεύξεις έχετε δώσει μέχρι σήμερα;
-Ουουου χιλιάδες! Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες δημοσιογράφοι που η συνομιλία μαζί τους είναι ευχάριστη και περνάνε πολύ εύκολα από το χιούμορ σε πιο σοβαρές ερωτήσεις. Αυτό εμένα με ξεκουράζει πολύ, μου αρέσει μία συνέντευξη να γίνεται κουβέντα.
-Αν δεν ήμασταν τώρα μαζί και είχατε χρόνο, τι θα θέλατε να κάνατε, κυρία Λέάνδρος;
-Αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο πια… Κοιτάξτε, θα θελα να κανα κάτι πολύ απλό: Θα ήθελα να ήμουν στο μικρολίμανο και να πίνω το καφεδάκι μου κοιτώντας τη θάλασσα...
Δημοσίευση στο ένθετο "ΕΤ Weekly" του "Ελεύθερου Τύπου", τον Μάιο του 2007.
