Ό,τι άλλοι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο, για τη Ζήνα και τον Αντώνη ήταν ένας δύσκολος αγώνας με ευτυχές, όμως, τέλος: Τη βάφτιση της κόρης τους Ευσταθίας- Μαρίας.
Δέκα χρόνια περίμενε η Ζήνα Κουτσελίνη τη μέρα εκείνη που θα κατάφερνε να βαφτίσει το δικό της παιδί και να εισπράξει έτσι απλόχερα το μεγάλο δώρο της αγάπης, για την καινούργια ζωή που πάντα ονειρευόταν να γεννηθεί μέσα της. «Προσπαθούσα πάρα πολύ να αποκτήσω το δικό μου παιδί. Με διάφορους τρόπους. Αλλά, αυτό το παιδί, δεν ήρθε τελικά με καμία εξωσωματική» λέει η διευθύντρια προγράμματος για 3 χρόνια του Alter και του Alpha και στενή συνεργάτης πολλών τηλεοπτικών star τα τελευταία 20 χρόνια. «Με τη βοήθεια δύο γιατρών και με την πίστη μου στο Θεό, κατάφερα τελικά να φέρω στον κόσμο την κόρη μου». Αυτός ήταν και ο λόγος που η κόρη της Ζήνας, Ευσταθία- Μαρία, 11 μηνών βαφτίστηκε, στις 5 η ώρα το απόγευμα της Κυριακής 12 Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στα Βριλήσσια. «Δεν είναι η γειτονιά μου εκεί», λέει στο People. «Έτυχε να βρεθώ στη συγκεκριμένη εκκλησία, μέσω μιας φίλης μου. Πήγα, προσευχήθηκα, γνώρισα τον πατέρα Σπυρίδωνα, του είπα όσα αισθανόμουν και μου είπε τη μαγική έκφραση: “Μόνο πίστη! Δεν θα υπάρξει ούτε μία στιγμή που θα λυγίσεις ή να πιστέψεις ότι δεν μπορείς να αποκτήσεις το παιδί σου”. Αυτό με έκανε να πω: “Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνω μάνα!”. Σε δύο μήνες, απέκτησα το παιδί μου. Η πίστη μου στο Θεό κατάφερε να μου δώσει αυτό το δώρο, που δεν μου το έφερε η επιστήμη. Το τελευταίο διάστημα πολλές γυναίκες, μέσα από τη δουλειά, με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτούν πως άντεξα για δύο χρόνια να είμαι εκτός τηλεόρασης. Ο ερχομός, όμως, ενός παιδιού, δεν συγκρίνεται με καμία καριέρα, όσο μεγάλη κι αν είναι». Η μέρα της βάφτισης της κόρης της, με νονούς την κουμπάρα της Αλκμήνη Κουλαξίζογλου και το γιο της Παύλο, 10 ετών, ήταν για τη Ζήνα η πιο σημαντική μέρα για τη ζωή της ίδιας, αλλά και του Αντώνη, από ό,τι προϋπήρξε. «Τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν, όταν έχουν τέτοιου είδους δυσκολίες. Εγώ ευτύχησα, γιατί ο Αντώνης ήταν πάντοτε δίπλα μου», λέει.
Η στιγμή που δάκρυσε, ήταν όταν ο πατέρας Σπυρίδωνας είπε σε όσους βρίσκονταν εκεί ότι αν τους ρωτούσε να του μιλήσουν για το ζευγάρι, όλοι θα του ανέφεραν πολύ όμορφα πράγματα. «Αυτό, όμως, που κατάλαβα εγώ από την επαφή μου μαζί τους», συνέχισε, «ήταν ότι πάλεψαν πολύ για να έρθει αυτή μέρα». Όταν γύρισε το κεφάλι της η Ζήνα, εκείνη τη στιγμή, κοιτάζοντας την κόρη της, συνειδητοποιούσε για ακόμη μία φορά πως δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα στον κόσμο, από τη ζωή που γεννιέται μέσα από όσα πραγματικά πίστεψες πως θα συμβούν. Σαν βέβαιο θειο δώρο.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Σεπτέμβριο του 2011.
