«Θεωρώ τον εαυτό μου παραδοσιακό άντρα, αλλά όχι ανατολίτη, ευρωπαίο. Ο ανατολίτης έχει τα δικά του δικά του και της γυναίκας του πάλι δικά του. Δηλαδή η κοπέλα μου δεν θα κάνει τίποτα, δεν θα κοιτάει πουθενά, αλλά εγώ μπορώ να πηγαίνω και να ξενοπηδάω. Εγώ σ’ αυτό είμαι κάθετος. Αρνούμαι να το κάνω αυτό. Δεν ξενοπηδάω, όταν βρίσκομαι σε μια σχέση. Είμαι μονογαμικός. Το σέβομαι αυτό και το τηρώ πάντοτε».«Είμαι στα μπουζούκια μια μέρα και όπως βγαίνω από την τουαλέτα για να πάω στο τραπέζι μου, συναντάω μία γυναίκα μπροστά μου η οποία με σταματάει βάζοντας με ανάμεσα στα χέρια της, και μου λέει «Τώρα που θα πας;». Εγώ της λέω «στο τραπέζι μου θα πάω» «όχι»,μου λέει, «δεν θα πας στο τραπέζι σου», «και γιατί να μην πάω στο τραπέζι μου;» «Γιατί τώρα είσαι δικός μου.» Εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να κάνω κάτι, γιατί δεν είναι και στο στυλ μου να σπρώξω ή να κάνω κάτι τέτοιο. Βέβαια, δεν ενέδωσα. Πρώτον, δεν μου άρεσε καθόλου και δεύτερον σοκαρίστηκα. Της είπα «πάω να πάρω το κινητό μου κι έρχομαι», και εννοείται πως μαζί με το κινητό εξαφανίστηκα κι εγώ».
«Εξαρτάται τι θα μου τύχει με τις γυναίκες. Είμαι όπως και στα ψώνια. Θα βγω έξω και αν μου κάνει κάτι κλικ απ τη βιτρίνα, θα το πάρω. Άμα λοιπόν δω κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον σε μια γυναίκα, κάθομαι και τη βλέπω».
«Δεν μ’ αρέσει καθόλου να προσπαθεί μία γυναίκα να παίξει τον ρόλο του άντρα. Η γυναίκα από τη φύση της είναι κάτι elegant. Είναι κάτι fragile, είναι κάτι ωραίο, κάτι όμορφο και εύθραυστο. Έχουν ξεχάσει πια οι γυναίκες να φλερτάρουν. Έχουν χάσει τον τρόπο».
«Δεν έχω άγχος, δεν έχω ανασφάλεια όταν πάω να φλερτάρω, ούτε καν κάθομαι με το που θα δω κάτι, θέλω κατευθείαν να ορμήξω. Είμαι σαν τον καρχαρία που γυρίζει γύρω γύρω και την κατάλληλη στιγμή θα το πάρει αυτό που θέλει».
Απόσπασμα συνέντευξης στο περιοδικό Down Town, τον Φεβρουάριο του 2006, όταν ο ίδιος ήταν ο γυμναστής του reality show “Dream Show”.
