«Αυτό που συνήθως κοιτάνε οι γυναίκες σε μας, όταν βγαίνουμε έξω ή βρισκόμαστε σε καφετέριες στη Βουλιαγμένη που συχνάζουμε μεταξύ των προπονήσεων μαζί με τους συμπαίκτες μας, είναι το σωματότυπό μας, το πώς είναι φτιαγμένο το σώμα μας. Και να θέλουμε να κρυφτούμε, τελικά ξεχωρίζουμε. Άμα το αποδεκτείς αυτό καταλαβαίνεις ότι όπου και να πας δεν θα περάσεις απαρατήρητος. Κάποιες κοπέλες έρχονται και μας ρωτάνε κιόλας πως γίνεται να διατηρούμε αυτό το σώμα. Τι να τους πεις; Ότι είναι πολύ φυσιολογικό μετά από 10 ώρες προπόνηση να έχεις αυτό το κορμί; Θέλοντας και μη το αποκτάς», λέει ο Χρήστος.
«Κάποιες φορές, έτυχε να βρω στη μηχανή μου σημειώματα με τηλέφωνα και ζωγραφισμένες καρδούλες, αλλά δεν είναι κάτι στο οποίο δίνω ιδιαίτερη σημασία. Κάποια μου είχε γράψει “σε είδαμε μαζί με ένα συμπαίκτη σου, πάρε με τηλέφωνο”. Φυσικά δεν πήρα, δεν υπήρχε λόγος. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι όλοι σχεδόν οι πολίστες έχουν πολύ ωραίο σώμα, δεν είμαστε οι μόνοι», συμπληρώνει ο Ζάχος. «Οι γυναίκες αρχικά εντυπωσιάζονται από αυτό που βλέπουν, αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει κάτι σε μας. Τους εξηγούμε βέβαια ότι αυτό είναι αποτέλεσμα προπονήσεων, αυτή είναι η δουλειά μας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το θέμα είναι να καταφέρουν να δουν και κάτι βαθύτερο».
Απόσπασμα συνέντευξης. Δημοσίευση στο περιοδικό Down Town, τον Φεβρουάριο του 2007.
