Η πιο ελπιδοφόρα δύναμη στο ελληνικό τραγούδι- ο άνθρωπος που δεν κατάφεραν να αλλάξουν τα media, ούτε έγινε ποτέ «κατασκεύασμά» τους παρά τη μεγάλη του επιτυχία- εξηγεί πως είναι να ζεις σε έναν άλλο, ξεχωριστό κόσμο, να ακούς κοιτώντας τους ανθρώπους, να διαβάζεις μουσική και να παραμένεις ο ίδιος –αθώος- Αλκίνοος, που ξεκίνησε να τραγουδά σε μουσικές σκηνές «Ζήνωνος».
-Γιατί αργείς τόσο πολύ να γράφεις καινούρια τραγούδια;
-Τραγούδια γράφω, όταν δεν έχω να κάνω κάτι άλλο. Ίσως ακούγεται άσχημο ή πικρό, αλλά αυτό συμβαίνει. Τραγούδια γράφω όταν η ζωή γύρω μου δεν είναι έντονη, όταν τα πράγματα που συμβαίνουν είναι χαλαρά και υπό έλεγχο -πράγμα που συμβαίνει αρκετά σπάνια πια- με αποτέλεσμα να κάθομαι ήρεμος για να συγκεντρωθώ. Συνήθως γράφω όταν η ζωή απουσιάζει, προσπαθώντας να την επινοήσω μέσα από τα τραγούδια.-Ζωή, για σένα τι σημαίνει;
-Ζωή είναι κυρίως οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν και η αλληλεπίδραση μας μαζί τους. Εγώ ζω πολύ έντονα, ταξιδεύω πάρα πολύ. Ζω πολύ έντονα τη ζωή μέσα από τις συναυλίες, μέσα από τα ταξίδια. Δύσκολα βρίσκω το χρόνο να κάτσω στο σπίτι και να συγκεντρωθώ για να γράψω. Από την άλλη δεν μπορώ να το κάνω αναγκαστικά, δηλαδή ακόμα κι αν έχω μια μέρα ελεύθερη δεν μπορώ να πω «σήμερα θα κάτσω και θα γράψω ένα τραγούδι». Συνήθως όταν συμβαίνει να γράψω ένα τραγούδι αυτό γίνεται όταν βρίσκομαι μόνος, όταν όλα είναι ήσυχα, και ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά -ίσως και μέσα σε μια δύο ώρες- μου εμφανίζεται ένα τραγούδι. Αυτός είναι ο ένας τρόπος. Ο άλλος τρόπος για να γράψω ένα τραγούδι είναι όταν θέλω να ακούσω ένα τραγούδι το οποίο αισθάνομαι να υπάρχει αλλά δεν το βρίσκω πουθενά σαν ακροατής να το ακούσω. Αυτό με κάνει να κάτσω να το γράψω ο ίδιος για να μπορέσω να το ακούσω. Λειτουργώ δηλαδή σαν ένας ακροατής που ψάχνει να βρει ένα τραγούδι που του αρέσει.
-Τι προεργασία χρειάζεται από σένα, για να γράψεις ένα τραγούδι;
-Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει ησυχία, να υπάρχει μοναξιά, να είμαι μόνος μου. Δεν μπορώ να γράψω όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου. Επίσης δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι υπάρχει πίεση χρόνου. Ο χρόνος είναι τεράστιος, ανοιχτός, και μπορώ να τον ζήσω όπως θέλω.
-Αυτό δεν είναι εμπόδιο κάποιες φορές για την ίδια τη ζωή;
-Καθόλου. Ίσα, ίσα τις περισσότερες από τις πιο έντονες και όμορφες στιγμές μου τις έζησα γράφοντας.
-Τι έμαθες για τον εαυτό σου γράφοντας τραγούδια;
-Έμαθα ότι είμαι όλα όσα έχω ζήσει, αλλά και όλα όσα δεν έχω ζήσει αλλά θα ήθελα να ζήσω. Είδα ότι χρειάζεται να επινοώ εμπειρίες και όχι μόνο να τις φέρνει η ζωή για να τις ζήσω. Πολλά πράγματα που δεν έζησα δηλαδή, προσπάθησα να τα ζήσω μέσα από τα τραγούδια. Ήταν και το χάος που χωρίζει τον καλύτερο από τον χειρότερο εαυτό μου και ταξίδεψα πολλές φορές από την μια άκρη στην άλλη.
-Ο στίχος σου “Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις πού 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό”, ποιον αφορούσε;
-Εμένα αφορούσε. Είμαι πολύ κοινωνικός και εξωστρεφής άνθρωπος αλλά ταυτόχρονα πολύ μοναχικός και εξαιρετικά κλειστός στον εαυτό μου, πάρα πολλές φορές. Απ την άλλη, μοιράζομαι πάρα πολύ εύκολα. Είμαι άνθρωπος που δεν έχει μυστικά, μπορώ να πω τα πάντα για τον εαυτό μου αλλά ταυτόχρονα μπορώ να παραμείνω μόνος, σωπαίνοντας εκνευριστικά.-Σπανίζουν σήμερα τα αισθήματα στο ελληνικό τραγούδι;
-Σπανίζουν αρκετά τα αισθήματα για τη ζωή. Δεν συνειδητοποιούμε όμως ότι ένα συναίσθημα για να το ζήσεις πρέπει να του χαριστείς, δεν είναι κάτι που σου χαρίζεται έτσι απλά και του χαρίζεσαι κι εσύ. Μέσα από τον σύγχρονο τρόπο ζωής ο οποίος χαρακτηρίζεται από την ανάγκη να μείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων- διότι ούτε τον χρόνο έχουμε, αλλά ούτε και την ενέργεια για να εμβαθύνουμε- δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαριστεί στα συναισθήματα. Εκεί υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Αυτός ίσως είναι και ένας λόγος για τον οποίο δεν γράφω συχνά, αυτό που με ρώταγες στην αρχή. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει. Και δεν του επιτρέπουμε να νιώσει, γιατί τρέχει σε μια καθημερινότητα εξαιρετικά γρήγορη – τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα – δεν στεκόμαστε στα πράγματα, τα προσπερνούμε συνέχεια και ασταμάτητα μέχρι να έρθει η στιγμή να πάμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σταθεί να τα ζήσει και να τα νιώσει.-Η δική σου καθημερινότητα πως είναι;
-Δεν υπάρχει καθημερινότητα για μένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Καθημερινότητα έχω να ζήσω από τότε που ήμουν φοιτητής. Δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο να μπορώ να ακολουθήσω για αρκετές μέρες στη σειρά. Όταν έχω συναυλία ξυπνώ αργά για να είμαι ξεκούραστος και να μπορέσω να τραγουδήσω. Όλη μέρα είμαι προσανατολισμένος προς τα εκεί. Αφήνω πίσω πολλές από τις πρακτικές δουλειές, όπως το να θυμηθώ να πληρώσω κάποιο λογαριασμό τηλεφώνου. Υπάρχουν πολλά ταξίδια βέβαια. Πολλά χιλιόμετρα. Όταν είμαστε σε περιοδεία, κάθε μέρα βρισκόμαστε και σε άλλη πόλη. Επειδή δεν εμφανίζομαι ποτέ σε ένα συγκεκριμένο χώρο για μεγάλο διάστημα δεν μπορεί ούτε και εκεί να διαμορφωθεί μία ρουτίνα, ούτε με την καλή ούτε με την κακή έννοια που μπορεί να έχει. Άλλες μέρες έχω το στούντιο -διαφορετικές ώρες κάθε μέρα- και έτσι δεν καταφέρνω ποτέ να αποκτήσω κάποιο πρόγραμμα σταθερό όπως πολλοί φίλοι μου έχουν, που ξέρω ότι ξυπνούν την τάδε ώρα, πανε δουλειά μέχρι την τάδε ώρα, κάθε Τρίτη και Πέμπτη έχουν να κάνουν το τάδε πράγμα. Για μένα όλα αυτά δεν υπάρχουν.
-Πότε προλαβαίνεις να δεις την κόρη σου μέσα σε όλα αυτά;
-Όλες τις ώρες και τις μέρες που ξεκλέβω. Προσπαθώ να αδειάσω το πρόγραμμα μου όσο περισσότερο γίνεται γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σημαντικότερο στο οποίο να μπορώ να χαρίσω το χρόνο μου, ούτε κάτι πιο όμορφο που να μπορώ να ζήσω από αυτό.-Τι έχει ανατρέψει μέσα σου η γέννηση του παιδιού σου;
-Δεν έχει ανατρέψει τίποτα. Οι μεγαλύτερες αλλαγές έρχονται χωρίς να ανατρέπουν πράγματα, ενσωματώνουν τα πράγματα και τους δίνουν μια νέα διάσταση χωρίς να καταστρέφουν ότι προϋπήρξε.
-Υπάρχουν πράγματα που έχεις αναθεωρήσει με την γέννηση της κόρης σου;
-Ίσως μια μεγαλύτερη προσοχή στην υγεία μου. Κάνω μια προσπάθεια να μην πίνω, να μην καπνίζω τόσο, να προσέχω τι τρώω. Θα ήθελα το παιδί μου να με ζήσει και ελπίζω πως θα το θέλει και η ζωή.-Νιώθεις ότι γεννήθηκες για να τραγουδάς;
-Όχι, δεν το ένοιωσα ποτέ αυτό. Σίγουρα όμως αισθάνθηκα ότι το να τραγουδώ και να ασχολούμαι με την μουσική ήταν ένας μονόδρομος. Ακόμα και σε περιόδους που είχα ασχοληθεί με τελείως διαφορετικά πράγματα, το ενδιαφέρον μου και τον χρόνο μου τον μονοπωλούσε ερασιτεχνικά η μουσική και το τραγούδι. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να σταματήσω να ασχολούμαι με αυτή την τέχνη, είτε την έκανα επαγγελματικά είτε όχι.
-Πολλοί λένε ότι το εκπληκτικό με τον Αλκίνοοο είναι ότι ενώ δεν έχει καμία σχέση με τα media – σπάνια δίνει συνεντεύξεις- ο κόσμος τον θέλει, τον αγαπά, τον στηρίζει, και πάντοτε έχει επιτυχία.
-Αισθάνομαι πολύ τυχερός που ο κόσμος αγαπά τα πράγματα που κάνω. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μειωμένο εξακολουθώ να μην χρησιμοποιώ τα μέσα ενημέρωσης για να δημιουργήσω με το ζόρι στον άλλον ενδιαφέρον απέναντι σε αυτό που κάνω. Φάνηκα αρκετά τυχερός. Με έχει στηρίξει πάρα πολύ μέσα μου- ψυχικά κυρίως- αλλά και γενικότερα, η αγάπη των ανθρώπων απέναντι στα πράγματα που φτιάχνω. Νομίζω ότι σε αυτό τον δύσκολο κόσμο, αν το ενδιαφέρον του κόσμου χαθεί, δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω να το ανανεώσω μέσα από τα media. Άλλωστε, δεν τα παρακολουθώ και ο ίδιος. Τα media είναι έξω από τη ζωή μου, να φανταστείτε δεν έχω ούτε τηλεόραση στο σπίτι μου.-Και από που ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο;
-Κυρίως από τις ειδήσεις του ραδιοφώνου. Καμιά φορά ενημερώνομαι και από τις εφημερίδες.
-Ζεις την ζωή σου όπως την θέλεις;
-Ναι. Θα ήταν μεγάλη αχαριστία αν έλεγα ότι περίμενα κάτι άλλο στη ζωή μου από αυτό. Νιώθω ευλογημένος. Μου χαρίστηκε κάτι πολύ όμορφο. Βέβαια δεν ζω πάντα όπως θα την ήθελα την συγκεκριμένη στιγμή. Πολλές φορές, για παράδειγμα, έχω να πάω ένα ταξίδι. Χτες γύρισα από την Κοζάνη. Προχτές πηγαίνοντας στην Κοζάνη δεν είχα καμία διάθεση να φύγω από το σπίτι και να πάω να τραγουδήσω κάπου τόσο μακριά. Έφυγα με βαριά καρδιά, αλλά όταν φτάσαμε στον χώρο, αρχίσαμε να στήνουμε τα όργανα και ξεκινήσαμε την πρόβα του ήχου, σιγά σιγά άρχισε να έρχεται ο κόσμος και όταν μετά ξεκινήσαμε τη συναυλία, αισθάνθηκα ότι ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Πιστεύω ότι ζω κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενα ή από αυτό που πίστευα ότι μου αξίζει.-Ο κόσμος τι σου δίνει στις συναυλίες;
-Είναι μερικά πράγματα τα οποία δεν εκφράζονται με λόγια. Δηλαδή μπορείς να πεις ότι οι άνθρωποι σου δίνουν αγάπη, αλλά συνήθως η αγάπη δίνεται από ανθρώπους τους οποίους γνωρίζεις κι εσύ, όχι από ανθρώπους που γνωρίζουν την δουλειά σου. Το κοινό από την άλλη δεν είναι μια άψυχη μάζα η οποία υπάρχει εκεί και δέχεται οτιδήποτε της δώσεις. Είναι ένα σύνολο ανθρώπων μέσα στο οποίο ανήκουν και οι άνθρωποι που βρίσκονται επί σκηνής. Όλοι μαζί είναι υπεύθυνοι για το πως θα κυλήσει η συγκεκριμένη βραδιά.
-Στο σπίτι ακούς παλιά σου τραγούδια;
-Την μουσική μου την ακούω σπάνια. Όταν έχω χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω κάτι που έχω ήδη φτιάξει. Αν έχω χρόνο θα κάτσω να ασχοληθώ με κάτι που θέλω να φτιάξω από δω και πέρα. Όχι, δεν μπορώ να πω ότι στο σπίτι ακούω δική μου μουσική.
-Ποιοι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία σου έχουν αρέσει;
-Τελευταία δεν έχω ακούσει τίποτα. Όπως σου είπα βρισκόμουν σε περιοδεία και δεν έχω walkman μαζί μου, ούτε και κάτι τέτοιο. Λόγω των συγκεκριμένων σπουδών που κάνω τώρα τελευταία ακούω σχεδόν αποκλειστικά κλασσική μουσική.
-Τι σπουδάζεις;
- Κάνω κάποιες σπουδές σύνθεσης. Αποσπασματικά βέβαια γιατί δεν μπορώ να τα παρατήσω όλα και να αφιερωθώ σε αυτό. Πάντα άκουγα, αλλά τώρα πιο έντονα, αυτό που ονομάζουμε κλασσική μουσική.
-Υπάρχει κάτι που σε πληγώνει στην Κύπρο πέραν απ την πολιτική κατάσταση;
-Κρατώ πάντα μέσα μου μια εικόνα της Κύπρου προ εικοσαετίας την οποία όλο και λιγότερο την συναντώ. Μου λείπει να πάω να χαθώ μέσα στα χωρία της Κύπρου, να μιλήσω με γέρους και με γριές, να περπατήσω στα στενά δρομάκια που έχουν μια άπειρη ιστορία γραμμένη από βήματα ανθρώπων που έφυγαν. Μου λείπουν οι γιαγιάδες μου. Έχω μια νοσταλγική ματιά απέναντι σε ένα κόσμο που τον είδα τα τελευταία χρόνια να εξαφανίζεται καθώς και κάποιες αρετές των ανθρώπων της Κύπρου που όλο και λιγότερο εμφανίζονται. Αυτά με πληγώνουν και βέβαια πάρα πολλά άλλα σε σχέση με την πολιτική κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιμετωπίζει μερικά πράγματα.
-Νιώθεις αντισυμβατικός;
-Όχι, ποτέ δεν ένοιωσα έτσι. Ούτε αντισυμβατικός, ούτε περιθωριακός, ούτε τίποτα. Ίσα, ίσα και λόγω της δουλειάς μου είμαι ιδιαίτερα αποδεκτός από τον κόσμο. Ποτέ δεν ένοιωσα να περιθωριοποιούμαι. Από την άλλη μεριά δεν είμαι και κανένας που είναι υποχρεωμένος να συμπεριφέρεται όπως όλοι. Ακόμα και αυτό που λέω όμως μπάζει πάρα πολύ νερό. Κανένας δεν ζει όπως όλοι. Ο καθένας ζει μια πολύ συγκεκριμένη και εξαιρετικά έως απόλυτα μοναδική ζωή. Οι διαφορές που έχει από τους άλλους είναι εμφανείς. Είτε είναι λιγότερο εμφανείς είτε είναι κρυμμένες, δεν παύει από το να είναι μια μοναδική περίπτωση και να ζει την ζωή του με ένα μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Όλοι οι άνθρωποι ζούμε ξεχωριστά τις ζωές μας.
-Έχεις στερηθεί κάτι στη ζωή σου;
-Τα τελευταία χρόνια έχω στερηθεί πολύ τον ελεύθερο χρόνο. Με ρωτάνε καμιά φορά "τι κάνεις τον ελεύθερό σου χρόνο;" και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω.-Τι έκανες παλιά στον ελεύθερο σου χρόνο;
Παλιά διάβαζα πάρα πολύ, και είχε μια έννοια ελεύθερου χρόνου αυτό. Τώρα ακόμα και όταν διαβάζω – που εξακολουθώ να διαβάζω –, δεν θεωρείται ελεύθερος χρόνος αυτός. Είναι ένας χρόνος τον οποίο κατάφερα να κλέψω από άλλα πράγματα για να τον αξιοποιήσω με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω να κάνω κάτι άλλο και κάθομαι να διαβάσω ένα απόγευμα. Το έχω χάσει αυτό και εύχομαι να το ξαναβρώ σύντομα.
-Ίσως να είναι και το τίμημα μιας καριέρας σαν τη δική σου.
-Μπορεί... Ξέρεις, τα τελευταία χρόνια έχασα πάρα πολύ τη σχέση μου με ανθρώπους που αγαπώ, με φίλους είτε παλιούς είτε νεότερους. Δεν κατάφερα μέσα από την γρήγορη ζωή που λέγαμε προηγουμένως, να κρατήσω μια σχέση καθημερινότητας με ανθρώπους που θα ήθελα πάρα πολύ να είχα κρατήσει.
-Τραγούδια γράφω, όταν δεν έχω να κάνω κάτι άλλο. Ίσως ακούγεται άσχημο ή πικρό, αλλά αυτό συμβαίνει. Τραγούδια γράφω όταν η ζωή γύρω μου δεν είναι έντονη, όταν τα πράγματα που συμβαίνουν είναι χαλαρά και υπό έλεγχο -πράγμα που συμβαίνει αρκετά σπάνια πια- με αποτέλεσμα να κάθομαι ήρεμος για να συγκεντρωθώ. Συνήθως γράφω όταν η ζωή απουσιάζει, προσπαθώντας να την επινοήσω μέσα από τα τραγούδια.-Ζωή, για σένα τι σημαίνει;
-Ζωή είναι κυρίως οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν και η αλληλεπίδραση μας μαζί τους. Εγώ ζω πολύ έντονα, ταξιδεύω πάρα πολύ. Ζω πολύ έντονα τη ζωή μέσα από τις συναυλίες, μέσα από τα ταξίδια. Δύσκολα βρίσκω το χρόνο να κάτσω στο σπίτι και να συγκεντρωθώ για να γράψω. Από την άλλη δεν μπορώ να το κάνω αναγκαστικά, δηλαδή ακόμα κι αν έχω μια μέρα ελεύθερη δεν μπορώ να πω «σήμερα θα κάτσω και θα γράψω ένα τραγούδι». Συνήθως όταν συμβαίνει να γράψω ένα τραγούδι αυτό γίνεται όταν βρίσκομαι μόνος, όταν όλα είναι ήσυχα, και ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά -ίσως και μέσα σε μια δύο ώρες- μου εμφανίζεται ένα τραγούδι. Αυτός είναι ο ένας τρόπος. Ο άλλος τρόπος για να γράψω ένα τραγούδι είναι όταν θέλω να ακούσω ένα τραγούδι το οποίο αισθάνομαι να υπάρχει αλλά δεν το βρίσκω πουθενά σαν ακροατής να το ακούσω. Αυτό με κάνει να κάτσω να το γράψω ο ίδιος για να μπορέσω να το ακούσω. Λειτουργώ δηλαδή σαν ένας ακροατής που ψάχνει να βρει ένα τραγούδι που του αρέσει.
-Τι προεργασία χρειάζεται από σένα, για να γράψεις ένα τραγούδι;
-Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει ησυχία, να υπάρχει μοναξιά, να είμαι μόνος μου. Δεν μπορώ να γράψω όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου. Επίσης δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι υπάρχει πίεση χρόνου. Ο χρόνος είναι τεράστιος, ανοιχτός, και μπορώ να τον ζήσω όπως θέλω.
-Αυτό δεν είναι εμπόδιο κάποιες φορές για την ίδια τη ζωή;
-Καθόλου. Ίσα, ίσα τις περισσότερες από τις πιο έντονες και όμορφες στιγμές μου τις έζησα γράφοντας.
-Τι έμαθες για τον εαυτό σου γράφοντας τραγούδια;
-Έμαθα ότι είμαι όλα όσα έχω ζήσει, αλλά και όλα όσα δεν έχω ζήσει αλλά θα ήθελα να ζήσω. Είδα ότι χρειάζεται να επινοώ εμπειρίες και όχι μόνο να τις φέρνει η ζωή για να τις ζήσω. Πολλά πράγματα που δεν έζησα δηλαδή, προσπάθησα να τα ζήσω μέσα από τα τραγούδια. Ήταν και το χάος που χωρίζει τον καλύτερο από τον χειρότερο εαυτό μου και ταξίδεψα πολλές φορές από την μια άκρη στην άλλη.
-Ο στίχος σου “Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις πού 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό”, ποιον αφορούσε;
-Εμένα αφορούσε. Είμαι πολύ κοινωνικός και εξωστρεφής άνθρωπος αλλά ταυτόχρονα πολύ μοναχικός και εξαιρετικά κλειστός στον εαυτό μου, πάρα πολλές φορές. Απ την άλλη, μοιράζομαι πάρα πολύ εύκολα. Είμαι άνθρωπος που δεν έχει μυστικά, μπορώ να πω τα πάντα για τον εαυτό μου αλλά ταυτόχρονα μπορώ να παραμείνω μόνος, σωπαίνοντας εκνευριστικά.-Σπανίζουν σήμερα τα αισθήματα στο ελληνικό τραγούδι;
-Σπανίζουν αρκετά τα αισθήματα για τη ζωή. Δεν συνειδητοποιούμε όμως ότι ένα συναίσθημα για να το ζήσεις πρέπει να του χαριστείς, δεν είναι κάτι που σου χαρίζεται έτσι απλά και του χαρίζεσαι κι εσύ. Μέσα από τον σύγχρονο τρόπο ζωής ο οποίος χαρακτηρίζεται από την ανάγκη να μείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων- διότι ούτε τον χρόνο έχουμε, αλλά ούτε και την ενέργεια για να εμβαθύνουμε- δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαριστεί στα συναισθήματα. Εκεί υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Αυτός ίσως είναι και ένας λόγος για τον οποίο δεν γράφω συχνά, αυτό που με ρώταγες στην αρχή. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει. Και δεν του επιτρέπουμε να νιώσει, γιατί τρέχει σε μια καθημερινότητα εξαιρετικά γρήγορη – τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα – δεν στεκόμαστε στα πράγματα, τα προσπερνούμε συνέχεια και ασταμάτητα μέχρι να έρθει η στιγμή να πάμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σταθεί να τα ζήσει και να τα νιώσει.-Η δική σου καθημερινότητα πως είναι;
-Δεν υπάρχει καθημερινότητα για μένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Καθημερινότητα έχω να ζήσω από τότε που ήμουν φοιτητής. Δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο να μπορώ να ακολουθήσω για αρκετές μέρες στη σειρά. Όταν έχω συναυλία ξυπνώ αργά για να είμαι ξεκούραστος και να μπορέσω να τραγουδήσω. Όλη μέρα είμαι προσανατολισμένος προς τα εκεί. Αφήνω πίσω πολλές από τις πρακτικές δουλειές, όπως το να θυμηθώ να πληρώσω κάποιο λογαριασμό τηλεφώνου. Υπάρχουν πολλά ταξίδια βέβαια. Πολλά χιλιόμετρα. Όταν είμαστε σε περιοδεία, κάθε μέρα βρισκόμαστε και σε άλλη πόλη. Επειδή δεν εμφανίζομαι ποτέ σε ένα συγκεκριμένο χώρο για μεγάλο διάστημα δεν μπορεί ούτε και εκεί να διαμορφωθεί μία ρουτίνα, ούτε με την καλή ούτε με την κακή έννοια που μπορεί να έχει. Άλλες μέρες έχω το στούντιο -διαφορετικές ώρες κάθε μέρα- και έτσι δεν καταφέρνω ποτέ να αποκτήσω κάποιο πρόγραμμα σταθερό όπως πολλοί φίλοι μου έχουν, που ξέρω ότι ξυπνούν την τάδε ώρα, πανε δουλειά μέχρι την τάδε ώρα, κάθε Τρίτη και Πέμπτη έχουν να κάνουν το τάδε πράγμα. Για μένα όλα αυτά δεν υπάρχουν.
-Πότε προλαβαίνεις να δεις την κόρη σου μέσα σε όλα αυτά;
-Όλες τις ώρες και τις μέρες που ξεκλέβω. Προσπαθώ να αδειάσω το πρόγραμμα μου όσο περισσότερο γίνεται γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σημαντικότερο στο οποίο να μπορώ να χαρίσω το χρόνο μου, ούτε κάτι πιο όμορφο που να μπορώ να ζήσω από αυτό.-Τι έχει ανατρέψει μέσα σου η γέννηση του παιδιού σου;
-Δεν έχει ανατρέψει τίποτα. Οι μεγαλύτερες αλλαγές έρχονται χωρίς να ανατρέπουν πράγματα, ενσωματώνουν τα πράγματα και τους δίνουν μια νέα διάσταση χωρίς να καταστρέφουν ότι προϋπήρξε.
-Υπάρχουν πράγματα που έχεις αναθεωρήσει με την γέννηση της κόρης σου;
-Ίσως μια μεγαλύτερη προσοχή στην υγεία μου. Κάνω μια προσπάθεια να μην πίνω, να μην καπνίζω τόσο, να προσέχω τι τρώω. Θα ήθελα το παιδί μου να με ζήσει και ελπίζω πως θα το θέλει και η ζωή.-Νιώθεις ότι γεννήθηκες για να τραγουδάς;
-Όχι, δεν το ένοιωσα ποτέ αυτό. Σίγουρα όμως αισθάνθηκα ότι το να τραγουδώ και να ασχολούμαι με την μουσική ήταν ένας μονόδρομος. Ακόμα και σε περιόδους που είχα ασχοληθεί με τελείως διαφορετικά πράγματα, το ενδιαφέρον μου και τον χρόνο μου τον μονοπωλούσε ερασιτεχνικά η μουσική και το τραγούδι. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να σταματήσω να ασχολούμαι με αυτή την τέχνη, είτε την έκανα επαγγελματικά είτε όχι.
-Πολλοί λένε ότι το εκπληκτικό με τον Αλκίνοοο είναι ότι ενώ δεν έχει καμία σχέση με τα media – σπάνια δίνει συνεντεύξεις- ο κόσμος τον θέλει, τον αγαπά, τον στηρίζει, και πάντοτε έχει επιτυχία.
-Αισθάνομαι πολύ τυχερός που ο κόσμος αγαπά τα πράγματα που κάνω. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μειωμένο εξακολουθώ να μην χρησιμοποιώ τα μέσα ενημέρωσης για να δημιουργήσω με το ζόρι στον άλλον ενδιαφέρον απέναντι σε αυτό που κάνω. Φάνηκα αρκετά τυχερός. Με έχει στηρίξει πάρα πολύ μέσα μου- ψυχικά κυρίως- αλλά και γενικότερα, η αγάπη των ανθρώπων απέναντι στα πράγματα που φτιάχνω. Νομίζω ότι σε αυτό τον δύσκολο κόσμο, αν το ενδιαφέρον του κόσμου χαθεί, δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω να το ανανεώσω μέσα από τα media. Άλλωστε, δεν τα παρακολουθώ και ο ίδιος. Τα media είναι έξω από τη ζωή μου, να φανταστείτε δεν έχω ούτε τηλεόραση στο σπίτι μου.-Και από που ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο;
-Κυρίως από τις ειδήσεις του ραδιοφώνου. Καμιά φορά ενημερώνομαι και από τις εφημερίδες.
-Ζεις την ζωή σου όπως την θέλεις;
-Ναι. Θα ήταν μεγάλη αχαριστία αν έλεγα ότι περίμενα κάτι άλλο στη ζωή μου από αυτό. Νιώθω ευλογημένος. Μου χαρίστηκε κάτι πολύ όμορφο. Βέβαια δεν ζω πάντα όπως θα την ήθελα την συγκεκριμένη στιγμή. Πολλές φορές, για παράδειγμα, έχω να πάω ένα ταξίδι. Χτες γύρισα από την Κοζάνη. Προχτές πηγαίνοντας στην Κοζάνη δεν είχα καμία διάθεση να φύγω από το σπίτι και να πάω να τραγουδήσω κάπου τόσο μακριά. Έφυγα με βαριά καρδιά, αλλά όταν φτάσαμε στον χώρο, αρχίσαμε να στήνουμε τα όργανα και ξεκινήσαμε την πρόβα του ήχου, σιγά σιγά άρχισε να έρχεται ο κόσμος και όταν μετά ξεκινήσαμε τη συναυλία, αισθάνθηκα ότι ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Πιστεύω ότι ζω κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενα ή από αυτό που πίστευα ότι μου αξίζει.-Ο κόσμος τι σου δίνει στις συναυλίες;
-Είναι μερικά πράγματα τα οποία δεν εκφράζονται με λόγια. Δηλαδή μπορείς να πεις ότι οι άνθρωποι σου δίνουν αγάπη, αλλά συνήθως η αγάπη δίνεται από ανθρώπους τους οποίους γνωρίζεις κι εσύ, όχι από ανθρώπους που γνωρίζουν την δουλειά σου. Το κοινό από την άλλη δεν είναι μια άψυχη μάζα η οποία υπάρχει εκεί και δέχεται οτιδήποτε της δώσεις. Είναι ένα σύνολο ανθρώπων μέσα στο οποίο ανήκουν και οι άνθρωποι που βρίσκονται επί σκηνής. Όλοι μαζί είναι υπεύθυνοι για το πως θα κυλήσει η συγκεκριμένη βραδιά.
-Στο σπίτι ακούς παλιά σου τραγούδια;
-Την μουσική μου την ακούω σπάνια. Όταν έχω χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω κάτι που έχω ήδη φτιάξει. Αν έχω χρόνο θα κάτσω να ασχοληθώ με κάτι που θέλω να φτιάξω από δω και πέρα. Όχι, δεν μπορώ να πω ότι στο σπίτι ακούω δική μου μουσική.
-Ποιοι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία σου έχουν αρέσει;
-Τελευταία δεν έχω ακούσει τίποτα. Όπως σου είπα βρισκόμουν σε περιοδεία και δεν έχω walkman μαζί μου, ούτε και κάτι τέτοιο. Λόγω των συγκεκριμένων σπουδών που κάνω τώρα τελευταία ακούω σχεδόν αποκλειστικά κλασσική μουσική.
-Τι σπουδάζεις;
- Κάνω κάποιες σπουδές σύνθεσης. Αποσπασματικά βέβαια γιατί δεν μπορώ να τα παρατήσω όλα και να αφιερωθώ σε αυτό. Πάντα άκουγα, αλλά τώρα πιο έντονα, αυτό που ονομάζουμε κλασσική μουσική.
-Υπάρχει κάτι που σε πληγώνει στην Κύπρο πέραν απ την πολιτική κατάσταση;
-Κρατώ πάντα μέσα μου μια εικόνα της Κύπρου προ εικοσαετίας την οποία όλο και λιγότερο την συναντώ. Μου λείπει να πάω να χαθώ μέσα στα χωρία της Κύπρου, να μιλήσω με γέρους και με γριές, να περπατήσω στα στενά δρομάκια που έχουν μια άπειρη ιστορία γραμμένη από βήματα ανθρώπων που έφυγαν. Μου λείπουν οι γιαγιάδες μου. Έχω μια νοσταλγική ματιά απέναντι σε ένα κόσμο που τον είδα τα τελευταία χρόνια να εξαφανίζεται καθώς και κάποιες αρετές των ανθρώπων της Κύπρου που όλο και λιγότερο εμφανίζονται. Αυτά με πληγώνουν και βέβαια πάρα πολλά άλλα σε σχέση με την πολιτική κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιμετωπίζει μερικά πράγματα.
-Νιώθεις αντισυμβατικός;
-Όχι, ποτέ δεν ένοιωσα έτσι. Ούτε αντισυμβατικός, ούτε περιθωριακός, ούτε τίποτα. Ίσα, ίσα και λόγω της δουλειάς μου είμαι ιδιαίτερα αποδεκτός από τον κόσμο. Ποτέ δεν ένοιωσα να περιθωριοποιούμαι. Από την άλλη μεριά δεν είμαι και κανένας που είναι υποχρεωμένος να συμπεριφέρεται όπως όλοι. Ακόμα και αυτό που λέω όμως μπάζει πάρα πολύ νερό. Κανένας δεν ζει όπως όλοι. Ο καθένας ζει μια πολύ συγκεκριμένη και εξαιρετικά έως απόλυτα μοναδική ζωή. Οι διαφορές που έχει από τους άλλους είναι εμφανείς. Είτε είναι λιγότερο εμφανείς είτε είναι κρυμμένες, δεν παύει από το να είναι μια μοναδική περίπτωση και να ζει την ζωή του με ένα μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Όλοι οι άνθρωποι ζούμε ξεχωριστά τις ζωές μας.
-Έχεις στερηθεί κάτι στη ζωή σου;
-Τα τελευταία χρόνια έχω στερηθεί πολύ τον ελεύθερο χρόνο. Με ρωτάνε καμιά φορά "τι κάνεις τον ελεύθερό σου χρόνο;" και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω.-Τι έκανες παλιά στον ελεύθερο σου χρόνο;
Παλιά διάβαζα πάρα πολύ, και είχε μια έννοια ελεύθερου χρόνου αυτό. Τώρα ακόμα και όταν διαβάζω – που εξακολουθώ να διαβάζω –, δεν θεωρείται ελεύθερος χρόνος αυτός. Είναι ένας χρόνος τον οποίο κατάφερα να κλέψω από άλλα πράγματα για να τον αξιοποιήσω με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω να κάνω κάτι άλλο και κάθομαι να διαβάσω ένα απόγευμα. Το έχω χάσει αυτό και εύχομαι να το ξαναβρώ σύντομα.
-Ίσως να είναι και το τίμημα μιας καριέρας σαν τη δική σου.
-Μπορεί... Ξέρεις, τα τελευταία χρόνια έχασα πάρα πολύ τη σχέση μου με ανθρώπους που αγαπώ, με φίλους είτε παλιούς είτε νεότερους. Δεν κατάφερα μέσα από την γρήγορη ζωή που λέγαμε προηγουμένως, να κρατήσω μια σχέση καθημερινότητας με ανθρώπους που θα ήθελα πάρα πολύ να είχα κρατήσει.
Δημοσίευση στον "Φιλελεύθερο" της Κύπρου, ένθετο "Υστερόγραφο", τον Ιανουάριο του 2007.
