Μπορεί να ακούγεται και λίγο σαν φετίχ-φαντασίωση ο
συνδυασμός άντρας-ωραίος-Κρητικός-μοντέλο-αστυνομικός. Αλλά να που συμβαίνει
και στην πραγματικότητα! Ο 24χρονος Γιάννης Παπαδάκης μας κάνει να δούμε με
άλλη ματιά τα σώματα ασφαλείας.
Συναντιόμαστε στην πλατεία Μαβίλη. Σταματάει τη μηχανή του στη
γωνία των οδών Σούτσου και Δορυλαίου, κατεβαίνει, φοράει μαύρα γυαλιά και κρατάει
γκρίζο σκουφάκι στο δεξί του χέρι. Φαίνεται αρκετά ψηλότερος από τις
φωτογραφίες του που είχα ήδη δει. Κάθεται απέναντί μου και παραγγέλνει χυμό
πορτοκάλι. «Θες ένα τσιγάρο;», του λέω. «Δεν καπνίζω!», μου απαντά. «Το σημάδι
κάτω από το αριστερό σου μάτι που μοιάζει με χτύπημα, τι είναι;», τον ρωτώ. «Το
‘χω από μικρός. Είχα ένα τραυματισμό καθώς έπαιζα μπάλα και μου ‘καναν ραφές».
Και τα τατουάζ που είδα στις φωτογραφίες σου, τι συμβολίζουν;», συνεχίζω. «Ο
σταυρός συνδυάζεται με κάτι που είχε πει ο Μπρους Λι: “μην προσεύχεσαι για μια
εύκολη ζωή, να προσεύχεσαι για τη δύναμη να αντεπεξέλθεις σε μία δύσκολη ζωή”.
Στο δεξί μου ώμο έχω τα αρχικά της οικογένειάς μου και στο αριστερό μου στήθος
ένα φτερό αετού και μια φράση που είδα κάπου και μου είχε αρέσει: “πάρε το
χρόνο σου, πάρε μια ανάσα, δυνάμωσε τα φτερά σου και αναζωογονήσου». «Θα
μπορούσες πάντως να ασχολείσαι μόνο με το μόντελινγκ!», του επισημαίνω φέρνοντας
του ως παράδειγμα τα βλέμματα που αμέσως καρφώθηκαν γύρω μας. «Μπα. Από hobby γίνεται
όλο αυτό», μου εξηγεί. «Άλλωστε, η δουλειά του αστυνομικού είναι κάτι που μου
αρέσει πολύ, την αγαπώ και δεν θα την άλλαζα με τίποτα! Από μικρός πάντα ήθελα να
προσφέρω και να βοηθώ τον κόσμο. Και δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να
ακούς “ευχαριστώ” απ’ τους ανθρώπους. Αυτό θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη
ανταμοιβή!».
ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA
Η πρώτη του φωτογράφιση ως μοντέλο συνέβη με τον ίδιο τρόπο που συνήθως
γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις: κάποιος τον είδε στα Χανιά όπου μεγάλωνε και
ζούσε μέχρι τα 20 του, του πρότεινε να ποζάρει, το τόλμησε -αν και αρχικά ήταν
ιδιαίτερα διστακτικός- και από τότε, ερασιτεχνικά, μπήκε σε αυτό το χώρο «απλά
για να κάνω το κέφι μου και επειδή είναι πολύ διασκεδαστικό. Είναι σαν ρόλοι
όλες αυτές οι μεταμορφώσεις και εγώ, κάθε φορά, υποδύομαι και κάτι άλλο, όπως συνέβη τελευταία με τη συλλογή Cooligan by Giannis Svigos».
Από τότε είδε τα αιτήματα φιλίας στο facebook και στο instagram του να αυξάνονται
κατακόρυφα ενώ η δουλειά του -δικαιολογημένα- αποτέλεσε εξαρχής το σημείο φετίχ
στις γυναικείες φαντασιώσεις. Αλλά -γιατί όχι;- και για κάποιες αντρικές.
«Είμαι θαυμαστής του γυναικείου φύλου!», μου ξεκαθαρίζει. «Αγαπώ καθετί ωραίο,
το οποίο όμως ταυτόχρονα διαθέτει ευγένεια και σεβασμό. Ναι, εδώ και λίγο καιρό
συμβαίνουν διάφορα, εισπράττω λίγη παραπάνω αγάπη απ’ το συνηθισμένο, ενώ
διαπίστωσα ταυτόχρονα πως οι περισσότερες γυναίκες έχουν υιοθετήσει πια οι ίδιες
το ρόλο του κυνηγού. Εμένα αυτό δεν μου αρέσει! Θέλω να κάνω πάντα εγώ το πρώτο
βήμα κι ας φάω τα μούτρα μου! Είμαι κλασσικός τύπος άντρα. Αυτός θεωρώ ότι
πρέπει να είναι ο ρόλος του αρσενικού!».
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΟΔΑ
Μου εξηγεί πως έχει βιώσει πολλά στη ζωή του λόγω της δουλειάς του,
αρκετές στιγμές επικινδυνότητας, στις οποίες όμως δεν θα ήθελε να αναφερθεί «λόγω
του επαγγελματικού μου απορρήτου». Θα αρκεστεί πάντως να μου πει πως «ευτυχώς,
ο περισσότερος κόσμος, έχει ιδιαίτερη εκτίμηση στα σώματα ασφαλείας, αλλά και
στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ όπου ανήκω. Καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πως είμαστε εδώ για να
τους προστατεύουμε και όχι για να βρισκόμαστε απέναντί τους». «Χρειάστηκε ποτέ
να χρησιμοποιήσεις τη μυϊκή σου δύναμη και εκτός υπηρεσίας;», τον ρωτώ. «Όχι,
ποτέ! Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που μας διδάσκεται και απ’ τη σχολή. Νιώθω τιμή
που ανήκω στην ελληνική αστυνομία και στις ειδικές μονάδες!», καταλήγει.
Ο ίδιος δεν θέλει να το αναφέρει σε μια συνέντευξη -μάλλον από σεμνότητα-
αλλά, ναι, πολλοί σχεδιαστές έχουν δει σ’ αυτόν κάτι το ιδιαίτερο και αξιοπρόσεκτο
ώστε να τον ζητούν σε shows τους, έχει ήδη δώσει δύο
τηλεοπτικές συνεντεύξεις σε μεγάλα κανάλια, ενώ οι προτάσεις για φωτογραφίσεις
προέρχονται πια και από το εξωτερικό, κυρίως από περιοδικά μόδας και fitness. «Είναι ωραίο αυτό που γίνεται με τη μόδα, αν και
εγώ δεν πολυκαταλαβαίνω πολλά πράγματα από όλα αυτά», μου λέει. «Κάποιοι μάλλον
βλέπουν σε μένα κάτι που εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι και με επιλέγουν. Έχει
πλάκα. Χαβαλές είναι. Ξεφεύγω λίγο και από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μου»,
μου εξηγεί. «Θες να μου πεις ότι ποτέ δεν σου πρότειναν να φωτογραφηθείς με τη
στολή;», τον ρωτώ. Χαμογελάει. «Ναι, έχει συμβεί σε δύο περιπτώσεις. Αλλά αυτό
δεν θα το έκανα ποτέ! Η στολή του αστυνομικού δεν είναι απλώς μία οποιαδήποτε
στολή», απαντάει αποφασιστικά. «Εξάλλου, το λειτούργημά μου δεν εμπλέκεται σε
κάτι που εγώ αποφασίζω να κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο», καταλήγει.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Κρήτη και από μικρός λάτρευε τον αθλητισμό αν
και παράλληλα του άρεσαν και κάποια από τα μαθήματα του σχολείου του, όπως η
ιστορία και τα μαθηματικά. «Από παιδί ήμουν πάντα πολύ
δραστήριος και ασχολιόμουν με διάφορα αθλήματα. Έχω αλλάξει πολλά: στίβος,
water polo, kick boxing, γενικότερα πολεμικές τέχνες. Και φυσικά ασχολούμαι
καθημερινά με το γυμναστήριο. Ακόμη και διακοπές να πάω, θα ψάξω να βρω εκεί
κάποιο γυμναστήριο ώστε να πηγαίνω για λίγες μέρες». Η περιγραφή της καθημερινότητάς
του προκειμένου να διατηρεί σε τόσο καλή φυσική κατάσταση το σώμα του, μοιάζει
και λίγο εμμονική. Για τον ίδιο όμως, όλο αυτό που θα μου περιγράψει είναι
απλώς η ρουτίνα του. «Σε περίοδο διατροφής, όταν δουλεύω πρωί, ξυπνάω στις
5:30, ετοιμάζω τα γεύματά μου, τα οποία βάζω σε ταπεράκια που τα κουβαλάω μαζί
μου. Τρώω στις εννέα και στις δώδεκα, το απόγεμα κάνω την προπόνηση μου για περίπου
δύο με δυόμιση ώρες -ανάλογα με τις μυϊκές ομάδες που έχω εκείνη την ημέρα- και
επιστρέφω στο σπίτι. Εκεί τρώω άλλα δύο γεύματα ανά τρεις ώρες. Προλαβαίνω πάντως
να πάω και για καφέ με φίλους ή να ξεκουραστώ μέχρι να επιστρέψω ξανά στην
υπηρεσία μου».
Ο Γιάννης είναι αιγόκερως στο ζώδιο -δεν ξέρει τον ωροσκόπο
του, «δεν ασχολούμαι μ’ αυτά»-, πίνει σπάνια αλκοόλ, δεν καπνίζει, δεν ξενυχτά,
του αρέσει πολύ να ακούει μουσική - κυρίως ξένη-, να συναντιέται με τους
κολλητούς του και να κάνει πολλά ταξίδια στην Κρήτη, για να βλέπει την
οικογένειά του που τόσο πολύ του λείπει στην Αθήνα – τους γονείς, τα τρία του
αδέλφια και τα δύο του ανιψάκια. «Χρόνος για έρωτες υπάρχει;», αναρωτιέμαι. «Για
όλα υπάρχει χρόνος!», μου απαντά. «Όταν ερωτεύομαι -κάτι που δεν μου συμβαίνει
συχνά- μου αρέσει να τα δίνω όλα! Δεν κρατάω τίποτα για μένα. Θέλω η γυναίκα
που είναι μαζί μου να αισθάνεται ασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα ρομαντισμό και
αγάπη». «Μα, βρε Γιάννη, υπήρξε ποτέ γυναίκα που να μην νιώθει ασφαλής δίπλα
σου;», τον ρωτάω κομπιάζοντας. «Το λέω με την ευρεία έννοια!», μου
διευκρινίζει.
Δημοσίευση στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" (ένθετο "Thema People"), τον Μάρτιο του 2015. Φωτό: Γιάννης Σβίγγος (COOLIGAN by Giannis Svigos).
