Πριν από δύο περίπου βδομάδες ο Steve είχε τα
γενέθλιά του. Η κολλητή του τον προσκάλεσε στην Ίο, οι φίλοι του τού έκαναν
εκεί ένα μικρό πάρτυ, έσβησε τα 23 κεράκια της τούρτας του («μεγάλωσα πια!»,
ισχυρίζεται και δείχνει να το εννοεί) και διασκέδασε μαζί τους μέχρι τα ξημερώματα
στη Χώρα του νησιού – δεν θυμάται, λέει, πολλά από εκείνη τη βραδιά «παρόλο που
στις δουλειές μου είμαι ακριβώς το αντίθετο, ένα control freak». Αν δεν μου έλεγε απ’
την αρχή της κουβέντας μας την ηλικία του, θα στοιχημάτιζα πως είναι κάπως μεγαλύτερος
– ίσως λόγω ύψους (είναι 1.90 με βάρος 85 κιλά ), του τρόπου που μιλάει, των μαύρων του
ρούχων -μαύρα παπούτσια, μαύρο παντελόνι, μαύρο μπλουζάκι- των παράξενων
βραχιολιών και των 8 δαχτυλιδιών που φορούσε στη συνάντησή μας, στην πλατεία
Γαρδένια – κάπως ιδιαίτερα και υπερμεγέθη σε σχέση με το σχήμα των δαχτύλων
του, αλλά «ανάμνησης», αναφέρει, «από πόλεις του κόσμου στις οποίες ταξίδεψα
για τη δουλειά μου».
Πίνοντας την παγωμένη του μπύρα μου εξηγεί και τη σημασία κάποιων
από τα τατουάζ που παρατηρώ στα χέρια του, αλλά και όσων φαίνονται από τις
φωτογραφίες του με το ημίγυμνό του σώμα να ποζάρει στους 100 χιλιάδες followers του
στο instagram (τους
περισσότερους από κάθε άλλο μοντέλο στην Ελλάδα), και θυμάται πως το πρώτο του το
«χτύπησε» λίγο πιο κάτω από την κοιλιά: ένα μικρό κινέζικο γράμμα που σημαίνει
«δύναμη» και έναν άγγελο επάνω σε έναν βράχο με μεγάλα φτερά και την ημερομηνία
της γέννησής του, 26 Αυγούστου 1992. Συμβολίζει, μου εξηγεί, τον ίδιο ενώ τα
μεγάλα φτερά τα όνειρά του. «Είμαι ονειροπόλος!», μου λέει. «Αυτό το είχα από
μικρός. Αλλά η μητέρα μου -και ευτυχώς- δεν με απέτρεπε απ’ το να φανταζόμουν
το αύριό μου όπως εγώ το επιθυμούσα. Κι αυτό ήταν η ελευθερία μου!».
Ωστόσο, το εξώφυλλο του περιοδικού W δίπλα στην Kate Moss
μαζί με τα σπουδαιότερα διεθνή μοντέλα της χρονιάς, η φωτογράφιση με τον Steven
Klein για το περιοδικό V, η παγκόσμια καμπάνια της Diesel με τον Γκόλντον Χέιζ,
οι 48 σελίδες που έκανε με τον Milan Vukmirovic για το Fashion For Men, το photoshoot, που
δυστυχώς δεν βγήκε ποτέ, με την Kim Kardashian, το γεγονός ότι έχει περπατήσει
με τεράστια επιτυχία στις πασαρέλες των Roccobarocco, Frankie Morello,
Bikkembergs, Philippe Plein, Jean Paul Gaultier, Civenchy και άλλων, ήταν
μερικά από εκείνα που δεν θα μπορούσε ποτέ του να ονειρευτεί στο μικρό του
δωμάτιο, στου Ζωγράφου όπου μεγάλωσε, ούτε πως θα μπορούσε να έχει τόση αποδοχή
και αναγνωρισιμότητα σε διεθνές επίπεδο τόσο νωρίς. Αρχικά, μου λέει, ήθελε να
γίνει πυροσβέστης σαν το θείο του, μετά προσανατολίστηκε στο να ασχοληθεί με το
marketing και τη διαφήμιση, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα εργάστηκε
στο κρεοπωλείο του πατέρα του, στη Βούλα, βγάζοντας το χαρτζιλίκι του ώστε να μπορεί
να αγοράζει τα παπούτσια που του άρεσαν ή για να πηγαίνει εκδρομές με το
σχολείο του – εκεί έκανε τα ξεκοκαλίσματα, καθάριζε και έβαζε το κομμένο κρέας
στον κιμά.
Θεωρεί πάντως πως είναι ένας άνθρωπος των άκρων – ή θα κάνει
κάτι πολύ καλά ή θα προτιμήσει να μην το κάνει καθόλου. Ή θα αφοσιωθεί σε κάτι
ολοκληρωτικά ή θα αδιαφορήσει εντελώς γι’ αυτό. Θυμάται, για παράδειγμα, την
πρώτη φορά που πήγε στο εξωτερικό, στα 19 του, για κάποια δουλειά, έχοντας μαζί
του μόνο 200 ευρώ παρόλο που θα έπρεπε να ταξιδέψει στο Παρίσι και στο Μιλάνο,
κάτι που τον ανάγκασε για κάποιες μέρες να τρέφεται μόνο με δημητριακά και
νερό. Ή τότε που θα βρισκόταν στο show του Jean Paul Gaultier στο Παρίσι,
αλλά έμαθε πως ο παππούς του είχε πεθάνει. «Είχα ρωτήσει τη μητέρα μου “θες να
φύγω τώρα;”, “όχι”, μου απάντησε. Βγήκα στην πασαρέλα, χαμογέλαγα σα να μην
συνέβη τίποτα, ενώ έκανα μετά και μία προγραμματισμένη φωτογράφιση, αν και μέσα
μου πονούσα!». Ισχυρίζεται πως είναι ευσυγκίνητος, αν και δεν θέλει να το
δείχνει, πολύ ευαίσθητος -βουρκώνει εύκολα αλλά δεν κλαίει-, ενώ ταυτόχρονα
πολύ νευρικός και αγχώδης. «Υπάρχουν στιγμές που νιώθω αδύναμος και ξεσπάω και
άλλες που κρατάω πράγματα μέσα μου σα να μην συμβαίνει τίποτα», μου λέει. Αν
και από την αρχή σχεδόν της πορείας του κατάφερε να κλείσει πολλές και
σημαντικές διεθνείς δουλειές στη μόδα, δεν ήταν τα χρήματα το κίνητρό του. «Τα
ταξίδια με κέρδισαν!», μου απαντάει αναφέροντάς μου ένα στίχο του John Lennon που
αν και δεν έχει χτυπήσει ακόμη στο σώμα του, του λέω με βεβαιότητα πως μάλλον
στο μυαλό του προγραμματίζει να γίνει ένα από τα επόμενα: travel the world, let it change you and you can change the world. «Σκέψου ότι απ’ τον
πρώτο καιρό ταξίδεψα για τη δουλειά μου σε Παρίσι, Μιλάνο και Νέα Υόρκη. Ήταν
σα να έκανε στροφή το μυαλό μου και να άνοιξαν οι ορίζοντές μου, γνωρίζοντας
νέες κουλτούρες και πολιτισμούς. Έζησα, όμως, και επικίνδυνες στιγμές στο εξωτερικό. Θυμάμαι να είμαι
στη Νέα Υόρκη, να ψάχνω το σταθμό Union Square, να με προσεγγίζει κάποιος άστεγος, να μου λέει “μ’ αρέσει
το μπουφάν σου”, να του απαντάω “δεν έχω άλλο, αν είχα θα σου έδινα” και
λέγοντας μου “ναι, αλλά εγώ το θέλω πιο πολύ!”, να προσπαθεί να βγάλει κάτι από
την πίσω τσέπη του παντελονιού του. Αν δεν βρισκόταν ένα περιπολικό λίγο πιο
κάτω, δεν ξέρω ποια μπορεί να ήταν η κατάληξη… Τελευταία με ρωτάνε επίσης “έχετε
να φάτε στη χώρα σας;”. Αυτό με ενοχλεί! Θυμώνω και τους το δείχνω! Κατάλαβα
επίσης, μετά από τόσα ταξίδια, πως, σε σχέση με την Ελλάδα, το φλερτ γίνεται
πιο εύκολα στο εξωτερικό – οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν ταμπού, κόμπλεξ, μιλάνε
ελεύθερα. Αυτό είναι ωραίο!».
Αν και είναι single αυτή την περίοδο, παραδέχεται πως έχει κάνει τρεις σχέσεις
στη ζωή του – η μία από αυτές ήταν με την ηθοποιό Shay Mitchell που έπαιζε στη
σειρά Pretty Little Liars. «Έχω μια μεγαλύτερη άνεση με τις κοπέλες σε σχέση με
τους περισσότερους συνομηλίκους μου, αλλά αυτό δεν οφείλεται στην εξωτερική μου
εμφάνιση. Μάλλον στην άνεσή μου με την επικοινωνία», ισχυρίζεται. Επίσης λέει
πως δεν ξέρει αν είναι sexy.
«Αυτό θα το κρίνουν οι άλλοι», καταλήγει.
Από την επόμενη τηλεοπτική σεζόν ο Steve Milatos θα
βρίσκεται στο πλευρό της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου, στην εκπομπή «Σπίτι μου,
σπιτάκι μου», στη θέση του Νίκου Αναδιώτη που αποχώρησε. Ωστόσο, δεν τον
φοβίζει αυτό το νέο του επαγγελματικό βήμα. «Μου έστειλαν ένα μήνυμα στο κινητό
από τον Alpha, με
ρώτησαν αν θα ήθελα να κάνω ένα δοκιμαστικό, πήγα, και μάλλον τους άρεσα. Δεν
είχα να χάσω κάτι. Εξάλλου, φέτος είχα αποφασίσει πως θα μείνω στην Ελλάδα ώστε
να ξεκουραστώ μετά από τα συνεχή ταξίδια των τελευταίων χρόνων». Τον ρωτάω αν
έχει άγχος γι’ αυτή τη νέα τηλεοπτική προοπτική. «Όχι!», μου απαντάει
αυθόρμητα. «Είναι σα να πηγαίνεις για καφέ και να μιλάς με φίλους σου, έτσι το
καταλαβαίνω. Αν έχεις προσωπικότητα, μπορείς να συνομιλήσεις με άνεση με τους
άλλους, ενώ όταν σου απευθύνουν το λόγο να απαντήσεις κιόλας. Πού είναι το
δύσκολο; Θα ήθελα πάντως στο μέλλον να κάνω κάτι σχετικό με την τηλεόραση ή τον
κινηματογράφο. Είναι ωραίο όταν ξεκινάς κάτι να το εξελίσσεις! Γνωριστήκαμε και
με την Κωνσταντίνα την οποία βρήκα πολύ συμπαθητική, φιλική και κοινωνική. Όλα
δείχνουν πως θα έχουμε μία πολύ ωραία σεζόν!».
Μου δείχνει το τελευταίο τατουάζ που «χτύπησε» στο σώμα του.
Βρίσκεται στο δεξί του χέρι, λίγο πιο πάνω απ’ τον καρπό. Είναι ένας μεγάλος
μαύρος πάνθηρας με ένα μαχαίρι και πράσινα μάτια. «Μάλλον ισχύει αυτό που
κάποτε είχα διαβάσει: κάθε άνθρωπος είναι φεγγάρι και έχει μία σκοτεινή πλευρά
που κανένας δεν βλέπει», αναφέρει και παραδέχεται πως, παρά τη φαινομενική του
εξωστρέφεια, είναι μελαγχολικός -κλείνεται στο δωμάτιό του και ακούει μουσική,
ελληνική κυρίως, από Παπακωνσταντίνου μέχρι Μπιθικώτση-, χωρίς όμως να γίνεται
καταθλιπτικός. Γιατί, λέει, πως μόνο έτσι εκτιμά τη χαρά!
Στις δύσκολες στιγμές του πάντως, φέρνει στο μυαλό του
εικόνες από τη Σίφνο, εκεί όπου πέρασε αρκετά από τα παιδικά του Καλοκαίρια με
τον πατέρα της νονάς του, Μανώλη Μεξαντωνάκη, ο οποίος έπαιζε μπουζούκι στη
«Στοά των αθανάτων» και στην ταβέρνα «Η Περσεφόνη» που σχεδόν την άγγιζε η
θάλασσα του νησιού, στον Πλατύ Γιαλό. «Θυμάμαι πως κάποιοι με έφερναν σε
δύσκολη θέση. Με παρατηρούσαν καλά καλά και μετά τους άκουγα να λένε “και
όμορφος και έξυπνος δεν γίνεται!”. Από τότε είχα βάλει στόχο στο μυαλό μου να
ανατρέπω τα δεδομένα των άλλων! Ελπίζω να τα καταφέρνω».
Δημοσίευση στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" (ένθετο Big Fish), τον Σεπτέμβριο του 2015.
