Σαν τον Τειρεσία, η Τζένη έχει ζήσει δύο ζωές: Μία σαν αγόρι και μία σαν γυναίκα. Και άλλη μία: σαν κάτι ενδιάμεσο του πραγματικού της εαυτού- σαν θύτης ή σαν μεγάλο θύμα της δημοσιότητας, του «εγώ» της, των άλλων, της πρόκλησης. Η ζωή, όμως, μιας «κανονικής» γυναίκας, είναι αυτή που πάντα θα ήθελε να της είχε συμβεί- ίσως και νωρίτερα- και είναι αυτό για το οποίο δεν μετάνιωσε και δεν θα μετανιώσει ποτέ από όσα- ακραία ίσως- έχει ζήσει μέχρι σήμερα. «Είναι η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα τόσο πολύ και τόσο δυνατά! Γι αυτό και αποφάσισα να παντρευτώ αυτό τον άνθρωπο», λέει η Τζένη στο People, δύο μέρες πριν από τον πολιτικό της γάμο της που θα γινόταν την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου, στην Αθήνα..
-Στο παρελθόν μου έλεγες ότι δεν σε αφορά ο γάμος. Τι άλλαξε;
-Στο παρελθόν είχα άλλα βάθρα. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας φίλους, κάνοντας νέες γνωριμίες και αλλάζοντας προσλαμβάνουσες, συνειδητοποιείς ότι, αν μη τι άλλο, στα γεράματά σου θα πρέπει να έχεις έναν σύντροφο. Γιατί, χουχουλιάζοντας τις κρύες νύχτες του Χειμώνα, θέλεις να έχεις δίπλα σου κάποιον που θα μπορέσεις να κλάψεις στον ώμο του και να του κρατήσεις σφικτά και το χέρι. Ε, όταν αυτό, κάποια στιγμή, συμβεί στη ζωή σου, το γραπώνεις. Όσο κι αν διαρκέσει, όσο άσχημο τέλος και αν έχει- αν και μπορεί να έχει τελικά και το καλύτερο.
-Ήταν κεραυνοβόλος ο έρωτάς σας;
-Είναι κάτι πολύ γλυκό, που δεν έχει να κάνει με αυτά που αισθανόμουν στο παρελθόν: Να είναι κούκλος, να έχει το τέλειο σώμα, να έχει οικονομική επιφάνεια. Αυτά τα status έχουν περάσει πια σε άλλη βάση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άντρας μου δεν τα πληροί αυτά. Εγώ, όμως, σε αυτόν τον άνθρωπο βρήκα αυτά τα πολύ σημαντικά και σπουδαία στοιχεία που με έδεσαν μαζί του και που με έκαναν να αποφασίσω να κάνω κάτι που στο παρελθόν θεωρούσα αδιανόητο. Δεν θα ήθελα να μιλήσω καθόλου με λεπτομέρειες για αυτόν τον άντρα, ούτε να τον «φωτογραφίσω», γιατί τα λάθη δημοσιότητας του παρελθόντος δεν θα ήθελα να τα επαναλάβω.
-Πόσο καιρό είστε μαζί;
-Ένα χρόνο.
-Είναι αλήθεια ότι είναι ποδοσφαιριστής;
-Δεν θα απαντήσω σ αυτό.
-Πως σου έκανε την πρόταση γάμου;
-Πάρα πολύ ρομαντικά. Αυτά που έβλεπα στις ταινίες με τα εστιατόρια και ξαφνικά, μέσα στο γλυκό σου, να βρίσκεται το δαχτυλίδι του γάμου, τα οποία μέχρι πρόσφατα μου φαίνονταν γελοία, τα έζησα η ίδια. Κακά τα ψέματα, έχω τη γυναίκα μέσα μου! Και όταν συνέβησαν και σε μένα αυτά, έλιωσα.
-Από παιδί ονειρευόσουν τα νυφικά;
-Ποτέ! Αυτός ο άνθρωπος, όμως, με έκανε να θελήσω να παντρευτώ. Μπορώ επίσης να το ομολογήσω- και το χω συζητήσει και μαζί του- ότι το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που απέρριψα την πρόταση γάμου του Εισαγγελέα. Διότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος με λάτρεψε και έπρεπε τότε να το χα κάνει.
-Ο ίδιος σε συνέντευξη του, κρατάει αποστάσεις από σένα.
-Είναι λογικό και πολύ καλά κάνει. Φυσιολογικά, όταν παίρνεις από έναν άνθρωπο ό,τι έχεις να πάρεις και μετά τον πετάς, αναμενόμενο είναι να δηλώσει αυτά που δήλωσε.
-Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, έλεγες πως είχες 10 χρόνια να έρθεις στην Αθήνα και πως είχες «μονάσει» στη Ρόδο. Τι άλλαξε;
-Μετά από αυτό, μου έγινε ένα τηλεφώνημα από τη Ρούλα Νικολάου, την παραγωγό του «Συμβολαιογράφου» στο θέατρο με την Ηρώ Μανέ, αλλά και παραγωγό του «Safe sex» και του «Το ξύλο βγήκε απ τον παράδεισο». Η Ρούλα μου ζήτησε να αγοράσουν τα δικαιώματα του πρώτου μου βιβλίου, «Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο», ώστε να μεταφερθεί η ζωή μου στην τηλεόραση. Μίλησα με τον εκδότη μου, ήρθα στην Αθήνα, πούλησα τα δικαιώματα στην εταιρεία παραγωγής και, πρώτα ο Θεός, του χρόνου τέτοια εποχή ξεκινάμε τα γυρίσματα. Αυτός ήταν λοιπόν αρχικά ο λόγος που με έκανε να φύγω από τη Ρόδο, για να μείνω μόνιμα στην Αθήνα. Εδώ ξεκίνησα να βγαίνω με παλιούς γνωστούς, σε ταβερνάκια, να γνωρίζω κόσμο. Κάποια στιγμή λοιπόν, συνέβη και η γνωριμία με τον σύζυγό μου.
-Τότε άλλαξαν και όσα πίστευες για τον έρωτα;
-Παλιά έλεγα «δεν θέλω να βιώσω τον έρωτα γιατί είναι καταστροφικός, σου αλλάζει τα πάντα». Όταν όμως βιώσεις στο πετσί σου αυτό το πράγμα, αναθεωρείς πολλές από τις απόψεις σου. Δεν πιστεύω τον εαυτό μου πια! Εγώ, να σηκώνομαι το πρωί, να φτιάχνω πρωινό για τον σύντροφό μου! Ή να ανέχομαι δίπλα μου, στο κρεβάτι μου, κάποιον. Που εγώ είχα μάθει να αράζω τις ποδάρες μου και να μην ανέχομαι κανέναν δίπλα μου- ούτε τις ρεψιές του, ούτε καν να πηγαίνει στην τουαλέτα μου! Ο έρωτας, όμως, διέλυσε το «εγώ» μου και το έκανε «εμείς».
-Θέλεις να ζήσετε για πάντα μαζί;
-Ζω το τώρα, όσο διαρκέσει αυτό το «τώρα». Ευτυχισμένα, όμορφα, μέχρι κάτι, από τη μεριά μου ή τη μεριά του, να αρχίσει να λειτουργεί αντίστροφα.
-Σε στενοχωρεί που δεν μπορείς να κάνεις τα δικά σου παιδιά;
-Καθόλου! Σε έναν τέτοιο κόσμο, ακόμη και αν μπορούσα, δεν θα έφερνα ποτέ το δικό μου παιδί. Ωστόσο, θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδί που υποφέρει. Απλά, μεγαλώνοντας αυτό παιδί και έχοντας εγώ το παρελθόν που έχω, ξέρω τι θα τραβήξει- απ την κοινωνία, απ το σχολείο του- και δεν θα το θελα.
-Γιατί ήταν απαραίτητος αυτός ο γάμος και δεν θέλατε απλά να συζείτε;
-Γιατί θέλω αυτόν τον άνθρωπο να τον έχω ισοβίως δίπλα μου! «Κλειδωμένο»! Να μένουμε μαζί, να τον φροντίζω, να του μαγειρεύω, να κάνω όσα κάνει κάθε άλλη γυναίκα για τον άντρα της.
-Οι γονείς του συζύγου σου πώς αντέδρασαν όταν έμαθαν για το γάμο σας;
-Η μητέρα του με λατρεύει. Και με παρουσίασε ως «Τζένη Χειλουδάκη». Αυτό με έκανε να λατρέψω ακόμη περισσότερο και αυτόν και τη φαμίλια του.
-Η δική σου μητέρα πώς αντέδρασε στο γάμο σου;
-Τον λάτρεψαν όλοι, έπεσαν κάτω, αλλά με φοβούνται. Μου λένε «εσύ παιδάκι μου, σούταρες ολόκληρο εισαγγελέα…» (γελάει).
-Πως ονειρεύεσαι την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου, που θα είναι η πρώτη σου μέρα ως παντρεμένη;
-Αυτό πια είναι ωστικό κύμα. Όταν συνειδητοποιείς και ξέρεις ότι έχεις «χειροπέδες» -και ιδιαίτερα για μένα που δεν χαλιναγωγούμαι εύκολα-, τότε αυτό είναι μία πάλη με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Σεπτέμβριο του 2011.
