Η άρνησή του να ψηφίσει το Μνημόνιο, η διαγραφή του από το ΠΑ.ΣΟ.Κ στη συνέχεια, το «Άρμα πολιτών» που ίδρυσε μετά, η πολύχρονη δημοσιογραφική αλλά και πολιτική του πορεία, η αδυναμία στα παιδιά του. Ο ανεξάρτητος βουλευτής της Β Αθήνας, μιλάει για πολλά από εκείνα που εξηγούν την προσωπικότητά του.
Τηλεφωνήματα από ανθρώπους που θέλουν να του μιλήσουν προσωπικά, αποστολή emails και επιστολών, συναντήσεις με φορείς που του ζητούν μία- έστω μικρή-συζήτηση μαζί του στο πολιτικό του γραφείο στη Φιλελλήνων, σε πολυκατοικία στον πρώτο όροφο. Σε μισή ώρα, θα πρέπει να πάει στη βουλή στη συζήτηση για τα νέα μέτρα, ενώ ταυτόχρονα διαβάζει τους τίτλους στις πρωινές εφημερίδες της μέρας για το «ενδεχόμενο πτώχευσης», την «επιστροφή στη δραχμή», τη «μείωση στις συντάξεις και στους μισθούς», ακόμη και τις ελπίδες που κάποιοι προσπαθούν να αντλήσουν από οπουδήποτε. Πίσω από το γραφείο του, σε κορνίζες, φωτογραφίες με τα παιδιά του, «το πολυτιμότερο που έχω σε αυτή τη ζωή», λέει. Συγκινείται κοιτώντας τις, και ανάβει τσιγάρο.
-Πάντα καπνίζατε;
-Το είχα σταματήσει κάποια στιγμή, αλλά το ξανάρχισα στα 40 μου…
-Αισθάνεστε μοναξιά μέσα στη βουλή;
-Είναι στιγμές που αισθάνομαι απίστευτα μόνος, αλλά είναι και άλλες που μία ματιά, ένας χαιρετισμός, μία εξομολόγηση, σου δίνει τη δυνατότητα να αναθαρρήσεις για τη συνέχεια.
-Παραμένουν «σύντροφοί» σας οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ;
-Αρκετοί. Είναι, όμως, σύντροφοί μου και πολλά παιδιά από την Αριστερά. Επίσης, πολλά έντιμα παιδιά υπάρχουν και στη συντηρητική παράταξη. Γιατί, η κοινωνική σχέση, είναι ισχυρότερη από την πολιτική της πολιτικής ιδεολογίας. Είναι γοητευτικό το ταξίδι στο ελληνικό κοινοβούλιο, αν και πολλές φορές παρακμάζει εξαιτίας του κανονισμού της βουλής. Να σας θυμίσω ότι ακόμη και στην τελευταία ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και παρουσίαζε τις προγραμματικές δηλώσεις, σε μία παράγραφο έλεγε «θα κάνω τα πάντα για να αποκαταστηθεί η αξιοπρέπεια και να ενισχυθεί ο ρόλος του βουλευτή». Τόσο πολύ το πέτυχε αυτό, ώστε με διέγραψε!
-Είστε πληγωμένος από τη διαγραφή;
-Ναι, βέβαια. Για δύο λόγους, πάρα πολύ απλούς. Πρώτον, έγινε την ώρα που διαρκούσε η ψηφοφορία, για να εκφοβίσει τους υπολοίπους που ενδεχομένως να μην ήθελαν ούτε εκείνοι να ψηφίσουν. Έτσι το εκλαμβάνω. Και δεύτερον, εκτός του ότι με διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα, με διέγραψαν στη συνέχεια κάποιοι απίστευτοι κύριοι και από το κόμμα, χωρίς ποτέ να πάρω ένα χαρτί που να μου λένε το λόγο για τον οποίο με διέγραψαν. Αυτά θεωρώ ότι είναι αντιδημοκρατικές ενέργειες.
-Ωστόσο, μέσα σας παραμένετε ΠΑ.ΣΟ.Κ;
-Δεν θέλω να μιλήσω με τίτλους- έχουν καταργηθεί πια οι τίτλοι. Αλλά είμαι αυτό που ήμουν από πιτσιρίκος: Ανήκω στον κοινωνικό ιδεολογικό πολιτικό πολιτιστικό χώρο που γεννήθηκα. Αυτό είμαι, έτσι θα πεθάνω. Δεν με ενδιαφέρει πώς λέγεται.
-Τι συναισθήματα έχετε σήμερα για το Γιώργο Παπανδρέου;
-Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορούν να μισήσουν ή να κρατήσουν κακία σε άνθρωπο. Αλλά, πολιτικά όταν τον κρίνω, τον βρίσκω ελλιπή σε αυτά που λέγαμε, σε αυτά που είχαμε υποσχεθεί, στο πρόσωπο που έβλεπα ότι μπορούσε να ενώσει την κοινωνία και στο πρόσωπο που βλέπω ως έναν ηγέτη απολυταρχικού χαρακτήρα. Αυτό με πληγώνει. Κακία δεν μπορώ να του κρατήσω. Μου ήτανε και συμπαθής άλλωστε, το ξέρουν όλοι αυτό πάρα πολύ καλά. Αλλά, δεν μπορεί να προσβάλλει εμένα έτσι! Όπως δεν το χω κάνει εγώ γι αυτόν, κι ούτε πρόκειται να το κάνω.
-Αν σας το πρότειναν, θα θέλατε να ενταχθείτε και πάλι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ;
-Ο δρόμος έχει χαραχθεί, δεν έχει πισωγύρισμα.
-Με όλα αυτά που συνέβησαν, μετανιώσατε ποτέ που αφήσατε την δημοσιογραφία για την πολιτική;
-Η δημοσιογραφία είναι μία αγάπη βαθιά και πολύ σπουδαία. Σχηματικά, έχω εκτιμήσει ότι διαζύγιο με τη γυναίκα σου μπορεί να πάρεις, με τη δημοσιογραφία όμως ποτέ. Επομένως- και ως πολιτικό πρόσωπο πια- ουσιαστικά ρεπορτάζ κάνω μέσα στη βουλή. Και χωρίς να το θέλω. Από τη στιγμή που ανιχνεύω τις ανάγκες των ανθρώπων ή μου τις εξομολογούνται εκείνοι, έχω υποχρέωση να τις μεταφέρω και στο κοινοβούλιο. Αυτή άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της υποχρέωσης και του καθήκοντος ενός βουλευτή.
-Θα είχατε βγάλει περισσότερα λεφτά ως δημοσιογράφος;
-Αυτό είναι αλήθεια. Με τη βουλευτική αποζημίωση ζω, δεν έχω τίποτ άλλο, και είναι πολύ λιγότερη από αυτή που ενδεχομένως θα είχα ή που μου πρότειναν να έχω.
-Δεν είναι πεντέμισι χιλιάδες ευρώ μικτά;
-Περίπου. Για να νοικιάσεις, όμως ένα γραφείο, πάνε τα 1200 ευρώ, δεν θέλεις και άλλα τόσα για να μετακινηθείς; Έχω ένα αυτοκίνητο που μου προσφέρει το ελληνικό κοινοβούλιο- το οποίο δεν είναι δικό μου- και στο οποίο εγώ πληρώνω την βενζίνη, το οποίο σημαίνει άλλα 1200 ευρώ το μήνα, αν λάβετε υπόψιν σας ότι μέσα σε ενάμιση χρόνο έχω κάνει 100 χιλιάδες χιλιόμετρα.
-Τα μικρότερα παιδιά σας, τι σας λένε για όλη αυτή τη δραστηριότητα σας;
-Προσπαθώ να αφήνω τα παιδιά μου έξω από τις πολιτικές μου δραστηριότητες, γιατί εξ αντικειμένου- κακώς βέβαια- μπορεί να γίνονται και στόχος. Θα σου πω κάτι που με πλήγωσε: Έγραφαν κάποιοι στα facebook και στα blogs διάφορα και έρχονταν τα παιδιά μου και μου λέγανε «τι είναι, μπαμπά, το “αχυράνθρωπος”;». Αυτό με πλήγωνε. Σκεφτόμουν «πως τα βάζετε αυτά και τα διαβάζουν τα παιδιά μας; Είναι δυνατόν να μην τα προσέχουμε αυτά τα πράγματα;». Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την ιστορία, είναι να δηλητηριαστούν τα παιδιά. Εγώ τελείωσα το δημόσιο σχολείο- το ίδιο κάνουν και τα παιδιά μου-, εκεί υπάρχουν παιδιά λαϊκών οικογενειών και εκεί βγαίνει ένα πιτσιρικάκι που μπορεί να πει «ο πατέρας σου είναι αυτό κι αυτό». Το παιδί θα τρελαθεί!
-Έχετε χρόνο για τα μικρότερα παιδιά σας;
-Κάθε μέρα! Ο Αλέξανδρος, που είναι 18 χρόνων, έδωσε εξετάσεις στη Γυμναστική Ακαδημία, πέτυχε στα αγωνίσματα, απέτυχε στα μαθήματα, τώρα όμως έχει βάλει στόχο να μελετήσει την επόμενη χρονιά για να πετύχει στις εξετάσεις. Τώρα δουλεύει τα πρωινά σε κάποιες εκδόσεις, κουβαλάει πράγματα, μια χαρά είναι. Η Ειρηνούλα, που είναι 14, είναι και αυτή πάρα πολύ καλή αθλήτρια. Παίζει βόλεϊ στην ομάδα του Ιλισιακού, πήραν δύο φορές το πρωτάθλημα και την έχουν καλέσει και στις προεθνικές ομάδες. Είμαι πολύ περήφανος για τα παιδιά μου (συγκινείται).
-Πάντα ήσασταν τόσο ευσυγκίνητος;
-Πάντα! Θυμάμαι, για παράδειγμα, μικρός ακόμη, όταν τελείωνα την προπόνησή μου, αντί να πάω στο σπίτι, έκανα παρέα με άλλα παιδιά, πηγαίναμε στον Υμηττό, συζητούσαμε, γράφαμε ποιήματα και, όταν άρχιζε να βρέχει το Φθινόπωρο, καλή ώρα όπως τώρα, με έπιαναν τα δάκρυα. Ήταν υπέροχο αυτό που έβλεπα!
-Ποια είναι τα πάθη σας;
-Κατά καιρούς ήταν πολλά. Σήμερα είναι μόνο τα παιδιά μου. Παλαιότερα ήταν και οι έρωτες, το μπάσκετ, η ανάγκη και η επιθυμία στην γειτονιά όπου μεγάλωνα να με αναγνωρίζουν και να με αγαπάνε οι άνθρωποι.
-Ο έρωτας έκανε μόνο καλό στη διαμόρφωσης του χαρακτήρα σας;
-Ο έρωτας κάνει πάντα καλό. Όσο πικρά κι εάν είναι κάποια αποκαΐδια του, είναι ό,τι ωραιότερο μπορεί να οπλίσει τον άνθρωπο για να αντιμετωπίσει τη ζωή με αγάπη, με συναίσθημα, με σεμνότητα και τρυφερότητα. Μπορεί να πέρασα δύσκολες στιγμές στον έρωτα- όπως όλοι-, αλλά ο χρόνος τα γιατρεύει όλα και σε μαθαίνει. Μπορεί να ήσουνα θυμωμένος στον πρώτο καιρό, αλλά όσο περνάει ο χρόνος θυμάσαι μόνο τις καλύτερες στιγμές- και αυτές κυριαρχούν. Και έτσι πρέπει να γίνεται. Ο άνθρωπος κρύβει απίστευτη δύναμη μέσα του, την οποία μπορεί να μην γνωρίζει καν- και εγώ αυτό το κατάλαβα μέσα από την προσωπική μου εμπειρία. Η δική μου δύναμη, πιστεύω ότι εμφυτεύτηκε μέσα μου από παιδί, από τη μάνα μου και από τον πατέρα μου, από το μικρό δωματιάκι που μεγάλωσα στο Αιγάλεω.
-Φτωχή οικογένεια;
-Εντελώς. Σε ένα δωμάτιο μέναμε 4 άνθρωποι.
-Γίνατε πλούσιος σήμερα, είτε μέσα από τη δημοσιογραφία είτε μέσα από την πολιτική;
-(γελάει) Είμαι πλούσιος με τα παιδιά μου! Όχι, αγάπη μου, δεν έχω περιουσία εγώ. Μένω στο νοίκι, ζω με τα χρήματα της βουλευτικής αποζημίωσης. Σε επιστολή μου μάλιστα έλεγα ότι προτείνω να ερευνηθούν όλα τα πόθεν έσχες των βουλευτών μας και όταν βρεθεί κάποιος που δεν μπορεί να δικαιολογήσει οτιδήποτε έχει αποκτήσει, αυτομάτως να δημεύεται η περιουσία του.
-Ονειρευτήκατε ποτέ τον εαυτό σας πρωθυπουργό;
-(γελάει) Μωροφιλόδοξος δεν είμαι. Όμως, δεν μπορεί να μου απαγορεύσεις να ονειρεύομαι όπως τότε που μικρό παιδάκι ακόμη, όταν κοιμόμουνα στο φτωχικό εκείνο δωμάτιο και ένιωθα ότι ήμουν πρίγκιπας.
-Τι όνειρο είδατε χθες βράδυ;
-Συνήθως εφιαλτικά όνειρα βλέπω τελευταία. Μερικά, όμως, είναι και αισιόδοξα, τα οποία συνήθως έχουν σχέση με τα πιτσιρίκια μου.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Οκτώβριο του 2011.
