Ο 30χρονος ηθοποιός μιλάει για όλες τις αλλαγές που βιώνει στη ζωή του, τις επιλογές του, τα πάθη του και την σχέση του με την ηθοποιό Βάσω Λασκαράκη.
Λίγο πριν από την πρεμιέρα της κωμωδίας «Να ζει κανείς ή να μην ζει», στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Γιάννης Τσιμιτσέλης κάνει ένα διάλειμμα από τις πρόβες που έχει καθημερινά στο θέατρο και αναφέρεται καταρχήν στο μεγάλο θαυμασμό του για την Κάτια Δανδουλάκη, με την οποία συνεργάζεται φέτος για πρώτη φορά. «Έχω εντυπωσιαστεί πολύ θετικά από τη συνεργασία μου με την Κάτια Δανδουλάκη», λέει στο people. «Είναι ένα τόσο καλά πειθαρχημένο άτομο που εμπνέει σιγουριά. Έρχεται πρώτη και φεύγει τελευταία από τις πρόβες, είναι πάντα υπέρ των ηθοποιών, είναι μία κυρία του θεάτρου η οποία καταλαβαίνω πια γιατί τόσα χρόνια είναι πάντα μία τόσο σημαντική προσωπικότητα στο χώρο της τέχνης».
-Εσύ είχες πάντα στρατιωτική πειθαρχία στη δουλειά;
-«Στρατιωτική» όχι, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει και λίγη ελευθερία, λίγο χάσιμο. Αλλά, όλα αυτά, στα μέτρα μίας συγκεκριμένης πειθαρχίας που λέει πως όταν κάνουμε πρόβα κάνουμε πρόβα και όταν κάνουμε γύρισμα κάνουμε γύρισμα. Στη δουλειά μας πρέπει να έχεις όση περισσότερη συγκέντρωση μπορείς να έχεις.
-Σε ό,τι αφορά στην τηλεόραση, ενώ αρχικά είχε προγραμματιστεί για την αρχή της σεζόν το «Είναι μακριά ακόμη, Μπαμπαστρούμφ;», τελικά μεταφέρεται για το δεύτερο μισό της σεζόν. Αυτό αλλάζει τα σχέδια ή τον οικονομικό σου προγραμματισμό;
-Έτσι κι αλλιώς, και να γινόταν το σήριαλ, θα αφορούσε σε κάποια χρήματα που θα τα έπαιρνα του χρόνου τέτοια εποχή, οπότε ο «οικονομικός προγραμματισμός» είναι πολύ βραχυπρόθεσμος για μένα. Δεν έχω σκεφτεί για πιο μετά τι έπεται. Αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι το θέατρο, το οποίο θέλω να πάει καλά. Αυτή είναι η μοναδική μου δουλειά τώρα και θέλω να τη στηρίξω με νύχια και με δόντια. Η τηλεόραση βεβαίως και με αφορά και με κοφτεί- πάντα με αφορούσε και γι αυτό δεν έμεινα καθόλου μακριά της-, γιατί αν περιμένεις να ζήσεις εξ ολοκλήρου από το θέατρο είναι δύσκολα τα πράγματα-, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι.
-Για να καταλάβουμε: Ποιοι είναι οι μισθοί σήμερα στο θέατρο;
-Ο βασικός μισθός είναι 900 ευρώ το μήνα καθαρά. Αν πάρεις ένα μισθό γύρω στις 2000 ευρώ θεωρείται ένας πολύ καλός μισθός, αλλά δίνεται πλέον σπάνια.
-Πέρασες ποτέ δύσκολα οικονομικά;
-Επειδή δούλευα μέχρι τώρα συνέχεια στην τηλεόραση, είχα χρήματα. Και αντέχω ακόμα, δεν έχω πρόβλημα. Αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει στα επόμενα χρόνια. Τα πράγματα γύρω μας βουλιάζουν όλο και περισσότερο.
-Η οικογένειά σου ήταν μεσαίας τάξης;
-Δεν είχαμε πολλά λεφτά. Επειδή ο πατέρας με τη μάνα μου είχαν χωρίσει όταν εγώ ήμουν 7 χρόνων, η μάνα μου έπαιρνε ένα αρκετά μικρό μισθό ενώ ο πατέρας μου που είχε το μαγαζί- μία ψαροταβέρνα-, δούλευε σεζόν, οπότε όλο το Χειμώνα δεν είχε δουλειά. Ήταν δύσκολα, δεν ήταν εύκολα. Αλλά υπήρχαν και πιο δύσκολες περιπτώσεις από τη δικιά μου- το φαγητό, ας πούμε, δεν το στερήθηκα ποτέ. Και το να στερηθείς μια πολυτέλεια, δεν είναι τίποτα.
-Η οικογενειακή θαλπωρή του να μένουν μαζί στο ίδιο σπίτι η μητέρα και ο πατέρας σου, σου είχε λείψει;
-Όχι. Ούτως ή άλλως και οι περισσότεροι συμμαθητές μου χωρισμένους γονείς είχαν, οπότε δεν τέθηκε ποτέ θέμα «στέρησης» κάποιων παραδοσιακών οικογενειακών προτύπων, σε σχέση με άλλα παιδιά. Μάλιστα αποτελούσε «φαινόμενο», κάποιος που δεν είχε χωρισμένους γονείς! (γελάει).
-Η ανασφάλεια της δουλειάς, σε έκανε τελευταία να ανοίξεις τη δική σου καφετέρια;
-Ναι. Ήθελα να κάνω ένα επαγγελματικό βήμα διαφορετικό από ότι ο κλάδος που ακολουθώ. Ευτυχώς, για την εποχή, καλά πάει.
-Συνεχίζεις τη συνεργασία σου με κάποια τηλεοπτικά κανάλια της Κύπρου;
-Ναι, κάνω κάποια guest.
-Το γεγονός ότι κάποιοι μπορεί αυτό να το θεωρούν «αρπαχτή» πώς το αντιμετωπίζεις;
-Δεν είναι καθόλου αρπαχτή. Ούτως ή άλλως δεν είναι η πρώτη φορά που πάω στην Κύπρο και, από τη στιγμή που με φωνάζουν συνεχώς τα ίδια άτομα για να συνεργαστούμε σε διάφορες δουλειές, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει επικοινωνία και επαγγελματισμός και από τους δύο. Δόξα τω Θεώ, ένα από τα πράγματα για τα οποία νιώθω υπερήφανος, είναι ότι ποτέ δεν έχω κάνει μόνο μία συνεργασία με έναν άνθρωπο γιατί πάντα, μετά από μία συνεργασία, θα μου προτείνουν και μία δεύτερη ή και τρίτη. Αυτό για μένα σημαίνει πολύ περισσότερα από το να πάω απλά για να δουλέψω κάπου.
-Πως αντιμετωπίζεις τα πρώην μοντέλα που μπαίνουν πια στη δουλειά σας;
-Δεν υπάρχει «δουλειά μας» και «δουλειά τους». Είναι ένα ανοιχτό επάγγελμα, σε αντίθεση με άλλα επαγγέλματα που θέλουν να απελευθερώσουν, επειδή είναι «κλειστά», και γίνεται παντού πανικός. Το δικό μας ήταν κλειστό μέχρι την κατάργηση της κάρτας του ηθοποιού και της άδειας εργασίας. Από εκεί και πέρα, οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει ηθοποιός αν το θελήσει. Δεν με απασχολεί. Μακάρι οποιοσδήποτε το θελήσει να ασχοληθεί με το χώρο και να κάνει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.
-Θα έπαιζες άνετα σε ένα σήριαλ με τον Γιάννη Σπαλιάρα, τον Κώστα Φραγκολιά και τη Ζέτα Μακρυπούλια;
-Εννοείται! Καταρχήν και οι τρεις που μου αναφέρεις είναι πολύ καλά παιδιά. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα στη συνεργασία μαζί τους και έχω δει υποκριτικά πράγματα και από τους τρεις που με έχουν ενθουσιάσει. Η Ζέτα, ας πούμε, με έχει ενθουσιάσει πάρα πολλές φορές. Στο «Μόλις χώρισα» ήταν εξαιρετική, στο σήριαλ του «Παρά πέντε» ήταν εξαιρετική. Με την ίδια λογική που λένε για «μοντέλα» και «ηθοποιούς», θα έπρεπε να πουν και για μένα «εσύ ήσουν σερβιτόρος, γιατί έγινες ηθοποιός;». Από εκεί και πέρα, θα κρίνει ο κόσμος αν του αρέσεις ή όχι, αν θέλει να τον βλέπεις ή δεν θέλει να τον βλέπεις.
-Πάντα ήσουν αισιόδοξος;
-Νομίζω πως ναι. Μόνο για κάτι χωρισμούς μου μπορούσα να πέφτω ψυχολογικά, όπως και όλοι φαντάζομαι.
-Τι έκανες, δηλαδή, στους χωρισμούς σου;
-Ψιλοέπινα, δεν ήθελα να μένω μόνος μου, ήθελα να βγαίνω συνέχεια με την παρέα μου. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα βέβαια, το ξεπερνάς.
-Σου αρέσει να μένεις μόνος στο σπίτι;
-Δεν με χαλάει καθόλου, αλλά μου άρεσε και η παρέα.
-Έχεις πάθη, όπως είναι το αλκοόλ, ο τζόγος, τα ναρκωτικά;
-Ναρκωτικά δεν δοκίμασα ποτέ, δεν μπήκα ποτέ σε αυτή τη διαδικασία- μπορεί γιατί δεν μου αρέσει η διαδικασία της εξάρτησης από κάτι-, σε ό,τι αφορά τον τζόγο μπορεί να παίξω κανένα στοιχηματάκι, κανένα Προ-Πο, και, σε ό,τι αφορά στο ποτό, δεν έχω εξαρτηθεί ποτέ από αυτό, αλλά υπήρξαν διαστήματα της ζωής μου- δίμηνα ή τρίμηνα- που έπινα λίγο. Τώρα, αν πιω ακόμη και ένα ποτήρι ποτό, ζαλίζομαι.
-Άλλαξε κάτι στη ζωή σου, από τη στιγμή που έγινες 30 χρόνων;
-Νομίζω πως τώρα με πιάνει κάτι φορολογικό, ενώ πριν δεν με έπιανε (γελάει). Κατά τα άλλα, δεν άλλαξε τίποτα.
-Πόσο σου ήρθε να πληρώσεις φόρο αλληλεγγύης;
-3700 ευρώ. Δείχνω μεγάλη αλληλεγγύη (γελάει).
-Σε περίπτωση που γίνονταν άμεσα εκλογές, τι θα ψήφιζες;
-Θα προσπαθούσα να ψηφίσω κάτι σε Οικολόγους, κάτι εναλλακτικό.
-Έχεις ξεκινήσει καθόλου να σκέφτεσαι το γάμο στα 30 σου;
-Δεν είναι κάτι που το σκέφτομαι. Αν υπάρχει σχέση ή συμβίωση, δεν έχει και μεγάλη διαφορά από το γάμο. Ο γάμος είναι για τους συγγενείς, για τους φίλους, για φορολογικές δηλώσεις. Δεν νομίζω ότι ο γάμος προσφέρει κάτι παραπάνω σε ένα ζευγάρι.
-Η Βάσω σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα πιο αισιόδοξα;
-Η Βάσω είναι έτσι κι αλλιώς ένα πολύ ευχάριστο άτομο και αυτό είναι καλό για μένα, γιατί συνεχίζει την αισιοδοξία μου, που ούτως ή άλλως έχω.
-Έχεις κάνει ποτέ πρόταση γάμου;
-Ποτέ. Είμαι πολύ ρομαντικός, αλλά θεωρώ τόσο κλισέ πια τις προτάσεις γάμου που με κάνει να αντιδρώ σε αυτό το πράγμα.
-Με τις πρώην σου διατηρείς επαφή;
-Όχι. Πολύ δύσκολα. Κάποια πράγματα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουν. Δεν υπάρχει λόγος να τα επαναφέρεις. Και για σένα, αλλά και για τον σύντροφο που είναι δίπλα σου στην παρούσα φάση. Δεν είναι σωστό.
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Οκτώβριο του 2011.
