-Όταν ξεκινούσες στην ελληνική δισκογραφία πριν από δύο
χρόνια, περίμενες πως θα ερχόταν η στιγμή που θα κέρδιζες σε κατηγορία των
βραβείων Mad το Ρουβά, τον
Χατζηγιάννη και την Παπαρίζου;
-Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Ούτε στα πιο μεγάλα όνειρά μου. Ειδικά το συγκεκριμένο βραβείο που πήρα, έχει
πολύ μεγάλη σημασία για μένα: Γιατί είμαι μία pop τραγουδίστρια,
ζω σε μία pop εποχή και είναι πολύ μεγάλη μου τιμή να κερδίζω το βραβείο του
pop video clip της
χρονιάς.
-Τώρα μέχρι που φτάνουν οι στόχοι σου;
-Δεν μπορώ να τους ορίσω. Αν και, κάθε φορά που τελειώνεις
κάτι, ουσιαστικά θέτεις και έναν καινούργιο στόχο γιατί, αν δεν έχεις στόχους,
δεν ζεις. Αυτή τη στιγμή νιώθω υπέροχα και απολαμβάνω ό,τι μου συμβαίνει: Το
νέο μου cd που κυκλοφόρησε από τη Minos-EMI
με τίτλο «τι πονηρό μου ζητάς;», τη συνεργασία μου με τον Γιώργο Μαζωνάκη στο «Thalassa People’s Stage», τις συναυλίες μου.
-Τα ίδια όνειρα έκανες και όταν στα 14 σου δούλευες σε
σουβλατζίδικο στην Καλλιθέα;
-Τότε δεν ονειρευόμουν όλα αυτά που τώρα μου συμβαίνουν
γιατί ο πρωταρχικός μου στόχος ήταν να γίνω τραγουδίστρια, να ξεκινήσω σιγά
σιγά με το τραγούδι, να ανέβω σε σκηνή, να πω τα πρώτα μου τραγούδια και τελικά
να καταφέρω αυτό που θέλω.
-Ντράπηκες ποτέ για τις δουλειές που έκανες στο παρελθόν;
-Είναι τιμή μου η οποιαδήποτε δουλειά έχω κάνει στη ζωή μου,
γιατί όλες αφορούσαν στην ουσιαστική επιβίωση- τη δική μου και της οικογένειάς
μου. Είτε δούλευα σε σουβλατζίδικο, είτε σε μαγαζί ως πωλήτρια, είτε
μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια, είτε ως σερβιτόρα. Ξέρεις, εγώ δεν μεγάλωσα
στα πούπουλα, μπήκα από νωρίς στη βιοπάλη, έμαθα να βγάζω πολύ νωρίς το ψωμί
μου μόνη μου- και αυτό, ειδικά στη σημερινή εποχή, με όλα αυτά που βιώνουμε,
πιστεύω ότι είναι προσόν. Δεν υπήρξα ποτέ ούτε «το κοριτσάκι του μπαμπά», ούτε
κάποια «κακομαθημένη» που απαιτούσε να έρχονται όλα έτοιμα στα πόδια της. Δεν
ντρέπομαι για τίποτα και, αν χρειαζόταν, κάθε μία δουλειά από όσες έχω κάνει,
θα την ξανάκανα.
-Κατάγεσαι από φτωχή οικογένεια;
-Ναι. Ο πατέρας μου είναι οικοδόμος και η μητέρα μου
μοδίστρα.
-Στερήθηκες πολλά πράγματα στην παιδική σου ηλικία;
-Όταν είσαι μικρή, πολλά από τα πράγματα που βιώνεις δεν τα καταλαβαίνεις
και σκέφτεσαι «γιατί να μην το έχω κι εγώ αυτό; Γιατί να μην πάω κι εγώ ένα
ωραίο ταξίδι με τους γονείς μου, όπως κάνουν κάποιοι συμμαθητές μου;». Μεγαλώνοντας,
όμως, κατάλαβα ότι το πιο ακριβό «δώρο» που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί, δεν
είναι τα οποιαδήποτε υλικά αγαθά- όσο ωραία και αν είναι. Είναι η αγάπη. Κι
εγώ, δόξα τω Θεώ, ευτύχησα να έχω δύο υπέροχους γονείς που μας έδιναν, κάθε
μέρα, απλόχερα την αγάπη τους. Όλα αυτά που πίστευα ότι μπορεί να στερήθηκα
στην παιδική μου ηλικία ήταν τελικά ένα μηδέν, αφού ποτέ δεν μου έλειψε η
αγάπη, το χάδι, η κατανόηση, η φροντίδα. Κι ας μην μπορούσα να φορέσω να ωραία
αθλητικά παπούτσια που έβλεπα στις βιτρίνες και παρακαλούσα τη μαμά μου να μου
τα πάρει, αλλά δεν γινόταν (συγκινείται).
-Είχες από τότε αυτοπεποίθηση;
-Ανέκαθεν. Ακόμη και την πρώτη φορά που είχα ανέβει στη
σκηνή, στα 18 μου χρόνια, δεν ντράπηκα. Ήταν τόσο μαγικό! Το περίμενα με ανυπομονησία
αυτό, είχα αγωνία, ήταν σαν να ήμουν έτοιμη για όλο αυτό που θα ακολουθούσε
έτσι όπως το είχα ονειρευτεί από τότε που έπαιρνα τη βούρτσα της μαμάς μου και
τραγουδούσα μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου μας.
-Γιατί έκανες τόσες πολλές αλλαγές στο look σου μέχρι
τώρα;
-Και που να δεις ακόμα…(γελάει). Μου αρέσουν οι αλλαγές στην
εμφάνισή μου και νομίζω ότι αρέσει και στο κοινό αυτό.
-Δεν φοβάσαι, όμως, μήπως τελικά μπερδέψεις το κοινό σου με
τόσες αλλαγές;
-Καθόλου. Το κοινό δεν σε αγαπάει επειδή έχεις ίσια ή σγουρά
μαλλιά. Σε αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι
αυθεντική, ότι δεν προσποιούμαι στη σκηνή, ότι κάνω αυτό που μου αρέσει, γι
αυτό και έχει ανταπόκριση από τον κόσμο.
-Σκέφτηκες ποτέ να ασχοληθείς με το λαϊκό τραγούδι;
-Δεν το χω το λαϊκό τραγούδι. Είμαι 25 χρόνων ακόμη, δεν
περνάει προς το παρόν από το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Το λαϊκό τραγούδι έχει πολύ
πόνο…
-Κι εσύ δεν έχεις πονέσει στη ζωή σου;
-Όχι πολύ. Όλοι περνάμε στεναχώριες οι οποίες, τη στιγμή που
τις ζούμε, θεωρούμε ότι είναι «το τέλος του κόσμου». Όσο περνάει, όμως, ο
χρόνος, καταλαβαίνεις ότι οι μεγαλύτερες στεναχώριες είναι αυτές που αφορούν σε
απώλειες ανθρώπων. Όλα τα άλλα είναι απλώς περαστικά.
-Κάποιοι που σε βλέπουν έχουν την εντύπωση ότι είσαι σε μία
διαρκή δίαιτα και πως τρέφεσαι με μαρουλάκια. Αυτό συμβαίνει;
-(γελάει) Καθόλου! Απλά, γυμνάζομαι πολύ και χάνω εύκολα
θερμίδες. Ούτε εξαντλητικές δίαιτες έχω κάνει ποτέ, ούτε έχω πάρει χάπια
αδυνατίσματος, ούτε έχω κάνει κάτι που να πληγώσω το σώμα μου. Είμαι 1.70, 53 κιλά, αρκετά μαζεμένη,
μικρόσωμη και ποτέ δεν είχα τραγικές αυξομειώσεις στο σώμα μου.
-Θα τολμούσες ποτέ να κάνεις πλαστική;
-Μέχρι τώρα δεν έχω κάνει, αλλά δεν θέλω να πω ότι ποτέ μου
δεν θα έκανα. Ποτέ δεν ξέρεις. Αν χρειαστεί, θα έκανα πλαστική αλλά, προς το
παρόν, δεν μου είναι αναγκαίο ή απαραίτητο.
-Πως πιστεύεις ότι θα αντιδράσεις όταν δεις την πρώτη ρυτίδα
στο πρόσωπο σου;
-Υπάρχουν και κάποιες ρυτίδες που είναι ωραίες… Αλλά ακόμη
είμαι μόνο 25.
-Στα ερωτικά σου είσαι το ίδιο απαιτητική, όπως και στα
επαγγελματικά σου;
-Δεν ξέρω αν είμαι απαιτητική, αλλά θέλω να υπάρχει
κατανόηση, να δίνεις και να παίρνεις. Γιατί αυτό σημαίνει πραγματική «σχέση».
Μονόπλευρή σχέση δεν υφίσταται.
-Τι θα σε έκανε να χωρίσεις από μία σχέση σου; Η απιστία;
-Πιο πολύ η έλλειψη χρόνου και κατανόησης, η διαφορετική
δουλειά που μπορεί να κάνεις με τον άλλον και να μην έχεις χρόνο να τον δεις.
-Υπήρξες ποτέ ζευγάρι με τραγουδιστή;
-Ναι, έχω υπάρξει με άνθρωπο της δουλειά μου.
-Δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ σας;
-Όταν ο άλλος είναι συνειδητοποιημένος, δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός.
-Τι πρέπει να έχει ο σύντροφος που θα ήθελες να βρίσκεται
δίπλα σου;
-Δεν έχω standards σ αυτό. Αυτό βέβαια πάει και ανάλογα με το σε ποια φάση
είσαι στη ζωή σου και τι πραγματικά έχεις ανάγκη από έναν άνθρωπο. Τώρα, στη
φάση που είμαι εγώ για παράδειγμα, αυτό που ζητάω από έναν άντρα είναι κυρίως κατανόηση.
-Είσαι μόνη αυτή την περίοδο;
-Ναι.
-Και είναι κάτι που σου αρέσει;
-Πολύ! Αλλά, μην φανταστείς, δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω
γιατί έχω πάρα πολλή δουλειά. Και ευχαριστώ κάθε μέρα το Θεό που πάνε τόσο καλά
τα επαγγελματικά μου. Γι αυτό και δεν έχω χρόνο να κάνω ή να σκεφτώ κάτι άλλο.
-Δεν σου λείπει ένας σύντροφος;
-Είναι ωραίο να είσαι σε σχέση αλλά, αυτή την περίοδο, έχω
τόση πολλή δουλειά που δεν μπαίνω στη διαδικασία καν να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Αν
δεν έκανα τίποτα και καθόμουν όλη μέρα στο σπίτι μου, σίγουρα θα το σκεφτόμουν
και θα το είχα πιο έντονα στο μυαλό μου.
-Σε έχουν απατήσει ποτέ;
-Εννοείται! Δεν θα με έχουν απατήσει κι εμένα;
-Κι όταν το έμαθες πως αντέδρασες;
-Δεν το χω μάθει ακριβώς, αλλά το υποθέτω ότι θα χει συμβεί.
Πληγώνεσαι με κάτι τέτοιο, αλλά ήταν κάτι που κατάλαβα αργότερα ότι θα χει
συμβεί κι έτσι- ευτυχώς- δεν πληγώθηκα τόσο πολύ. Πάντως, δεν έχει τύχει μέχρι
τώρα να είμαι μέσα σε μία σχέση, να με απατά ο σύντροφός μου, να το μαθαίνω και
γι αυτό το λόγο να χωρίζω.
-Εσύ έχεις απατήσει ποτέ;
-Ναι. Γι αυτό και μπορώ να συγχωρέσω την απιστία. Επειδή μου
έχει συμβεί σαν άνθρωπος, αν συμβεί και στον σύντροφό μου θα μπορούσα κι εγώ να
τον συγχωρέσω. Αναλόγως, βέβαια, πως το έκανε και για ποιους λόγους.
-Οι λόγοι που οδήγησαν εσένα στο να απιστήσεις ποιοι ήταν;
-Είναι λίγο προσωπικό αυτό, δεν θα θελα να το απαντήσω.
-Σε αφορά ο γάμος και η οικογένεια;
-Εννοείται! Μου αρέσουν πάρα πολύ τα παιδιά και οι μεγάλες οικογένειες.
Έχω μεγαλώσει σε μεγάλη οικογένεια και θεωρώ ότι αυτό είναι ευλογία! Δημοσίευση στο περιοδικό "Omikron" Κύπρου, τον Αύγουστο του 2012. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στο "Big Fish".
