ΜΑΡΙΝΑ ΒΕΡΝΙΚΟΥ: "ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ"

Με ένα φωτογραφικό της κλικ αποτυπώνει εικόνες, πρόσωπα, τοπία, αναμνήσεις, συναισθήματα- χαράς ή λύπης-, υπέροχες και μοναδικές εμπειρίες μίας άλλης διάστασης των πραγμάτων- όλα αυτά που συνήθως δεν «βλέπουμε» με «γυμνό» μάτι. Η Μαρίνα μιλάει για όλα εκείνα που κατανόησε βαθιά μέσα από τα δεκάδες της ταξίδια στον κόσμο.

-Έχοντας ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, τι ήταν αυτό που σας έκανε να προχωρήσετε, πριν από λίγους μήνες, στην έκδοση ενός φωτογραφικού λευκώματος αποκλειστικά αφιερωμένου στην Ακρόπολη, με τίτλο «My Acropolis», και όχι- για παράδειγμα- στην έκδοση ενός λευκώματος που να περιλαμβάνει φωτογραφίες από όλα σας τα ταξίδια;

-Το «My Acropolis» είναι ένα φωτογραφικό λεύκωμα το οποίο δουλεύω εδώ και δέκα χρόνια, όταν το 2002 μετακόμισα σ’ ένα σπίτι με θέα την Ακρόπολη. Έχω εκδώσει στο παρελθόν βιβλία με θέματα από ταξίδια στο εξωτερικό, αλλά επειδή η Ελλάδα είναι ο τόπος που μεγάλωσα, ο τόπος που ζω, αγαπώ και εκτιμώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ήταν προτεραιότητα για μένα να κάνω κάτι που να έχει θέμα την πατρίδα μας σε αυτή τη δύσκολη χρονική συγκύρια. Σε κάθε περίπτωση, το αιώνιο αναλλοίωτο φως και η ενέργεια που αντανακλά η Ακρόπολη, είχε μαγική επίδραση πάνω μου από την πρώτη στιγμή.

-Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο σας ταξίδι, αλλά και η πρώτη εικόνα που εισπράξατε ως «ταξιδιώτης»;

-Ταξίδευα πολύ με τον πατέρα μου από πολύ μικρή ηλικία. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τα ταξίδια γιατί το καθένα έχει τις δικές του αναμνήσεις και εμπειρίες. Πάντως, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι εικόνες από την Ινδία. Ήμουν τότε 14 ετών.

-Πότε συνειδητοποιήσατε ότι τα ταξίδια θα αποτελούσαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σας;

-Η συνειδητοποίηση έρχεται σταδιακά και τα ταξίδια αποτελούν πράγματι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα μου και είμαι πολύ τυχερή που είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της ζωής του συζύγου μου.

-Ήταν και κάτι σαν ένα είδος «φυγής»;

-Δεν θα το έλεγα φυγή. Είναι ένας τρόπος να γνωρίσει κανείς καλύτερα τον κόσμο.

-Ακόμη και σήμερα, έχοντας τη δική σας οικογένεια πια, συνεχίζετε να φεύγετε για μακρινά ταξίδια, όπως κάνατε στο παρελθόν;

-Ναι, δεν έχει αλλάξει κάτι όσο αφορά τα ταξίδια μου. Για καλή μου τύχη έχω τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τα καλύτερα πεθερικά του κόσμου, στην Κύπρο, για να φροντίζουν τα παιδιά μας όσο λείπουμε.

-Θυμάστε κάτι ξεχωριστό που είχε κάποιο τελευταίο σας ταξίδι; Μία εικόνα;

-Ένας από τους αγαπημένους προορισμούς του συζύγου μου είναι η Αφρική. Θυμάμαι σ’ ένα πρόσφατο ταξίδι μας στην Ουγκάντα που περπατούσαμε οκτώ ώρες μέσα στη ζούγκλα για να δούμε μία οικογένεια από γορίλες, από τους 760 εναπομείναντες στον κόσμο.

-Κάποιοι χαρακτηρίζουν ως «όνειρο ζωής» ένα ταξίδι στην Άπω Ανατολή ή σε συγκεκριμένες περιοχές της Άπω Ανατολής. Εσείς τι θα λέγατε;

-Έχω ταξιδέψει σε όλες νομίζω τις χώρες της Άπω Ανατολής.  Η κάθε μία έχει τη δική της μοναδικότητα. Εξακολουθώ να βρίσκω πιο ενδιαφέρον ένα ταξίδι στην Ινδία. Βέβαια, αν κανείς μέσα από τα ταξίδια του γνωρίσει την Ελλάδα, όπου και να πάει μετά, θα συνειδητοποιήσει πως ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.

-Η Νέα Υόρκη παραμένει για κάποιους η ωραιότερη πόλη του κόσμου. Συμφωνείτε μ αυτό ή τη θεωρείτε υπερεκτιμημένη;

-Δεν είναι υπερεκτιμημένη. Λατρεύω τη Νέα Υόρκη. Έχει ένταση, δύναμη, είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική για να ζήσεις και να δημιουργήσεις και αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην αιχμή των γεγονότων.

-Είναι τόσο επικίνδυνη η Λατινική Αμερική όσο λένε;

-Όταν ταξιδεύεις, σε όποιο μέρος και αν βρίσκεσαι, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Πως ντύνεσαι, τι φοράς πάνω σου, που κινείσαι.  Έχω πάει σε πολλά μέρη της Λατινικής Αμερικής:  Από το πιο βόριο μέρος στην Κολομβία μέχρι και το πιο νότιο, τη Γη του Πυρός στην Αργεντινή. Μπορεί συγκεκριμένες πόλεις και χωριά να έχουν κάποιο βαθμό επικινδυνότητας, αλλά όχι, δεν θα έλεγα ότι είναι επικίνδυνα.

-Αλήθεια, δεν κινδυνεύσατε ποτέ σε κάποιο σας ταξίδι;

-Η μόνο φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα κίνδυνο ήταν σ’ ένα ταξίδι που πραγματοποίησα με τρεις φίλες μου στη Τζαμάικα, όπου σε μία βόλτα μας, ήρθε ένας ράσταμαν να μας ζητήσει δέκα ευρώ. Μία από τις φίλες μου του μίλησε άσχημα και αυτός άρχισε να μας κυνηγάει και να μας λέει ότι θα μας σκοτώσει. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όταν βρίσκεσαι σε ξένη χώρα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στη συμπεριφορά σου και, σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν κάποιος σου ζητάει λεφτά, είναι καλύτερα να έχεις φροντίσει ώστε να μπορέσεις να του δώσεις.

-Εκτός από την- πολύτιμη- φωτογραφική σας μηχανή, τι άλλο συνήθως σας είναι απαραίτητο να βάλετε στη βαλίτσα σας προτού ταξιδέψετε;

-Το διαβατήριο, το κινητό μου, τις πιστωτικές μου κάρτες, γυαλιά και καπέλο.

-Συνήθως ξεκινάτε με συγκεκριμένο πρόγραμμα προτού πραγματοποιήσετε κάθε σας ταξίδι ή αφήνεστε στην τύχη και στην πρόκληση της στιγμής;

-Διοργανώνουμε τα ταξίδια μας αλλά πολύ εύκολα, αν χρειαστεί, αλλάζουμε το πρόγραμμά μας.

-Σημασία τελικά έχει ο δρόμος προς το ταξίδι-η περιπέτεια ίσως- ή ο καθαυτός προορισμός; Σας έτυχε, δηλαδή, ποτέ να αλλάξετε το πρόγραμμα σας επειδή κάτι σας συνέβη στην πορεία που να σας έκανε να αλλάξετε ακόμη και τον τελικό προορισμό σας;

-Το ταξίδι είναι πράγματι μία περιπέτεια και ο προορισμός έχει τη σημασία του. Αλλά όπως λέει και ο ποιητής, «να μη βιάζουμε το ταξίδι». Πολλές φορές αλλάζουμε πορεία στη διάρκεια του ταξιδιού. Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε εύκολοι ταξιδιώτες: Μπορεί να έχουμε κανονίσει να πάμε κάπου, να μας πει κάποιος για έναν καλύτερο προορισμό και να αλλάξουμε το πρόγραμμά μας χωρίς καμία δυσκολία.

-Υπήρξε ποτέ ταξίδι σας που να το αποφασίσατε την τελευταία στιγμή- ακόμη και τις τελευταίες ώρες προτού μπείτε στο αεροπλάνο;

-Ναι.  Κάποτε είχαμε κανονίσει να πάμε Δανία, φτάσαμε στο αεροδρόμιο καθυστερημένα και χάσαμε το αεροπλάνο, κοιτάξαμε τον πίνακα πτήσεων και τελικά βρεθήκαμε στην Ιταλία.

-Υποθέτω πως θα είναι δύσκολο να αποφασίσετε, αλλά συνέβη κάποιο από τα ταξίδια που έχετε κάνει να έχει χαραχθεί στη μνήμη σας ως ιδιαίτερα πολύτιμο; Και για ποιο λόγο;

-Πριν επισκεφτώ την Ανταρκτική, δεν φανταζόμουνα ότι υπήρχε μέρος στον κόσμο που δεν έχει υπάρξει ποτέ πόλεμος, το περιβάλλον προστατεύεται, τα πουλιά και τα θηλαστικά δεν φοβούνται τους ανθρώπους. Η Ανταρκτική είναι ένα μοναδικό μέρος στον πλανήτη μας και προσφέρει ατέλειωτες εντυπωσιακές εικόνες. 

-Υπάρχει κάποιο ταξίδι που να έχετε «απωθημένο»;

-Το ταξίδι που έχω «απωθημένο» και ελπίζω να το πραγματοποιήσουμε φέτος τα Χριστούγεννα είναι Παπούα-Νέα Γουινέα για να γνωρίσω τις φυλές τους.

-Η Σίφνος, με αφορμή και το προηγούμενο λεύκωμά σας «235»,  παραμένει μέχρι σήμερα το πιο πολύτιμό σας ταξίδι που δύσκολα θα μπορούσε να συγκριθεί με κάποιο άλλο;

-Ναι.  Η μαγεία της Σίφνου είναι κάτι που δεν έχω βρει πουθενά αλλού στον κόσμο.

-Τι θα προτείνατε σε κάποιον ξένο που έρχεται στην Ελλάδα- για μία εβδομάδα, μέσα στον Αύγουστο- να επισκεφθεί;

-Αν θέλει να ξεκουραστεί και να αισθανθεί τη μαγεία των κυκλαδίτικων νησιών, τη Σίφνο. Αν θέλει να ζήσει κοσμικά και να διασκεδάσει, τη Μύκονο.

-Γνωρίζω ότι έχετε επισκεφθεί αρκετές φορές και την Κύπρο. Τι το ιδιαίτερο πιστεύετε ότι έχει το νησί μας που ίσως εμείς, ως μόνιμοι κάτοικοί του, να μην το συνειδητοποιούμε;

-Από μικρή άκουγα τον πατέρα μου να μου μιλάει για την Κύπρο και το πόσο ωραίο νησί είναι.  Είμαι τυχερή που η οικογένεια του άντρα μου κατάγεται και ζει στην Κύπρο.  Η Κύπρος, αν δεν υπήρχαν τα πολιτικά προβλήματα, είναι ένας παράδεισος.  Έχει ανθρώπινες διαστάσεις σε όλα τα επίπεδα- από το μέγεθος της χώρας μέχρι τις πόλεις, τα χωριά, τις αποστάσεις. Ίσως γι’ αυτό δεν την άφησαν ήσυχη.  Η διχοτόμηση είναι ένα αγκάθι στην καρδιά όλων μας.

-Κλείνοντας, ποιο είναι το πιο πολύτιμο που σας έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα τα ταξίδια σας; Συγκεκριμένοι άνθρωποι; Εικόνες; Κάποια μαθήματα ζωής;

-Όλα τα παραπάνω. Με τις παραστάσεις «ανοίγει» το μυαλό.  Αποκτάς μεγαλύτερη κατανόηση για τους ανθρώπους. Ερμηνεύεις τα γεγονότα με την απαραίτητη αποστασιοποίηση που σε βοηθάει να έχεις μια πιο ψύχραιμη αντίληψη και σίγουρα άπειρα μαθήματα ζωής.

-Συνέβη, δηλαδή, να αναθεωρήσετε ακόμη και κομμάτια της δικής σας ζωής έπειτα από κάποιο σας ταξίδι; Με ποιο τρόπο;

-Η αναθεώρηση έρχεται σιγά-σιγά μέσα από τα ταξίδια και τη συνειδητοποιείς με το πέρασμα των χρόνων.

Δημοσίευση στο περιοδικό "Omikron" Κύπρου, τον Αύγουστο του 2012. Όλες οι (εξαιρετικές) φωτογραφίες, ανήκουν στην κ. Βερνίκου και έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε όλα τα λευκώματα που εξέδωσε η κ. Βερνίκου και τα οποία κυκλοφορούν σε όλα τα βιβλιοπωλεία Ελλάδας και Κύπρου.