Τον Σεπτέμβριο του 1991 ένα 9χρονο αγόρι βρέθηκε με το πορτοκαλί
του σκουφάκι στο δημοτικό κολυμβητήριο Χαλανδρίου, ανάμεσα σε αρκετούς, ήδη
αναγνωρισμένους από την ελληνική ομοσπονδία αθλητές κολύμβησης και πόλο και, με
την παρότρυνση του επίσης αθλητή μπαμπά του, Δημήτρη Γιακουμάτου (αδελφού του
σημερινού Υφυπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Γεράσιμου Γιακουμάτου), έπεσε
με φόρα μέσα στην πισίνα. «Το νερό θα σε σηκώσει ψηλά, μην το φοβάσαι!», του
είχε πει λίγο πριν ο πατέρας του. Κι’ είχε δίκιο. Από εκείνη τη μέρα ήταν σαν
να διέγραψε από την-παιδική-καθημερινότητά του τα playstation, τις τρίμηνες καλοκαιρινές
διακοπές, τις κυριακάτικες εκδρομές, το παιχνίδι με τους φίλους του γύρω από
την εκκλησία του αγίου Νικολάου Χαλανδρίου, τα μελλοντικά εφηβικά ξενύχτια. Για
πάντα. «Απ’ την αρχή είχα λατρέψει το άθλημα και δεν με ένοιαζε να κάνω θυσίες
για να τα καταφέρω σ’ αυτό. Κάθε μου ημέρα-είτε ήταν γιορτή, είτε Κυριακή, είτε
αργία, είτε καθημερινή-ήταν αφιερωμένη στο πόλο. Σκέψου ότι τη μέρα που μπήκα
πρώτη φορά στην πισίνα ένιωσα σαν να ήμουν ήδη έτοιμος γι’ αυτό. Σα να ανήκα
κιόλας εκεί, από τη μέρα που γεννήθηκα», μου λέει ο 32χρονος σήμερα Χάρης. «Αυτό
που μου είχε μείνει από εκείνα τα χρόνια-πέρα από τους αγώνες και τα
πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχα-ήταν επίσης η πολύ καλή παρέα που έκανα μαζί
με παιδιά με τα οποία ήμασταν ήδη φίλοι από το σχολείο όπου πηγαίναμε, το 4ο
Αμαρουσίου. Την κολύμβηση την λάτρεψα από την αρχή, το πόλο όμως το αγάπησα
σιγά σιγά, δεν ήταν “κεραυνοβόλος έρωτας” αυτό, αν και στο τέλος με κέρδισε για
πάντα. Σήμερα του “χρωστάω” κυρίως την πειθαρχία που έδωσε στη ζωή μου, την
υπομονή και φυσικά τον καλώς νοούμενο συναγωνισμό για να επιτευχθεί το καλύτερο
δυνατό αποτέλεσμα, σε ό,τι κι αν κάνω».
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Χάρης έγινε ένας από τους
βασικούς αθλητές του «Νηρέα Χαλανδρίου», για ένα χρόνο ανήκε στην ομάδα του Παναθηναϊκού
και αργότερα εργάστηκε ως προπονητής της γυναικείας και ανδρικής ομάδας του
«Νηρέα». «Το όνειρό μου ήταν πάντα να δημιουργώ καλούς παίκτες. Αυτό έκανα,
λοιπόν, για 7 χρόνια, μαζί με όλα αυτά τα αγόρια και κορίτσια που είχαν περάσει
από την ομάδα, πολλά από τα οποία έπαιξαν στην εθνική ομάδα και άλλα στις
καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Είμαι πολύ περήφανος για όλους αυτούς τους
αθλητές μου!», μου λέει πίνοντας ένα ποτήρι παγωμένο νερό και αφήνοντας το
επάνω σε ένα λευκό τραπεζάκι, δίπλα από την πισίνα του ξενοδοχείου όπου
βρισκόμαστε για τη φωτογράφισή του.
Από την παιδική του ηλικία ο Χάρης θυμάται επίσης και τα
μεγάλα οικογενειακά φαγοπότια που έζησε, κυρίως αυτά που γίνονταν Πάσχα,
Χριστούγεννα και κάποιες ήμερες του Καλοκαιριού, όταν μαζευόταν ολόκληρη η «πολύ
δεμένη οικογένεια Γιακουμάτου», όπως μου εξηγεί, στο σπίτι τους, στο Χαλάνδρι-θείοι,
θείες, ξαδέλφια, παππούδες, γιαγιάδες, αλλά και κάποιοι άλλοι μακρινοί
συγγενείς. Ανάμεσά τους και ο θείος του, σημερινός Υφυπουργός Ανάπτυξης και
Ανταγωνιστικότητας, Γεράσιμος Γιακουμάτος. «Ποτέ δεν με επηρέασε κανείς στο να
ασχοληθώ με την πολιτική. Άλλωστε, ήταν κάτι που απέφευγα. Το μόνο που με
αφορούσε ήταν το σχολείο μου και το άθλημά μου. Σε αυτά είχα αφοσιωθεί απ’ την αρχή.
Εξάλλου, αν θέλω να κάνω κάτι για τον τόπο μου, μπορώ να το κάνω και ιδιωτικά. Αυτό
που μου έλεγε, άλλωστε, πάντα ο θείος μου ήταν να κυνηγώ τα όνειρά μου, γιατί
αυτά ποτέ δεν θα με προδώσουν. Όποια κι’ αν είναι αυτά, σε όποιο τομέα
επαγγελματικής ζωής κι’ αν αφορούν». «Και όλα αυτά τα χρόνια, όσο ήταν βουλευτής
και αργότερα υπουργός, δεν χρειάστηκε ποτέ να του ζητήσεις κάτι, κάποια “χάρη”;»,
τον ρωτώ. Είναι κατηγορηματικός. «Ποτέ! Αυτό είναι κάτι έξω από την αγωγή που
πήρα από το σπίτι μου. Ό,τι κι αν έκανα στη ζωή μου, ήθελα να το πετυχαίνω
μόνος μου. Για τους άλλους ο Γεράσιμος Γιακουμάτος είναι σήμερα “ο υπουργός”, για
μένα είναι απλά ο θείος μου», καταλήγει, βγάζοντας το μπλουζάκι του, έτοιμος
για τη φωτογράφισή μας.
Ο Ρήγας, ο Μουτσινάς,
η Μελέτη
Εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια ο Χάρης είναι ο ιδιοκτήτης
δύο μαγαζιών, στο κέντρο του Χαλανδρίου, το «Play Life café» και το «Life Cocktail Bar».
Και αισθάνεται πολύ υπερήφανος για αυτά τα δύο του «παιδιά». «Αν δεν είχα
περάσει από τον αθλητισμό, δεν θα είχα την αντοχή να κρατήσω δύο μαγαζιά εν
καιρώ κρίσης», μου εξηγεί. «Η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη από τις δουλειές
που είναι απαραίτητες να γίνουν για το μαγαζί, και βέβαια από το καινούργιο
σήριαλ του ΑΝΤ1 στο οποίο θα παίζω φέτος, το “τρίχες”, του Αλέξανδρου Ρήγα και
του Δημήτρη Αποστόλου». Στο συγκεκριμένο σήριαλ, στο οποίο, όπως ανακοίνωσε το
κανάλι του Αμαρουσίου, θα πρωταγωνιστούν ο Νίκος Μουτσινάς, η Βασιλική
Ανδρίτσου, ο Αντώνης Βλοντάκης, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ο Τόνυ Δημητρίου και
πολλοί άλλοι, ο Χάρης θα έχει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. «Πέρασα
κανονικά από οντισιόν», ξεκινά να μου λέει. «Μου είχε πει στο τηλέφωνο μια φίλη
μου ότι έψαχναν κόσμο για ένα καινούργιο σήριαλ του Ρήγα, πήγα, μάλλον τους
έκανα γι’ αυτό που αναζητούσαν και έτσι πήρα το ρόλο του “Σπύρου”, ενός βοηθού
κομμωτή-“μοιραίου” αγοριού, αλλά κατά βάθος καλού παιδιού. Μόλις έχουμε ξεκινήσει
τα γυρίσματα και οφείλω να πω ότι είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Άλλωστε, ένα
από τα όνειρά μου είναι κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία στον
κινηματογράφο και πιστεύω πως αυτή μου η εμπειρία, πλάι σε εξαιρετικούς
ηθοποιούς και φυσικά δίπλα στον Αλέξανδρο Ρήγα που σκηνοθετεί το σήριαλ, θα μου
προσφέρει όλα εκείνα το εφόδια που χρειάζομαι για να προχωρήσω. Προς Θεού, για
να μην παρεξηγηθώ, δεν δηλώνω ηθοποιός, ούτε είμαι. Κάνω μία προσπάθεια που
ευελπιστώ πως με την βοήθεια των ανθρώπων του σήριαλ, θα στεφθεί με επιτυχία».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χάρης ασχολείται με την
τηλεόραση. Αν εξαιρέσει κανείς τα δεκάδες τηλεοπτικά σποτ στα οποία έχει
πρωταγωνιστήσει μέχρι σήμερα ως μοντέλο-κάτι που κάνει κατά καιρούς
ερασιτεχνικά και «για το χαρτζιλίκι»-, ο Χάρης έπαιξε μικρούς ρόλους στα σήριαλ
«Φίλα το Βάτραχό σου» και «η ώρα η καλή», ενώ το 2006 βρισκόταν για λίγο καιρό
στον «Πρωινό Καφέ» του ΑΝΤ1, πλάι στην Ελεονώρα Μελέτη. «Ήταν πολύ αθώα εκείνα
τα χρόνια», θυμάται σήμερα. «Την Ελεονώρα την εκτιμώ πολύ σαν επαγγελματία, μου
πρόσφερε μεγάλη στήριξη όσο ήμασταν μαζί στην εκπομπή-και αυτό δεν το ξεχνάω-αν
και, λόγω των υποχρεώσεών μας, δεν κρατήσαμε επαφή. Ο “Πρωινός καφές” θα έλεγα
πως ήταν η πρώτη τάξη ενός μεγάλου σχολείου, για όλα όσα ακολούθησαν σε σχέση
με την προβολή και την τηλεόραση», καταλήγει. «Και ανάμεσα σε όλα αυτά χωράει
καθόλου προσωπική ζωή; Υπάρχει κάποια ερωτική αλητεία ή τρέλα σε αυτή την εικόνα
του καλού παιδιού που βγάζεις σε όλους όσους σε γνωρίζουν πρώτη φορά;», επιμένω.
Γελάει. «Τίποτα αξιοπερίεργο. Έχω την προσωπική ζωή που θα μπορούσε να έχει
κάθε 32χρονος. Αυτή την περίοδο είμαι μόνος μου, δεν έχω σχέση, αλλά πάντα
περιμένω να έρθει κάτι και να με εκπλήξει», εξηγεί. Τον ρωτάω για το τέλος το
ζώδιό του, απαραίτητο στοιχείο για τις αναγνώστριες και μελλοντικές fans της
τηλεοπτικής σειράς-και σίγουρα δικές του. «Είμαι υδροχόος με ωροσκόπο τοξότη… Δεν
ξέρω, είναι καλό αυτό;» με ρωτάει, λίγο προτού βουτήξει ξανά μέσα στο νερό,
φορώντας ένα κάπως παλιό πορτοκαλί σκουφάκι.
Δημοσίευση στο "Πρώτο Θέμα", τον Αύγουστο του 2014.