Μετά
από έναν καταιγισμό «φημών», «αποκλειστικών πληροφοριών» και «πιθανοτήτων», η
φετινή εκπρόσωπός μας στο διαγωνισμό της Eurovision δίνει στο «Down Town» την πρώτη της αποκλειστική
συνέντευξη μετά την απευθείας ανάθεση που της έγινε από το ΡΙΚ, μιλώντας για
όλα και διαχωρίζοντας στο «παραμύθι» τους «δράκους» από τις «καλές νεράιδες»
και τα «πριγκιπόπουλα» από τους «λύκους».
-Τι σε έκανε να συμφωνήσεις ώστε να είσαι εσύ η φετινή εκπρόσωπος μας στο διαγωνισμό της Eurovision;
-Τη Eurovision την αντιλαμβάνομαι σαν ένα λαμπερό μουσικό γεγονός που θα μου προσφέρει συγκίνηση, εμπειρία και περισσότερες αναμνήσεις. Είναι σαν μια μεγάλη συγκέντρωση, στην οποία μαζεύονται καλλιτέχνες από πολλές χώρες και παρουσιάζουν το τραγούδι τους. Σε ένα μουσικό διαγωνισμό θα κάνω αυτό που κάνω τόσα χρόνια και αυτό που επέλεξα να κάνω στη ζωή μου: Θα τραγουδήσω ένα ωραίο τραγούδι εκπροσωπώντας τη χώρα που γεννήθηκα. Εύχομαι να σας αρέσει το τραγούδι και στη συνέχεια να αρέσει και στους υπόλοιπους ευρωπαίους.
-Πως σου έγινε η πρόταση;
-Η πρόταση έγινε από τον έμπιστό μου φίλο, τον Αντρέα Γιωργαλλή, που έγραψε τη μουσική του τραγουδιού. Με ρώτησε αν θα ήθελα να καταθέσει συμμετοχή με εμένα ως ερμηνεύτρια για τον φετινό διαγωνισμό και απάντησα θετικά-και άμεσα. Ο Αντρέας όπως και ο Ζήνωνας Ζηντίλης, που έγραψε τους στίχους, είναι δύο δημιουργοί που εμπιστεύομαι, εφόσον έχω συνεργαστεί μαζί τους στο πρόσφατο παρελθόν, έχουν εμπειρία γενικότερα και ειδικότερα-αφού είχαν συμμετάσχει σε προηγούμενα χρόνια στο διαγωνισμό της Eurovision-και φυσικά έχουν άποψη και σωστή κρίση.
-Το τραγούδι μας, αυτή η τόσο όμορφη μπαλάντα που μεταδόθηκε πριν από λίγε μέρες, το είχατε ήδη έτοιμο μαζί με τους δημιουργούς, τον Ζήνωνα και τον Ανδρέα, ή ήταν ένα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά γι αυτό το διαγωνισμό;
-Καταλήξαμε ομόφωνα σε αυτό το τραγούδι, το οποίο έχει γραφτεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά τώρα φαίνεται να βρήκε τον προορισμό του. Πιστεύουμε πως είναι κατάλληλο για τη φωνή μου, αλλά και για τη συγκεκριμένη βραδιά. Το τραγούδι μας θα το τραγουδήσω στα ελληνικά τη μέρα του διαγωνισμού, αλλά στο cd που θα κυκλοφορήσει θα γίνει εγγραφή του τραγουδιού στα αγγλικά και στα ισπανικά.
-Αν γινόταν διαγωνισμός για επιλογή τραγουδιού και εκπροσώπου-όπως, δηλαδή, θα γίνει στην Ελλάδα αρχές της επόμενης βδομάδας-, και όχι απευθείας ανάθεση, θα συμμετείχες;
-Έχω αντιληφθεί πως παρόλο που σκέφτομαι πολύ πριν από οποιαδήποτε μου απόφαση και πράξη, τελικά λειτουργώ αρκετά και με το ένστικτο μου. Δεν ξέρω αν αποφασιζόταν αυτό τι θα έκανα-και ειδικά φέτος, που το ΡΙΚ είχε στη διάθεσή του εξαρχής όλες τις συμμετοχές με τις πλήρεις προτάσεις τους. Η απόφαση της επιλογής μου ήταν ένα ευχάριστο για μένα γεγονός-και όχι μόνο. Η ανάθεση από μόνη της είναι φορτίο ευθύνης αλλά και ικανοποίησης για εμάς τους καλλιτέχνες, όπως και για τους δημιουργούς. Όλοι μου έδειξαν πως μου έχουν εμπιστοσύνη χωρίς να με βάλουν στη διαδικασία ενός διαγωνισμού μεταξύ συναδέλφων-και γι αυτό και μόνο είμαι ευγνώμων και γεμάτη αυτοπεποίθηση.
-Το μεγάλο «αγκάθι» της φετινής ανάθεσης από το ΡΙΚ ήταν, όπως ακούστηκε και γράφτηκε, οι χορηγοί και η ανεύρεση χρημάτων ικανών για να στηρίξουν αξιοπρεπώς τη συμμετοχή μας. Σε έφερε καθόλου σε αμηχανία όλο αυτό; Σε έκανε ίσως να επαναπροσδιορίσεις κάποια στιγμή τη συμμετοχή σου;
-Κάθε εποχή με τις συνέπειές της. Όταν υπάρχει πρόβλημα οικονομικό προσπαθείς να παράξεις έργο με ποιότητα και λιγότερο κόστος και να είσαι αντάξιος συναγωνισμού. Δεν χρειάζεσαι λεφτά για έμπνευση, αλλά σίγουρα χρειάζεσαι λεφτά για να υλοποιήσεις μια ιδέα και να την τελειοποιήσεις, να την αναδείξεις, να την προωθήσεις, να πληρώσεις όσους δούλεψαν, να αγοράσεις υλικά και ένα σωρό άλλα, που όλα μαζί κάνουν μια παραγωγή καλά οργανωμένη και δυνατή. Νομίζω πως κατά βάθος ίσως και να μου αρέσουν οι προκλήσεις και τα δύσκολα. Οι δυσκολίες με προκαλούν να βρω λύσεις και να αγωνιστώ. Εστιάζω στη μουσική προσπαθώντας για το καλύτερο αποτέλεσμα, έχοντας μια καλή ομάδα συνεργατών και χωρίς να φοβάμαι τη σκληρή δουλειά, την κούραση και τις ευθύνες. Εννοείται πως θα βοηθήσω όπου και όπως μπορώ, ώστε να φέρουμε εις πέρας μια ανάθεση με όλες τις οικονομικές δυσκολίες. Είναι διπλή, λοιπόν, η αγωνία, γιατί φέτος ο τόπος μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, αλλά στα δύσκολα φαίνεται η ικανότητα και το σθένος.
-Πολλοί, ωστόσο, μετά την ανακοίνωση του ονόματός σου, σκέφτηκαν «μα, τι γυρεύει η Δέσποινα Ολυμπίου σε έναν τέτοιο-pop κατά κύριο λόγο-διαγωνισμό όταν, τα τελευταία χρόνια, το ρεπερτόριό της είναι πολύ ειδικό και συγκεκριμένο, έχοντάς ήδη διαγράψει πολύ σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτή με τον Μίμη Πλέσσα»; Τι απαντάς;
-Ίσως πολλοί να πουν πολλά. Το είπα πολλές φορές πως, από τη στιγμή που βγαίνεις στην σκηνή και τραγουδάς ή δίνεις μια παράσταση, είσαι στόχος σχολιασμών. Στόχος μου είναι η συγκίνηση. Είτε τραγουδώ pop, είτε ελληνικό κινηματογράφο, είτε ροκ ή λαϊκά. Η μουσική μου πορεία με οδήγησε σε πολλά και διαφορετικά μονοπάτια: Τραγούδησα διαφορετικού ύφους τραγούδια, συνεργάστηκα με πολλούς καλλιτέχνες-επίσης διαφορετικού ύφους μεταξύ τους και επί σκηνής και δισκογραφικά-, αλλά φρόντιζα πάντα να έχω ποιότητα και επίπεδο στη δουλειά μου και στις συνεργασίες μου. Ο Μίμης Πλέσσας, για παράδειγμα, αφού τον αναφέρεις, είναι ένας άνθρωπος που έδειξε πόσο ακομπλεξάριστος είναι με όλα αυτά και πως η καλή μουσική χωράει παντού, ανεξαιρέτως του στυλ που υπηρετεί. Έπαιζε jazz στο ραδιόφωνο της Αμερικής και λαϊκά στο «Χάραμα» της Καισαριανής, έδινε συναυλίες με τη συμφωνική του Ισραήλ και ήρθε να με χειροκροτήσει ακούγοντάς με να τραγουδώ Χατζιδάκι, Ζούδιαρη, Περίδη και Σπανό. Η καλή μουσική ξεχωρίζει παντού, σε όποιο χώρο κι αν βρίσκεσαι, όποιο ύφος υπηρετείς.
-Δεν ήταν, δηλαδή, ποτέ για σένα η Eurovision ένα «πανηγυράκι αμφιβόλου ποιότητας»;
-Πολλές φορές με ρώτησαν αν θα πήγαινα Eurovision και είχα πάντα μια θετική προσέγγιση, χωρίς όμως αυτό να είναι αυτοσκοπός στην επαγγελματική μου ζωή. Εγώ έβλεπα αυτό το γεγονός σαν μια μεγάλη γιορτή στην οποία μαζεύονται χιλιάδες κόσμου από πολλά μέρη της γης, με κοινή αγάπη τη μουσική. Αν θεωρούσα πως θα συμμετάσχω σε «πανηγύρι αμφιβόλου ποιότητας» δεν θα κάναμε αυτή τη συνέντευξη τώρα. Παρόλο που παρατηρήσαμε κατά καιρούς κάποιους συμμετέχοντες που από μόνοι τους ήταν-για να το πω ευγενικά-αντισυμβατικοί, αυτό δεν προσδιορίζει ολόκληρο το διαγωνισμό. Ούτε θα μπω στη διαδικασία να προβληματιστώ για το πόσο αξιοκρατικά ψηφίζουν. Σκοπός μας είναι μια ωραία συμμετοχή της Κύπρου μας.
-Πιστεύεις ότι τελικά το μεγάλο «δώρο» που θα σου κάνει αυτός ο διαγωνισμός θα είναι η μεγάλη δημοσιότητα, την οποία ίσως αυτή την περίοδο να έχεις μεγαλύτερη ανάγκη-όπως άλλωστε και οι περισσότεροι καλλιτέχνες-, λόγω της οικονομικής κρίσης;
-Ανάγκη στη ζωή μου είναι η αγάπη. Δεν είμαι άτομο που κυνηγά τη δημοσιότητα αλλά παρόλα αυτά, αυτό που αγαπώ με ανέβασε στη σκηνή, μου άνοιξε τα φώτα, με εξέθεσε και με ξεγυμνώνει κάθε φορά. Αυτή η έκθεση είναι το τίμημα και η δυσκολία της δουλειάς μου, πόσο μάλλον η διαδικασία ενός διαγωνισμού, μιας βαθμολογίας που ακολουθεί και φυσικά η κριτική που γίνεται από όλους όσοι παρακολουθούν-ειδικά όταν δεν πάρεις καλή θέση! Σίγουρα θα υπάρξει προβολή, αλλά θα κάνω ό,τι είναι ωφέλιμο για την ομάδα μου, και θα προσπαθήσω να κρατήσω χαμηλούς τόνους, γιατί ούτως ή άλλως αυτό με χαρακτηρίζει.
-Αν, όμως, τελικά δεν καταφέρουμε να περάσουμε καν στον τελικό, αυτό δεν θα σε στενοχωρήσει, δεν θα σκεφτείς ότι ίσως απέτυχες, ότι ενδεχομένως να έκανες λάθος που συμμετείχες;
-Αλίμονο αν για όποια αποτυχία είχα στη ζωή μου μετάνιωνα για τον αγώνα που έδινα ή για τις στιγμές που έζησα, ελπίζοντας και προσπαθώντας. Όλα είναι μια εμπειρία και οι εμπειρίες κάνουν πλουσιότερη τη ζωή μας με αναμνήσεις αλλά και με την επίγνωση που μένει ύστερα από όλα. Φυσικά και θα στεναχωρεθώ αν δεν περάσω στον τελικό, αλλά δε θέλω να με βάζεις να σκέφτομαι αρνητικά, ούτε να προκαλώ την τύχη μου (γελάει). Θέλω να κάνεις θετικές σκέψεις! Απαιτώ από τον εαυτό μου να σταθεί αντάξιος αυτού του συναγωνισμού, να είμαι προετοιμασμένη και έτοιμη για όλα. Έχω παρατηρήσει δε πως πολλά τραγούδια που μου άρεσαν τα προηγούμενα χρόνια, δεν έπαιρναν καλή θέση και αυτό με απογοήτευε. Τώρα, απλά ακούω τις συμμετοχές και, όταν γίνεται η ψηφοφορία, δεν αντέχω να παρακολουθήσω-είτε γιατί διαφωνώ, είτε γιατί δε μου αρέσει αυτή η διαδικασία. Τώρα, βέβαια, ξέρω πως θα είμαι εγώ σε αυτή τη θέση και δεν θέλω καν να το σκέφτομαι (γελάει).
-Δεν σε προβλημάτισε καθόλου το γεγονός ότι στον ημιτελικό που συμμετέχει η Κύπρος δεν θα βρίσκεται η Ελλάδα, αφού κληρώθηκε τελικά στον άλλο ημιτελικό, κάτι που ίσως να σημαίνει βαθμολογική απώλεια;
-Δεν με νοιάζει αυτό. Καλύτερα έτσι, για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας χωρίς τη συμμαχία. Ελπίζω να αρέσει το τραγούδι, αυτό είναι το μόνο μας όπλο. Δε στηρίζομαι στο ποιες χώρες μπορεί να μας δώσουν ψήφο λόγω συμπάθειας.
-Να τολμήσω να ρωτήσω αν πρόλαβες μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, να σκεφτείς την πρωτιά;
-Δεν έχω ακούσει τις υπόλοιπες συμμετοχές…Εξάλλου έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας μέχρι να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα της παρουσίασης μας.
-Δεν μπορώ επίσης να μην σε ρωτήσω αν νιώθεις περίεργα που δεν ήσουν η πρώτη επιλογή του ΡΙΚ για ανάθεση της συμμετοχής μας στη Eurovision, αν σκεφτούμε ότι αρχικά είχε προταθεί αυτό στον Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος την απέρριψε και, στη συνέχεια-όπως φημολογείται-στη Βαλάντω Τρύφωνος και στον Μιχάλη Χατζηγιάννη, οι οποίοι επίσης δεν συμφώνησαν. Δεν είναι λίγο «άβολο» να είσαι «η τρίτη επιλογή» μετά από ένα τέτοιο «θρίλερ ανάθεσης»;
-Δημιουργήθηκε μια λανθασμένη εικόνα που καλό θα ήταν να σας την επιβεβαιώσει και το ΡΙΚ. Η ανάθεση έγινε κατόπιν ψήφισης μεταξύ των πέντε συμμετοχών, εκτός Παπαδόπουλου-που δεν ξέρω καν τι έχει προηγηθεί με τον Γιώργο και κατά πόσο ισχύουν αυτά που έχουν ειπωθεί. Εγώ ήξερα για την απόφαση αυτή, της επιλογής μας δηλαδή, προτού ανακοινωθούν τα διάφορα-κατά εικασία ορισμένων-, δημοσιεύματα, αλλά μου είχε ζητηθεί από το ΡΙΚ να μην κάνω καμία δήλωση μέχρι να συμφωνήσουν υπεύθυνα με τον κύριο χορηγό μας, τη Cyta Mobile Vodafone, που παρεμπίπτοντος χωρίς αυτήν-και φυσικά το ΡΙΚ-δε θα ήταν δυνατή η συμμετοχή μας. Τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων των συνεργατών μου.
-Ακόμη κάτι που ίσως να θεωρούν κάποιοι πως χρειάζεται διευκρίνηση από τη μεριά σου, είναι αυτό που έγραψες στη σελίδα σου στο facebook, αμέσως μετά την εμφάνισή σου στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, στις 8 Φεβρουαρίου, για «λάθος γεγονότα που επηρεάζουν αντιλήψεις» και «συνήθως επιλέγω τη σιωπή και είμαι υπερβολικά προσεκτική στις δηλώσεις, γιατί με αυτό τον τρόπο νομίζω ότι θα σταματήσει να με κυνηγά το παρελθόν μου, το οποίο μέχρι σήμερα, εγώ τουλάχιστον, τίμησα με τη στάση μου»... Δεν σε συνηθίσαμε σε ένα τέτοιο ξέσπασμα. Τι εννοούσες;
-Δεν είναι ξέσπασμα, είναι απλά μία δήλωση που ένιωσα την ανάγκη και υποχρέωση να την κάνω. Ήμουν σαφής και, όσοι έχουν έστω και ελάχιστη αντίληψη και σοβαρότητα, καταλαβαίνουν. Αν πάλι δεν έγινα αντιληπτή, δεν πειράζει. Η ζωή συνεχίζεται.
-Από μικρή παρακολουθούσες το διαγωνισμό της Eurovision, Δέσποινα;
-Ναι. Και με ενθουσιασμό. Θυμάμαι ακόμα τις μελωδίες από πολλά τραγούδια που μου άρεσαν...Τότε τα έγραφα σε βιντεοκασέτες και τις έβλεπα σε επανάληψη, μέχρι να χαλάσει η ταινία! Με την μετοίκισή μου στην Αθήνα, το 1994, και τον προσωπικό μου διαγωνισμό επιβίωσης και αναζήτησης, έχασα λίγο το ενδιαφέρον μου για τη Eurovision για περίπου πέντε ή έξι χρόνια, αλλά μετά συνέχισα και πάλι να τον παρακολουθώ.
-Θυμάσαι τον εαυτό σου να ονειρεύεται από τότε να εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision;
-Ούτε κατά διάνοια! Όταν ήμουν μικρούλα δεν ονειρευόμουνα να γίνω τραγουδίστρια, αλλά χορεύτρια σε ταινίες με τον Jin Kelly. Μεγαλώνοντας και μετρώντας τα χρόνια μου ακόμα σε μονό αριθμό, έδινα παραστάσεις μπροστά στον καθρέφτη με τη βούρτσα της μαμάς και αργότερα με ένα μπρούτζινο γουδοχέρι. Στο γυμνάσιο, ήθελα να γίνω γραφίστας και στο λύκειο μία νοσηλεύτρια, η οποία θα ζωγράφιζε τις ελεύθερες της ώρες (γελάει). Είχα πάντα βέβαια λατρεία με τη μουσική, αλλά δεν φαντάστηκα τότε ότι θα βρισκόμουν εγώ σε μια αντίστοιχη θέση. Το κάθε πράγμα ήρθε με τη σειρά του και αβίαστα. Μάλλον η αγάπη μου για τη μουσική με παρασύρει παντού και αποδέχομαι τις προσκλήσεις και τις προκλήσεις της.
-Για να περάσουμε σε άλλο θέμα, είσαι ευχαριστημένη με την μέχρι τώρα πορεία σου στην Αθήνα;
-Αν και έχω αρκετές ανεκπλήρωτες ακόμα επιθυμίες, είμαι πολύ ευχαριστημένη.
-Κάνοντας την αυτοκριτική σου, πού θεωρείς ότι κινήθηκες σωστά και πού έκανες λάθος στην μέχρι σήμερα πορεία σου στο χώρο;
-Κάνω συχνά αυτοκριτική και τα λάθη που συνειδητοποιώ προσπαθώ να τα διορθώνω. Και είναι αρκετά δύσκολο, γιατί όλα έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα μας. Όταν, για παράδειγμα, ήμουν νεότερη στο χώρο και ειδικά στο ξεκίνημά μου από το φόβο μην κάνω λάθος, δεν έπαιρνα αποφάσεις γρήγορα, δεν τολμούσα. Ήμουν υπεραναλυτική και εγκλωβισμένη σε μεγάλες ιδέες, εμπιστευόμουν με αφέλεια και είχα ένα πείσμα που κατέστρεφε το χρόνο μου-και όχι μόνο. Όλα αυτά επηρεάζουν τις αποφάσεις της ζωής, αλλά σημασία έχει να καλλιεργούμε το μέσα μας και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν μετάνιωσα για τις αποφάσεις μου. Όσα ήξερα τόσα έκανα-και είναι λογικό. Άσχημο είναι να μένεις στάσιμος.
-Για μία περίοδο της ζωής σου, τα επαγγελματικά σου είχαν συνδεθεί με την προσωπική σου ζωή. Αυτό, κοιτώντας το με απόσταση χρόνου, δεν θεωρείς ότι δεν έπρεπε να συμβεί, ειδικά ορισμένες φωτογραφήσεις ή κάποια-έστω ελάχιστα-κοινά εξώφυλλα;
-Με έχουν στεναχωρήσει αρκετά πράγματα και με έχουν απογοητεύσει άλλα τόσα. Κατάφερα να τα δικαιολογήσω και να τα προσπεράσω χωρίς να μου διαβρώσουν την ψυχή μου. Χρειάστηκε χρόνος και εγκεφαλική διεργασία για να το καταφέρω αυτό. Επηρεάστηκε η δουλειά μου, η δισκογραφία μου και κατ’ επέκταση τα οικονομικά μου, αλλά όλα αυτά με έκαναν ακόμα πιο δυνατή.
-Σε ενοχλεί που υπάρχουν ακόμη κάποιοι δημοσιογράφοι οι οποίοι σε ρωτούν στις συνεντεύξεις σου για τη σχέση σου με τον Μιχάλη Χαζηγιάννη; Αισθάνεσαι άβολα με όλο αυτό;
-Είναι άκομψο να με ρωτούν για μια σχέση που τέλειωσε προ πολλού και ενώ έχω ήδη μία άλλη σχέση στη ζωή μου (χαμογελάει)...
-Μιλάμε για τη σχέση σου «με 37χρονο επιχειρηματία», κάτι που γράφτηκε την προηγούμενη βδομάδα, ή συγκαταλέγεται και αυτό στις «φήμες» και «διαδόσεις» που αφορούν στη ζωή σου;
-Θα σου απαντήσω με δύο λέξεις, μόνο που αυτές δεν αφορούν ούτε στο επάγγελμα, ούτε στην ηλικία, ούτε στις περιγραφές και λεπτομέρειες: Είμαι ευτυχισμένη.
-Θα έλεγες πως έχεις ερωτευτεί πολύ και βαθιά μέχρι σήμερα στη ζωή σου, Δέσποινα;
-Βαθειά, αληθινά και αψήφιστα!
-Ο γάμος και τα παιδιά είναι κάτι που σε αφορά ή δεν το σκέφτεσαι ακόμη;
-Σίγουρα δεν το σκέφτομαι για τους επόμενους 4 μήνες.
-Για να επανέλθουμε στα της Eurovision, πως φαντάζεσαι τώρα την καθημερινότητά σου, μέχρι το διαγωνισμό;
-Δεν έχω ζήσει ανάλογη εμπειρία για να ξέρω πως μπορεί να είναι, αλλά φαντάζομαι πως θα έχω αρκετές υποχρεώσεις και ταξίδια και θα πρέπει να υπολογίζω σωστά το χρόνο μου για να είμαι συνεπής σε όλα. Μου έχουν πει αρκετά όσοι είχαν ανάλογη εμπειρία αλλά, για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να μη μου λένε τίποτα. Η φαντασία μας δε λειτουργεί πάντα προς όφελός μας και, καμιά φορά, προκαλεί περισσότερη ζημιά και άγχος. Προτιμώ να έχω όλες τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση και να ζήσω το κάθε πράγμα στην ώρα του.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Φεβρουάριο του 2013. Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι της Ολυμπίας Κρασαγάκη.
-Τι σε έκανε να συμφωνήσεις ώστε να είσαι εσύ η φετινή εκπρόσωπος μας στο διαγωνισμό της Eurovision;
-Τη Eurovision την αντιλαμβάνομαι σαν ένα λαμπερό μουσικό γεγονός που θα μου προσφέρει συγκίνηση, εμπειρία και περισσότερες αναμνήσεις. Είναι σαν μια μεγάλη συγκέντρωση, στην οποία μαζεύονται καλλιτέχνες από πολλές χώρες και παρουσιάζουν το τραγούδι τους. Σε ένα μουσικό διαγωνισμό θα κάνω αυτό που κάνω τόσα χρόνια και αυτό που επέλεξα να κάνω στη ζωή μου: Θα τραγουδήσω ένα ωραίο τραγούδι εκπροσωπώντας τη χώρα που γεννήθηκα. Εύχομαι να σας αρέσει το τραγούδι και στη συνέχεια να αρέσει και στους υπόλοιπους ευρωπαίους.
-Πως σου έγινε η πρόταση;
-Η πρόταση έγινε από τον έμπιστό μου φίλο, τον Αντρέα Γιωργαλλή, που έγραψε τη μουσική του τραγουδιού. Με ρώτησε αν θα ήθελα να καταθέσει συμμετοχή με εμένα ως ερμηνεύτρια για τον φετινό διαγωνισμό και απάντησα θετικά-και άμεσα. Ο Αντρέας όπως και ο Ζήνωνας Ζηντίλης, που έγραψε τους στίχους, είναι δύο δημιουργοί που εμπιστεύομαι, εφόσον έχω συνεργαστεί μαζί τους στο πρόσφατο παρελθόν, έχουν εμπειρία γενικότερα και ειδικότερα-αφού είχαν συμμετάσχει σε προηγούμενα χρόνια στο διαγωνισμό της Eurovision-και φυσικά έχουν άποψη και σωστή κρίση.
-Το τραγούδι μας, αυτή η τόσο όμορφη μπαλάντα που μεταδόθηκε πριν από λίγε μέρες, το είχατε ήδη έτοιμο μαζί με τους δημιουργούς, τον Ζήνωνα και τον Ανδρέα, ή ήταν ένα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά γι αυτό το διαγωνισμό;
-Καταλήξαμε ομόφωνα σε αυτό το τραγούδι, το οποίο έχει γραφτεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά τώρα φαίνεται να βρήκε τον προορισμό του. Πιστεύουμε πως είναι κατάλληλο για τη φωνή μου, αλλά και για τη συγκεκριμένη βραδιά. Το τραγούδι μας θα το τραγουδήσω στα ελληνικά τη μέρα του διαγωνισμού, αλλά στο cd που θα κυκλοφορήσει θα γίνει εγγραφή του τραγουδιού στα αγγλικά και στα ισπανικά.
-Αν γινόταν διαγωνισμός για επιλογή τραγουδιού και εκπροσώπου-όπως, δηλαδή, θα γίνει στην Ελλάδα αρχές της επόμενης βδομάδας-, και όχι απευθείας ανάθεση, θα συμμετείχες;
-Έχω αντιληφθεί πως παρόλο που σκέφτομαι πολύ πριν από οποιαδήποτε μου απόφαση και πράξη, τελικά λειτουργώ αρκετά και με το ένστικτο μου. Δεν ξέρω αν αποφασιζόταν αυτό τι θα έκανα-και ειδικά φέτος, που το ΡΙΚ είχε στη διάθεσή του εξαρχής όλες τις συμμετοχές με τις πλήρεις προτάσεις τους. Η απόφαση της επιλογής μου ήταν ένα ευχάριστο για μένα γεγονός-και όχι μόνο. Η ανάθεση από μόνη της είναι φορτίο ευθύνης αλλά και ικανοποίησης για εμάς τους καλλιτέχνες, όπως και για τους δημιουργούς. Όλοι μου έδειξαν πως μου έχουν εμπιστοσύνη χωρίς να με βάλουν στη διαδικασία ενός διαγωνισμού μεταξύ συναδέλφων-και γι αυτό και μόνο είμαι ευγνώμων και γεμάτη αυτοπεποίθηση.
-Το μεγάλο «αγκάθι» της φετινής ανάθεσης από το ΡΙΚ ήταν, όπως ακούστηκε και γράφτηκε, οι χορηγοί και η ανεύρεση χρημάτων ικανών για να στηρίξουν αξιοπρεπώς τη συμμετοχή μας. Σε έφερε καθόλου σε αμηχανία όλο αυτό; Σε έκανε ίσως να επαναπροσδιορίσεις κάποια στιγμή τη συμμετοχή σου;
-Κάθε εποχή με τις συνέπειές της. Όταν υπάρχει πρόβλημα οικονομικό προσπαθείς να παράξεις έργο με ποιότητα και λιγότερο κόστος και να είσαι αντάξιος συναγωνισμού. Δεν χρειάζεσαι λεφτά για έμπνευση, αλλά σίγουρα χρειάζεσαι λεφτά για να υλοποιήσεις μια ιδέα και να την τελειοποιήσεις, να την αναδείξεις, να την προωθήσεις, να πληρώσεις όσους δούλεψαν, να αγοράσεις υλικά και ένα σωρό άλλα, που όλα μαζί κάνουν μια παραγωγή καλά οργανωμένη και δυνατή. Νομίζω πως κατά βάθος ίσως και να μου αρέσουν οι προκλήσεις και τα δύσκολα. Οι δυσκολίες με προκαλούν να βρω λύσεις και να αγωνιστώ. Εστιάζω στη μουσική προσπαθώντας για το καλύτερο αποτέλεσμα, έχοντας μια καλή ομάδα συνεργατών και χωρίς να φοβάμαι τη σκληρή δουλειά, την κούραση και τις ευθύνες. Εννοείται πως θα βοηθήσω όπου και όπως μπορώ, ώστε να φέρουμε εις πέρας μια ανάθεση με όλες τις οικονομικές δυσκολίες. Είναι διπλή, λοιπόν, η αγωνία, γιατί φέτος ο τόπος μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, αλλά στα δύσκολα φαίνεται η ικανότητα και το σθένος.
-Πολλοί, ωστόσο, μετά την ανακοίνωση του ονόματός σου, σκέφτηκαν «μα, τι γυρεύει η Δέσποινα Ολυμπίου σε έναν τέτοιο-pop κατά κύριο λόγο-διαγωνισμό όταν, τα τελευταία χρόνια, το ρεπερτόριό της είναι πολύ ειδικό και συγκεκριμένο, έχοντάς ήδη διαγράψει πολύ σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτή με τον Μίμη Πλέσσα»; Τι απαντάς;
-Ίσως πολλοί να πουν πολλά. Το είπα πολλές φορές πως, από τη στιγμή που βγαίνεις στην σκηνή και τραγουδάς ή δίνεις μια παράσταση, είσαι στόχος σχολιασμών. Στόχος μου είναι η συγκίνηση. Είτε τραγουδώ pop, είτε ελληνικό κινηματογράφο, είτε ροκ ή λαϊκά. Η μουσική μου πορεία με οδήγησε σε πολλά και διαφορετικά μονοπάτια: Τραγούδησα διαφορετικού ύφους τραγούδια, συνεργάστηκα με πολλούς καλλιτέχνες-επίσης διαφορετικού ύφους μεταξύ τους και επί σκηνής και δισκογραφικά-, αλλά φρόντιζα πάντα να έχω ποιότητα και επίπεδο στη δουλειά μου και στις συνεργασίες μου. Ο Μίμης Πλέσσας, για παράδειγμα, αφού τον αναφέρεις, είναι ένας άνθρωπος που έδειξε πόσο ακομπλεξάριστος είναι με όλα αυτά και πως η καλή μουσική χωράει παντού, ανεξαιρέτως του στυλ που υπηρετεί. Έπαιζε jazz στο ραδιόφωνο της Αμερικής και λαϊκά στο «Χάραμα» της Καισαριανής, έδινε συναυλίες με τη συμφωνική του Ισραήλ και ήρθε να με χειροκροτήσει ακούγοντάς με να τραγουδώ Χατζιδάκι, Ζούδιαρη, Περίδη και Σπανό. Η καλή μουσική ξεχωρίζει παντού, σε όποιο χώρο κι αν βρίσκεσαι, όποιο ύφος υπηρετείς.
-Δεν ήταν, δηλαδή, ποτέ για σένα η Eurovision ένα «πανηγυράκι αμφιβόλου ποιότητας»;
-Πολλές φορές με ρώτησαν αν θα πήγαινα Eurovision και είχα πάντα μια θετική προσέγγιση, χωρίς όμως αυτό να είναι αυτοσκοπός στην επαγγελματική μου ζωή. Εγώ έβλεπα αυτό το γεγονός σαν μια μεγάλη γιορτή στην οποία μαζεύονται χιλιάδες κόσμου από πολλά μέρη της γης, με κοινή αγάπη τη μουσική. Αν θεωρούσα πως θα συμμετάσχω σε «πανηγύρι αμφιβόλου ποιότητας» δεν θα κάναμε αυτή τη συνέντευξη τώρα. Παρόλο που παρατηρήσαμε κατά καιρούς κάποιους συμμετέχοντες που από μόνοι τους ήταν-για να το πω ευγενικά-αντισυμβατικοί, αυτό δεν προσδιορίζει ολόκληρο το διαγωνισμό. Ούτε θα μπω στη διαδικασία να προβληματιστώ για το πόσο αξιοκρατικά ψηφίζουν. Σκοπός μας είναι μια ωραία συμμετοχή της Κύπρου μας.
-Πιστεύεις ότι τελικά το μεγάλο «δώρο» που θα σου κάνει αυτός ο διαγωνισμός θα είναι η μεγάλη δημοσιότητα, την οποία ίσως αυτή την περίοδο να έχεις μεγαλύτερη ανάγκη-όπως άλλωστε και οι περισσότεροι καλλιτέχνες-, λόγω της οικονομικής κρίσης;
-Ανάγκη στη ζωή μου είναι η αγάπη. Δεν είμαι άτομο που κυνηγά τη δημοσιότητα αλλά παρόλα αυτά, αυτό που αγαπώ με ανέβασε στη σκηνή, μου άνοιξε τα φώτα, με εξέθεσε και με ξεγυμνώνει κάθε φορά. Αυτή η έκθεση είναι το τίμημα και η δυσκολία της δουλειάς μου, πόσο μάλλον η διαδικασία ενός διαγωνισμού, μιας βαθμολογίας που ακολουθεί και φυσικά η κριτική που γίνεται από όλους όσοι παρακολουθούν-ειδικά όταν δεν πάρεις καλή θέση! Σίγουρα θα υπάρξει προβολή, αλλά θα κάνω ό,τι είναι ωφέλιμο για την ομάδα μου, και θα προσπαθήσω να κρατήσω χαμηλούς τόνους, γιατί ούτως ή άλλως αυτό με χαρακτηρίζει.
-Αν, όμως, τελικά δεν καταφέρουμε να περάσουμε καν στον τελικό, αυτό δεν θα σε στενοχωρήσει, δεν θα σκεφτείς ότι ίσως απέτυχες, ότι ενδεχομένως να έκανες λάθος που συμμετείχες;
-Αλίμονο αν για όποια αποτυχία είχα στη ζωή μου μετάνιωνα για τον αγώνα που έδινα ή για τις στιγμές που έζησα, ελπίζοντας και προσπαθώντας. Όλα είναι μια εμπειρία και οι εμπειρίες κάνουν πλουσιότερη τη ζωή μας με αναμνήσεις αλλά και με την επίγνωση που μένει ύστερα από όλα. Φυσικά και θα στεναχωρεθώ αν δεν περάσω στον τελικό, αλλά δε θέλω να με βάζεις να σκέφτομαι αρνητικά, ούτε να προκαλώ την τύχη μου (γελάει). Θέλω να κάνεις θετικές σκέψεις! Απαιτώ από τον εαυτό μου να σταθεί αντάξιος αυτού του συναγωνισμού, να είμαι προετοιμασμένη και έτοιμη για όλα. Έχω παρατηρήσει δε πως πολλά τραγούδια που μου άρεσαν τα προηγούμενα χρόνια, δεν έπαιρναν καλή θέση και αυτό με απογοήτευε. Τώρα, απλά ακούω τις συμμετοχές και, όταν γίνεται η ψηφοφορία, δεν αντέχω να παρακολουθήσω-είτε γιατί διαφωνώ, είτε γιατί δε μου αρέσει αυτή η διαδικασία. Τώρα, βέβαια, ξέρω πως θα είμαι εγώ σε αυτή τη θέση και δεν θέλω καν να το σκέφτομαι (γελάει).
-Δεν σε προβλημάτισε καθόλου το γεγονός ότι στον ημιτελικό που συμμετέχει η Κύπρος δεν θα βρίσκεται η Ελλάδα, αφού κληρώθηκε τελικά στον άλλο ημιτελικό, κάτι που ίσως να σημαίνει βαθμολογική απώλεια;
-Δεν με νοιάζει αυτό. Καλύτερα έτσι, για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας χωρίς τη συμμαχία. Ελπίζω να αρέσει το τραγούδι, αυτό είναι το μόνο μας όπλο. Δε στηρίζομαι στο ποιες χώρες μπορεί να μας δώσουν ψήφο λόγω συμπάθειας.
-Να τολμήσω να ρωτήσω αν πρόλαβες μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, να σκεφτείς την πρωτιά;
-Δεν έχω ακούσει τις υπόλοιπες συμμετοχές…Εξάλλου έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας μέχρι να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα της παρουσίασης μας.
-Δεν μπορώ επίσης να μην σε ρωτήσω αν νιώθεις περίεργα που δεν ήσουν η πρώτη επιλογή του ΡΙΚ για ανάθεση της συμμετοχής μας στη Eurovision, αν σκεφτούμε ότι αρχικά είχε προταθεί αυτό στον Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος την απέρριψε και, στη συνέχεια-όπως φημολογείται-στη Βαλάντω Τρύφωνος και στον Μιχάλη Χατζηγιάννη, οι οποίοι επίσης δεν συμφώνησαν. Δεν είναι λίγο «άβολο» να είσαι «η τρίτη επιλογή» μετά από ένα τέτοιο «θρίλερ ανάθεσης»;
-Δημιουργήθηκε μια λανθασμένη εικόνα που καλό θα ήταν να σας την επιβεβαιώσει και το ΡΙΚ. Η ανάθεση έγινε κατόπιν ψήφισης μεταξύ των πέντε συμμετοχών, εκτός Παπαδόπουλου-που δεν ξέρω καν τι έχει προηγηθεί με τον Γιώργο και κατά πόσο ισχύουν αυτά που έχουν ειπωθεί. Εγώ ήξερα για την απόφαση αυτή, της επιλογής μας δηλαδή, προτού ανακοινωθούν τα διάφορα-κατά εικασία ορισμένων-, δημοσιεύματα, αλλά μου είχε ζητηθεί από το ΡΙΚ να μην κάνω καμία δήλωση μέχρι να συμφωνήσουν υπεύθυνα με τον κύριο χορηγό μας, τη Cyta Mobile Vodafone, που παρεμπίπτοντος χωρίς αυτήν-και φυσικά το ΡΙΚ-δε θα ήταν δυνατή η συμμετοχή μας. Τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων των συνεργατών μου.
-Ακόμη κάτι που ίσως να θεωρούν κάποιοι πως χρειάζεται διευκρίνηση από τη μεριά σου, είναι αυτό που έγραψες στη σελίδα σου στο facebook, αμέσως μετά την εμφάνισή σου στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, στις 8 Φεβρουαρίου, για «λάθος γεγονότα που επηρεάζουν αντιλήψεις» και «συνήθως επιλέγω τη σιωπή και είμαι υπερβολικά προσεκτική στις δηλώσεις, γιατί με αυτό τον τρόπο νομίζω ότι θα σταματήσει να με κυνηγά το παρελθόν μου, το οποίο μέχρι σήμερα, εγώ τουλάχιστον, τίμησα με τη στάση μου»... Δεν σε συνηθίσαμε σε ένα τέτοιο ξέσπασμα. Τι εννοούσες;
-Δεν είναι ξέσπασμα, είναι απλά μία δήλωση που ένιωσα την ανάγκη και υποχρέωση να την κάνω. Ήμουν σαφής και, όσοι έχουν έστω και ελάχιστη αντίληψη και σοβαρότητα, καταλαβαίνουν. Αν πάλι δεν έγινα αντιληπτή, δεν πειράζει. Η ζωή συνεχίζεται.
-Από μικρή παρακολουθούσες το διαγωνισμό της Eurovision, Δέσποινα;
-Ναι. Και με ενθουσιασμό. Θυμάμαι ακόμα τις μελωδίες από πολλά τραγούδια που μου άρεσαν...Τότε τα έγραφα σε βιντεοκασέτες και τις έβλεπα σε επανάληψη, μέχρι να χαλάσει η ταινία! Με την μετοίκισή μου στην Αθήνα, το 1994, και τον προσωπικό μου διαγωνισμό επιβίωσης και αναζήτησης, έχασα λίγο το ενδιαφέρον μου για τη Eurovision για περίπου πέντε ή έξι χρόνια, αλλά μετά συνέχισα και πάλι να τον παρακολουθώ.
-Θυμάσαι τον εαυτό σου να ονειρεύεται από τότε να εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision;
-Ούτε κατά διάνοια! Όταν ήμουν μικρούλα δεν ονειρευόμουνα να γίνω τραγουδίστρια, αλλά χορεύτρια σε ταινίες με τον Jin Kelly. Μεγαλώνοντας και μετρώντας τα χρόνια μου ακόμα σε μονό αριθμό, έδινα παραστάσεις μπροστά στον καθρέφτη με τη βούρτσα της μαμάς και αργότερα με ένα μπρούτζινο γουδοχέρι. Στο γυμνάσιο, ήθελα να γίνω γραφίστας και στο λύκειο μία νοσηλεύτρια, η οποία θα ζωγράφιζε τις ελεύθερες της ώρες (γελάει). Είχα πάντα βέβαια λατρεία με τη μουσική, αλλά δεν φαντάστηκα τότε ότι θα βρισκόμουν εγώ σε μια αντίστοιχη θέση. Το κάθε πράγμα ήρθε με τη σειρά του και αβίαστα. Μάλλον η αγάπη μου για τη μουσική με παρασύρει παντού και αποδέχομαι τις προσκλήσεις και τις προκλήσεις της.
-Για να περάσουμε σε άλλο θέμα, είσαι ευχαριστημένη με την μέχρι τώρα πορεία σου στην Αθήνα;
-Αν και έχω αρκετές ανεκπλήρωτες ακόμα επιθυμίες, είμαι πολύ ευχαριστημένη.
-Κάνοντας την αυτοκριτική σου, πού θεωρείς ότι κινήθηκες σωστά και πού έκανες λάθος στην μέχρι σήμερα πορεία σου στο χώρο;
-Κάνω συχνά αυτοκριτική και τα λάθη που συνειδητοποιώ προσπαθώ να τα διορθώνω. Και είναι αρκετά δύσκολο, γιατί όλα έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα μας. Όταν, για παράδειγμα, ήμουν νεότερη στο χώρο και ειδικά στο ξεκίνημά μου από το φόβο μην κάνω λάθος, δεν έπαιρνα αποφάσεις γρήγορα, δεν τολμούσα. Ήμουν υπεραναλυτική και εγκλωβισμένη σε μεγάλες ιδέες, εμπιστευόμουν με αφέλεια και είχα ένα πείσμα που κατέστρεφε το χρόνο μου-και όχι μόνο. Όλα αυτά επηρεάζουν τις αποφάσεις της ζωής, αλλά σημασία έχει να καλλιεργούμε το μέσα μας και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν μετάνιωσα για τις αποφάσεις μου. Όσα ήξερα τόσα έκανα-και είναι λογικό. Άσχημο είναι να μένεις στάσιμος.
-Για μία περίοδο της ζωής σου, τα επαγγελματικά σου είχαν συνδεθεί με την προσωπική σου ζωή. Αυτό, κοιτώντας το με απόσταση χρόνου, δεν θεωρείς ότι δεν έπρεπε να συμβεί, ειδικά ορισμένες φωτογραφήσεις ή κάποια-έστω ελάχιστα-κοινά εξώφυλλα;
-Με έχουν στεναχωρήσει αρκετά πράγματα και με έχουν απογοητεύσει άλλα τόσα. Κατάφερα να τα δικαιολογήσω και να τα προσπεράσω χωρίς να μου διαβρώσουν την ψυχή μου. Χρειάστηκε χρόνος και εγκεφαλική διεργασία για να το καταφέρω αυτό. Επηρεάστηκε η δουλειά μου, η δισκογραφία μου και κατ’ επέκταση τα οικονομικά μου, αλλά όλα αυτά με έκαναν ακόμα πιο δυνατή.
-Σε ενοχλεί που υπάρχουν ακόμη κάποιοι δημοσιογράφοι οι οποίοι σε ρωτούν στις συνεντεύξεις σου για τη σχέση σου με τον Μιχάλη Χαζηγιάννη; Αισθάνεσαι άβολα με όλο αυτό;
-Είναι άκομψο να με ρωτούν για μια σχέση που τέλειωσε προ πολλού και ενώ έχω ήδη μία άλλη σχέση στη ζωή μου (χαμογελάει)...
-Μιλάμε για τη σχέση σου «με 37χρονο επιχειρηματία», κάτι που γράφτηκε την προηγούμενη βδομάδα, ή συγκαταλέγεται και αυτό στις «φήμες» και «διαδόσεις» που αφορούν στη ζωή σου;
-Θα σου απαντήσω με δύο λέξεις, μόνο που αυτές δεν αφορούν ούτε στο επάγγελμα, ούτε στην ηλικία, ούτε στις περιγραφές και λεπτομέρειες: Είμαι ευτυχισμένη.
-Θα έλεγες πως έχεις ερωτευτεί πολύ και βαθιά μέχρι σήμερα στη ζωή σου, Δέσποινα;
-Βαθειά, αληθινά και αψήφιστα!
-Ο γάμος και τα παιδιά είναι κάτι που σε αφορά ή δεν το σκέφτεσαι ακόμη;
-Σίγουρα δεν το σκέφτομαι για τους επόμενους 4 μήνες.
-Για να επανέλθουμε στα της Eurovision, πως φαντάζεσαι τώρα την καθημερινότητά σου, μέχρι το διαγωνισμό;
-Δεν έχω ζήσει ανάλογη εμπειρία για να ξέρω πως μπορεί να είναι, αλλά φαντάζομαι πως θα έχω αρκετές υποχρεώσεις και ταξίδια και θα πρέπει να υπολογίζω σωστά το χρόνο μου για να είμαι συνεπής σε όλα. Μου έχουν πει αρκετά όσοι είχαν ανάλογη εμπειρία αλλά, για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να μη μου λένε τίποτα. Η φαντασία μας δε λειτουργεί πάντα προς όφελός μας και, καμιά φορά, προκαλεί περισσότερη ζημιά και άγχος. Προτιμώ να έχω όλες τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση και να ζήσω το κάθε πράγμα στην ώρα του.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Φεβρουάριο του 2013. Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι της Ολυμπίας Κρασαγάκη.
