Η συγγραφέας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις βιβλίων τα τελευταία 10 χρόνια στην Ελλάδα, προσπαθεί να εξηγήσει στο people το «φαινόμενο» των 851 χιλιάδων αντιτύπων των μυθιστορημάτων της μέχρι σήμερα, μιλάει για τα «άγνωστα» παιδικά της χρόνια, για την οικογένειά της και απαντάει στην σκληρή κριτική που έχει δεχτεί.
Ο γραπτός λόγος την εκφράζει περισσότερο από τον προφορικό. Γι αυτό και προτιμά να απαντήσει γραπτά στις ερωτήσεις από τον υπολογιστή της, χωρίς οποιαδήποτε παρεμβολή εξωτερικού ήχου ή ενόχλησης. Απολύτως μοναχικά, όπως λειτουργεί και εκείνη όταν γράφει τα βιβλία της. Δεν θα προδοθούν τα μυστικά της- όλα εκείνα, δηλαδή, που συνέτειναν στο να δημιουργηθεί ο «μύθος» της, κι ας θεωρεί η ίδια ότι είναι απλά μία «συνηθισμένη γυναίκα». Το μόνο που θα προδοθεί πριν από τις λέξεις της είναι ότι το γέλιο της είναι πηγαίο, δυνατό, εγκάρδιο, όπως συμβαίνει συνήθως με όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν χορτάσει στη ζωή τους όλα όσα θεωρούν απαραίτητα για να ονομάζονται «ευτυχισμένοι». Και δημιουργικοί.
-Οι χαρακτηρισμοί «συγγραφέας των best seller» ή «σταρ-συγγραφέα» σας βρίσκουν σύμφωνη; Δηλαδή, αν σταρ στο χώρο του τραγουδιού είναι η Άννα Βίσση, στο χώρο του βιβλίου δεν είναι η Λένα Μαντά;
-Μόνο χιουμοριστικά μπορώ να δω αυτούς του χαρακτηρισμούς που απέχουν πολύ από το πώς αισθάνομαι εγώ. Και δεν καταλαβαίνω πώς βγήκαν, γιατί ο τρόπος που ζω και κινούμαι δεν τους επιδιώκει. Έχω απλώς το χάρισμα, αν θέλετε, να μπορώ να βάζω στο χαρτί όσα η φαντασία μου γεννάει και αυτό δεν θεωρώ ότι με κάνει τόσο διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο και σίγουρα δεν με κάνει… σταρ!
-Στενοχωριέστε όταν κάποιοι σας χαρακτηρίζουν «επιφανειακή» ή «ροζ συγγραφέα», ή ακόμη όταν άλλοι λένε και γράφουν πως δεν μπορείτε να χαρακτηρίζεστε εσείς συγγραφέας και ταυτόχρονα η Ζυράννα Ζατέλη ή η Μάρω Δούκα;
-Στην αρχή ναι, με στεναχωρούσαν οι επιθέσεις -και με πολύ χειρότερα λόγια-, αλλά τώρα πια όχι. Ίσως η αγάπη του κόσμου, που κανείς δεν μπορεί να την φανταστεί αλλά εγώ την ζω, μου έδωσε την…. ασπίδα! Πάντως αυτοί που τόσο εύκολα με χαρακτηρίζουν, ίσως θα έπρεπε να ρωτήσουν τον απλό κόσμο τι βρίσκει στα βιβλία μου και τα κάνει best seller, τι παίρνουν μέσα από αυτά.
-Να υποθέσω ότι, με τα κέρδη από τις πωλήσεις των βιβλίων σας, δεν θα χρειαστεί πια να ξαναδουλέψετε σε άλλη δουλειά στη ζωή σας- πέραν από αυτό που ήδη κάνετε στο γράψιμο;
-Στην ζωή μου δεν δούλεψα ποτέ, όχι γιατί μας περίσσευαν τα χρήματα, αλλά γιατί με τον άντρα μου ήταν κοινή απόφαση να χωρίσουμε τις αρμοδιότητες και εγώ να αναλάβω το σπίτι και τα παιδιά. Είχε μεγάλο κόστος, ομολογώ, στην ποιότητα της ζωής μας, περάσαμε πολύ-πολύ δύσκολες εποχές αλλά δεν το μετανιώσαμε ποτέ, θαυμάζοντας και καμαρώνοντας σήμερα το έργο μας: Τα παιδιά μας. Όσο για τα κέρδη των βιβλίων, βελτίωσαν την ζωή μας σαφώς, αλλά κυρίως εξασφάλισαν, στο μέτρο του δυνατού, το μέλλον των παιδιών μας.
-Τη συγγραφή δεν θεωρείτε «δουλειά», όπως οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος την εργασία του;
-Παρ’ όλο που, όταν γεννηθεί ένα βιβλίο στο μυαλό μου, εργάζομαι πάνω του καθημερινά, επτά ώρες την ημέρα, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να το δω σαν δουλειά! Περνάω τόσο καλά με τους ήρωές μου, τις περιπέτειές τους, ταξιδεύω τόσο πολύ την ψυχή και το μυαλό μου, που θα ήταν άδικο αν έλεγα πως το θεωρώ δουλειά.
-Αλήθεια, ποια άλλη δουλειά θα μπορούσατε να κάνετε;
-Αν υπήρχε ανάγκη, θα έκανα τα πάντα! Αν μπορούσα να επιλέξω, θα προτιμούσα να είχα σπουδάσει σκηνοθεσία, γιατί λατρεύω το θέατρο.
-Εκτός από κάποια οικονομική άνεση, που υποθέτω ότι πλέον έχετε, τι άλλο σας έδωσε η συγγραφή;
-Κάτι πολύ πιο σπουδαίο από τα χρήματα: Την αγκαλιά του κόσμου! Αν μπορούσατε να δείτε τα βλέμματά τους, τα χαμόγελα, αν μπορούσατε ν’ ακούσετε όσα μου λένε, θα με καταλαβαίνατε! Στις μέρες που ζούμε ειδικά, τα πιο πολύτιμα δεν είναι τα χρήματα, είναι τα αισθήματα. Δεν έχουν τιμή και είναι ανεξάντλητα.
-Φέτος το Καλοκαίρι, είμαι σίγουρος πως είδατε και εσείς σε πλοία, αεροπλάνα και παραλίες, πολλούς να διαβάζουν το «Χωρίς χειροκρότημα». Τι κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις; Προσεγγίζετε τους αναγνώστες σας για να τους πείτε «εγώ το έγραψα αυτό»; Ζητάτε τη γνώμη τους;
-Αστειεύεστε; Φέτος που παραθέριζα στην Τήνο, για πρώτη φορά στην μέχρι τώρα συγγραφική μου καριέρα, έτυχε να δω να διαβάζουν τα βιβλία μου στην παραλία της Κολυμπήθρας! Φόρεσα το καπέλο μου μέχρι κάτω, δεν έβγαλα τα γυαλιά από τα μάτια μου και δεν σηκώθηκα από την ξαπλώστρα μου! Θεωρώ γελοίο να κάνω «έρευνα αγοράς» και να ενοχλήσω κάποιον που μπορεί να διαβάζει το βιβλίο μου, αλλά δεν σημαίνει ότι θέλει να γνωρίσει και μένα.
-Πως αντιδράτε, όμως, όταν κάποιοι σας αναγνωρίζουν στο δρόμο ή στο σούπερ μάρκετ και θέλουν να σας μιλήσουν; Σας φοβίζει καθόλου αυτό;
-Δεν με φοβίζει, αλλά με κάνει να ντρέπομαι πάρα πολύ. Συνήθως χάνω τα λόγια μου και δεν βλέπω την ώρα να απομακρυνθώ! Κάτι λέγατε πριν για σταρ μου φαίνεται…. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε!
-Η καθημερινότητα σας έχει αλλάξει καθόλου, από τότε που έχετε αποκτήσει το δικό σας φανατικό κοινό;
-Το μόνο που άλλαξε, είναι ότι περνάω κοντά 3 ώρες στον υπολογιστή για να απαντώ σε γράμματα αναγνωστών. Κατά τα άλλα, όλα παραμένουν ίδια. Γράφω, διαβάζω, μαγειρεύω, βλέπω τους φίλους μου, πηγαίνουμε με τον άντρα μου στο θέατρο που τόσο αγαπάμε, βλέπουμε τηλεόραση και κεντάω. Προστέθηκαν σαφώς και πολλά ταξίδια για να με γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό και που κι εγώ θέλω να βρεθώ κοντά τους.
-Έχοντας τη δική σας οικογένεια, τα πράγματα δεν είναι περισσότερο δύσκολα στο να γράφετε τα βιβλία σας;
-Όχι, γιατί πρώτον τα παιδιά μου είναι πια μεγάλα και τις πρωινές ώρες λείπουν, όπως και ο άντρας μου που είναι στην δουλειά του. Έτσι, έχω όλο το σπίτι στην διάθεσή μου τα πρωινά για να γράφω. Διακόπτω τα Χριστούγεννα και φυσικά το καλοκαίρι που το σπίτι είναι γεμάτο κόσμο: Τα παιδιά, τους φίλους τους και τους δικούς μας.
-Ο σύζυγός σας είναι ο πιο αυστηρός κριτής σας;
-Είναι ο πρώτος κριτής, ο πρώτος που διαβάζει κάθε μέρα ότι έχω γράψει, αλλά δεν ξέρω αν η αγάπη που μου έχει, του επιτρέπει να είναι αυστηρός.
-Δηλαδή, αν δεν του αρέσει κάτι που έχετε γράψει, το αλλάζετε;
-Δεν επεμβαίνει ποτέ στην δομή ή στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά από την αρχή ανακάλυψα ότι είναι ιδανικός για να ανακαλύπτει λάθη στο κείμενο που αφορούν στις λεπτομέρειες του χρόνου, του τόπου κλπ. Σε αυτά βεβαίως και τον ακούω.
-Η μοναξιά της συγγραφής, δεν είναι κάτι που σας τρομάζει κάποιες φορές; Δεν θα θέλατε να κάνετε μία δουλειά με παρέα;
-Το αντίθετο! Μου αρέσει αυτό ακριβώς! Η μοναξιά και η ησυχία που την επεδίωκα ούτως ή άλλως και πριν αρχίσω να γράφω. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει ο πολύς κόσμος, με κουράζει.
-Από παιδί ήσασταν μοναχικό άτομο;
-Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πέντε χρονών και έμεινα με την μητέρα μου που ήταν υποχρεωμένη να εργαστεί. Έτσι, έμενα πολλές ώρες μόνη μου από τότε. Είχα μάθει να μην απαντώ στο τηλέφωνο, να μην ανοίγω την πόρτα και ενώ στην αρχή θυμάμαι ότι φοβόμουν λίγο, μετά συνήθισα και το μόνο «ελάττωμα» που μου έμεινε από τότε, είναι ότι ακόμα και σήμερα «παραμιλάω»! Ποτέ δεν κάνω μια δουλειά χωρίς να μιλάω στον φανταστικό μου… φίλο!
-Ποια είναι η «ιεροτελεστία» του γραψίματος ενός καινούργιου βιβλίου;
-Το βιβλίο που θα γράψω, γεννιέται συνήθως μέσα στο καλοκαίρι και τελειοποιείται στο μυαλό μου σιγά σιγά χωρίς ποτέ να κρατάω σημειώσεις. Όσο το καλοκαίρι φεύγει, τόσο οι ιδέες έρχονται και πιο πιεστικές. Καταλαβαίνω ότι είμαι έτοιμη να ξεκινήσω, όταν νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί, όταν σφύζει πια από τους ήρωες, από διαλόγους ολόκληρους που πρέπει και απαιτούν να βγουν. Τότε κάθομαι στον υπολογιστή μου έχοντας δίπλα μου τους αγαπημένους μου συντρόφους: Καφέ, τσιγάρα και ένα κομπολόι.
-Έχετε κάποιες «παραξενιές»;
-Δεν θα έλεγα ότι είμαι εύκολος άνθρωπος σε γενικές γραμμές, αλλά μια από τις παραξενιές μου, αν μπορεί κανείς να την θεωρήσει ως τέτοια, είναι ότι όλο τον χειμώνα γράφω με ανοιχτά παράθυρα, ακόμα κι αν χιονίζει έξω. Λατρεύω την αίσθηση του κρύου, ενώ ξεκινώ κάθε βιβλίο με την πρώτη σταγόνα βροχής. Οι βροχερές μέρες είναι οι πιο παραγωγικές μου!
-Επομένως, να υποθέσω ότι τώρα, που ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες βροχές έχετε ξεκινήσει να γράφετε το νέο σας βιβλίο;
-Όχι, ακόμα δεν ωρίμασε αρκετά στο μυαλό μου. Το νιώθω, όμως, ότι κάθε μέρα πλησιάζω και στην στιγμή που θα πάρει φωτιά ο υπολογιστής!
-Μέσα στα βιβλία σας υπάρχει πολύ έντονος ρομαντισμός και ευαισθησία. Αυτό αντικατοπτρίζει και την ψυχοσύνθεση σας;
-Δεν ξέρω αν είμαι ευαίσθητη, αλλά ρομαντική δεν είμαι σίγουρα- κι ας απογοητεύσω τους αναγνώστες μου. Ίσως πάλι, επειδή ακριβώς μου λείπουν αυτά τα. συστατικά, τα αναπληρώνω μέσα από τα βιβλία μου. Ίσως, επίσης, να είμαι και να μην θέλω να το παραδεχτώ!
-Τι σας έκανε να κλάψετε τελευταία;
-Το πρόβλημα του καλύτερού μου φίλου….
Δημοσίευση στο περιοδικό People, τον Νοέμβριο του 2011.
