ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΖΩΝΑΚΗΣ: "ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ"

-Σε έχουν χαρακτηρίσει κατά καιρούς καινοτόμο, πρωτοπόρο στο είδος σου, εκκεντρικό, ταυτόχρονα ροκ και λαϊκό, «αλήτη», αλλά και πολύ ευαίσθητο. Ήταν επιδίωξη σου στην πορεία της καριέρας σου να κάνεις «διαφορετικά» πράγματα ώστε να ξεχωρίσεις και, ενδεχομένως, να προκαλέσεις; Ή ήταν αποφάσεις της στιγμής και λειτουργούσες πάντα σ αυτά-αλλά και γενικότερα στη ζωή σου-με βάση το ένστικτο; 

-H αλήθεια ενός καλλιτέχνη είναι αυτό που έχει μέσα του και αυτό καλείται να εκφράσει. Καμιά φορά, αυτό μπορεί και να είναι αντιφατικό-για να μην πω τις πιο πολλές φορές-, αλλά, αν τελικά το διαχειριστείς σωστά, δημιουργικό. Κάπως έτσι λοιπόν πορεύομαι: δεν με ενδιαφέρουν οι κατασκευές και τα ευρήματα. Άλλωστε, ο κόσμος έχει ένστικτο και ξεχωρίζει το αληθινό από το ψεύτικο.

-Σε προβλημάτισε ποτέ «τι θα πει το κοινό μου αν κάνω κάτι που ίσως να έρχεται σε κόντρα με τα γούστα και την αισθητική του»;

-Μα, δεν υπάρχει ένα κοινό με μια και μόνο συγκεκριμένη αισθητική-και ευτυχώς κιόλας. Σε μια πορεία καριέρας-γιατί φέτος κλείσαμε αισίως, όπως ξέρετε, 20 χρόνια δισκογραφίας- ψάχνεσαι, ανακαλύπτεις καινούργια «θέλω» και πειραματίζεσαι. Από την άλλη, αυτό που μετράει, εκτός από την αλήθεια, είναι και η συνέπεια. Κάπως έτσι προσπαθώ να πορεύομαι.

-Υποθέτω πως, με παρόμοιο τρόπο, αντιδρούσες ακόμη και όταν, πιτσιρικάς ακόμη, τραγουδούσες στην Πάτρα λαϊκά τραγούδια φορώντας μοντέρνα ρούχα και σκουλαρίκια, σε ένα «κόσμο» όπου βασίλευαν οι γραβάτες και τα σκουρόχρωμα κοστούμια…Πως απαντούσες, λοιπόν, στις «συμβουλές» συναδέλφων και μαγαζατόρων να «προσαρμοστείς» στα μέχρι τότε στιλιστικά δεδομένα;
-Πολύ απλά, έκανα αυτό που πίστευα. Μπορεί να έτρωγα τα μούτρα μου, μπορεί όμως και να δικαιωνόμουν...
-Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι 12 μόλις χρόνων ακόμη, είχες πει «με αυθάδεια» στη Μαρινέλλα ότι εσύ και εκείνη είστε συνάδελφοι…Πως αυτή γέλασε και σου απάντησε «πέρασε μέσα εσύ» και πως τότε είχες μπει σε καμαρίνι για πρώτη φορά στη ζωή σου…Είναι αληθινό αυτό το περιστατικό;

-(γελάει) Ναι, είναι αληθινό. Μικρός ήμουν, δεν είχα, όπως καταλαβαίνετε, καμιά αίσθηση…κινδύνου.

-Πάντα αυτό ήθελες να κάνεις στη ζωή σου, Γιώργο; Να γίνεις τραγουδιστής; Γιατί σε κάποιες παλαιότερες συνεντεύξεις σου δήλωσες πως μέσα σου «έχεις και το ψώνιο του ηθοποιού»…

-Και τα δυο τα ήθελα! Τελικά υπερίσχυσε το «θέλω» για το τραγούδι, αλλά ποτέ δεν είναι αργά…
-Θεωρείς πως θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα στη ζωή και στην πορεία της καριέρας σου, αν δεν σε ανακάλυπτε ο Νίκος Μουρατίδης, ο οποίος μάλιστα αναφερόμενος σε σένα είχε πει στο παρελθόν: «Ήταν ακόμη ένα στοίχημα που ήθελα να κερδίσω. Να φτιάξω εξαρχής έναν άγνωστο καλλιτέχνη»;

-Τι να πω; Η ιστορία δε γράφεται με «αν». Μεγαλώνοντας, κατάλαβα-και αυτό το λέω πλέον και στους νεωτέρους μου-ότι έχει μεγάλη σημασία να είσαι σφουγγάρι και να παίρνεις από ανθρώπους που αντιλαμβάνεσαι ότι ξέρουν παραπάνω πράγματα από σένα, μερίδιο από τον πλούτο της γνώσης τους.

-Τι σου λείπει περισσότερο από εκείνη την «αθώα» ενδεχομένως για σένα, εποχή; Τι κρατάς και τι πετάς;

-Μου αρέσει που μεγαλώνω, δεν φοβάμαι το χρόνο και νιώθω πολύ ήρεμα μ’ αυτό. Παρόλα αυτά, πάντα σκέφτεσαι με γλυκύτητα τα χρόνια της αθωότητας γιατί, όπως είπα και πριν, πολύ απλά δεν έχεις την αίσθηση του κινδύνου. Και αυτό έχει μια γοητεία...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ (;)

Η Ελισάβετ Σπανού έδειχνε ήδη ταραγμένη στις ερωτήσεις του Γιώργου Λιάγκα για να διευκρινίσει το «μέγα μυστήριο» της gossip επικαιρότητας αν είχε τελικά ή όχι σχέση με το international top model (κυριολεκτικά και όχι καθ υπερβολή), Δημήτρη Αλεξάνδρου. Έγινε ένα rewind στις δηλώσεις του μοντέλου («ήταν ένα φλερτ που δεν έφτασε ποτέ στο σημείο ώστε να χρεωθεί ως σχέση»), εκείνη απάντησε πως η ίδια (πίστευε πως) είχε σχέση μαζί του για δύο μήνες και ήταν ερωτευμένη αλλά από τα περιοδικά έμαθε ότι εκείνος «δεν είχε σχέση μαζί της», πως αισθάνθηκε απόρριψη και, προσπαθώντας (μάταια) να βάλει σε τάξη τα συναισθήματά της, η Βίκυ Παγιατάκη έδωσε τη χαριστική βολή: «άλλο σχέση, άλλο αρπαχτή της μιας  βραδιάς!». Μύλος. Αντίθετα, η Τόνια Σωτηροπούλου (το, για δευτερόλεπτα, κορίτσι του James Bond) μιλούσε με άνεση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες που την είχαν εντοπίσει πριν από δύο βδομάδες σε μία βραδινή της έξοδο, μασώντας αργά-αργά την τσίχλα της, για τον έρωτα (και τη σχέση) της με τον πρώην ηλεκτρολόγο, personal trainer και body builder. Ο Δημήτρης, ωστόσο, παραμένει cool απέναντι σε όλο αυτό το γαϊτανάκι στο οποίο (άθελά του;) μπλέχτηκε, αποφεύγοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε δημοσιότητα ή συνέντευξη που θα μπορούσε να τον ρίξει στον λάκκο με τις ύαινες. «Δυστυχώς, βρέθηκα εκτεθειμένος χωρίς να θέλω να προκαλέσω, θέλω να μιλάω μέσα από τη δουλειά μου» είπε κάποια στιγμή, ενισχύοντας ταυτόχρονα (με την σοβαρότητά του) και κάποιες παλαιότερες δηλώσεις του που αφορούσαν στις απόψεις του για τις σχέσεις: «Δεν συμφωνώ στην άποψη που λέει ότι “όλοι οι άντρες θα απατήσουν αν τους δοθεί η ευκαιρία”. Η μεγαλύτερη σχέση που έχω κάνει ήταν τρία χρόνια και, φυσικά, ήμουν πιστός. Τώρα, αν στα πέντε ή στα έξι, μού γύρναγε το κεφάλι, δεν μπορώ να το ξέρω»...Από τις μέχρι σήμερα συνεργασίες του με τους Vivienne Westwood, Maison Martin Margiela, Dolce&Gabbana, πασαρέλες σε εβδομάδες μόδας σε Παρίσι, Μιλάνο, Νέα Υόρκη, εκείνο που θεωρεί ως το μεγαλύτερο του δώρο ήταν η «εμπειρία» και ο «επαγγελματισμός των καλύτερων στο είδος τους» αν και, όπως δηλώνει-και παρά του ότι έχει όλα τα προσόντα για να το καταφέρει-, δεν σκέφτεται να ζήσει μόνιμα στο εξωτερικό. «Δεν με αγχώνει η παρούσα κατάσταση», λέει. «Είμαι της άποψης ότι, αν θέλεις να δουλέψεις, κάπως θα βρεις την άκρη». Αλλά η κουβέντα ξαναγυρνάει γύρω από τις σχέσεις, το φλερτ, τις γυναίκες, την συγκατοίκηση. «Είμαι σχεσάκιας! Η αλήθεια είναι αυτή. Κι όταν ερωτεύομαι μία κοπέλα, θέλω να μείνω αμέσως μαζί της…Νομίζω επίσης ότι ένα λάθος που κάνω πάντα στις σχέσεις μου είναι ότι, όταν με ενδιαφέρει πολύ η κοπέλα, δεν δίνω χρόνο, τρέχω. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, λειτουργώ με βάση το συναίσθημα μου. Ό,τι μου βγαίνει, θέλω να το κάνω, δεν μπορώ να κρατηθώ!». Αχ, Ελισάβετ…

Φωτογραφίες: Αρχείο Γιώργου Καπλανίδη (περιοδικό "Nitro", Σεπτέμβριος 2011). Κάποιες δηλώσεις του Δημήτρη προέρχονται και από το «Cosmopolitan» Μαΐου.    

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΖΑΣ: ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Είναι θέμα καλού DNA: Ο Ηρακλής που έφτασε να ανταγωνίζεται τα πιο γνωστά μοντέλα του πλανήτη για μία θέση στην ολοκαίνουργια καλοκαιρινή καμπάνια του οίκου Versace και ο Ηλίας που ανακηρύχθηκε (δικαίως) ο πιο sexy άντρας της φετινής Eurovision (άφωνα παραμένουν ακόμη τα eurofans κοριτσάκια με τη δήλωσή του «εγώ δεν κοιτάω καμία άλλη πέρα από το κορίτσι μου!»). Ευτυχώς, ο Ηρακλής (που συνεχίζει να ξαπλώνει ημίγυμνος κάτω από τα φλας των φωτογραφικών φακών προ(σ)καλώντας με το άτριχο στήθος του και τους μετρημένους-έναν προς έναν-κοιλιακούς του, στην πιο ακραία σεξουαλική φαντασίωση) ισορροπεί την αυτοσυγκράτηση-σε δηλώσεις-του μεγαλύτερου αδελφού του: «Δεν έχω ταμπού στο sex, αλλά όταν είμαι σε σχέση είμαι πουριτανός και παραδοσιακός. Κλασσικός άντρας, ρε παιδί μου. Μου αρέσει, όμως, να δοκιμάζω καινούργια πράγματα με τον άνθρωπό μου και θεωρώ ότι αυτό, σε ένα μεγάλο ποσοστό, ανανεώνει μία σχέση και δεν την αφήνει να βαλτώνει. Στο sex δεν πρέπει να μένεις στα ίδια και στα ίδια». Πολύ σωστά σκεπτόμενος, επέλεξε να μην φωτογραφηθεί μαζί με τον ήδη διάσημο αδελφό του (και παρά τις ταυτόχρονες σχεδόν προτάσεις από τρία διαφορετικά εβδομαδιαία περιοδικά τον περασμένο Απρίλιο), θέλει να γίνει αναγνωρίσιμος μέσα από το modeling που παραμένει να απολαμβάνει με τη χαρά ενός μικρού παιδιού που κρατά στα χέρια του παγωτό χωνάκι φράουλα, συνεχίζει να έρχεται σε αμηχανία στο (άγαρμπο, πολλές φορές) φλερτ των gay αγοριών («σε αυτές τις περιπτώσεις, πολύ απλά και ευγενικά, αποσαφηνίζω τις προθέσεις μου. Είμαι κλασσικό, αυθεντικό αρσενικό εγώ»), αλλά ενθουσιάζεται από αυτό των γυναικών που θέλουν να ζουλίξουν με μανία τα αφρατένια του χείλη στα δικά τους. Ακόμη κι αν, κάποιες από αυτές, ήταν στο παρελθόν παντρεμένες. «Κοίτα, παλιά, λόγω ηλικίας, έχω κάνει διάφορα με τις γυναίκες αλλά πλέον έχω άλλες προτεραιότητες», μου λέει κοφτά. Προσπαθεί μετά να μου το φιλοσοφήσει κάπως, να το πάει αλλού το θέμα, αλλά η χειρονομία του καθώς αρπάζει την μπάλα του volley στο «πανελλήνιο Σιρκουί Βeach Volley Masters 2013», που είχε διοργανωθεί για φιλανθρωπικό σκοπό τον προηγούμενο μήνα στην Αθήνα και συμμετείχε, δεν παύει να μου θυμίζει τα 23 του μόλις χρόνια. Του λέω να χαλαρώσει για λίγο. Εκείνος ξαπλώνει στην άμμο, ψάχνει στην αθλητική του τσάντα το φρεσκοπλυμένο του αμάνικο λευκό φανελάκι και αλλάζει παπούτσια. «Τι νούμερο φοράς;», τον ρωτώ. «43!», μου απαντά αμέσως με τη φυσικότητα του αγοριού που μόλις τον ρώτησαν αν πράγματι η πόλη των Σερρών (από όπου κατάγεται) βρίσκεται βόρεια της Ελλάδας.
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Ηρακλή Κόζα.  

ΖΕΤΑ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ: "ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΧΡΗΜΑΤΑ"

Η Ζέτα παρουσιάζει την πρώτη της συλλογή ρούχων, Zeta Makripoulia for Raxevsky, και μιλάει για τη μόδα, το θέατρο, την τηλεόραση, τις ψυχολογικές της μεταπτώσεις, τους φίλους της, τα χρήματα, τις δύσκολες περιόδους που έχει ζήσει, την ισορροπημένη προσωπική ζωή που βιώνει τα τελευταία χρόνια.

-Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς τόσο ενεργά με τη μόδα, δημιουργώντας τη δική σου συλλογή ρούχων, Zeta Makripoulia for Raxevsky;

-Γιατί αισθάνθηκα ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος συνεργασίας με τη Raxevsky-εδώ και 6 χρόνια που συνεργαζόμαστε παρουσιάζοντα τα ρούχα τους-και, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, Χειμώνα-Καλοκαίρι, που έβλεπα τις κολεξιόν, τις τάσεις, υφάσματα και χρώματα, ένιωσα την ανάγκη να μπω κάπως πιο βαθιά σ αυτό και να διευρύνω κατά κάποιο τρόπο και τη συνεργασία μας, για να ανανεωθούμε και λίγο. Ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου εδώ και ενάμιση με δύο χρόνια περίπου, που τελικά ωρίμασε και έγινε. Δημιουργήθηκε μία ομάδα, εκτός Raxevsky, που είναι η ομάδα μου-με τη βοήθεια βέβαια και των κοριτσιών της Raxevsky-, και μπήκα σε μία διαδικασία να μάθω τι σημαίνει αυτό, διότι εγώ ήθελα να κάνω ρούχα, αλλά δεν ήξερα τι κρυβόταν από πίσω και πόση δουλειά υπάρχει. Οπότε ξεκίνησα να μαθαίνω τα σχέδια, τα υφάσματα, τις ραφές, τους συνδυασμούς υφασμάτων και χρωμάτων και στο τέλος πως μπορούν όλα αυτά να βγουν προς τα έξω και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές.

-Σχεδιάζεις και εσύ ρούχα;

-Να σχεδιάσω δεν μπορώ. Εγώ λέω πώς φαντάζομαι κάτι και οι άνθρωποι της ομάδας μου το υλοποιούν.

-Από μικρή παρατηρούσες το χώρο της μόδας-είτε μέσα από το οικογενειακό σου περιβάλλον είτε μέσα από το επαγγελματικό;

-Καμία σχέση. Δεν ήμουν ποτέ fashion victim, ούτε μία «τρελαμένη» με τη μόδα και τις τάσεις. Τώρα, λόγω της
συνεργασίας με τη Raxevsky, μπήκα μέσα και σε αυτό. Ουσιαστικά, τα τελευταία 6 χρόνια που συνεργαζόμαστε. Εμένα δεν με ενδιαφέρει η μόδα σαν μόδα, όσο το να βγει ένα καλοραμμένο ρούχο, ένα ρούχο από καλό ύφασμα, ένα ρούχο που θα αντέχει και, από εκεί και πέρα, ο καθένας το προσαρμόζει στο δικό του στυλ. Μέσα από τη συλλογή μου δίνω ένα στυλ που μου αρέσει, εμπνέομαι από διάφορες τάσεις-ανάλογα με την εποχή-και κάνω ένα συνδυασμό πραγμάτων που θεωρώ ότι είναι ωραίος, ρούχα που θα ήθελα να είχα κι εγώ στην ντουλάπα μου.

-Ποια είναι η τάση που θα ακολουθήσει η δική σου συλλογή το φετινό Καλοκαίρι;

-Αρχικά, είπαμε να ξεκινήσουμε με κάποιους περιορισμένους κωδικούς-γύρω στα 50 κομμάτια-, για να το δω λίγο κι εγώ και να μπω σιγά σιγά μέσα σ αυτό. Οπότε περιοριστήκαμε σε διάφορα φορέματα. Η κεντρική ιδέα ήταν να βγάλουμε ρούχα που να μπορούν να φορεθούν σε διάφορες ώρες της ημέρας, με το ανάλογο παπούτσι, χτένισμα ή τσάντα, είτε πρωί είτε απόγευμα. Δώσαμε βάση σε κάποια καθημερινά-υπάρχουν πολλά χρώματα, πολλή χαρά, αρκετά μεταξωτά. Το Καλοκαίρι πιστεύω πως θέλει το χρώμα του, τη χαρά του.

-Η σχέση σου σήμερα με τη μόδα ποια είναι; Προσέχεις τι θα φορέσεις, ακόμη και πηγαίνοντας για να αγοράσεις μία εφημερίδα από το περίπτερο της γειτονιάς σου;

-Δεν είμαι τόσο πωρωμένη με τη μόδα. Κάποιες στιγμές βέβαια, ανάλογα και με τη διάθεσή μου, θέλω να προσέξω ακόμη και την τελευταία λεπτομέρεια επάνω μου. Άλλες στιγμές όμως, είμαι πολύ απλή. Γι αυτό και η ιδέα των ρούχων αφορά σε ρούχα που να μπορούν να συνδυαστούν σε όλες τις ώρες και σε όλες τις διαθέσεις.
 -Με αυτό που κάνεις έρχεσαι να «εξαργυρώσεις» και το «όνομα» που έχεις δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια; Ίσως και λόγω της ανασφάλειας που έχει η φύση της δουλειάς σου-και στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση;

-Όχι, δεν το έκανα από ανασφάλεια. Ήταν μία καθαρά προσωπική ανάγκη, ήταν κάτι καινούργιο που με είχε ιντριγκάρει από την αρχή. Δεν σκέφτηκα ότι «εξαργυρώνω» το όποιο «όνομα» μ’ αυτό. Εξάλλου, πάντα, σε οτιδήποτε κάνω, έχω μία φοβία για το αν θα πάει καλά-είτε είναι ένα θέατρο, είτε μία ταινία, είτε μία εκπομπή, είτε τώρα αυτό που έχει σχέση με τη μόδα. Βέβαια, το γεγονός ότι θα βοηθήσει κάπως και το όνομά μου, σίγουρα θα συμβεί αυτό, αλλά δεν βασίζομαι σ αυτό. Γιατί διαφορετικά θα μπορούσα να κάνω και το εξής: να δω κάποια ρούχα, να κοιτάξω αν μου αρέσουν και να πω «ok, βάλτε το όνομά μου επάνω σ’ αυτά». Δεν το έκανα όμως έτσι. Ασχολήθηκα προσωπικά με το κάθε ρούχο που έχει κυκλοφορήσει, έχω κάνει η ίδια όλες τις πρόβες, έκανα όλες τις αλλαγές-ήμουνα παρούσα στα πάντα.

-Αυτό τι σημαίνει σε θέμα χρόνου;

-Πολύς, πάρα πολύς χρόνος, σε πολλά ραντεβού. Σκέψου ότι είναι περισσότερα ακόμη και από ένα τα ραντεβού που πρέπει να γίνουν για να διαλέξεις τα υφάσματα-που είναι μόνο το πρώτο στάδιο.

-Τι θα ονόμαζες «μόδα» σήμερα;

-Μόδα θεωρώ πως είναι οτιδήποτε πηγαίνει στον καθένα. Είμαι πολύ κατά των γυναικών που βλέπω κατά καιρούς στο δρόμο, οι οποίες φοράνε ρούχα τα οποία αντικειμενικά δεν τους ταιριάζουν, δεν τους πάνε, και τα φοράνε επειδή απλά «είναι της μόδας». Η μόδα βγαίνει από κάποιους σχεδιαστές, ανάλογα με τις τάσεις και τις δεκαετίες, αλλά από εκεί και πέρα ο καθένας πρέπει να το προσαρμόζει στα κιλά του, στο ύφος του, στο στυλ του, στην προσωπικότητά του γενικότερα...

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΤΣΙΚΑΣ: "ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΑΤΕΡΑΣ"

Έτσι όπως το φωτεινό του βλέμμα διαπερνά το δικό σου, χαμογελά και τα λακκάκια στα μάγουλά του κάνουν τα πρόσωπό του να λάμπει ακόμη περισσότερο, αναρωτιέσαι με πόσα κιλά καλά έχει «φορτώσει» ο Θεός αυτό το αγόρι που, παρά την επιτυχία που έχει στη δουλειά του (εξαιρετικές οι κριτικές που πήρε για την-πρόσφατη-παρουσία του στην «Οδύσσεια» του «Εθνικού Θεάτρου»), παραμένει εκείνος-ο τόσο αθώος με τα media-ηθοποιός που είχαμε γνωρίσει από την πρώτη του δουλειά, το 2006, στο «Μαζί σου». Που ντρεπόταν να δίνει συνεντεύξεις, που δεν ήθελε να μιλάει για τη ζωή του, τα προσωπικά του, τα όνειρά του-όλα αυτά που εκείνος ίσως θεωρούσε «περιττά» για την τέχνη του. «Θες χυμό, Αποστόλη;», το ρωτώ, σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα για το «πίσω στο σπίτι» του Mega. «Ναι», μου λέει, στέλνει ένα μήνυμα στο κινητό του, χαμογελά και περιμένει την πρώτη ερώτηση. «Δεν θα υπάρχουν οι ερωτήσεις μου μέσα στο τελικό κείμενο», του εξηγώ απ την αρχή, «δεν χρειάζονται τα “παραπάνω”, όταν θα συνοδεύεται η συνέντευξή μας από την εικόνα σου. A capella θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Σαν ένας μονόλογος θεατρικός σκέψου, που εύχομαι, κάποια στιγμή, να παίξεις». Του αρέσει η επεξήγηση. Και ξαναγελάει. Και ξανακάνει αυτά τα λακκάκια στα μάγουλά του...    

«Δεν πέρασα ποτέ από τη φάση της ματαιοδοξίας. Ακόμη και στην αρχή της πορείας μου, με όλο αυτό τον “πανικό” που μου περιγράφεις πως συνέβαινε, εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να σπάσω τη φόρμα, να κάνω καλά τη δουλειά που αγαπούσα-και συνεχίζω να αγαπώ-και να μπω σε άλλα μονοπάτια. Το πίστευα έτσι κι αλλιώς αυτό το πράγμα αλλά, από την πρώτη μου κιόλας δουλειά, εγώ ήθελα να ψάχνομαι με τους ρόλους. Δεν ασχολιόμουν με όλα τα άλλα, με το publicity ας πούμε»...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ: "ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΡΟΔΩΣΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ"

Ο δημοφιλέστερος και εμπορικότερος τραγουδιστής σήμερα στην Ελλάδα, επιλέγει το «Down Town» για να μιλήσει πρώτη φορά για τη νέα του δισκογραφική δουλειά, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τον έρωτα που ζει με την Υβόννη Μπόσνιακ, τις οικονομικές δυσκολίες, την κοσμοθεωρία και τη φιλοσοφία της ζωής του.

-Ο τίτλος του νέου σας cd μου θυμίζει μία προηγούμενη συνέντευξη που είχαμε κάνει μαζί πέρσι, τέτοια εποχή, με τίτλο «Ακολουθώ πάντα την καρδιά μου». «Η τακτική και η λογική», όπως λένε κάπου και οι στίχοι του Νίκου Μωραίτη, έρχονται σε δεύτερη μοίρα στη ζωή σας σε σχέση με το συναίσθημα, την καρδιά και το ένστικτο σας;

-Η αλήθεια είναι ότι πάντα με πηγαίνει η καρδιά μου, πάντα την ακούω-ακούω αυτά που θέλει και ζητάει και, ακολουθώντας την, νιώθω πιο ευτυχισμένος, πιο πλήρης. Ποτέ δεν με έχει προδώσει, πάντα μου δείχνει το σωστό δρόμο. Εξάλλου, ό,τι κάνουμε με αγάπη στην ζωή πετυχαίνει.

-Δεν θα προτιμούσατε, σε κάποιες περιπτώσεις, να λειτουργούσατε περισσότερο στρατηγικά και «λογικά»;

-Η στρατηγική και η λογική, ορισμένες φορές, χρειάζονται ειδικότερα στην διαδικασία της δουλειάς. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που εργάζονται γι αυτό, οι συνεργάτες μου, που τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Κι όμως, μερικές φορές, παραβλέπω τα σχέδιά τους και την στρατηγική τους, επειδή η καρδιά μου λέει κάτι διαφορετικό. Και είναι τόσο καλοί συνεργάτες που με καταλαβαίνουν και το δέχονται-ορισμένες φορές! (γελάει).
-Τα τραγούδια και του τελευταίου σας cd, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και στην Κύπρο από την Heaven, είναι γεμάτα από συναίσθημα, ερωτική απώλεια, προσμονή, σπαραγμό αλλά και αισιοδοξία. Αυτά είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν εν γένει και την μέχρι σήμερα ζωή σας;

-Η άποψή μου είναι ότι αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν εν γένει την ζωή όλων των ανθρώπων. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βιώσει ερωτική απώλεια, προσμονή αλλά και αισιοδοξία. Για μένα, ό,τι τραγουδάω μιλάει στην καρδιά μου και εύχομαι να μιλάνε τα τραγούδια μου και στις καρδιές των ανθρώπων.

-Πως αντιμετωπίζατε στο παρελθόν «τα βράδια που έπεφτε μοναξιά», όπως λένε και οι στίχοι στο καινούργιο σας τραγούδι «Βρέξε ουρανέ εγωισμό»;

-Είναι άλλο πράγμα η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα. Ορισμένες φορές, η μοναξιά είναι οδυνηρή, ενώ η μοναχικότητα όχι, γιατί αποτελεί επιλογή. Πρέπει να την βιώνουμε την μοναξιά-μέσα από αυτήν βγαίνουμε πιο ώριμοι, πιο κατασταλαγμένοι, πιο αποφασιστικοί...

ΜΙΝΑ ΟΡΦΑΝΟΥ: "ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΟΥ"

Την είχαμε γνωρίσει στην «Στρέλλα» ως «η πρωταγωνίστρια που γεννήθηκε αγόρι». Στο μεταξύ, η Μίνα βραβεύτηκε για το ταλέντο της, έδωσε δεκάδες συνεντεύξεις, έγινε εξώφυλλο, πρωταγωνίστησε σε σήριαλ, έγινε αναγνωρίσιμη, έπαιξε σε θεατρικές παραστάσεις, αφοσιώθηκε στην τέχνη της. Μόνο σε ένα δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια: Στην αθωότητα και στην αλήθεια που κουβαλάει στην ψυχή της.

-Τι άλλαξε στη ζωή σου από τη μέρα που ξεκίνησε η καθημερινή προβολή του σήριαλ «Βασιλιάδες» απ’ το Mega;

-Έχω περισσότερες προτάσεις για το θέατρο. Κατά τα άλλα, δεν άλλαξε κάτι στη ζωή μου.

-Ούτε σε σχέση με την αναγνωρισιμότητα;

-Όσο είσαι στην τηλεόραση σε αναγνωρίζουν. Μόλις φύγεις για ένα διάστημα, μετά από ένα μήνα σε ξεχνάνε όλοι. Να φανταστείς τώρα δεν με γνωρίζουν εύκολα-μπορεί απλά να βλέπουν και να σκέφτονται «είναι;», «δεν είναι;», αλλά μέχρι εκεί.
-Κατά καιρούς, οι περισσότεροι ηθοποιοί που έπαιζαν στους «βασιλιάδες» έχουν πει ότι θα κινηθούν νομικά για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ;

-Δεν ξέρω τι έχουν κάνει οι άλλοι, προσωπικά έχω πάει σε δικηγόρο. Για να ζητήσω τα λεφτά που έχω δουλέψει.

-Είναι πολλά λεφτά;

-Είναι ο ιδρώτας μου! Κι είναι πολλά…

-Για τι ποσό μιλάμε περίπου;

-Πάνω από 30 χιλιάδες ευρώ. Για μένα προσωπικά είναι τόσα. Κι άμα τα βάλω κάτω-και με την ψυχική οδύνη και με όλα όσα έλεγαν στα συμβόλαια, ότι «αν φύγεις από το σήριαλ πληρώνεις 4 εκατομμύρια πρόστιμο»-τότε θα έπρεπε να τους πάρω άλλα 4 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά επειδή ξέρω ότι θα πάρω από τα τρία το μακρύτερο, τουλάχιστον να πάρω τα λεφτά για τα οποία έχω δουλέψει...