ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ: "ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ"

Η αυθεντικότερη λαϊκή τραγουδίστρια της εποχής μας μιλάει για όλα όσα έζησε μέχρι σήμερα στη μουσική, για τον έρωτα, τις ευαισθησίες της, τις δυνάμεις και τις μεγάλες της αδυναμίες που ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει.

-Όταν ξεκινούσατε από τη Θεσσαλονίκη για να ρθείτε στην Αθήνα, πιστεύατε ποτέ πως θα κάνατε όλη αυτή την πορεία, πως θα γεμίζατε μαγαζιά, πως θα κάνατε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους- κάτι άλλωστε που συνέβη και με την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά «Απέναντι»;

-Όχι. Ποτέ δεν ήταν μέσα στους στόχους μου όλα αυτά. Άλλωστε, δεν είμαι από τους ανθρώπους- ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας- που κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια. Είμαι άνθρωπος της στιγμής- θέλω να κάνω κάτι και να το γεύομαι εκείνη την συγκεκριμένη και δεδομένη ώρα. Που ξέρω εγώ τι μου επιφυλάσσει ο Θεός και η ζωή μετά από δύο μέρες;

-Μια και την ερχόμενη Παρασκευή θα εμφανιστείτε στη Λάρνακα, είναι αλήθεια αυτό που μου έχουν πει ότι έχετε πολύ μεγάλη αδυναμία στην Κύπρο και στους Κύπριους;

-Η Κύπρος ήταν ανέκαθεν για μένα πάρα πολύ μεγάλη αγάπη! Άλλωστε, η σχέση μου με το νησί μετράει από την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος, τον Σεπτέμβριο του 1997. Οι πρώτοι που έδειξαν την αγάπη τους προς εμένα ήταν οι Κύπριοι και, για αυτό το λόγο, πρώτη φορά χρυσό και πλατινένιο δίσκο είχα από την Κύπρο.

-Αισθάνεστε πιο κοντά στην Κύπρο και λόγω της καταγωγής σας, αφού μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη;

-Γενικά, έχω πολύ καλό κώδικα επικοινωνίας με τους Κύπριους. Μάλιστα, έχω και πολύ καλούς φίλους εκεί ενώ, πολλές φορές, έχω επιλέξει την Κύπρο για τις διακοπές μου- έχω κάνει υπέροχες διακοπές στη Λεμεσό, στη Λάρνακα, στην Πάφο.

-Αλήθεια, πόσο έχουν αλλάξει αυτά τα οποία πιστεύατε μέχρι σήμερα για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, σε σχέση με την περίοδο που ξεκινούσατε την πορεία σας;

-Μία πορεία δεν μπορεί ποτέ να είναι ευθεία. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι κάθε φορά συμπληρώνουν πράγματα στο μυαλό σου- και αυτά είναι δεδομένα που προστίθενται. Ωστόσο, η βάση παραμένει η ίδια- η αγάπη και η εικόνα που έχω για το λαϊκό τραγούδι δεν αλλάζει. Απλά, κάθε φορά, ακόμη και λόγω συνθηκών, ίσως να προσαρμόζεται αλλιώς- όπως η τωρινή, που περνάει μία δύσκολη περίοδο η χώρα μας και είναι πιο έντονη η επιθυμία για το λαϊκό τραγούδι. Είναι κατανοητό ότι όταν ο άνθρωπος περνάει προβλήματα, η μουσική να είναι η πιο καλή του παρέα. Και επειδή το λαϊκό τραγούδι είναι η ραχοκοκαλιά του ελληνικού μας τραγουδιού, πιστεύω ότι οι άνθρωποι όλων των ηλικιών βρίσκουν διαφυγή και «λύση» στα προβλήματά τους μέσα από αυτό.

-Αυτό πως το εξηγείτε;

-Είναι κάτι γραμμένο στο DNA του Έλληνα.

-Πάντα θέλατε να ακολουθήσετε αυτό το ρεπερτόριο;

-Πάντα. Ποτέ δεν χρειάστηκε να αποφασίσω ή να σκεφτώ να ακολουθήσω έναν ενδιάμεσο χώρο- κάτι ίσως που να είναι πιο «ελαφρύ» σαν ύφος. Αυτή είναι η αγάπη μου, αυτά είναι τα ακούσματά μου και αυτός είναι και ο τρόπος που μπορώ εγώ να εκφραστώ. Ποτέ δεν υπήρξε ανάγκη να μπω σε κάποιο δίλημμα ή να ακολουθήσω μία «μόδα»- ήταν πολύ δεδομένο αυτό που αγαπούσα και αυτό που ήθελα να κάνω.

-Τα λάθη σας ήταν σημαντικότερα από τις όποιες επιτυχίες σας;

-Ενδεχομένως να είναι τα λάθη που σε οδηγούν στο σωστό δρόμο. Βεβαίως και έχω κάνει λάθη, αλλά σαν χαρακτήρας, σαν φύση και θέση απέναντι στη ζωή, θυμάμαι πάντοτε τα καλά. Ωστόσο, τα λάθη μου δεν ήταν άξια να με βγάλουν απ την πορεία μου. Ήταν λάθη που μπορούσαν να διορθωθούν, που κατανοούσα στην πορεία- και αυτό ήταν το πιο σημαντικό, ώστε να μην τα επαναλάβω- και εντέλει έμαθα από αυτά.

-Μπορείτε να μου ονομάσετε ένα από αυτά;

-Τα λάθη στη δική μας δουλειά εστιάζονται στις συνεργασίες. Έχω κάνει λοιπόν και κάποιες συνεργασίες τις οποίες θα μπορούσα να είχα αποφύγει. Αλίμονο όμως αν ξέραμε εξαρχής τι πάμε να κάνουμε.

-Στο ρεπερτόριό σας υπήρξαν τέτοια «σφάλματα»;

-Στο ρεπερτόριο όχι. Και σας το λέω πολύ ειλικρινά. Σαφώς και υπάρχουν τραγούδια που αγαπώ περισσότερο και τραγούδια που αγαπώ λιγότερο, αλλά δεν έχω μετανιώσει ούτε για ένα ρεφρέν από όσα έχω πει. Ακόμη και αν είναι ένα τραγούδι που βάλαμε σε κάποιες δισκογραφικές δουλειές για να συμπληρωθεί ο δίσκος- γιατί υπάρχουν και αυτά τα τραγούδια και δεν χρειάζεται να λέμε ψέματα- το εκτιμώ το ίδιο, γιατί είμαι εγώ μέσα σ αυτό. Όπως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πάντοτε καλός, ευδιάθετος, χαμογελαστός αλλά ίσως κάποιες φορές να είναι και κακοδιάθετος ή λιγότερο όμορφος, έτσι συμβαίνει και με τη δισκογραφία: Δεν μπορεί να είναι πάντα λαμπερή ή να έχει πάντοτε τραγούδια πρώτης γραμμής. Ωστόσο, όσα τραγούδια είπα τα θεωρώ δικά μου και άξια να τα τραγουδήσω.

-Πάντα ακολουθούσατε την καρδιά σας;

-Πάντα! Την ακολουθούσα και την ακολουθώ. Μην σας πω ότι, όσο περνάει ο καιρός, τόσο χειροτερεύει το πράγμα (γελάει).

-Γιατί τελευταία αποφεύγετε να δίνετε συνεντεύξεις;

-Δεν είναι κάτι που κάνω επί τούτου. Αλλά, όπως σας είπα, επειδή πάντοτε λειτουργώ με το ένστικτο και την καρδιά μου, τα πράγματα με πάνε με τον τρόπο που τα νιώθω. Αν από όλα αυτά που μου προτείνουν κάτι μου αρέσει, το κάνω. Αν δεν μου αρέσει, δεν το κάνω. Και δεν αισθάνομαι πια την ανάγκη να δίνω συχνά συνεντεύξεις.

-Τις «δύσκολες στιγμές» της ζωής σας- όπως λέει και ένα τραγούδι σας- τις αντιμετωπίζατε πάντα με αισιοδοξία;

-Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αν και κάποιες φορές σηκώνω τα χέρια ψηλά και λέω «δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σ αυτό!». Ό,τι κι αν είναι. Αλλά, συμβαίνει το εξής με μένα: δεν μου χαλάει αυτό το πράγμα τη ζωή, δεν μου πάει τη ζωή μου πίσω. Όταν οι άμυνές μου, για κάποιους λόγους, πέφτουν και δεν είμαι δυνατή για να αντιμετωπίσω τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται, απλά κάνω ένα βήμα πίσω και προσπαθώ να κοιτάξω τα πράγματα σαν τρίτη- σαν να μην είμαι εγώ που εμπλέκεται σ αυτή την ιστορία. Και, αργά ή γρήγορα, ξεκαθαρίζει το τοπίο. Δεν είμαι άνθρωπος που λύνει τα πράγματα εύκολα, που χαμογελάει χωρίς λόγο, αλλά θέλω να έχω στη ζωή μου περισσότερες καλές στιγμές παρά μίζερες.

-Τι δεν θα θέλατε να έχουν απ τον δικό σας χαρακτήρα τα παιδιά σας;

-Να είναι τόσο ευαίσθητες.

-Κλαίτε εύκολα;

-Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκινούμαι εύκολα, να κλαίω εύκολα, να λειτουργώ πιο πολύ συναισθηματικά. Απ’ τη μία, αυτό δεν είναι κακό. Απ’ την άλλη, όμως, η μεγάλη μου ευαισθησία με κάνει να στενοχωριέμαι και εύκολα.

-Υπήρξαν άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευαισθησία σας;

-Αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν με αφορούν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αφήνω το μυαλό μου να τους σκεφτεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

-Πως είναι τώρα η καθημερινότητα σας;

-Μετά τις εμφανίσεις που είχαμε με τη Μαρινέλλα και στη Θεσσαλονίκη, η καθημερινότητα μου παραμένει πολύ γεμάτη γιατί έχω δύο γλυκύτατα πλάσματα που με τρέχουν και τους τρέχω όλη τη μέρα- τις κόρες μου-, έχω τους φίλους μου που λατρεύω, έχω τις συναυλίες μου που θα ακολουθήσουν, έχω τη μουσική μου. Η καθημερινότητά μου είναι πολύ όμορφη και πλήρης.

-Ανέκαθεν η φιλία έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή σας;

-Η φιλία είναι επένδυση. Και αυτό προσπαθώ να το μεταδίδω και στους άλλους ανθρώπους. Μάλιστα θα σας έλεγα πως ενδεχομένως η φιλία να είναι και πιο πάνω από τον έρωτα.

-Πάντοτε το πιστεύατε αυτό;

-Πάντα!

-Και δεν παραπονιούνταν οι σύντροφοί σας;

-Εκεί υπάρχει κάτι που με ταλαιπωρεί γιατί, όταν δίνομαι σε έναν άνθρωπο, δίνομαι λίγο παραπάνω. Ίσως επειδή είμαι πολύ ανυπόμονος άνθρωπος και πολύ αυθόρμητος κι έτσι θέλω τον έρωτα να τον ζω με πάθος. Και να τον δείχνω. Δεν μου αρέσει να τσιγκουνεύομαι στα συναισθήματά μου ούτε να ταλαιπωρώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου ως σύντροφοι. Από εκεί κι έπειτα όμως, μέσα στο χρόνο, αντιλαμβάνομαι ότι η φιλία είναι πιο σημαντική. Γιατί μια δυνατή φιλία μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Στον έρωτα δεν το χω ακόμη καταφέρει αυτό (γελάει).

-Είναι «αποτυχία» σας αυτό;

-Εμ, δεν είναι;

-Δεν έχετε γίνει πιο επιφυλακτική με την πάροδο των χρόνων στον έρωτα;

-Ναι. Παρόλο που αυτό έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τον χαρακτήρα μου. Τώρα βέβαια ωραία σας τα λέω αυτά αλλά, την ώρα που μου χτυπάει ο έρωτας την πόρτα, εγώ ανοίγω και τα δύο φύλλα της πόρτας- δεν ανοίγω μόνο το ένα (χαμογελάει). Και τότε είναι που διαψεύδω εγώ η ίδια τον εαυτό μου.

-Ποιοι θα ήταν οι λόγοι που θα μπαίνατε ξανά στη διαδικασία ενός γάμου;

-(γελάει) Ο γάμος είναι μεγάλη δέσμευση. Όπως ξέρετε το προσπάθησα δύο φορές, γιατί αγαπάω πάρα πολύ την οικογένεια- αν και θεωρώ ότι ούτως ή άλλως έχω δημιουργήσει μία πολύ δυνατή και δεμένη οικογένεια-, αλλά ο γάμος θέλει πάρα πολλή δουλειά. Θέλει να αφήσεις λίγο τον εαυτό σου, να μην μπαίνεις πάντοτε μπροστά, να είσαι ένα βήμα πίσω, να κάνεις πολλή υπομονή, να σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές τα πράγματα. Και ίσως εγώ να ήμουν λίγο «τεμπέλα» σε όλα αυτά. 
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Ιούνιο του 2012. 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΝΑΚΗΣ: ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

Περίπου δύο χρόνια ζητάμε- με όλους τους δυνατούς τρόπους- μία μεγάλη συνέντευξη με τον άνθρωπο που κατάφερε να αναδείξει μία καθημερινή αντρική παρέα σε ό,τι πιο περιζήτητο και ενδιαφέρον προβάλλεται τους τελευταίους μήνες στην βραδινή ζώνη της ελληνικής τηλεόρασης, μέσα από την τηλεόραση του ΑΝΤ1, και να ανατρέψει τις μέχρι τότε υπάρχουσες «τηλεοπτικές ισορροπίες». Δεν ήταν εύκολο. Κυρίως, λόγω των πολύ πιεσμένων χρόνων του Αντώνη. Ωστόσο, η δέσμευσή του ότι, αν και σπάνια δίνει πια συνεντεύξεις- ειδικά στα ελληνικά περιοδικά-, επειδή αυτή είναι κάτι που αφορά την Κύπρο και τους Κύπριους φίλους του, θα το κάνει μακροπρόθεσμα, ήταν η επιβεβαίωση αυτών που θα διαβάσετε πιο κάτω αφού, επίσης σπάνια, ο παρουσιαστής και εμπνευστής του «Ράδιο Αρβύλα» είναι- ταυτόχρονα- τόσο γλαφυρός, χειμαρρώδης, καυστικός, λεπτομερής, και με τόσο πηγαίο χιούμορ (εκεί όπου χρειαζόταν) στις απαντήσεις του που μας απέστειλε- και με την υποσημείωση: «Στέλνω τους θερμούς μου χαιρετισμούς». Αντώνη, από καρδιάς ευχαριστούμε.
-Στην εκπομπή, σε βλέπουμε να σατιρίζεις πρόσωπα που υπάρχουν γύρω μας και «απασχολούν», να έχεις αιχμηρό χιούμορ, κάποιες φορές να θυμώνεις, κάποιες άλλες να γελάς με όλα όσα συμβαίνουν. Αυτό είναι και η πραγματικότητά σου, έτσι δηλαδή λειτουργείς κι εσύ στην καθημερινότητά σου; Ή όλο αυτό συμβαίνει επειδή απλά είσαι ένας εξαιρετικά καλός επαγγελματίας;
-Νομίζω πως έτσι είμαι και στην ζωή μου και αυτό δεν ισχύει μόνο για μένα. Όλοι στο Ράδιο Αρβύλα, είναι και στην καθημερινότητά τους όπως τους βλέπετε και στην τηλεόραση.
-Θα έλεγες πως κατά βάση είσαι μοναχικός άνθρωπος- ως προσωπικότητα και ως ιδιοσυγκρασία;
-Δε θα έλεγα ότι είμαι μοναχικός άνθρωπος. Αντιθέτως, θεωρώ τον εαυτό μου κοινωνικό και μου αρέσει η συντροφιά, απλά σίγουρα θα επιλέξω τη μοναξιά από τη λάθος συντροφιά και σίγουρα, κάποιες φορές θα αναζητήσω και την μοναχικότητά μου. 
-Είναι φανερό, μέσα από το Ράδιο Αρβύλα, ότι είσαι ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο- με την ευρύτερη έννοια του όρου- και πως έχεις πολύ ισχυρή άποψη για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, στην Κύπρο, αλλά και σε όσα γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο και μας αφορούν. Θα ήθελα καταρχήν τη γνώμη σου ή το συναίσθημά σου για την «μεταβατική» πολιτικά περίοδο που περνά αυτή την περίοδο η Ελλάδα, κάτι που επηρεάζει- έστω και έμμεσα- και την Κύπρο…
-Αυτή η μεταβατική πολιτική περίοδος που περνάει η Ελλάδα, για την ώρα εμένα μου φαντάζει ιδιαίτερα διαδικαστική και όχι ουσιαστική. Θέλω να πω ότι το μόνο πράγμα που είναι μεταβατικό είναι προφανώς η διακυβέρνηση της χώρας σε διαδικαστικό επίπεδο. Η πολιτική αντίληψη και η πολιτική φιλοσοφία που φαίνεται να διέπει ακόμα τους εκπροσώπους του Δημοκρατικού μας Συστήματος, μάλλον παραμένει ίδια. Είναι πάντως πολύ απογοητευτικό όλο αυτό που γίνεται, το ότι δηλαδή και στην Ελλάδα και σε παγκόσμιο δυστυχώς επίπεδο δεν υπάρχουν ηγέτες με όλη τη σημασία της λέξης, με θάρρος, με τόλμη, με νέες ιδέες, με φαντασία. Ίσως ακούγεται ρομαντικό, αλλά θεωρώ ότι η φαντασία είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της πολιτικής και δυστυχώς απουσιάζει παγκοσμίως- ηγέτες οι οποίοι θα ανατρέψουν πολλά από τα πράγματα που σήμερα θεωρούμε δεδομένα και είναι 100% λάθος και αυτά τα δεδομένα οδηγούν τους ανθρώπους, τους λαούς και τα κράτη στη δυστυχία και σε όλα αυτά τα απίστευτα προβλήματα, όπως για παράδειγμα το Νομισματικό Σύστημα και το Σύστημα Οικονομίας με όλα τα παρακλάδια του, Χρηματιστήρια κ.λπ. Πρέπει να εμφανιστούν επιτέλους πολιτικοί, οι οποίοι θα ανατρέψουν όλους αυτούς τους «καρκίνους» των κοινωνιών μας. Γιατί μόνο με πολιτική βούληση ανατρέπονται όλα αυτά. Όσο η πολιτική βρίσκεται ένα βήμα κάτω από τις λεγόμενες αγορές, δε θα δούμε κανένα χαΐρι σε κοινωνικό και ανθρώπινο επίπεδο γιατί αυτό που πάντα πρέπει να προηγείται είναι ο άνθρωπος κι η κοινωνία, αλλά δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Ειδικά τώρα, για τη συγκεκριμένη μεταβατική Κυβέρνηση που υπάρχει αυτή την περίοδο στην Ελλάδα, υπάρχει μια επιπλέον απογοήτευση. Τα δύο μεγάλα κόμματα προκειμένου να νομιμοποιήσουν την Κυβέρνηση αυτή ως Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αγκάλιασαν ακροδεξιά στοιχεία από το κόμμα του Λ.Α.Ο.Σ και έτσι φτάσαμε να έχουμε αυτή τη στιγμή Υπουργούς οι οποίοι, στην καλύτερη περίπτωση, εκδήλωναν τις ακροδεξιές απόψεις τους εκφράζοντας απαξίωση για πολλά Δημοκρατικά κατορθώματα- όπως π.χ το Πολυτεχνείο- και στη χειρότερη περίπτωση ήταν ηγέτες της ΕΠΕΝ και κυκλοφορούσαν με λωστάρια στο κέντρο της Αθήνας, ξυλοκοπώντας ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σήμερα Υπουργοί μας, έστω και γι’ αυτό το μικρό μεταβατικό χρονικό διάστημα. Είναι τρομακτικά απογοητευτικό και ιδιαίτερα επικίνδυνο.
-Επειδή έχεις πολύ εμπεριστατωμένη γνώμη για τους Ελλαδίτες πολιτικούς, την οποία εκφράζεις- ακόμη και αιχμηρά κάποιες φορές, αλλά πολύ εύστοχα, μέσα από την τηλεόραση-με βάση την ενημέρωση που έχεις από τις εφημερίδες, από τις ειδήσεις και από το διαδίκτυο, θα ήθελα να μου πεις ποια είναι η δική σου γνώμη για τον Κύπριο πρόεδρο, Δημήτρη Χριστόφια, με βάση και τα τελευταία γεγονότα που έγιναν στο νησί, στη Ναυτική βάση στο Μαρί, αλλά και στη διερευνητική επιτροπή που ακολούθησε, ένα γεγονός που έγινε πρώτη είδηση και στην Ελλάδα…
-Θα ήθελα να αποφύγω να απαντήσω στην ερώτηση αυτή σχετικά με τον Κύπριο Πρόεδρο- πιστέψτε με, σπανίως αποφεύγω να απαντήσω σε ερωτήσεις πολιτικού περιεχομένου, δεν έχω κανένα λόγο, παρά μόνο το ότι θα ήταν επιπόλαια η απάντησή μου-, γιατί δεν τον ζω τον άνθρωπο αυτόν. Ό,τι και να διαβάζεις, όποια ενημέρωση και να έχεις, αν δε βιώνεις καθημερινά κι αν δεν παρακολουθείς από κοντά μια κατάσταση, δεν νομίζω ότι μπορείς να έχεις κάποια εμπεριστατωμένη άποψη. Και τα δεδομένα που έχω, δεν μου επιτρέπουν να εκφράσω μια άποψη για τον Κύπριο Πρόεδρο. Βέβαια, όσον αφορά στα γεγονότα που έγιναν στο νησί, στη Ναυτική Βάση, ό,τι και να πει κανείς δεν μπορεί να εκφράσει το μέγεθος της εγκληματικής μαλακίας (συγχωρήστε με αλλά δεν μπορώ να βρω μια πιο ευγενική έκφραση για το συγκεκριμένο περιστατικό). Εκείνη την εποχή θυμάμαι στο «Ράδιο Αρβύλα» είχαμε πει, με σατιρική βέβαια διάθεση, ότι αυτό το τραγικό γεγονός είναι η πιο ισχυρή απόδειξη του ότι η Κύπρος είναι Ελληνική, γιατί μόνο στην Ελλάδα μπορεί να γίνονται τέτοια απίστευτα γεγονότα. 
-Στις εκλογές του Φεβρουαρίου στην Ελλάδα- αν τελικά γίνουν τότε- εσύ τι προτίθεσαι να ψηφίσεις; Ή θα τηρήσεις αποχή;
-Θα ψηφίσω στις εκλογές του Φεβρουαρίου. Δε θα σας πω τι, αλλά θα ψηφίσω και σε καμία περίπτωση δε θα απέχω από τις εκλογές.
-Είσαι περισσότερο απογοητευμένος από την πολιτική και τους πολιτικούς ή γενικότερα από την κοινωνία, τους πολίτες και τις επιλογές που έχουν κάνει;
-Έχω πει αρκετές φορές και στο «Ράδιο Αρβύλα» και σε κάποιες άλλες συνεντεύξεις ότι από τους πολιτικούς κι από την πολιτική εννοείται ότι είμαι απίστευτα απογοητευμένος και εννοείται ότι οι πολιτικοί έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για όλα αυτά που ζούμε. Αλλά, από την άλλη, είμαι απογοητευμένος και από εμάς τους πολίτες -από όλους μας- και όπως είχα πει, θεωρώ πάρα πολύ χρήσιμο αν θέλουμε πραγματικά να πάμε μπροστά, όσο δυνατά αγανακτούμε με τους πολιτικούς μας, άλλο τόσο να αγανακτήσουμε και με τους εαυτούς μας, γιατί  νομίζω πως μόνο έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα. Είμαι φανατικός υποστηρικτής του «αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου». 
-Εσύ έζησες ποτέ στη ζωή σου πολύ φτωχικά;
-Πολύ φτωχικά, όχι δεν έζησα ποτέ τη ζωή μου, ούτε πολύ πλούσια επίσης. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που είχα πάντα όλα αυτά που είχα ανάγκη και μερικές φορές αυτά που ήθελα, και νομίζω ότι αυτή είναι μια πολύ ισορροπημένη συνθήκη για να μεγαλώσει ένα παιδί. 
-Δώσε μου μία πολύ έντονη εικόνα που σου έρχεται τώρα στο μυαλό από τα παιδικά σου χρόνια….Μπορεί να είναι κάτι ευχάριστο ή κάτι πολύ δυσάρεστο…
-Δε θα δώσω μια συγκεκριμένη εικόνα. Έχω μια γενική εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι, με όλες τις λεπτομέρειες, πολλές στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά η γενικότερη εικόνα που έχω είναι μια εικόνα ευτυχίας και ανεμελιάς. Μια εικόνα, η οποία οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στις διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε και στο μεγαλύτερο βαθμό βέβαια στους γονείς μου, τους οποίους και ευχαριστώ πολύ γι αυτό. 
-Λένε πως «πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία». Εσύ πως ήσουν ως παιδί; Κοινωνικό; Μοναχικό; «Επαναστάτης»; Υπάκουος; Ζωηρός;
-Ως παιδί ήμουν σίγουρα κοινωνικός. Υπερκοινωνικός θα έλεγα, σίγουρα ζωηρός, πολύ ζωηρός, πολύ δραστήριος. Επαναστάτης… δεν ξέρω ακριβώς πως το εννοείτε αλλά σίγουρα δεν ήμουν υπάκουος. Αλλά δεν αντιδρούσα μόνο και μόνο για να αντιδράσω, αντιδρούσα μόνο όταν πραγματικά διαφωνούσα με αυτό που προσπαθούσαν να μου επιβάλουν.  
-Έχεις κάνει πράγματα στη ζωή σου για τα οποία να ντρέπεσαι ή να μετανιώνεις;
-Όχι δεν έχω κάνει τίποτα τόσο σημαντικό για το οποίο να ντρέπομαι ή να μετανιώνω.
-Ζητάς εύκολα συγνώμη όταν διαπιστώνεις ότι έχεις κάνει λάθος; Η τελευταία φορά πότε ήταν;
-Αν διαπιστώσω ότι έχω κάνει λάθος, πιστεύω πως ναι ζητάω απευθείας συγνώμη. Η τελευταία φορά ήταν σε μία προσωπική μου φιλική σχέση. 
-Καταφέρνεις όλα αυτά τα χρόνια να κρατάς μία πολύ καλή ισορροπία σε σχέση με όλο αυτό που «απαιτεί» η δημοσιότητα από τους ανθρώπους που εκτίθενται στην τηλεόραση και με αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις. Ωστόσο, πώς αντιδράς με εξώφυλλα περιοδικών που σε χαρακτηρίζουν ως «τον πιο sexy άντρα της Ελλάδας» (περιοδικό People- 2010) ή ως έναν «από τους πιο περιζήτητους εργένηδες στην Ελλάδα» με φωτογραφίες σου, για παράδειγμα, από τις καλοκαιρινές σου διακοπές παίζοντας ρακέτες;
-Μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι, πακέτο (δεν ξέρω κι εγώ πώς να το χαρακτηρίσω) της δουλειάς μου, υπάρχουν και πολλά πράγματα που γίνονται και αφορούν εμένα αλλά γίνονται χωρίς εμένα. Αυτά που περιγράφετε είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν μπορώ να πω ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν κολακεύεται όταν του κάνουν και κάποια κομπλιμέντα ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο στόχος μου αυτός, δεν είναι το ενδιαφέρον μου και με τις πράξεις μου αισθάνομαι ότι δε συμμετέχω και καθόλου σε όλο αυτό. Από ‘κει και πέρα δεν είμαι διατεθειμένος, το καλοκαίρι για παράδειγμα, να κρύβομαι και να μην το χαίρομαι όπως θέλω- δεν το έκανα ποτέ και δε νομίζω ότι έχω σκοπό να το κάνω ποτέ. Οπότε, όλο αυτό, δε με κάνει να αντιδρώ και ιδιαίτερα, ούτε θετικά ούτε αρνητικά θα έλεγα, απλά ξέρω ότι υπάρχει όλο αυτό και μέχρι εκεί. 
-Υπάρχουν στιγμές που να σε ενοχλεί τόσο πολύ η δημοσιότητα που θα προτιμούσες να μην σε ήξερε κανείς, ώστε να κάνεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς χωρίς το φόβο ενός αδιάκριτου φωτογραφικού κλικ;
-Εμένα με βοηθάει πολύ το γεγονός ότι ζω στη Θεσσαλονίκη και δεν έχω μεταφέρει την προσωπική μου ζωή στην Αθήνα και έτσι αυτά τα φωτογραφικά «κλίκ» τα οποία περιγράφετε, εδώ είναι εκ των πραγμάτων πολύ λιγότερα. Αλλά νομίζω ότι όλα αυτά βολεύονται και ακόμα κυριότερα νομίζω ότι δεν έχει κανένα ιδιαίτερο νόημα να γκρινιάζεις για πράγματα τα οποία είναι συνέπειες των επιλογών σου.
-Όλο αυτό όμως δεν εγκλωβίζει και την προσωπική σου ζωή;
-Όχι, δε νιώθω ότι εγκλωβίζει ιδιαίτερα την προσωπική μου ζωή όλο αυτό. Όπως είπα και πριν, όλα είναι θέματα επιλογών. Μπορείς να τα διαχειριστείς, αν πραγματικά θέλεις να τα διαχειριστείς. Εξάλλου, μην τρελαθούμε κιόλας, στην Ελλάδα είμαστε. 
-Θα ήθελα να μου προσδιορίσεις τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου άντρα, έτσι όπως εσύ τον αντιλαμβάνεσαι…
-Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, ούτε νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω με λεπτομέρεια στην ερώτηση αυτή. Αυτό που γενικά θα πω, είναι ότι τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου άντρα ή καλύτερα τα χαρακτηριστικά ενός άντρα, είναι πάντα διαχρονικά. Είναι διαχρονικές οι αξίες που χαρακτηρίζουν έναν άντρα, από όποια εποχή και αν προέρχεται.
-Με ποια πράγματα γελάς συνήθως;
-Σε αυτή την ερώτηση μου είναι πολύ δύσκολο να σας απαντήσω γιατί γελάω τόσο πολύ και τόσο συχνά, μην ξεχνάτε τι δουλειά κάνουμε, μην ξεχνάτε ποια είναι η παρέα μου, οι συνεργάτες μου, οπότε γελάμε πολύ, στις εκπομπές μας στον αέρα, στο ραδιόφωνο, μεταξύ μας. Δεν μπορώ να απαντήσω με κάτι συγκεκριμένο.
-Υπάρχουν βράδια που θα προτιμούσες να μην έχεις εκπομπή, αλλά να προτιμούσες, στις 11 το βράδυ, να ήσουν κάπου άλλού και να κάνεις κάτι άλλο που να σε ευχαριστούσε περισσότερο;
-Το «Ράδιο Αρβύλα» το λατρεύω, πραγματικά το λατρεύω, είναι μια πολύ αληθινή εκπομπή που με εκφράζει σε πολλά επίπεδα, αλλά αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό του που με ενοχλεί κάποιες φορές, είναι αυτό ακριβώς που αναφέρετε στην ερώτησή σας, ότι η εκπομπή βγαίνει στις 11 η ώρα το βράδυ και μάλιστα ζωντανά. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να είσαι στις επάλξεις μέχρι αργά το βράδυ και όχι μόνο αυτό, πρέπει να έχεις την περισσότερη ενέργεια και το περισσότερο κέφι σου από τις 23:00 μέχρι τις 00:30 περίπου. Αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα στην καθημερινότητά μας μερικές φορές και υπήρχαν όντως πολλά βράδια που θα προτιμούσα να πήγαινα σπίτι μου και να έβλεπα «Ράδιο Αρβύλα», παρά να πήγαινα στο στούντιο και να έκανα το «Ράδιο Αρβύλα».
-Αν το βράδυ της Δευτέρας δεν είχες εκπομπή, τι άλλο θα ήθελες να κάνεις εκείνη την ώρα;
-Αν δεν είχα εκπομπή ένα βράδυ, αυτό που θα ήθελα να κάνω, γιατί είναι και αυτό που μου λείπει περισσότερο, είναι να κάτσω σπίτι με φίλους για ωραία κουβέντα, ταινία…Κάτι τέτοιο, απλό.
-Να υποθέσω ότι, με τόσο έντονη επαγγελματική δραστηριότητα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, επιχείρηση), έχεις καταφέρει να γίνεις και αρκετά πλούσιος οικονομικά;
-Τα τελευταία 20 περίπου χρόνια που εργάζομαι εντατικά στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και σε κάποιες επιχειρήσεις, ναι, είναι αλήθεια ότι έχω κάνει χρήματα. 
-Ποτέ δεν σε αφορούσαν «τα λεφτά», η «επαγγελματική καταξίωση», η «φήμη», όλα αυτά δηλαδή που θέτουν κάποιοι άντρες σε προτεραιότητα της ζωής τους για να αισθανθούν πραγματικά επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι;
-Κοιτάξτε να δείτε, γνωρίζω εκ των προτέρων ότι πολλοί θα αντιμετωπίσουν καχύποπτα αυτήν την απάντηση μου, ίσως και δικαιολογημένα, αλλά δεν με πολυενδιαφέρει γιατί αυτή είναι η αλήθεια μου. Και η αλήθεια είναι ότι από τότε που ξεκίνησα αυτήν την υπόθεση και ήμουν πειρατής στο ραδιόφωνο έως και σήμερα, είχα και συνεχίζω να έχω, τόση μεγάλη αγάπη και πάθος για αυτά- κυρίως για το ραδιόφωνο αλλά και για την τηλεόραση στη συνέχεια-, τόσο μεγάλο πάθος λοιπόν που το χρήμα δεν ήταν ποτέ ο αυτοσκοπός μου, ήταν μια συνέπεια, ευχάριστη αν θέλετε, όλων αυτών που κάνω. Ο στόχος μου ήταν να κάνω τα πράγματα που αγαπάω, όσο καλύτερα γίνεται- κυρίως αυτό με ενδιέφερε. Εξάλλου, από ένα σημείο και μετά, υπήρχαν πολλοί τρόποι για εύκολο χρήμα τους οποίους ποτέ δεν ακολούθησα. Η επαγγελματική καταξίωση, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, είναι να νιώθω ότι κάνω καλά, έντιμα και με αξιοπρέπεια αυτό που κάνω, μια καταξίωση δηλαδή κυρίως προς τον εαυτό σου. Η φήμη που προκύπτει από τα πράγματα με τα οποία αποφάσισα να ασχοληθώ, θα ήμουν ψεύτης αν σας έλεγα ότι δε με ενδιέφερε καθόλου. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι με ενδιέφερε λιγότερο από το πάθος και την αγάπη μου για τα αντικείμενα αυτά και, ειδικά με την πορεία των χρόνων, η ένταση του ενδιαφέροντος αυτού μειώθηκε ακόμα περισσότερο.
-Τι είναι, λοιπόν, για σένα ευτυχία; Πως την προσδιορίζεις- είτε με λέξεις, είτε ως εικόνα; Τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο, Αντώνη;
-Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση… Τι είναι για μένα ευτυχία και τι με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο… Θα αποπειραθώ να την απαντήσω με τον κίνδυνο να αναιρέσω την ίδια μου την απάντηση, είτε μετά από μερικά λεπτά, είτε μετά από χρόνια. Νομίζω ότι προσωπικά, ευτυχισμένο με κάνουν οι καλοί φίλοι, η καλή παρέα, η μουσική, η επαφή με την φύση, η ενασχόληση με τις τέχνες γενικότερα… Πάνω κάτω αυτά στην παρούσα φάση.
-Το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου είναι η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, η σύντροφός σου;
-Αυτήν την περίοδο το πιο σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου είναι φυσικά η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. 
-Έχεις κάνει ποτέ κακό στον εαυτό σου;
-Όχι δεν έχω κάνει ποτέ κακό στον εαυτό μου- όσο μπορώ να θυμηθώ. Εκτός από το ότι επέτρεψα στο Στάθη Παναγιωτόπουλο να λέει τα ανέκδοτα του στο «Ράδιο Αρβύλα», κατά τ’ άλλα δεν έχω κάνει κάποιο άλλο κακό στον εαυτό μου.
-Κλαις εύκολα; Με τι;
-Θα μπορούσα να πω πως ναι. Και τα πράγματα που με συγκινούν είναι η μουσική, οι ανθρώπινες ιστορίες, ο ανθρώπινος πόνος, η μαγεία της φύσης, το ανθρώπινο θάρρος και οι τέχνες.
-Συγνώμη κιόλας, αλλά γιατί φλερτάρεις δημόσια τον Κωστάκη, μέσα από την εκπομπή; Γιατί δεν προστατεύεις την προσωπική σου ζωή;
-Θα σας εξηγήσω… Ενώ είμαι ένας άνθρωπος που γενικότερα σέβομαι την προσωπική μου ζωή, όταν το πάθος είναι τόσο έντονο, όταν ο πειρασμός- στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κωστάκης-, είναι τόσο ισχυρός, ακόμα και άνθρωποι σαν εμένα, χάνουν όλες τους τις αντιστάσεις και πέφτουν στο επίπεδο να φλερτάρουν δημοσίως και τηλεοπτικά έναν άνθρωπο. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μην μου μιλάτε όμως για αυτό το θέμα, γιατί με πλήγωσε πάρα πολύ και ακόμα μαζεύω τα κομμάτια μου από αυτόν τον χωρισμό.
-Να υποθέσω, αν κρίνω από τις γενικότερες απόψεις σου, ότι συμφωνείς με το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από gay ζευγάρια;
-Συμφωνώ σίγουρα με το σύμφωνο συμβίωσης, με το γάμο των ομοφυλοφίλων- όπως θέλετε πείτε το- και πιστεύω ότι πρέπει να έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους σε ότι αφορά το θέμα γάμος. Όσον αφορά την υιοθεσία παιδιών, εκεί είμαι πιο προβληματισμένος, αν και κλίνω περισσότερο προς το ναι, αλλά σίγουρα με μεγαλύτερο προβληματισμό και προϋποθέσεις.  
-Ποια είναι η άποψη σου για τη θρησκεία;
-Τις θρησκείες δεν τις χωνεύω και πολύ- ειδικά τις μεγάλες, κυρίαρχες θρησκείες. Θεωρώ ότι είναι η πιο χυδαία μορφή εξουσίας και αυτό γιατί εκμεταλλεύονται την ιερή ανάγκη του ανθρώπου για ένα πνευματικό και ψυχικό καταφύγιο. Τις θεωρώ υπαίτιες για πολλά δεινά που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους και για ένα τεράστιο κομμάτι της καθημερινής δυστυχίας των κοινωνιών, ακόμα και ψυχολογικών προβλημάτων αν θέλετε, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι διαφωνώ με το βαθύτερο νόημα κάθε θρησκείας που είναι η αγάπη. Απλά πιστεύω ότι σχεδόν καμία- επαναλαμβάνω, από τις κυρίαρχες θρησκείες-, ουσιαστικά δεν εκπροσωπεί αυτό: δεν εκπροσωπεί, δηλαδή, την αγάπη.
-Δεν κάνεις ποτέ το σταυρό σου σε δύσκολες στιγμές;
-Εννοείται ότι κάνω τον σταυρό μου. Μην ξεχνάτε ότι η κοινωνική εκπαίδευση και ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει, είναι μια από τις πιο ισχυρές δυνάμεις επάνω μας.
-Καπνίζεις καθόλου;
-Ελάχιστα.
-Πίνεις;
-Κανονικά.
-Πως θα ξεκουραστείς και θα αποσυμπιεστείς σήμερα το βράδυ, μετά από τόση δουλειά; 
-Το βράδυ μου σήμερα θα τελειώσει περίπου στη 1 η ώρα, όταν θα έχουμε φύγει από το στούντιο του «Ράδιο Αρβύλα» και θα πηγαίνω προς το σπίτι και αυτό που θα επιλέξω να κάνω είναι να δω μια ταινία- όσο καλύτερη γίνεται.

Δημοσίευση στο "Icon" Κύπρου, τον Δεκέμβριο του 2011.

ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ: "ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ"

Μετά από δεκάδες δημοσιεύματα που αφορούν στην ίδια, στις επιλογές της, στην προσωπική της ζωή και στον τρόπο που εκείνη θέλει πια να ζει την καθημερινότητά της, η Έλενα επιλέγει το Omikron, για να μιλήσει με τη δική της- εξομολογητική- αλήθεια.

Έχει ξυπνήσει από τις 10 το πρωί στο σπίτι όπου μένει στην Αθήνα- κάπως αργά για την ίδια, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τις πρωινές ώρες ήταν κλεισμένη σε κάποιο studio ετοιμάζοντας τα καινούργια της τραγούδια, από τα οποία ένα δείγμα είχαμε ακούσει και στα φετινά Mad Video Music Awards, το «Ποιος;». Στα χέρια της κρατάει γαλλικό καφέ σκέτο, «τον δεύτερο της μέρας, χωρίς ζάχαρη, χωρίς γάλα», μου λέει καθισμένη στον διθέσιο καναπέ του σαλονιού της. Τη στιγμή που ξεκινάμε να μιλάμε, της τηλεφωνεί η γυναίκα του αδελφού της από την Κύπρο αφού, στο νησί μας, εδώ και τρεις μήνες, έχουν μετακομίσει μόνιμα οικογενειακώς λόγω της δουλειάς του αδελφού της Έλενας εδώ. «Κατάλαβες γιατί τώρα έχω ένα λόγο παραπάνω να θεωρώ και “δικό μου νησί” την Κύπρο;», μου λέει. «Ανυπομονώ πάρα πολύ για την πρώτη συναυλία που θα δώσω στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου. Θα είναι ένα μεγάλο πάρτι για φίλους και η αρχή μιας μεγάλης περιοδείας».

-Εσύ θα επέλεγες να μείνεις κάπου αλλού μόνιμα, εκτός Ελλάδας ή Κύπρου;

-Όχι. Θέλω να μείνω στην Ελλάδα, θέλω να στηρίξω τη χώρα μου- ειδικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει, ότι δεν θα πήγαινα στη Σουηδία για να κάνω κάποια δουλειά εκεί, κάτι που ούτως ή άλλως έκανα στο παρελθόν. Άλλωστε, ο λόγος που γύρισα στη Σουηδία το 2008 ήταν επειδή είχα χάσει τον μπαμπά μου.

-Αυτή ήταν η πιο μελαγχολική περίοδος της ζωής σου;

-Ναι. Ξέρεις, ένας απότομος χαμός σε κάνει να αναθεωρείς όλη τη ζωή σου, σε κάνει να βάζεις τα πράγματα σε μία τάξη- και τότε μόνο καταλαβαίνεις τι έχει σημασία, τι πρέπει να βάλεις σε προτεραιότητα και τι όχι. Μετά από αυτό το γεγονός που μου συνέβη, ήταν σαν να πήρε στροφή η ζωή μου 180 μοίρες.

-Δηλαδή; Τι αναθεώρησες;

-Κατάλαβα σε ποια σειρά πρέπει να μπαίνουν κάποια πράγματα, ποια είναι αυτά που πρέπει να μας στενοχωρούν και ποια δεν πρέπει να μας ρίχνουν ψυχολογικά.

-Αυτό σε έκανε πιο δυνατή;

-Όχι μόνο. Με έκανε να γίνω πιο αποφασιστική και πιο επιλεκτική. Και σε αυτά που θα κάνω και σε αυτά που θα πω και σε αυτά που θα δημιουργήσω. Στα πάντα!

-Τώρα τι προηγείται στην ιεράρχηση της ζωής σου;

-Η υγεία μου. Και αυτό θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ο κάθε ένας από μας. Ξέρεις, Γιάννη, αυτό το «να μαστε καλά» που λέμε, πρέπει να το νιώθουμε και να το εννοούμε. Όταν ξυπνάμε το πρωί πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας και να λέμε «σ ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι καλά!». Στη ζωή μας υπάρχουν κάθε μέρα αντιξοότητες, είναι μπροστά μας οι δύσκολες καταστάσεις, αλλά οι εγωισμοί μάς κάνουν να μην βλέπουμε την ευλογία που ίσως υπάρχει πίσω απ αυτές.

-Παλιά δεν σκεφτόσουν μ αυτό τον τρόπο;

-Κοίτα, όταν στο παρελθόν δουλεύαμε όλοι μέρα νύχτα και όταν αυτό που κάνεις έχει και πολύ καλό αποτέλεσμα, το θέμα «τρέχει» και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς κάτι άλλο. Παρόλα αυτά, πρέπει επίσης να σου πω ότι εγώ έχω περάσει πολύ ωραία μέσα στη δουλειά μου. Έχω σταθεί πολύ τυχερή, γιατί πάντα έχουν υπάρξει οι πιο σωστοί άνθρωποι δίπλα μου. Και δεν νιώθω ούτε ότι με έχουν «εκμεταλλευτεί», ούτε ότι μου έκανε κάποιος κακό. Το αντίθετο. Όποιος έχει περάσει μέσα από τη ζωή μου ή μέσα από τη δουλειά μου, έχει φύγει, αλλά έχει παραμείνει φίλος μου, εκεί συμβαίνει η μεγαλύτερη μαγεία. Γιατί τότε καταλαβαίνεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σε εκμεταλλεύτηκε ποτέ.

-Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι εμείς οι δημοσιογράφοι μιλάμε όλα αυτά τα χρόνια με τους ίδιους ανθρώπους που έχεις συνεχώς δίπλα σου ως συνεργάτες.

-Είμαι μία γυναίκα πολύ πιστή στις σχέσεις μου- είτε είναι φιλικές, είτε γκομενικές, είτε επαγγελματικές. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει πάρα πολύ η σταθερότητα.

-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι ίσως να ήταν καλύτερα για σένα να ήσουν μία «κλασσική γυναίκα» που να ξυπνάει το πρωί, να πηγαίνει στη δουλειά της, να φροντίζει τα παιδιά της, να μαγειρεύει, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και να κοιμάται νωρίς;

-Ό,τι κι αν κάνω πάντα θα είμαι μία φυσιολογική γυναίκα. Γιατί, αν δεν προσέχω το σπίτι μου, τότε δεν προσέχω το «εγώ» μου. Μου αρέσει πάρα πολύ να μένω στο σπίτι, να μαγειρεύω, να βρίσκομαι με φίλους- γενικά, μου αρέσει πολύ το οικογενειακό περιβάλλον, αφού άλλωστε αυτό είχα μάθει από παιδί. Παράλληλα, όμως, είμαι και μία καριερίστα. Και αυτό με βάζει να σκέφτομαι και με έναν άλλο τρόπο.

-Κάνεις και η ίδια δουλειές στο σπίτι; Σκουπίζεις; Σφουγγαρίζεις;

-Βέβαια! Ποιος θα τα κάνει αυτά; Δεν έχεις δει στο «baby its over» πόσο καλά χειρίζομαι την ηλεκτρική σκούπα; (γελάει) Μόνο που, στην καθημερινότητα μου, όταν τα κάνω αυτά, δεν φοράω ψηλοτάκουνα! (γελάει δυνατά).

-Τι στερήθηκες κάνοντας αυτή τη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια;

-Ελεύθερο χρόνο. Έχω ένα μόττο που λέει «family time is quality time»- και αυτό πάντα το θυμάμαι. Και μπορεί, λόγω της δουλειάς μου, να μην ακολουθώ συνεχώς αυτό το μόττο, αλλά κατάφερα να κάνω πολλά άλλα: Η αγάπη που έχω εισπράξει από τον κόσμο, από τα παιδιά, από τους fans μου, ακόμη και το γεγονός ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλούς Έλληνες υπερήφανους, καλύπτουν πολλά πράγματα από τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου. Άλλωστε, όταν έχεις ένα ταλέντο- είτε είναι στη μαγειρική, είτε στο γράψιμο, είτε στο να λες ανέκδοτα, κάτι που κάνει πολύ καλά ένας κολλητός μου- πρέπει να το εκτιμάς. Είτε αμείβεσαι από αυτό είτε όχι. Γιατί αυτό το «δώρο» σε ολοκληρώνει. Ακόμη και όταν κάθομαι με φίλους στο σπίτι με μία κιθάρα, πω ένα τραγούδι και κάποιος από τους φίλους μου μου πει «μπράβο Ελενάκι, πες μας ακόμη ένα τραγούδι» εγώ το απολαμβάνω και το χαίρομαι. Φαντάσου, λοιπόν, αυτό να το ζεις επάνω σε μία σκηνή! Το χαίρεσαι τόσο πολύ που στο τέλος γίνεται κάτι σαν «ναρκωτικό» όλο αυτό!

-Υπήρξαν στιγμές που έβαλες σε προτεραιότητα τη δουλειά σου σε σχέση με την προσωπική σου ζωή; Μήπως άφησες για λίγο πίσω την Έλενα;

-Εκεί ήταν που αναθεώρησα και τη ζωή μου! Θα σου πω ένα απλό περιστατικό, Γιάννη, για να καταλάβεις τι εννοώ. Υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη ζωή μου που δεν έβαζα καν ραδιόφωνο. Τίποτα! Ενώ παλιά η «καλημέρα» μου ήταν το ραδιόφωνο- είτε για να ακούσω μία εκπομπή είτε για να απολαύσω απλά μουσική. Αφού, λοιπόν, δεν άκουγα μουσική μέσα στο σπίτι, σταμάτησα και να τραγουδάω μέσα στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα χρειαζόμουν αυτή την ανάπαυλα. Ίσως η διάθεσή μου να μην άντεχε να το κάνω άλλο αυτό, δεν ξέρω. Κι όπως θυμάσαι, πέρσι στο «Διογένη», όταν ήμουν με τον Αντώνη Ρέμο, είχα δηλώσει στη σκηνή ότι φέτος είναι η τελευταία χρονιά που τραγουδάω. Το είχα σκεφτεί σοβαρά αυτό. Αισθανόμουν ότι δεν είχα άλλη έμπνευση.

-Μήπως ήταν λάθος τελικά αυτή η δήλωσή σου;

-Δεν θα το έλεγα, γιατί ήταν κάτι που ένιωθα. Και εγώ πάντα πίστευα ότι με τους ανθρώπους που σε αγαπούν, πρέπει να είσαι ειλικρινής- ποτέ δεν ήθελα να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Ο κόσμος πάντα έχει την ανάγκη από αμεσότητα. Στην τελική, όμως, και εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε άνθρωποι! Κάποιοι μου λένε «να κρατάς το μύθο σου, μην απομυθοποιείσαι». Διαφωνώ!

-Τι σε έκανε, όμως, να αλλάξεις την απόφαση που είχες ανακοινώσει τότε στον «Διογένη»;

-Για ένα διάστημα έλεγα επίσης ότι «δεν θέλω να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα»- είχα μαζέψει μάλιστα κάποια από τα πράγματά μου. Είπα και σκέφτηκα πολλά τότε... Αλλά, υπήρξαν άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα μου, που με αγάπησαν και θα τους έχω στην καρδιά μου για πάντα. Τότε, λοιπόν, ήταν σαν να είχα αρνηθεί αυτό που ήμουν. Αλλά κατάλαβα, με την πάροδο κάποιων μηνών, ότι δεν μπορούσα πια να ζήσω χωρίς τη δημιουργία, χωρίς όλο αυτό που την περικλείει. Και αυτό αφορά όλους τους καλλιτέχνες- όχι μόνο τους τραγουδιστές ή όσους ασχολούνται με τη μουσική. Αλλιώς, σήμερα θα ήμουν νεκρή.

-Πως ξεπερνάς τις μελαγχολικές σου στιγμές;

-Είμαι Υδροχόος. Εκεί λοιπόν που εμείς οι Υδροχόοι είμαστε στην καλύτερή μας φάση, ανάβουμε ξαφνικά κεριά στο σπίτι και λέμε «είμαι χάλια!». Ενώ όλα είναι τέλεια, σε πιάνει μια μελαγχολία στα καλά καθούμενα. Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι να έχουμε την υγεία μας αφού, όλα τα υπόλοιπα, λύνονται. Κοίτα τον καιρό έξω! Κοίτα τον ήλιο! Δεν είναι υπέροχο το Καλοκαίρι;

-Σου αρέσει τόσο πολύ το Καλοκαίρι;

-Είναι η καλύτερη εποχή! Πιστεύω ότι η Ελλάδα διαθέτει από τα πιο ωραία Καλοκαίρια, είναι πάντα πολύ όμορφη και έχει την πιο ωραία θάλασσα, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου έχω ταξιδέψει λόγω της δουλειάς μου.

-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου Καλοκαίρια;

-Θα έλεγα πως ήταν τα κλασσικά παιδικά Καλοκαίρια μεταναστών. Θυμάμαι πως κάθε Καλοκαίρι παίρναμε το αεροπλάνο, ερχόμασταν στην Ελλάδα- δεν πηγαίναμε πουθενά αλλού- και ο πατέρας μας μας πήγαινε παντού για να δούμε την «Ελλάδα μας». Δεν μέναμε μόνο στο Βόλο- εκεί που είχαν τότε σπίτι οι γονείς μου-, ή στο Πήλιο για μπάνιο, αλλά πηγαίναμε βόλτες με το αυτοκίνητο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στη Θεσσαλονίκη, στις Σπέτσες, στην Πελλοπόνησο. Οι γονείς μας ήθελαν να δούμε και θάλασσα και βουνό.

-Τα τωρινά σου Καλοκαιρία έχουν αυτή τη φρεσκάδα και τη χαρά που είχες ζήσει όσο ήσουν παιδί;

-Τα Καλοκαίρια που έχω ξεχωρίσει πολύ έντονα στη ζωή μου είναι αυτά του 1998 και του 1999.

-Για ποιο λόγο;

-Γιατί τότε δεν δούλευα και, ειδικά το 98, ήμουν 17 χρόνων και με είχε αφήσει ο μπαμπάς μου να έρθω στην Ελλάδα μόνη μου. Ήμουν τόσο καλό παιδί και τόσο καλή μαθήτρια που μου είχε πει ο πατέρας μου «Ελενάκι, μπορείς να πας μόνη σου στην Ελλάδα. Πες μου πόσο καιρό θες να πας, να σου κάνω δώρο αυτές τις διακοπές!».

-Δεν είχε ενδοιασμούς που ακόμη δεν είχες ενηλικιωθεί;

-Όχι. Ήμουν, κάποιες φορές, ένα άτακτο, αλλά και καλό παιδί ταυτόχρονα (χαμογελάει).

-Αυτό πως συνδυάζεται;

-Το παιδί σου πρέπει να το εμπιστεύεσαι. Γιατί αυτό του δημιουργεί την αίσθηση της ευθύνης. Αυτό έκαναν και οι δικοί μου γονείς. Και τους ευγνωμονώ γι αυτό!

-Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διαγράψεις από τη ζωή ή από την καριέρα σου, Έλενα;

-Να σου πω κάτι; Δεν μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει, μετανιώνω μόνο γι αυτά που δεν έχω κάνει. Οτιδήποτε κάνουμε, πρέπει να το βλέπουμε σαν εμπειρία. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή. Και, ακόμη και το λάθος μας, πρέπει να το αποδεχτούμε, όχι μόνο επειδή το κάναμε εμείς οι ίδιοι, αλλά και επειδή κάτι τελικά μας άφησε ή μας δίδαξε. Στη χειρότερη, αν έχουμε πληγώσει κάποιον άλλον άνθρωπο δίπλα μας, πρέπει να ζητάμε «συγνώμη». Αλλά όχι να ζητάμε συγνώμη και μετά να γυρνάμε την πλάτη! Να είμαστε κύριοι στη «συγνώμη» μας.

-Εσύ ζητάς εύκολα συγνώμη;

-Βέβαια! Και έχω ζητήσει και έχω ακούσει «συγνώμη».

-Συγχωρείς, όμως, εύκολα;

-Ανάλογα με το τι έχει συμβεί. Κάποια πράγματα τα συγχωρείς και λες «δεν έγινε τίποτα» αλλά υπάρχουν και άλλα που λες «ναι, συγχωρώ, το προσπερνώ, αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω». Γιατί, εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να ξεχάσεις αυτό που έχει συμβεί. Ξέρεις κάτι, Γιάννη; Παρόλο που κάποια πράγματα τα έχεις συγχωρέσει, σου μένουν και πληγές. Όλες οι πληγές κλείνουν, όμως οι πληγές πάντα πονάνε εκεί που έχεις «χτυπήσει».

-Είσαι έτοιμη να ερωτευτείς, Έλενα;

-Υπάρχει μία πολύ μεγάλη καλλιτέχνιδα, η Νάνα Μούσχουρη, η οποία μου είχε πει «κορίτσι μου, πρέπει να ερωτεύεσαι κάθε μέρα!». Και από τη μέρα που μου το είπε, εγώ βρίσκω αφορμές ώστε κάθε μέρα να ερωτεύομαι. Οτιδήποτε απλό και καθημερινό.

-Τι πρέπει να έχει ένας άντρας για να βρεθεί δίπλα σου;

-Χαρακτήρα! Και να είναι ένα καλό παιδί. Όλα τα άλλα είναι μηδέν.

-Αυτός θα μπορούσε να γίνει ιδανικά και ο πατέρας των παιδιών σου;

-Ιδανικός πατέρας μπορεί να γίνει αυτός που αγαπάς και είσαι σίγουρη πως, ό,τι και αν πάθεις, θα είναι υπεύθυνος για το παιδί σου. Και έχω γνωρίσει πολλούς άντρες που είναι συγκλονιστικοί με τα παιδιά τους.

-Σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να αποκτήσεις παιδιά;

-Αυτό έρχεται όταν πρέπει. Είμαι 30 χρόνων, δεν με αγχώνει καθόλου αυτό και, αν ήταν να με αγχώσει, θα είχα ήδη τα δικά μου παιδιά. Άλλωστε, πιστεύω ότι το παιδί είναι ο μεγαλύτερος «γάμος» που υπάρχει. Με το που κάνεις παιδί έχεις ήδη παντρευτεί. Γιατί το λόγο σου μπορείς να πας να τον δώσεις και χωρίς να πας να βάλεις υπογραφές.

-Εμφανισιακά έχεις αισθανθεί ποτέ άβολα με το σώμα σου;

-Εννοείς όταν είχα παχύνει πάρα πολύ;

-Δεν ξέρω. Μπορεί τότε να αισθανόσουν υπέροχα!

-Κοίτα, σίγουρα δυσκολεύεσαι όταν παίρνεις μερικά κιλά αλλά, το χειρότερό μου τότε, ήταν ότι οι άλλοι είχαν περισσότερα προβλήματα μ αυτό παρά από όσα είχα εγώ η ίδια. Εκεί ήταν που είχα εκπλαγεί περισσότερο. Και θεωρώ ότι αυτό είναι πάρα πολύ ρατσιστικό. Γιατί είναι πάρα πολύ άσχημο να λες στον άλλον «έχεις παχύνει, χάσε κιλά!». Εγώ τον θηροειδή άργησα πολύ να τον καταλάβω- θυμάμαι ότι είχα πάρει 8 κιλά μέσα σε τρεις μήνες και δεν είχα καταλάβει από τι είχε συμβεί αυτό. Θέλω να σου πω με όλα αυτά ότι, όταν δεν κάνεις κακό στον άλλον, γιατί ο άλλος να έρθει και να σε κρίνει;

-Διακρίνω, όση ώρα μιλάμε, ότι τώρα αγαπάς περισσότερο από ποτέ τον εαυτό σου. Είναι αλήθεια αυτό που εισπράττω;

-(χαμογελάει) Από μικρή είχα πάρα πολύ ψηλά τα «θέλω» και τα «πρέπει» μου. Όλες οι ηλικίες είναι καταπληκτικές στη ζωή μας κι εγώ δεν φοβάμαι καθόλου να μεγαλώνω, γιατί πιστεύω πως όσο ωριμάζουμε γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Κι είναι ωραίο να περνάς στάδια στη ζωή σου. Επίσης, θεωρώ ότι η καλύτερη ηλικία για τις γυναίκες είναι μετά τα 28. Θα σου έλεγα, λοιπόν, απαντώντας στην ερώτησή σου, πως εκτιμώ περισσότερο τις απόψεις μου σήμερα. Για παράδειγμα, δεν είναι ωραίο να ικανοποιούμε πρώτα όλους τους υπόλοιπους και στη συνέχεια να ασχολούμαστε και με τον εαυτό μας. Πρέπει καταρχήν να ικανοποιούμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να ικανοποιήσουμε και όλους τους άλλους. 

Δημοσίευση στο "Omikron" Κύπρου, τον Ιούλιο του 2012. 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΖΑΣ: 22 YEARS OLD SEXY GREEK MODEL

Είναι μόνο 22 χρόνων και ξεκίνησε πρόσφατα να ασχολείται με το modeling. Αυτός είναι «ο θεός Ηρακλής», όπως τον χαρακτηρίζουν, στην πρώτη του μεγάλη συνέντευξη.

-Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια στις Σέρρες, όπου μεγάλωσες;

-Πολύ όμορφα. Ασχολιόμουν για πολλά χρόνια με τον αθλητισμό εκεί, ενώ έπαιζα και ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά. Ο αθλητισμός είναι το πάθος μου.

-Ο πατέρας σου είναι στρατιωτικός. Ακολουθείς κι εσύ στη ζωή σου πειθαρχία και κανόνες;

-Πρότυπό μου ήταν και είναι οι γονείς μου, κατά συνέπεια έχω πάρει αρκετά στοιχεία από εκείνους-και ειδικά από τον πατέρα μου που θαυμάζω. Ανάμεσα σ αυτά λοιπόν είναι και η πειθαρχία. Άλλωστε, λόγω κάποιων δυσκολιών που έζησα-αφότου ξεκίνησα πια να ζω μόνος μου-, έχω πλέον σκληραγωγηθεί αρκετά, κάτι όμως που με έκανε πιο δυνατό ως άνθρωπο.

-Σε ξάφνιασε η φημολογούμενη πρόσφατη πρόταση που δέχτηκες από τον οίκο Versace;

-Ήταν κάτι πολύ ευχάριστο-ειδικά όταν αυτό προέρχεται από ανθρώπους που δεν ζουν στην Ελλάδα και έχουν μία τόσο μεγάλη και επιτυχημένη καριέρα πίσω τους. Ελπίζω να μην τους διαψεύσω και να τα καταφέρω. Ωστόσο, πέρα από το ωραίο σώμα και πρόσωπο, πιστεύω ότι το πιο σημαντικό σε έναν άντρα, αλλά και σε ένα μοντέλο, είναι η προσωπικότητα. Αυτό είναι που σου δίνει διάρκεια, αυτό θα σου δώσει περισσότερες δουλειές στη συνέχεια και αυτό θα μείνει στο χρόνο.

-Τι σου αρέσει στο χώρο του modeling;

-Ποτέ δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να ονειρεύεται να γίνει μοντέλο. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω αθλητής. Το modeling πρόεκυψε εντελώς τυχαία από ένα φίλο μου που βρισκόταν στο χώρο, ο οποίος με πήγε σε ένα πολύ γνωστό πρακτορείο απ όπου ξεκίνησα την πορεία μου. Μετά ακολούθησαν οι φωτογραφήσεις και οι συνεργασίες με γνωστούς σχεδιαστές. Μπήκα απλά σε αυτό το δρόμο και τον ακολούθησα, χωρίς να το πολυσκέφτομαι. Το modeling, αν το διαχειριστείς σωστά, μπορεί να σου ανοίξει πόρτες και σε άλλους χώρους.

-Το καλογυμνασμένο σου σώμα, σου δίνει και μία επιπλέον αυτοπεποίθηση και στην προσωπική σου ζωή;

-Η αυτοπεποίθηση σε έναν άντρα πηγάζει καταρχήν από την εξωτερική εμφάνιση, αλλά αυτό που μετράει είναι η προσωπικότητα. Και εμένα αυτό είναι που μ ενδιαφέρει.  

-Γυμνάζεσαι καθημερινά;

-Ναι. Μου αρέσει να προσέχω τον εαυτό μου και το κορμί μου.

-Όπως είναι ωραίο το δικό σου σώμα, να υποθέσω ότι κάτι αντίστοιχο ψάχνεις και σε μία γυναίκα;

-Δεν είμαι απ τους άντρες που κοιτάνε μόνο την εικόνα σε μία γυναίκα, αλλά η πρώτη εντύπωση πάντα μένει. Το προσεγμένο σώμα μου αρέσει. Δεν θέλω η γυναίκα που θα είμαι μαζί της να είναι αφημένη.

-Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που προσέχεις σε μία γυναίκα;

-Τα οπίσθια είναι το μεγάλο μου φετίχ. Σε ό,τι αφορά στο στυλ μου αρέσουν πολύ οι μελαχρινές γυναίκες. Επίσης, μου αρέσει το δέρμα της γυναίκας που θα βρεθώ μαζί της να είναι λείο και απαλό.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας που είχες με μία γυναίκα με την οποία βρέθηκες σεξουαλικά μαζί της, ακόμη και για ένα βράδυ;

-12 χρόνια. Εντάξει, δεν το θεωρώ και ιδιαίτερα μεγάλη διαφορά ηλικίας. Κανονικά πράγματα.

-Έχουν υπάρξει στη ζωή σου γυναίκες που, μετά το sex, δεν θυμόσουν καν το όνομά τους;

-Ναι. Κι είναι λίγο άβολο αυτό, γιατί ξυπνάς και αναρωτιέσαι τι έχεις ακριβώς κάνει το προηγούμενο βράδυ (γελάει). Κοίτα, είμαι πολύ χορτασμένος από το sex, έχω κάνει πολλά σ αυτό το κομμάτι της ζωής μου και, ανάμεσα σ άλλα, μου έχει συμβεί και αυτό. Πλέον, όμως, αυτό που ζητάω από την προσωπική μου ζωή είναι οι σχέσεις, όχι τα one night stands. Αυτά τα βαρέθηκα, δεν με εκφράζουν πια και δεν έχω απωθημένα σε αυτό το κομμάτι της ζωής μου.

-Έχεις απιστήσει σε σχέσεις σου στο παρελθόν;

-Ναι. Αλλά ο στόχος μου είναι να είμαι μαζί με μία γυναίκα 100%, δικός της, πιστός, αρκεί να με καλύπτει σε πολλά.

-Συνήθως ποιο σου λένε οι γυναίκες ότι είναι το σημείο εκείνο του σώματός σου που θαυμάζουν περισσότερο;

-Θα πρέπει να ρωτήσεις τις ίδιες γι αυτό το θέμα. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να ειπωθεί δημόσια… (χαμογελάει).

-Έχεις ταμπού στο sex ή θεωρείς πως, σε αυτό τον τομέα, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις προκλήσεις;

-Δεν έχω ταμπού στο sex, αλλά όταν είμαι σε σχέση είμαι πουριτανός και παραδοσιακός. Κλασσικός άντρας, ρε παιδί μου. Μου αρέσει, όμως, να δοκιμάζω καινούργια πράγματα με τον άνθρωπό μου και θεωρώ ότι αυτό, σε ένα μεγάλο ποσοστό, ανανεώνει μία σχέση και δεν την αφήνει να βαλτώνει. Στο sex δεν πρέπει να μένεις στα ίδια και στα ίδια.

-Θα έβαζες ποτέ τρίτο πρόσωπο στη σεξουαλική σου ζωή με τη σύντροφό σου, προκειμένου να ανανεωθεί η σχέση σας;

-Δεν αποκλείω τίποτα στη ζωή μου αλλά, με μία πρώτη σκέψη, δεν νομίζω.

-Θυμώνεις όταν σε φλερτάρουν αγόρια;

-Έχω συνηθίσει πλέον να με φλερτάρουν αγόρια, αλλά η πρώτη μου αντίδραση δεν είναι να θυμώσω. Συνήθως στην αρχή χαμογελάω και κατανοώ ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να θαυμάζουν έναν άντρα επειδή τον έχουν δει σε περιοδικά ή στην τηλεόραση. Δεν είναι κακό. Τις περισσότερες φορές πάντως, πολύ απλά και ευγενικά, αποσαφηνίζω τις προθέσεις μου. Είμαι κλασσικό, αυθεντικό αρσενικό.

-Πως ζεις οικονομικά αυτή την περίοδο;

-Κατά καιρούς δουλεύω σε μπαράκια.

-Και πόσα χαρτάκια σου δίνουν κάθε βράδυ με αριθμούς τηλεφώνων;

-(γελάει) Διασκεδάζω μ αυτά. Και σε ποιον δεν θα άρεσε κάτι τέτοιο; Παρόλα αυτά δεν είμαι εύκολος πια στο sex. Έχω υψηλές απαιτήσεις από μία γυναίκα, πρέπει να έχει κάτι ξεχωριστό για να με κερδίσει και να βρεθώ μαζί της.

-Όταν σε προσεγγίζει σεξουαλικά μία παντρεμένη γυναίκα πως αντιδράς;

-Είναι και αυτό κάτι που μου έχει συμβεί. Κοίτα, στο παρελθόν, λόγω ηλικίας, έχω κάνει διάφορα αλλά πλέον έχω άλλες προτεραιότητες. Πάντως, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι γυναίκες έχουν χάσει πλέον κάπως το μέτρο, χωρίς όμως αυτό να ελαφρύνει και τη συμπεριφορά εμάς των αντρών.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχεις ζήσει χωρίς να έχεις κάνει sex;

-Ένας μήνας περίπου...Είναι πολύ; (γελάει). 

Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", το Δεκέμβριο του 2012. 

ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ: "ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΜΟΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ"

Αν συμφωνεί κάποιος με όσους λένε ότι η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας, τότε η Σμαράγδα είναι η ζωντανή απόδειξη του «λαμπερού» που δεν έχει καμία ανάγκη τα περιττά για να υπάρξει ουσιαστικά.

Βρίσκεται, από το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου μέχρι το απόγευμα που καταφέρνουμε τελικά να μιλήσουμε, σε μία από τις τελευταίες πρόβες που κάνει στο «Παλλάς» της οδού Βουκουρεστίου, για το μιούζικαλ «Chicago», ενόψει της μεγάλης και πολυαναμενόμενης πρεμιέρας του. Θα κάνει, μου λέει,  ένα μισάωρο διάλειμμα για την κουβέντα μας και μετά επιστροφή στη σκηνή, στις οδηγίες του Σταμάτη Φασουλή, σε κάποιες αναγκαίες αλλαγές της τελευταίας στιγμής. «Αυτή η δουλειά έχει όλα τα εχέγγυα για να βγει στο τέλος κάτι πολύ καλό», μου αναφέρει. «Καταρχήν, το έργο είναι συγκλονιστικό-είναι ένα από τα αγαπημένα μου και θεωρώ ότι ακόμη και σε ανθρώπους που δεν αρέσει το μιούζικαλ αυτό περιλαμβάνεται μέσα στα 2-3 που θα τους αρέσει-, ο Φασουλής είναι υπέροχος, ο οποίος μου το πρότεινε κιόλας και ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί του και μάλιστα σε ένα είδος που το ξέρει εξαιρετικά καλά-το μιούζικαλ-, ενώ και η συνεργασία με όλους τους συντελεστές είναι εξαιρετική, κυρίως γιατί πρόκειται για ανθρώπους που εγώ θαυμάζω πολύ. Ο κάθε ένας είναι στο σωστό πόστο σε αυτή τη δουλειά και όλα γίνονται πολύ όμορφα».

-Θεωρείς τύχη για σένα το γεγονός ότι φέτος έχεις δουλειά ή πιστεύεις ότι είναι και αυτό αποτέλεσμα όσων πέτυχες μέσα στα χρόνια που προηγήθηκαν;

-Όσοι έχουν την οποιαδήποτε δουλειά πια στην Ελλάδα είναι τυχεροί. Ωστόσο, αν με ρωτάς προσωπικά, δεν το θεωρώ «τυχαίο» αυτό που μου συμβαίνει εμένα φέτος-δεν είμαι, δηλαδή, ένας άνθρωπος που βγήκε από το πουθενά και του έτυχε τώρα να ‘χει μία δουλειά. Έχω μία πορεία συνεπή.

-Είχες άλλες προτάσεις φέτος;

-Φέτος είχα τις πιο πολλές προτάσεις από ποτέ στο θέατρο! Αυτό, ακόμη και σε μένα, μου έκανε εντύπωση. Για την τηλεόραση, δεν το συζητώ, αφού εκεί δεν γίνεται τίποτα-είναι αυτό το «θα δούμε», «αν γίνει», «μπορεί και να», που δεν παίρνω καν στα σοβαρά.

-Αν έρχονταν άτομα έξω από το «Παλλάς» για να διαμαρτυρηθούν για την παράσταση που ανεβάζετε επειδή «προσβάλλεται το θρησκευτικό και εθνικό τους συναίσθημα», όπως συνέβη πριν από λίγες μέρες στο «Χυτήριο», πως πιστεύεις ότι θα αντιδρούσες;

-Τις παραστάσεις που δεν μας αρέσουν δεν πάμε να τις παρακολουθήσουμε. Και τα βιβλία με τα οποία δεν συμφωνούμε, δεν τα καίμε στην πλατεία. Εγώ αυτό ξέρω ότι γίνεται στη δημοκρατία. Γενικά, πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τη βία-την οποία έχει ο κάθε ένας μας μέσα του-δεν μπορούν να τη διαχειριστούν και έχουν ανάγκη μία ιδεολογία για να την εκφράσουν. Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει ιδεολογία πίσω από αυτό. Υπάρχει μόνο βία η οποία βρίσκει μία ιδεολογία για να εκφραστεί, γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί μόνη της.

-Μετανιώνεις για τα «όχι» που είπες στο παρελθόν σε ό,τι αφορά στη δουλειά, κυρίως επειδή το οικονομικό κομμάτι δεν σε ικανοποιούσε τότε;

-Όχι, δεν μετανιώνω. Γιατί όταν αποφάσιζα να κάνω κάποιες επιλογές, πιστεύω πως καλώς τις έκανα. Κοίτα, έχω πει πολλά «όχι» από τότε που ξεκίνησα αλλά, ως επί το πλείστον, όχι για οικονομικούς λόγους. Κυρίως άλλες ήταν οι αιτίες.

-Η οικονομική κρίση πως σε επηρέασε προσωπικά;

-Είμαι από τους τυχερούς που δεν κινδυνεύω άμεσα, έχω περιθώριο-αλλά δεν θα χω για πολύ ακόμα, γιατί δεν έχω βγάλει λεφτά που δεν τελειώνουν ποτέ αν δεν αρχίσουν οι δουλειές να «τρέχουν» και να γίνονται πράγματα όπως παλιά. Ωστόσο, γενικά έχω περιορίσει πολλά από τα έξοδα που έκανα, κοιτάω για παράδειγμα τις τιμές στα σουπερμάρκετ και σκέφτομαι αν αυτό χρειάζεται να το πάρω ή όχι-ενώ στο παρελθόν ήμουν κάπως ασύδοτη σ αυτό. Ευτυχώς, δεν έχω πιστωτικές-τις κατήργησα πριν από 3 χρόνια-, δεν έχω δάνεια ή άλλες κάρτες. Έγινα κι εγώ της λογικής «μόνο αν έχω λεφτά θα ψωνίσω», γιατί με τις πιστωτικές χάνεις τον έλεγχο. Ακόμη, όμως, κι όταν έβγαλα πιστωτικές θυμάμαι ότι δεν συνέβη επειδή εγώ το ήθελα-οι τράπεζες με έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν «κυρία Καρύδη, ελάτε να σας βγάλουμε μια κάρτα!» και απαντούσα «εντάξει». Τώρα έχω «απελευθερωθεί» από όλα αυτά και ξοδεύω μόνο όσα μπορώ και όσα έχω στο πορτοφόλι μου.

-Αν σου γινόταν πρόταση για παρουσίαση εκπομπής στην τηλεόραση, κάτι που έχουν κάνει ήδη συνάδελφοί σου, όπως ο Μαρκουλάκης ή σε δύο μήνες, στο «Dancing» του ΑΝΤ1, η Μακρυπούλια και η Δανδουλάκη, θα έμπαινες στη διαδικασία να το συζητήσεις;

-Θα το συζητούσα, αλλά δεν θα έκανα ό,τι να ναι. Γιατί ίσως να μην μπορώ να υποστηρίξω κάποιο concept. Αν, όμως, ένιωθα ότι κάτι μπορώ να το κάνω καλά, γιατί όχι;

-Πληρώνεσαι για τις συνεχείς επαναλήψεις του «παρά πέντε»;

-Όχι. Έτσι κι αλλιώς οι επαναλήψεις ποτέ δεν μας πλήρωναν ιδιαίτερα-ήταν ένα υποτυπώδες ποσό που παίρναμε μέσω μιας εταιρείας συγγενικών δικαιωμάτων-, αλλά τώρα νομίζω ότι τα κανάλια δεν έχουν ούτε αυτό να δώσουν. Σχεδόν τα εκχωρούμε όλα αυτά. Και νομίζω ότι και να διαμαρτυρηθούμε δεν θα βγει κάτι, γιατί η αγορά είναι μικρή. Σκέψου μόνο ότι, αυτή τη στιγμή, τα κανάλια δεν έχουν να πληρώσουν τα καινούργια σήριαλ-τα χρεωστάνε σχεδόν όλα-πόσο μάλλον να πληρώσουν τα δικαιώματα στα παλιά. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

-Παρακολουθείς τηλεόραση;

-Τώρα πια όχι πολύ, γιατί δεν έχει και τίποτα να δω. Βλέπω ειδήσεις καμιά φορά, αν και τελευταία προσπαθώ να τις παρακολουθώ και λίγο επιπόλαια γιατί σε πιάνει κατάθλιψη αν καθίσεις και δεις πολλές. Νιώθεις ότι έρχεται μια καταστροφή και δεν θέλω να ζω όλη μου τη μέρα περιμένοντας να έρθει το τέλος.

-Πως διατηρείς την αισιοδοξία σου;

-Καταρχήν, είμαι από τη φύση μου αισιόδοξη. Και, κατά δεύτερον, αντλώ αισιοδοξία από τον περίγυρο μου, από τους φίλους μου, από τους αγαπημένους μου ανθρώπους, από τη δουλειά μου, από την καθημερινότητά μου. Αν υπάρχει αγάπη, αν υπάρχουν φίλοι, παίρνουμε από κάπου ελπίδα. 

-Αποφεύγεις μίζερους ή καταθλιπτικούς ανθρώπους;

-Αν είναι φίλοι μου και έχουν κάποιο πρόβλημα δεν τους αποφεύγω-θέλω να τους βοηθήσω και να τους ακούσω. Αν είναι γενικά κάποιοι άνθρωποι που είναι πάντα γκρινιάρηδες και μίζεροι, από πάντα αυτούς δεν τους έκανα ποτέ παρέα.

-Σου λείπει η αθωότητα των 20 σου χρόνων-τότε που είχες άλλες αγωνίες, άλλα όνειρά, που ακόμη καρδιοχτυπούσες για κάθε σου πρεμιέρα;

-Μα και τώρα καρδιοχτυπώ για κάθε μου πρεμιέρα! Απλά, τώρα το άγχος μου δεν με καταβάλλει και δεν με διαλύει, ενώ παλιά αυτό δεν μπορούσα να το ελέγξω. Γενικά, δεν νοσταλγώ τα παλιά χρόνια. Μου αρέσει η κάθε περίοδος της ζωής μου-και αυτή η συγκεκριμένη που ζω τώρα μου αρέσει πολύ. Ούτε νιώθω ότι τα παλιά χρόνια ήταν «αθώα» και τώρα ξαφνικά «πονήρεψαν». Κι αν ακόμη «πονήρεψαν» και έκανα εγώ προσωπικά κάποια βήματα οφείλονται στην ωριμότητα και όχι σε κάτι άλλο. Ωστόσο, αυτή η ωριμότητα που έχω τώρα δεν είναι ότι με έκανε να τα βλέπω όλα κυνικά.

-Ούτε σκέφτεσαι «πως θα είμαι όταν φτάσω στα 60!»;

-Το σκέφτομαι, αλλά δεν το κάνω συνέχεια. Προσπαθώ να συμβιβαστώ μ αυτό. Δεν μου αρέσει που θα γίνω 60, προτιμώ να είμαι 20-όπως όλος ο κόσμος. Και να μην πεθάνουμε κιόλας, αν γίνεται (γελάει). Αλλά, αφού δεν γίνεται, θέλω να συμβιβαστώ όσο το δυνατόν πιο ήρεμα με όλα αυτά και να τα πάρω μαλακά, για να μην με πιάσει τρέλα.

-Λένε πως όταν οι εξωτερικές συνθήκες είναι δύσκολες, είμαστε περισσότερο ανοιχτοί στον έρωτα ή, αν είμαστε σε σχέση, αυτή δυναμώνει. Ισχύει αυτό και στη δική σου περίπτωση;

-Εγώ από πάντα επένδυα γενικά στις ανθρώπινες σχέσεις-ακόμη και όταν δεν υπήρχε κρίση. Αυτό θεωρώ προτεραιότητα στη ζωή μου και δεν θεωρώ ότι η δουλειά και τα λεφτά μπορούν να σε γεμίσουν. Σε καλύπτουν, αλλά δεν σε γεμίζουν.

-Και ο έρωτας αποτελούσε προτεραιότητά σου;

-Νομίζω πως ναι. Τα ερωτικά μου δεν τα παραμέλησα ποτέ. Υπήρχαν φορές που δούλευα περισσότερο και πιο πολύ, αλλά αυτό το κομμάτι της ζωής μου το κρατούσα ζωντανό.

-Να υποθέσω πως πάντα ήσουν σε σχέση;

-Σχεδόν πάντα.

-Φοβάσαι το να μείνεις μόνη ή δεν το κάνεις επί τούτου;

-Κανονικά νομίζω ότι δεν φοβάμαι να μείνω και μόνη μου. Αλλά, αν κάνω ψυχανάλυση-που δεν έχω κάνει-μπορεί να δείξει ότι φοβάμαι. Ωστόσο, δεν με απασχολεί και να το ψάξω. Άλλωστε, μόνη μου μένω, υπήρξα μοναχοπαίδι και δεν έχω πρόβλημα να κάθομαι κάποιες ώρες μόνη μου στο σπίτι. Δεν κάνω παρέα με τον οποιονδήποτε απλώς για να πω «δεν είμαι μόνη».

-Πώς και δεν έχεις κάνει ψυχανάλυση;

-Δεν μου χρειάστηκε. Άμα, όμως, μου χρειαστεί θα κάνω.

-Είναι περισσότερες οι ευτυχισμένες παρά οι δυστυχισμένες στιγμές που έχεις ζήσει;

-Με σιγουριά σου απαντώ πως ναι.

-Και στο ερωτικό κομμάτι;

-Ναι, βέβαια.

-Ακόμη και όταν χώριζες, το ξεπερνούσες εύκολα;

-Γενικά, είμαι ένας άνθρωπος που ξεπερνάει καταστάσεις και προχωράει. Ακόμη όμως και όταν πονάς δεν είναι κακό, μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό. Το θέμα είναι να μην διαλυθείς, να μην γίνεις κομμάτια και στο τέλος να μην μπορείς να μαζευτείς. Εμένα δεν μου χει τύχει αυτό.

-Πως διαχειρίζεσαι αυτές τις στιγμές του πόνου;

-Θέλω να τις μοιράζομαι. Μπορεί να μείνω για λίγο μόνη μου, αλλά θέλω μετά να το μοιραστώ, να κάνω πλάκα, να το κολάσω λίγο, να το δω με χιούμορ και να κοιτάξω την αστεία του πλευρά. Γιατί πιστεύω πολύ στην αστεία πλευρά των πραγμάτων. Είναι και θέμα οπτικής γωνίας.

-Γελάς εύκολα;

-Ναι. Αλλά όχι με βλακείες.

-Τα παιδικά σου χρόνια ήταν ευτυχισμένα;

-Ήταν μια χαρά. Δεν είχαμε πολλά λεφτά, αλλά ζούσαμε κανονικά. Ευτυχισμένα χρόνια ήταν. Το μόνο που δεν μ άρεσε ήταν που δεν είχα αδέλφια και ήθελα παρέα στο σπίτι για να παίζω.

-Έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα και στη μητέρα σου;

-Τους αγαπώ πολύ. Έτσι κι αλλιώς, είναι η μόνη μου οικογένεια, δεν έχω κάνει άλλη.

-Θα ήθελες ωστόσο να είχες κι άλλη οικογένεια-την κλασσική εικόνα με παιδιά και σύζυγο ή σου αρκεί αυτή που ήδη έχεις;

-Δεν με έχει απασχολήσει ποτέ το συγκεκριμένο κομμάτι που μου λες.

Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", το Νοέμβριο του 2012.  

ΖΗΝΑ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ: "Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"

Η παντοδύναμη γυναίκα της ελληνικής τηλεόρασης, εκείνη που διηύθυνε για πολλά χρόνια πολλούς έλληνες και άλλες τόσες ελληνίδες stars, μιλάει εξομολογητικά για την πιο γενναία απόφαση της ζωής της ώστε να δώσει, μέσα από το παράδειγμά της, ελπίδα και πίστη και σε άλλες γυναίκες που περιμένουν να κρατήσουν στα χέρια τους το πρώτο τους παιδί.

-Ο πιο δύσκολος δρόμος της ζωής σου ήταν η διαδικασία του να αποκτήσεις το πρώτο σου παιδί;

-Ήταν και αυτός ένας από τους δύσκολους δρόμους της ζωής μου, που τελικά είχε αίσιο τέλος. Για μεγάλο χρονικό διάστημα προτεραιότητα στη ζωή μου ήταν η καριέρα, η δημιουργία εκπομπών, η ανάδειξη παρουσιαστών και παρουσιαστριών που σήμερα παραμένουν στην πρώτη γραμμή της ελληνικής τηλεόρασης. Είχα τη Ζήνα στο βάθρο, η οποία δεν έπρεπε ποτέ να πέσει από αυτό. Ενώ έλεγα «θέλω να γίνω μάνα» ουσιαστικά δεν το θελα, γιατί όταν κάτι θέλεις πολύ σαφώς και γίνεται, εννοείται πως το καταφέρνεις. Μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά, όπως συμβαίνει με πολλές γυναίκες, «ξεχάστηκα» στη διαδρομή της ζωής μου. Όταν, λοιπόν, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό ήταν μάταιο και πως εκείνο που κατά βάθος ήθελα-αλλά δεν τολμούσα να το δω στην αλήθεια του-ήταν να γίνω μάνα, τότε το παιδί δεν ερχόταν. Γιατί δεν γίνονται όλα κατά παραγγελία.

-Πως είναι δυνατόν να είχες «ξεχάσει» να ζήσει το δώρο της μητρότητας;

-Γιατί είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν ήθελα ακόμη να γίνω μάνα, ότι ίσως δεν ήμουν ακόμη έτοιμη. Τι κάνουν συνήθως οι «γυναίκες καριέρας»; Φτιάχνουν ένα παραμύθι και βαδίζουν με βάση αυτό σε όλη τους τη ζωή. Και αυτό είναι κάτι που κάνουν οι περισσότερες γυναίκες που δουλεύουν στα media-είτε μπροστά είτε πίσω από τις κάμερες. Ευτυχώς για μένα, κάπου γύρω στα 37 με 38 μου, συνειδητοποίησα ότι αυτό που ήθελα πια από τη ζωή μου ήταν να αποκτήσω το πρώτο μου παιδί. Περισσότερο απ το να είμαι «επαγγελματίας». Ξεκίνησα, λοιπόν, να το παλεύω, αλλά το παιδί δεν ερχόταν. Και κατάλαβα ότι, για να κάνω το παιδί μου, έπρεπε να αποτοξινωθώ από τις τοξίνες της εργασίας, της «καρέκλας», των «εικόνων», του καθημερινού άγχους. Ξέρεις τι είναι να έχεις μία εξουσία και αυτή τελικά να μεταβάλλεται για σένα τον ίδιο σε αποκούμπι και πατερίτσα για κάθε τι δύσκολο που μπορεί να σου συμβαίνει; Η εξουσία σε κάνει να ξεχνάς την ψυχή σου κι εγώ, υπήρξαν στιγμές, που είχα ξεχάσει τα πραγματικά μου «θέλω». Τα είχα κάπου καταχωνιάσει. Ήξερα ότι υπήρχαν αλλά αρνιόμουν να τα βγάλω στην επιφάνεια. Γιατί φοβόμουν ότι θα πήγαινε πίσω η καριέρα μου.

-Ήταν θέμα ανασφάλειας αυτό;

-Όχι. Ήταν θέμα προτεραιοτήτων. Και, για εκείνη τη δεδομένη στιγμή, η προτεραιότητα μου ήταν η δουλειά μου. Πίστευα ότι είμαι σημαντική επειδή είχα μία πολύ καλή δουλειά.

-Μπήκες στη διαδικασία των εξωσωματικών;

-Βεβαίως. Έκανα 9 μάταιες εξωσωματικές.  

-Δεν έχασες, κάποια στιγμή, το κουράγιο σου;

-Έχασα και το κουράγιο μου αλλά και την εμπιστοσύνη μου στους γιατρούς. Έπεσα κι εγώ «θύμα» κάποιων γιατρών που τους πίστεψα χωρίς να μου εξηγούν τα «γιατί», που μου έλεγαν «έχεις το πρόβλημα εσύ» χωρίς όμως να μου το αιτιολογούν. Απελπίστηκα! Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι τίποτα από αυτά που μου είπαν δεν είχα, αλλά δικές τους αδυναμίες τις χρέωναν στους άλλους. Μάνα έγινα με τη βοήθεια και την ευλογία της Παναγίας.

-Πότε είχες κάνει την τελευταία σου εξωσωματική;

-Στα 39 μου. Είχα παραιτηθεί από το Alter, το τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο ήμουν διευθύντρια προγράμματος, και ήμουν αποφασισμένη να μην εργαστώ πουθενά για κάποιο χρονικό διάστημα-και παρά τις προτάσεις που είχα-γιατί γνώριζα πια ότι η τοξικότητα της τηλεόρασης με πήγαινε σε άλλα πράγματα. Σκέφτηκα τότε να κάνω άλλη μία εξωσωματική, την τελευταία μου, και από εκεί κι έπειτα να τα αφήσω όλα στο Θεό. Στην τελευταία μου εξωσωματική, ο γιατρός μου είπε «ακόμη κι αν δεν μείνεις έγκυος, υπάρχει κι άλλος τρόπος: Να μείνεις έγκυος με δανεικά ωάρια». Θύμωσα πάρα πολύ-και με τον εαυτό μου και με την διαδικασία στην οποία είχα μπει. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που τη στιγμή που τον πληρώναμε με τον άντρα μου, μας μίλησε για «δανεικές μήτρες». Δεν σεβάστηκε τις ενέσεις, τις ορμόνες, την απεγνωσμένη μου προσπάθεια, τα λεφτά που μόλις είχαμε σκάσει. Είπα, λοιπόν, «αν δεν τα καταφέρω ούτε αυτή τη φορά, θα εναποθέσω την ελπίδα μου μόνο στο Θεό. Γιατί μόνο Εκείνος ξέρει». Γύρισα στο παρελθόν μου, σε όλα αυτά που μου έμαθε η μάνα μου ότι πρέπει να κάνω στα δύσκολα, πως το μοναδικό μου καταφύγιο στα δύσκολα είναι μόνο η εκκλησία και ο Θεός, και προσευχήθηκα. Πήγα στον πνευματικό μου, του μίλησα και μου είπε τη μαγική φράση: «Ζήνα, δεν υπάρχει περίπτωση, αν το θέλεις πολύ, να μην γίνεις μάνα. Δεν θα πιστέψεις, ούτε για μία στιγμή, ότι δεν θα γίνεις μάνα». Εννοείται πως και η ένατη εξωσωματική απέτυχε. Κι έτσι εναπόθεσα όλες μου τις ελπίδες στην Παναγία. Και το θαύμα έγινε. Από τη μέρα που μίλησα με τον πνευματικό μου, μέσα σε 6 μήνες έμεινα έγκυος.  

-Τι διαδικασία ακολούθησες;

-Αγάπησα καταρχήν αυτό που θα ήθελα να κυοφορήσω, χάιδευα την κοιλιά μου και το περίμενα. Εξομολογήθηκα, νήστευα, προσευχόμουν. Θα έλεγα, λοιπόν, σε όλες εκείνες τις γυναίκες που περιμένουν να φέρουν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί «αρκεί να το ζητήσεις. Ο Θεός ξέρει πως θα σου το φέρει και πως»... Ξέρεις, κάποια στιγμή, όταν είχα φτάσει «στην κορυφή της ελληνικής τηλεόρασης», όπως μου έλεγαν οι άλλοι, γύρισα πίσω, ονειρεύτηκα τα παιδικά μου χρόνια και σκέφτηκα «Ζήνα, αυτό ήθελες από τη ζωή σου;». Όταν αναρωτήθηκα αυτό το πράγμα έκλαψα με σπαραγμούς και έκανα μία εβδομάδα να κοιμηθώ. Και ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι ήμουν στο λάθος δρόμο, σε λάθος επιλογή, σε λάθος «θέλω». Μηδένισα, λοιπόν, το κοντέρ και είπα «Ζήνα, πιάσε τα όλα από την αρχή. Άλλαξε τις προτεραιότητές σου, άλλαξε τις πεποιθήσεις σου και προχώρα». Εγκυμονούσα για 7 μήνες, κάθε μέρα κινδύνευα να χάσω το παιδί μου, μπήκα στο νοσοκομείο, αλλά τελικά το θαύμα της Παναγίας έγινε και τελικά γέννησα την κόρη μου, την Ευσταθία-Μαρία.   

-Θα επέστρεφες ποτέ στη μεγάλη καριέρα που ήδη διέγραψες;

-Δεν θα το έκανα αυτό στον εαυτό μου, και μάλιστα για τόσες ώρες που έχω δουλέψει-περισσότερες από 15 καθημερινά. Σκέψου ότι «παιδιά» μου είχαν γίνει κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι στα κανάλια που δούλευα, οι παρουσιαστές, οι δημοσιογράφοι, οι κάμεραμεν, οι άνθρωποι στο control. Αλλά είχα λάθος παιδιά. Δημιούργησα μία «οικογένεια» άλλη από αυτή που θα έπρεπε να είχα...Τώρα πια έχω αποφασίσει πως ό,τι και αν συμβεί, ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου, οι ώρες που θα είμαι με τον άντρα μου και το παιδί μου είναι ιερές. Μέχρι τότε, ξέρεις, ήταν σαν να μην σεβόμουνα τον εαυτό μου, σαν να τον είχα απέναντι και να του έριχνα πιστολιές, όπως κάνουν στα άλογα κούρσας που οφείλουν πάντα να κερδίζουν. Κι εγώ θεωρούσα ότι δεν είχα κανένα δικαίωμα στην αποτυχία.

-Ήσουν δυστυχισμένη, αλλά δεν το ήξερες;

-Ένιωθα ότι δεν δικαιούμαι να είμαι ευτυχισμένη. Είχα φτιάξει ένα παραμύθι και το είχα βαφτίσει «αλήθεια».

Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Δεκέμβριο του 2012. Το μυθιστόρημα της Ζήνας Κουτσελίνη «Ο πιο δύσκολος δρόμος» κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη. Το site που διευθύνει είναι το www.entertv.gr   

ΒΙΚΥ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: "ΜΕΤΑ ΤΑ 40, ΤΟ SEX ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ"

Η «βασίλισσα της βραδινής ζώνης στην ελληνική τηλεόραση», αφού το «πακέτο» της εκτοξεύει κάθε εβδομάδα την τηλεθέαση σε ποσοστά μεγαλύτερα του 30%, μιλάει για τα «όμορφα μυστικά» της, την οικογένειά της, την τηλεόραση, τις ρυτίδες, την διατροφή της, την fit σιλουέτα της που δεν φθείρεται στο χρόνο.

-Νιώθεις την ίδια αγωνία όταν ξεκινά μία νέα τηλεοπτική σεζόν όπως στο παρελθόν ή πλέον αισθάνεσαι πιο ασφαλής, σε σχέση με τα νούμερα τηλεθέασης και την αποδοχή από τον κόσμο;

-Η αλήθεια είναι ότι αυτή η επαφή, όλα αυτά τα χρόνια, σου δίνει μία ασφάλεια ότι ο κόσμος έχει δηλώσει την πολύ μεγάλη του αγάπη-και αυτό είναι υπέροχο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι σου αφαιρεί την αγωνία του να προσπαθείς για το καλύτερο. Και επίσης, δεν έχεις πια το άγχος τόσο για το αν θα έχει αποδοχή αυτό που θα κάνεις όσο για το αν αυτό που θα κάνεις πρώτα απ όλα αρέσει σ εσένα τον ίδιο, αν θα είναι άρτιο και θετικό. Γι αυτό κι εμείς, στο «πάμε πακέτο», πάντα θέλουμε η εκπομπή μας να έχει μία θετική σήμανση.

-Δεν σε κούρασε τόσα χρόνια αυτή η εκπομπή; Δεν είναι ρουτίνα πια για σένα;

-Πραγματικά είναι περίεργο γιατί, ενώ είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα γενικά-γι αυτό και κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα στη ζωή μου-, κάποιες σταθερές δεν τις αλλάζω με τίποτα. Μία από αυτές είναι και το «πάμε πακέτο», μία εκπομπή που με κάνει πραγματικά καλύτερο άνθρωπο. Αυτό και μόνο αρκεί για να νιώθω κάθε φορά ανανεωμένη. Όπως είναι και το beach volley μία άλλη σταθερά μου, που δεν βαριέμαι ποτέ.

-Νιώθεις περισσότερο ασφαλής που βρίσκεσαι στον Alpha, σε σχέση με τον ΑΝΤ1 ή το Mega Ελλάδας με τα γνωστά οικονομικά προβλήματα-στις περισσότερες από τις εταιρείες παραγωγής- πληρωμών των συνεργατών τους;

-Να σου πω την αλήθεια, θα ένιωθα ακόμη περισσότερο ασφαλής αν είχε παραμείνει ο Alpha στον Όμιλο RTL. Γιατί, όπως καταλαβαίνεις, άλλο είναι να ανήκει ο Alpha σε έναν εύρωστο τηλεοπτικό πανευρωπαϊκό Όμιλο και άλλο να είναι ένα εθνικό κανάλι που προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες του μέσα σε αυτό το γενικότερο κλυδωνισμό με σήματα κινδύνου ναυαγίου, που συμβαίνει στην Ελλάδα. Είναι λογικό να αισθανόμασταν πιο ασφαλείς. Κι είναι χαζό και παράλογο αν οποιοσδήποτε πει το αντίθετο-δεν έχει λογική. Έχει ίσως μόνο σκοπιμότητα. Δεν υπάρχει Έλληνας, από τον τελευταίο εργάτη μέχρι τον μεγαλύτερο επιχειρηματία, που να μην αντιμετωπίζει αυτή την εποχή προβλήματα στην Ελλάδα. Τώρα τι θα γίνει; Δεν ξέρω!

-Νιώθεις φόβο;

-Ναι, στο μέτρο που νιώθουν όλοι οι Έλληνες.

-Έχεις υπάρξει από τις ακριβοπληρωμένες της ελληνικής τηλεόρασης;

-Όλα είναι σχετικά-τι θεωρεί κανείς «ακριβοπληρωμένο» και τι όχι. Αλλά έχω υποστεί κι εγώ μείωση, όπως όλοι.

-Ωστόσο, υποθέτω πως τα χρήματα που παίρνεις από τον Aplha Ελλάδος ξεπερνούν τις 3 χιλιάδες ευρώ, κάτι που σίγουρα δεν αποτελεί τον μισθό του μέσου Έλληνα σήμερα. Έτσι δεν είναι;

-Πότε οι μισθοί στην τηλεόραση ήταν ο μισθός του μέσου Έλληνα; Αυτό δεν ίσχυε ποτέ. Κοίτα, γενικότερα, τα ταλέντα πληρώνονται περισσότερο από τις ουσιαστικές αξίες. Δηλαδή, εγώ έχω δύο πτυχία και ένα μεταπτυχιακό. Δεν πληρώνομαι όμως γι αυτά, για τα οποία προσπάθησα τόσο πολύ στη ζωή μου. Τα πτυχία μου ήταν με άριστα. Κοπίασα, έδωσα χρόνο απ τη ζωή μου, στερήθηκα, λόγω διαβάσματος δεν έβγαινα έξω, κουράστηκα, αλλά δεν πληρώθηκα ποτέ γι αυτά. Έτυχε να πληρωθώ γι αυτό το «επικοινωνιακό», όπως το ονομάζουν κάποιοι, ταλέντο που λένε πως διαθέτουμε όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης. Και αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν σ αυτήν.

-Αυτό δεν είναι άδικο;

-Πολύ! Και γι αυτό, άλλωστε, το συγκρίνω με τον ίδιο μου τον εαυτό. Όπως είναι και άδικο κάποιος να έχει κάνει καριέρα πανεπιστημιακή, να παίρνει ένα μισθό μετριότατο και ο άλλος να έχει μία ωραία φωνή και να παίρνει, σε μία μόνο βραδιά, δύο μηνιάτικα του καθηγητή-τουλάχιστον. Αυτό, όμως, συμβαίνει παντού: Τα ταλέντα πληρώνονται περισσότερο από τη γνώση.

-Αντιμετωπίζεις κι εσύ οικονομικά θέματα στην οικογένειά σου;

-Υπάρχει οικογένεια που να μην έχει οικονομικά θέματα αυτή την περίοδο; Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Αλλά, είμαι φύση αισιόδοξος άνθρωπος και έχω ένα καλό ένστικτο ότι η Ελλάδα θα βγει πιο δυνατή απ αυτό που συμβαίνει.

-Έχεις σκεφτεί πότε θα ήταν η ιδανική χρονική περίοδος για σένα, ώστε να σταματήσεις να κάνεις πράγματα στην τηλεόραση και να ασχοληθείς με κάτι άλλο;

-Όχι. Δεν το χω σκεφτεί. Πιστεύω πως θα έρθει από μόνο του. Ούτε έχω σκεφτεί τι άλλο θα ήταν αυτό που θα μπορούσα να κάνω μετά. Να σου πω κάτι; Δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε στην παρούσα στιγμή, να μην διεκδικούμε να είμαστε όσο το δυνατόν καλύτεροι σε σχέση με αυτό που κάνουμε τώρα και να πρέπει να μεμψιμοιρούμε. Δεν είμαι άνθρωπος που δεν σέβεται τη στιγμή του και δεν τη χαίρεται. Είμαι άνθρωπος που ζει το παρόν με όλα του τα κύτταρα και όταν θα αντιμετωπίσω το πρόβλημα, όταν αυτό έρθει, τότε θα προσπαθήσω να βρω μία λύση. Αλλά, γιατί να πρέπει να αγχωθώ τώρα να βρω μία λύση για κάτι που δεν έχει προκύψει καν;

-Γενικότερα πάντως, φαίνεσαι από τους ανθρώπους που δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα στη ζωή τους.

-Αυτό το λες εσύ! Βεβαίως και έχω αντιμετωπίσει: Και έχω μείνει πολύ καιρό χωρίς δουλειά, και έχω χτυπήσει πόρτες και δεν άνοιγε καμία, και προβλήματα υγείας έχω αντιμετωπίσει-πολύ σοβαρά-στην οικογένειά μου, και απώλειες. Όπως όλοι.

-Συνήθως πως αντιμετωπίζεις τα προβλήματα που έρχονται;

-Όταν είναι υγείας, διαλύομαι. Ιδιαίτερα όταν αφορούν σε αγαπημένα μου πρόσωπα. Σε μένα έχουν συμβεί πάρα πολλά θέματα υγείας, αλλά είμαι δυνατή και τα χειρίζομαι.

-Από όλα τα μυστικά ομορφιάς που προτείνεις κατά καιρούς-και μέσα από το www.omorfamystika.gr, το προσωπικό σου site- ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το σημαντικότερο;

-Η θετική σκέψη. Πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει όμορφος άνθρωπος εξωτερικά, αν δεν έχει μέσα του ομορφιά. Επίσης, ένας άνθρωπος με ηρεμία, ισορροπία, ειλικρινή ματιά είναι ένας όμορφος άνθρωπος-γιατί όλα αυτά, πηγάζουν από μέσα. Προσωπικά, δεν έχω δει όμορφους ανθρώπους που να είναι ημίτρελοι! Όπως έχω δει ανθρώπους οι οποίοι να είναι υγιέστατοι σωματικά και ψυχικά αλλά να μην έχουν τα τέλεια χαρακτηριστικά και, παρόλα αυτά, να εκπέμπουν ομορφιά. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ομορφιά χωρίς σωματική και ψυχική υγεία. Είναι αδύνατον!

-Σε πρακτικό επίπεδο, τι κάνεις για τον εαυτό σου; Γυμνάζεσαι καθημερινά, για παράδειγμα;

-Δεν κάνω γυμναστική, beach volley κάνω. Σου εξομολογούμαι ότι στη ζωή μου δεν έχω σηκώσει ποτέ ούτε ένα κιλό βαράκια! Γενικώς, με ψυχαναγκάζει λίγο το γυμναστήριο. Όποτε έχω πάει, δεν το κανα επειδή μ αρέσει το γυμναστήριο, αλλά γιατί «πρέπει». Ενώ παίζω beach volley γιατί μ αρέσει! Είναι τεράστια η διαφορά! Για μένα η καλύτερη άσκηση είναι η αταξική- αυτή που μπορούν να κάνουν όλοι-, το περπάτημα. Που δεν είναι ούτε ακριβό, ούτε απευθύνεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, φύλο ή ηλικία. Είναι η καλύτερη άσκηση! Είκοσι λεπτά περπάτημα τη μέρα κάνουν θαύματα.

-Στη διατροφή σου υπάρχει κάτι που προσέχεις ιδιαίτερα;

-Δεν παίρνω, ούτε έχω μέσα στο ψυγείο μου, αναψυκτικά. Επίσης, δεν έχω στο σπίτι λευκό υδατάνθρακα-π.χ άσπρο ψωμί ή άσπρο ρύζι-, όλα είναι ολικής αλέσεως και ψαγμένα, κατά το δυνατόν βιολογικά. Προσπαθώ οι υδατάνθρακες που παίρνουμε να είναι σύνθετοι, γιατί και κάνουν πολύ καλό στο πεπτικό σύστημα λόγω των ινών που περιέχουν, άρα προλαβαίνεις τον κίνδυνο του παχέος εντέρου, και απελευθερώνουν την ενέργεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενώ το να φας ένα γλυκό με λευκό αλεύρι και ζάχαρη θα σου δώσει μεν ενέργεια για λίγη ώρα, αλλά μετά θα πέσεις πάλι απότομα. Κι όπως καταλαβαίνεις, εγώ είμαι πάντα μέσα στην ενέργεια! (γελάει). Παρόλα αυτά, δεν πίνω καφέ. Θα πιω καφέ μόνο όταν είμαι στις διακοπές μου και χαλαρή-ίσως να μην μπορώ να ετοιμάσω κακάο εκεί όπου βρίσκομαι. Γενικά, θέλω να ξέρεις, ότι δεν στερούμαι. Γιατί πιστεύω ότι η απόλυτη στέρηση έχει αρνητικά αποτελέσματα.

-Το sex είναι ένα από τα «όμορφα μυστικά» για μία γυναίκα;

-Εννοείται, όπως και για έναν άντρα.

-Πως αλλάζει το sex σε μία γυναίκα, μετά την ηλικία των 40 στην οποία βρίσκεσαι εσύ σήμερα;

-Μετά τα 40 ξέρεις περισσότερο πως λειτουργεί το σώμα σου, έχεις μεγαλύτερη αυτογνωσία, γνωρίζεις τι θέλεις και ξέρεις και πώς να το ζητήσεις.

-Άρα είναι και καλύτερο;

-Σίγουρα! Πιστεύω ότι για τις γυναίκες το sex είναι καλύτερο μετά τα 40- σε αντίθεση με τους άντρες. Βέβαια, αν κρίνω από τον άντρα μου, δεν έχει καμία απολύτως αλλαγή (γελάει). Λένε, όμως, ότι αλλιώς λειτουργεί ο άντρας στα 30 του και αλλιώς στα 40 του. Είναι σχετικά αυτά.

-Έχεις καθόλου ανασφάλειες σε σχέση με την εμφάνισή σου;

-Καμία! Αρέσω στον άντρα μου- και αυτό μου αρκεί. Γιατί να πρέπει να αρέσω στο πανελλήνιο; Δεν έχω τέτοιες αγωνίες. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι έχω κάνει βήματα στη ζωή μου επειδή είμαι «συμπαθητική» ή «όμορφη». Έχω κάνει βήματα γιατί ίσως έχω μία ισορροπημένη προσωπικότητα. 

-Κοιτώντας το πρόσωπό σου στον καθρέφτη, όταν δεις μία ρυτίδα δεν θα σκεφτείς ότι ήρθε η στιγμή για να κάνεις την πρώτη σου πλαστική επέμβαση;

-Μα τι λες τώρα; Ούτε για 30 ρυτίδες δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία! Έχω ρυτίδες. Ε, και;

-Τι διαφορές βρίσκεις στον εαυτό σου στην ηλικία των 42 που βρίσκεσαι σήμερα, σε σχέση με αυτή των 22;

-Αν σου πω ότι σήμερα περνάω καλύτερα; Είμαι πιο ήρεμος άνθρωπος. Ενώ τότε δεν ήξερα το στίγμα μου. Και πιστεύω πως το στίγμα σου το βρίσκεις και το μαθαίνεις μετά τα 35. Νομίζω ότι διανύω μία πολύ ωραία φάση στη ζωή μου-και τα παιδιά μου έχουν αυτονομηθεί και νιώθω πολύ χαλαρή πια, πιο ήρεμη, δεν έχω αυτά τα άγχη της μικρομαμάς που είχα ίσως στις μικρότερες ηλικίες των γιων μου. Από την άλλη, όταν έχεις σημειώσει και κάποια επιτυχία στη δουλειά σου, αυτό είναι μεγάλη επιβεβαίωση. Λειτουργείς με άλλον αέρα σιγουριάς και αυτογνωσίας. Και αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση για έναν άνθρωπο.  

-Πέρασες την κρίση ηλικίας των 40;

-Μπα, όχι. Εδώ πέρα παίζω beach volley και οι αντίπαλές μου, οι οποίες είναι 18 και 20 χρόνων, πέφτουν κάτω κι εγώ συνεχίζω (γελάει). Τι μου λες; Καμία κρίση ηλικίας!

-Ο άντρας σου συνεχίζει να σε φλερτάρει, όπως συνέβαινε τον πρώτο καιρό της σχέσης σας;

-Πολύ! Με κάνει και νιώθω πολύ ευτυχισμένη γιατί με κάνει να αισθάνομαι συνεχώς ποθητή. Και αυτό είναι ένα ακόμη από τα «όμορφα μυστικά».

-Συζητάς με τους γιους σου τα προσωπικά τους;

-Τα πάντα! Μέχρι απίστευτες λεπτομέρειες. Επειδή έχω μάθει με τα παιδιά μου να λέμε τα πάντα, αρχίζουν να μου λένε και πράγματα που ίσως δεν θα έπρεπε να μου πουν (γελάει). Αλλά, αφού νιώθουν αυτά άνετα…

-Δεν είναι επικίνδυνο η μητέρα να μετατρέπεται σε φίλη;

-Όχι. Είναι επικίνδυνο η μαμά να μετατρέπεται μόνο σε φίλη. Είμαι φίλη όταν πρέπει και μαμά όταν πρέπει-υπάρχει ισορροπία. Και εγώ και τα «όχι» μου θα πω και τιμωρία θα επιβάλω, αλλά θα είμαι και φίλη όταν θα θελήσουν να μου εξομολογηθούν τα μύχια μυστικά τους.

-Με τις κοπέλες τους είσαι επιφυλακτική;

-Καθόλου! Να είμαι επιφυλακτική με τα κοριτσάκια; Ας περάσουν καλά τα παιδιά (γελάει)!

-Τι είδους πεθερά πιστεύεις πως θα είσαι;

-Θα ήθελα πολύ να είμαι cool. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Εύχομαι! Μέχρι στιγμής πάντως εγώ είμαι πιο άνετη με τα κορίτσια των αγοριών μας, παρά ο άντρας μου.

Δημοσίευση στο "Omikron" Κύπρου, το Σεπτέμβριο του 2012. Το προσωπικό site της Βίκυς στο internet, με καθημερινές συμβουλές ομορφιάς, διατροφής και υγείας είναι το www.omorfamystika.gr. Η επιμέλεια της φωτογράφισης για το "Omikron" έγινε από τον Στέφανο Μάλαμα.