-Από μικρός καταλάβαινες ότι είσαι ωραίος;
-Ναι, πάντα είχα ανταπόκριση στις κοπέλες. Αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό όσο για να μπω στη διαδικασία κάνω μόντελιγκ. Δεν είμαι καθόλου νάρκισσος. Σκέψου ότι για ένα μεγάλο διάστημα, από τα 17 μέχρι τα 20 μου χρόνια, δεν έβγαζα καν φωτογραφίες, δεν τύχαινε. Οτιδήποτε ωραίο έχω δεν θέλω να το επιδεικνύω και, στο κάτω κάτω, αυτό που βλέπεις δεν είναι κάτι που προσπάθησα για να το κάνω, έτσι βγήκα. Μου φαίνεται χαζό να βγαίνω και να στο παίζω ωραίος αλλά, από την άλλη, δεν γίνεται- όταν οι περισσότεροι με θεωρούν όμορφο- να βγαίνω εγώ τώρα σε μία συνέντευξη μαζί σου και να σου υποκρίνομαι ότι δεν ξέρω τι συμβαίνει όταν με κοιτάνε, να σου παριστάνω τον σεμνό. Ναι, το ξέρω ότι είμαι ωραίος, αλλά μέχρι εκεί.
-Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μόντελιγκ;
-Ήμουνα 19 χρόνων και μία κοπέλα με την οποία είχαμε σχέση, μου έλεγε συνεχώς ότι θα πρέπει να ασχοληθώ με το μόντελιγκ, ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει. Εγώ ήμουνα αντίθετος με αυτό- από τη φύση μου είμαι ισχυρογνώμων-, και της έλεγα ότι δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο, πίστευα ότι δεν μου πήγαινε, ότι είναι κάτι έξω από τα νερά μου. Εγώ δεν ήξερα μέχρι τότε ούτε να ποζάρω, ούτε να φωτογραφίζομαι, δεν ήθελα να ξεκινήσω μία δουλειά που δεν γνώριζα καν και να αρχίσω να δουλεύω με κάτι άγνωστο. Ίσως να με φόβιζε.
-Μέχρι τότε που δούλευες;
-Είχα τελειώσει ψυκτικός και δούλευα ως ηλεκτρολόγος, ενώ έχω κάνει στη ζωή μου δεκάδες χειρονακτικές δουλειές, ό,τι μπορείς να φανταστείς: Από οικοδομές μαζί με τον πατέρα μου, μέχρι θερμοκήπια. Τα πάντα. Τελικά εκείνη η κοπέλα με έπεισε. Πήγα σε ένα γραφείο μοντέλων για 6 μήνες και κάπως έτσι ξεκίνησα.
-Που μεγάλωσες;
-Στην Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν ήμουνα ένα παιδί που διάβαζε, ήθελα πάντα να είμαι έξω από το σπίτι και να παίζω. Δεν έχω σπουδάσει κάτι. Μέχρι σήμερα έχω τρέλα με το ποδόσφαιρο, με το μπάσκετ, γενικότερα με τη γυμναστική. Η οικογένειά μου είναι οικογένεια του μεροκάματου και φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι- ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο μεγαλύτερός μου αδελφός- παραξενεύονται που με βλέπουν τώρα να ποζάρω σε αφίσες στους δρόμους, σε περιοδικά ή σε διαφημίσεις στην τηλεόραση. Τους φαίνεται περίεργο. Εμένα μου αρέσει όλο αυτό που κάνω, ειδικά τα ταξίδια. Έχω ταξιδέψει και έχω δουλέψει σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, στη Βραζιλία. Περισσότερο από τον μισό μου χρόνο τον περνάω στο εξωτερικό, όλο αυτό έχει μοναξιά, ανταγωνιστικότητα, τρέξιμο, πρέπει να καταφέρνεις να ζεις μόνος σου, αλλά εγώ το λατρεύω. Προσπάθησα πολύ να πετύχω κάποια πράγματα, συνάντησα πολλές λακκούβες, έπεσα μέσα αλλά ξανασηκώθηκα. Είδα περίεργες καταστάσεις, δυσκολεύτηκα, αλλά τώρα είμαι σε καλό δρόμο, ωρίμασα. Ακόμη και σε απλά πράγματα: Παλιά κάπνιζα πολύ ή έπινα, τώρα τα χω κόψει όλα.
-Ανήθικες προτάσεις σου έχουν κάνει ποτέ, κατά τη διάρκεια της δουλειάς;
-Πολλές. Και από άντρες και από γυναίκες. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και αποφάσισα πλέον να μην με απασχολεί, θα είναι καταστάσεις που θα βρίσκω συνέχεια στο δρόμο μου και δεν θέλω ούτε να τσαντίζομαι πια ούτε να δίνω περισσότερη σημασία από όση πρέπει σε τέτοια άτομα. Εξάλλου, δεν είμαι άνθρωπος που θυμώνει, φωνάζει, τσακώνεται ή εκνευρίζεται με το παραμικρό. Είμαι πολύ ήρεμος. Αλλά όταν τύχει και θυμώσω πολύ, μία φορά το χρόνο, θα τα σπάσω όλα.
-Δεν είναι μία εύκολη δουλειά να ποζάρεις και να πληρώνεσαι, Αλέξη;
-Όχι. Είναι πολύ ψυχοφθόρο, αν και βγάζω καλύτερα λεφτά τώρα από ότι στο παρελθόν- τότε που ήμουν ηλεκτρολόγος. Δεν είναι μόνο η διαδικασία της φωτογράφησης που βλέπεις, υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω. Χρειάζονται γερά νεύρα, γερή κράση, αλλά το γουστάρω. Και δεν θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον ούτε με την τηλεόραση, ούτε με την ηθοποιία, ούτε γενικά με την σόουμπιζ που μου λένε κάποιοι- αυτό που κάνω με καλύπτει απόλυτα. Το τι δρόμους όμως θα μου ανοίξει στην πορεία το μόντελιγκ, ακόμη δεν το ξέρω. Αυτή τη στιγμή νιώθω σαν ένα μαγαζί το οποίο πάει καλά.
-Πως διασκεδάζεις;
-Δεν βγαίνω, δεν πάω σε μπουζούκια ή clubs. Προτιμώ να μένω στο σπίτι, να διαβάσω κάποιο μυθιστόρημα, να ξεφυλλίσω κάποιο περιοδικό, να σερφάρω στο ίντερνετ ή να πηγαίνω σε σπίτια φίλων. Εξάλλου το ξένο ροκ που μου αρέσει, δεν το παίζουν συνήθως σε αυτά τα μαγαζιά στα οποία πάνε όλοι. Η παρέα επίσης παίζει σημαντικό ρόλο για να βγω. Είμαι πολύ κοινωνικός, προσαρμόζομαι ανάλογα με το περιβάλλον και την παρέα. Απ την άλλη, μου αρέσει πολύ να κάνω πράγματα τη μέρα, δεν μου αρέσει καθόλου η νύχτα, γι αυτό και δεν δούλεψα ποτέ βράδυ. Θέλω να ξυπνάω, κάθε μέρα, πολύ νωρίς.
-Τι φοβίες έχεις;
-Παλιά φοβόμουνα τα αεροπλάνα, αλλά τώρα το έχω ξεπεράσει μετά από τόσα ταξίδια. Φοβάμαι τα σκυλιά, με έχουν φάει τρεις τέσσερις φορές κι έτσι, όταν δω κάποιο σκυλί, κάνω λίγα βήματα πίσω.
-Δεν είναι πολύ εύκολο για σένα να έχεις όποια κοπέλα θελήσεις με αυτή την εξωτερική εμφάνιση;
-Μου είναι εύκολο να έχω μία οποιαδήποτε κοινή κοπέλα αλλά δεν μου αρέσει να επαναπαύομαι, ούτε να κάνει η κοπέλα την πρώτη κίνηση αντί εγώ. Ξενερώνω. Δεν μου αρέσει δηλαδή να μου κάνουν κοπέλες πεσίματα. Θέλω να είμαι εγώ ο κυνηγός και να κυνηγάω μία κοπέλα στα επίπεδά μου. Μου αρέσουν οι γυναίκες που λατινοφέρνουν, οι μελαχρινές με καμπύλες.
-Δεν ζηλεύουν οι γυναίκες που είναι μαζί σου; Δεν αισθάνονται ανασφάλεια;
-Αυτό συμβαίνει με τις μικρότερες. Εξάλλου, δεν έχω κάνει πολλές σχέσεις στη ζωή μου, η μεγαλύτερή μου κράτησε 4 χρόνια- από τα 18 μου μέχρι πέρσι που χωρίσαμε. Τώρα είμαι μόνος μου και δίνω βάση στη δουλειά και στα ταξίδια μου, πιο πολύ με ενδιαφέρει αυτό παρά να έχω μία κοπέλα κάπου που να με περιμένει να γυρίσω από κάποιο ταξίδι μου. Δεν μπορώ να νιώθω πιεσμένος και να αναγκάζομαι να αλλάξω τα πράγματα στη δουλειά μου, γιατί αυτή είναι τώρα η προτεραιότητα μου. Όταν είμαι ερωτευμένος τα δίνω όλα, κάνω μεγάλες ανατροπές και επειδή η ζωή μου το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει μπει σε ένα πολύ καλό δρόμο, το αποφεύγω. Από μικρός το είχα αυτό: Όταν βάζω ένα στόχο θέλω να το παλεύω.
-Είσαι τόσο δυνατός χαρακτήρας στα 23 σου μόλις χρόνια;
-Είμαι από τη φύση μου δυνατός χαρακτήρας και ανεξάρτητος. Από παιδί, επειδή ήμουνα ο μικρότερος στην οικογένεια, με έβλεπαν όλοι σαν «τον μικρό» και εμένα δεν μου άρεσε. Μου έλεγαν οι γονείς μου «εσένα σε έχουμε σαν κοπέλα, εσύ θα μας προσέχεις στα γεράματα επειδή είσαι ο μικρός μας». Αυτό με έκανε να αντιδρώ, γι αυτό και δουλεύω από πολύ μικρό παιδί για να μην εξαρτιέμαι από κανένα.
-Και πως το ξεκόβεις λοιπόν στις γυναίκες, όταν μετά ίσως θα θέλουν να είναι μαζί σου σε σχέση;
-Από την αρχή είμαι φιλικός, όλα τα κάνω φιλικά. Δεν είναι κάτι που κάνω επίτηδες, είμαι αυθόρμητος, δεν έχω στο μυαλό μου τη «σχέση» και τους το ξεκαθαρίζω. Ό,τι γίνεται, συμβαίνει τελείως φιλικά και συνεχίζει φιλικά. Το φιλί που μπορεί να δώσουμε, το δίνουμε φιλικά. Μετά μπορεί να τσαντίζονται, να κλαίνε, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Όταν ξεκινάνε αυτές οι ιστορίες, είμαι από την αρχή ξεκάθαρος, σαφής και έχω ξηγηθεί: Μπορούμε να έχουμε μία υποτυπώδη σχέση, αλλά αυτή δεν θα έχει ουσία και βάθος. Γιατί λοιπόν θα πρέπει μετά να νιώθω γουρούνι;
-Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μόντελιγκ;
-Ήμουνα 19 χρόνων και μία κοπέλα με την οποία είχαμε σχέση, μου έλεγε συνεχώς ότι θα πρέπει να ασχοληθώ με το μόντελιγκ, ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει. Εγώ ήμουνα αντίθετος με αυτό- από τη φύση μου είμαι ισχυρογνώμων-, και της έλεγα ότι δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο, πίστευα ότι δεν μου πήγαινε, ότι είναι κάτι έξω από τα νερά μου. Εγώ δεν ήξερα μέχρι τότε ούτε να ποζάρω, ούτε να φωτογραφίζομαι, δεν ήθελα να ξεκινήσω μία δουλειά που δεν γνώριζα καν και να αρχίσω να δουλεύω με κάτι άγνωστο. Ίσως να με φόβιζε.
-Μέχρι τότε που δούλευες;
-Είχα τελειώσει ψυκτικός και δούλευα ως ηλεκτρολόγος, ενώ έχω κάνει στη ζωή μου δεκάδες χειρονακτικές δουλειές, ό,τι μπορείς να φανταστείς: Από οικοδομές μαζί με τον πατέρα μου, μέχρι θερμοκήπια. Τα πάντα. Τελικά εκείνη η κοπέλα με έπεισε. Πήγα σε ένα γραφείο μοντέλων για 6 μήνες και κάπως έτσι ξεκίνησα.
-Που μεγάλωσες;
-Στην Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν ήμουνα ένα παιδί που διάβαζε, ήθελα πάντα να είμαι έξω από το σπίτι και να παίζω. Δεν έχω σπουδάσει κάτι. Μέχρι σήμερα έχω τρέλα με το ποδόσφαιρο, με το μπάσκετ, γενικότερα με τη γυμναστική. Η οικογένειά μου είναι οικογένεια του μεροκάματου και φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι- ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο μεγαλύτερός μου αδελφός- παραξενεύονται που με βλέπουν τώρα να ποζάρω σε αφίσες στους δρόμους, σε περιοδικά ή σε διαφημίσεις στην τηλεόραση. Τους φαίνεται περίεργο. Εμένα μου αρέσει όλο αυτό που κάνω, ειδικά τα ταξίδια. Έχω ταξιδέψει και έχω δουλέψει σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, στη Βραζιλία. Περισσότερο από τον μισό μου χρόνο τον περνάω στο εξωτερικό, όλο αυτό έχει μοναξιά, ανταγωνιστικότητα, τρέξιμο, πρέπει να καταφέρνεις να ζεις μόνος σου, αλλά εγώ το λατρεύω. Προσπάθησα πολύ να πετύχω κάποια πράγματα, συνάντησα πολλές λακκούβες, έπεσα μέσα αλλά ξανασηκώθηκα. Είδα περίεργες καταστάσεις, δυσκολεύτηκα, αλλά τώρα είμαι σε καλό δρόμο, ωρίμασα. Ακόμη και σε απλά πράγματα: Παλιά κάπνιζα πολύ ή έπινα, τώρα τα χω κόψει όλα.
-Ανήθικες προτάσεις σου έχουν κάνει ποτέ, κατά τη διάρκεια της δουλειάς;
-Πολλές. Και από άντρες και από γυναίκες. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και αποφάσισα πλέον να μην με απασχολεί, θα είναι καταστάσεις που θα βρίσκω συνέχεια στο δρόμο μου και δεν θέλω ούτε να τσαντίζομαι πια ούτε να δίνω περισσότερη σημασία από όση πρέπει σε τέτοια άτομα. Εξάλλου, δεν είμαι άνθρωπος που θυμώνει, φωνάζει, τσακώνεται ή εκνευρίζεται με το παραμικρό. Είμαι πολύ ήρεμος. Αλλά όταν τύχει και θυμώσω πολύ, μία φορά το χρόνο, θα τα σπάσω όλα.
-Δεν είναι μία εύκολη δουλειά να ποζάρεις και να πληρώνεσαι, Αλέξη;
-Όχι. Είναι πολύ ψυχοφθόρο, αν και βγάζω καλύτερα λεφτά τώρα από ότι στο παρελθόν- τότε που ήμουν ηλεκτρολόγος. Δεν είναι μόνο η διαδικασία της φωτογράφησης που βλέπεις, υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω. Χρειάζονται γερά νεύρα, γερή κράση, αλλά το γουστάρω. Και δεν θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον ούτε με την τηλεόραση, ούτε με την ηθοποιία, ούτε γενικά με την σόουμπιζ που μου λένε κάποιοι- αυτό που κάνω με καλύπτει απόλυτα. Το τι δρόμους όμως θα μου ανοίξει στην πορεία το μόντελιγκ, ακόμη δεν το ξέρω. Αυτή τη στιγμή νιώθω σαν ένα μαγαζί το οποίο πάει καλά.
-Πως διασκεδάζεις;
-Δεν βγαίνω, δεν πάω σε μπουζούκια ή clubs. Προτιμώ να μένω στο σπίτι, να διαβάσω κάποιο μυθιστόρημα, να ξεφυλλίσω κάποιο περιοδικό, να σερφάρω στο ίντερνετ ή να πηγαίνω σε σπίτια φίλων. Εξάλλου το ξένο ροκ που μου αρέσει, δεν το παίζουν συνήθως σε αυτά τα μαγαζιά στα οποία πάνε όλοι. Η παρέα επίσης παίζει σημαντικό ρόλο για να βγω. Είμαι πολύ κοινωνικός, προσαρμόζομαι ανάλογα με το περιβάλλον και την παρέα. Απ την άλλη, μου αρέσει πολύ να κάνω πράγματα τη μέρα, δεν μου αρέσει καθόλου η νύχτα, γι αυτό και δεν δούλεψα ποτέ βράδυ. Θέλω να ξυπνάω, κάθε μέρα, πολύ νωρίς.
-Τι φοβίες έχεις;
-Παλιά φοβόμουνα τα αεροπλάνα, αλλά τώρα το έχω ξεπεράσει μετά από τόσα ταξίδια. Φοβάμαι τα σκυλιά, με έχουν φάει τρεις τέσσερις φορές κι έτσι, όταν δω κάποιο σκυλί, κάνω λίγα βήματα πίσω.
-Δεν είναι πολύ εύκολο για σένα να έχεις όποια κοπέλα θελήσεις με αυτή την εξωτερική εμφάνιση;
-Μου είναι εύκολο να έχω μία οποιαδήποτε κοινή κοπέλα αλλά δεν μου αρέσει να επαναπαύομαι, ούτε να κάνει η κοπέλα την πρώτη κίνηση αντί εγώ. Ξενερώνω. Δεν μου αρέσει δηλαδή να μου κάνουν κοπέλες πεσίματα. Θέλω να είμαι εγώ ο κυνηγός και να κυνηγάω μία κοπέλα στα επίπεδά μου. Μου αρέσουν οι γυναίκες που λατινοφέρνουν, οι μελαχρινές με καμπύλες.
-Δεν ζηλεύουν οι γυναίκες που είναι μαζί σου; Δεν αισθάνονται ανασφάλεια;
-Αυτό συμβαίνει με τις μικρότερες. Εξάλλου, δεν έχω κάνει πολλές σχέσεις στη ζωή μου, η μεγαλύτερή μου κράτησε 4 χρόνια- από τα 18 μου μέχρι πέρσι που χωρίσαμε. Τώρα είμαι μόνος μου και δίνω βάση στη δουλειά και στα ταξίδια μου, πιο πολύ με ενδιαφέρει αυτό παρά να έχω μία κοπέλα κάπου που να με περιμένει να γυρίσω από κάποιο ταξίδι μου. Δεν μπορώ να νιώθω πιεσμένος και να αναγκάζομαι να αλλάξω τα πράγματα στη δουλειά μου, γιατί αυτή είναι τώρα η προτεραιότητα μου. Όταν είμαι ερωτευμένος τα δίνω όλα, κάνω μεγάλες ανατροπές και επειδή η ζωή μου το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει μπει σε ένα πολύ καλό δρόμο, το αποφεύγω. Από μικρός το είχα αυτό: Όταν βάζω ένα στόχο θέλω να το παλεύω.
-Είσαι τόσο δυνατός χαρακτήρας στα 23 σου μόλις χρόνια;
-Είμαι από τη φύση μου δυνατός χαρακτήρας και ανεξάρτητος. Από παιδί, επειδή ήμουνα ο μικρότερος στην οικογένεια, με έβλεπαν όλοι σαν «τον μικρό» και εμένα δεν μου άρεσε. Μου έλεγαν οι γονείς μου «εσένα σε έχουμε σαν κοπέλα, εσύ θα μας προσέχεις στα γεράματα επειδή είσαι ο μικρός μας». Αυτό με έκανε να αντιδρώ, γι αυτό και δουλεύω από πολύ μικρό παιδί για να μην εξαρτιέμαι από κανένα.
-Και πως το ξεκόβεις λοιπόν στις γυναίκες, όταν μετά ίσως θα θέλουν να είναι μαζί σου σε σχέση;
-Από την αρχή είμαι φιλικός, όλα τα κάνω φιλικά. Δεν είναι κάτι που κάνω επίτηδες, είμαι αυθόρμητος, δεν έχω στο μυαλό μου τη «σχέση» και τους το ξεκαθαρίζω. Ό,τι γίνεται, συμβαίνει τελείως φιλικά και συνεχίζει φιλικά. Το φιλί που μπορεί να δώσουμε, το δίνουμε φιλικά. Μετά μπορεί να τσαντίζονται, να κλαίνε, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Όταν ξεκινάνε αυτές οι ιστορίες, είμαι από την αρχή ξεκάθαρος, σαφής και έχω ξηγηθεί: Μπορούμε να έχουμε μία υποτυπώδη σχέση, αλλά αυτή δεν θα έχει ουσία και βάθος. Γιατί λοιπόν θα πρέπει μετά να νιώθω γουρούνι;
Δημοσίευση στο περιοδικό "Down Town" τον Σεπτέμβριο του 2009 (οι φωτογραφίες είναι του Βαγγέλη Κύρρη. Δες επίσης συνέντευξη του Αλέξη Παππά στο περιοδικό In Style)
