«Σε λίγες ώρες έχει πρεμιέρα ο δεύτερος κύκλος του “Banshee”», μου λέει από την
άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής-μεσημέρι Σαββάτου στην Αθήνα, 3 η ώρα το πρωί
στο Los Angeles.
«Ο Greg Yaitanes, μου είπε, λοιπόν, σήμερα “έλα στο σπίτι
να σου δώσω κάτι”. Ήταν μία τιμητική πλακέτα από τα Emmy Awards, η οποία δίδεται σε
εκείνους που βοήθησαν αυτούς που βραβεύτηκαν-και αυτό μου δόθηκε χάρις σ’
αυτούς που έκαναν τα special effects
της σειράς. Κι είναι πολύ σημαντικό, ξέρεις, να σε αναγνωρίζει ο κόσμος στο
εξωτερικό και να σε εκτιμά για την συνεισφορά σου».
-Κολακεύτηκες όταν κάποιοι, παρακολουθώντας σε στην ταινία «Pleasure or pain» σε χαρακτήρισαν, χάρις κυρίως στις ερωτικές της σκηνές, «το μεγάλο ελληνικό πουλί»;
-Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που βγήκε από τα ελληνικά media. Κι είναι και λίγο χυδαίο, έτσι όπως το γράφουν-λίγο φτηνό. Αυτό με απωθεί. Με κάνει να αναρωτιέμαι «αυτή είναι η Ελλάδα του 2014;». Άλλο η προσωπική ζωή κι άλλο η δουλειά.
-Δεν μπορείς να τον πεις, όμως, και «υποτιμητικό» τον χαρακτηρισμό. Αφήνει υπονοούμενα για φυσικά προσόντα…
-(γελάει) Αυτόν τον χαρακτηρισμό ας τον πούνε οι γυναίκες για την προσωπική μου ζωή, δεν θέλω όμως να λένε κάτι τέτοιο για τη δουλειά μου. Και να σκεφτείς ότι οι περισσότεροι γράφουν για μένα, χωρίς να έχουν δει ούτε τη σειρά ούτε την ταινία. Βλέπουν απλά το trailer με τις ερωτικές σκηνές και γράφουν ό,τι τους κατέβει.
-Πως γίνεται πάντως να είσαι στην τελετή βράβευσης των Emmy Awards για το «Banshee» και το προηγούμενο βράδυ να έχεις δουλέψει «πόρτα» σε μαγαζί στο L.A; Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό;
-Όχι, δεν είναι κουφό. Όλη η πόλη ζει και αναπνέει με αυτό τον τρόπο. Μεγάλοι ηθοποιοί, μέχρι να γίνουν πολύ γνωστοί, δουλεύουν ως σερβιτόροι. Μα, κι εγώ δούλεψα ως σερβιτόρος. Αλλά αυτό, στο Los Angeles, είναι μία πραγματικότητα. Κάνεις ένα σήριαλ, το τελειώνεις, και μετά, για 2-3 φορές την εβδομάδα, μπορεί να δουλεύεις σε ένα μπαρ και να σερβίρεις ποτά. Όσοι νομίζουν ότι ερχόμαστε στο LA, κάνουμε καμπάνιες, σειρές, ταινίες και βγάζουμε εκατομμύρια, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος.
-Περνάς δύσκολα οικονομικά;
-Όχι. Ποτέ. Γιατί πάντα ήμουν ένα βήμα πριν ο λογαριασμός μου δείξει μηδέν. Είναι έτσι ο χαρακτήρας μου. Εξάλλου, η ζωή που κάνω συμπεριλαμβάνει οντισιόν, μελέτη, διάβασμα, δουλειά και ταξίδια-ταξιδεύω κάθε 30-40 μέρες σε όλο τον κόσμο. Οπότε είμαι «μαζεμένος», προσέχω, δεν έχω οικονομικά προβλήματα κι έχω φροντίσει να μην δυσκολεύομαι. Όταν, δηλαδή, κάνω ένα σήριαλ δεν κάθομαι να δω τι θα κάνω με την επόμενη δουλειά και, μέχρι να γίνει κάτι, να φάω τα λεφτά που έβγαλα. Δεν πάει έτσι.
-Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη διαφορά της ζωής ενός ηθοποιού που ζει στην Αμερική, από έναν ηθοποιό που ζει και εργάζεται στην Αθήνα;
-Το γεγονός ότι όλα στο L.A περιστρέφονται γύρω από τη δουλειά. Ενώ στην Αθήνα θα πας και στα μπουζούκια, θα κάνεις και τη βόλτα σου από τα clubs, θα φλερτάρεις και, κάποια στιγμή, άυπνος, θα πας και στο γύρισμά σου. Αυτό δεν διανοείσαι να το κάνεις στο L.A-εκεί είσαι «στρατευμένος». Στην Αθήνα, υπάρχουν πολλά πράγματα που σε αποσυντονίζουν. Αν στο Los Angeles δεν είχα τη δουλειά, δεν θα ερχόμουν ποτέ να μείνω σ’ αυτό το μέρος. Ναι, είναι πολύ ωραία πόλη, ηλιόλουστη, με πολύ ωραίο κόσμο, αλλά δεν θα επέλεγα ποτέ να μείνω εδώ για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους-δεν θα υπήρχε λόγος. Μόνο η δουλειά σε κάνει να μένεις στο Los Angeles.
-Θα επέστρεφες άμεσα στην Αθήνα αφήνοντας το L.A ή δεν θα το ‘κανες τώρα, μήπως σε χαρακτηρίσουν κάποιοι «αποτυχημένο»;
-Ποτέ δεν με ένοιαζε το τι θα πουν οι άλλοι. Όποτε νιώσω ότι έχει τελειώσει αυτό το ταξίδι για μένα, θα πάρω τα μπογαλάκια μου και θα γυρίσω πίσω. Ακόμη δεν έχει συμβεί. Αν δω, όμως, ότι έχω φτάσει στα 45 μου, πως ακόμη δεν έχει γίνει κάτι και αυτή η πόλη «με ρούφηξε»-όπως συμβαίνει με πολλούς ηθοποιούς που έχουν έρθει εδώ και πολλά χρόνια στο Los Angeles για να «κυνηγήσουν το όνειρο»-τότε θα επιστρέψω στην Αθήνα. Πάντως, μέχρι τώρα, τα σημάδια είναι πολύ καλά για μένα. Μόλις πριν από 20 μέρες τελείωσα την τρίτη μου ταινία, με τίτλο «Pocket Listing», με τον Burt Reynolds και τον Rob Lowe. Αυτό, νομίζω, λέει πολλά.
-Μήπως θα ‘ταν καλύτερα την κίνηση του να πας στο Los Angeles και να κυνηγήσεις την καριέρα σου εκεί, να την είχες κάνει στα 25 σου και όχι στα 35 σου που είσαι σήμερα;
-Όχι. Θα είχα έρθει και θα είχα «καεί» από τα parties, τα drugs, το sex. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς στα 25 σου σε μία τέτοια πόλη, όπου υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες για το οτιδήποτε. Επίσης, το γεγονός ότι όταν ήρθα εδώ είχα 14 χρόνια καριέρας πίσω μου, με βοήθησε πολύ στο να συγκεντρωθώ, να κάτσω στ’ αβγά μου και να προσηλωθώ.
-Σου έχει συμβεί μέχρι σήμερα στο L.A να σου ζητηθεί να κάνεις sex με κάποιο παραγωγό ή σκηνοθέτη, προκειμένου να κερδίσεις έναν ρόλο;
-Όχι. Αλλά και αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα ενέδιδα. Εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ηθοποιών που θα αναλώνονταν τόσο εύκολα, για να πάρουν ένα ρολάκι. Δεν υπάρχει λόγος να «κάτσεις» σε κανέναν γιατί, με το που θα τελειώσει το sex και η κάβλα, η σκηνοθέτης ή η παραγωγός θα πάει στον επόμενο. Όλοι είναι αναλώσιμοι σ’ αυτά τα θέματα.
-Ποτέ δεν θα έκανες υποχώρηση στις ερωτικές σου επιλογές, για μία περίοδο, προκειμένου να προωθήσεις πιο γρήγορα την καριέρα σου στο L.A;
-Δεν πουλάω ούτε τη σάρκα μου ούτε το πουλί μου για να ανέβω. Οτιδήποτε έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, το πέτυχα μόνος μου. Ούτε καν στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί αυτό! Το γνωρίζεις κι εσύ άλλωστε: Όλες μου οι σχέσεις, ακόμη και το περιστασιακό μου sex, γινόταν πάντα χωρίς να έχω να «κερδίσω» κάτι. Ούτε και η πρώην γυναίκα μου είχε σχέση με τον χώρο-και δεν έχω την ανάγκη να προχωρήσω με αυτό τον τρόπο.
-Είναι καλύτερο πιστεύεις για σένα τώρα-για την καριέρα και την πορεία σου-που χώρισες από την Αντωνία, που είσαι μόνος, ελεύθερος και διαθέσιμος;
-Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό. Μπορεί να ήμουν και πολύ ευτυχισμένος με 2-3 παιδιά, να πήγαινα στις οντισιόν και να ήμουν ένας ευτυχισμένος μπαμπάς. Ο χρόνος θα δείξει.
-Είναι αποτυχία σου που χώρισες από την Αντωνία;
-Απόλυτα. Το χρεώνομαι. Αλλά μία αποτυχία, μπορεί να είναι και μία ετεροχρονισμένη επιτυχία.
-Αποκλείεις το ενδεχόμενο να είστε ξανά μαζί στο μέλλον με την Αντωνία;
-Δεν υπάρχει περίπτωση.
-Είστε φίλοι; Μιλάτε;
-Είμαστε πολύ τυπικοί ο ένας με τον άλλον και έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο και για τους δυο μας. Και οι δύο θέλουμε πλέον ξεχωριστά πράγματα, οι δρόμοι μας δεν συμβαδίζουν πια.
-Τελικά, έβαλες την καριέρα σου πιο πάνω από την προσωπική σου ζωή;
-Την έβαλα. Την βάζω πάντα. Το παραδέχομαι. Αυτή τη στιγμή, η καριέρα μου είναι στην ίδια κλίμακα με την μητέρα μου.
-Γενικά, πως λειτουργείς σε έναν χωρισμό;
-Είμαι πολύ ψύχραιμος. Παλιά, στα 20 μου, έβγαινε πολύ ο Ελληνάρας από μέσα μου-φώναζα, έβριζα, χτυπούσα τις πόρτες, ούρλιαζα. Τώρα πια δεν είμαι έτσι. Ξέρω ότι για κάποιον λόγο γίνονται τα πράγματα και τα αφήνω να έρθουν μόνα τους. Δεν προσπαθώ να τα αλλάξω με την συμπεριφορά μου.
-Σου έχει λείψει ποτέ μία πρώην σχέση σου;
-Όχι. Από όλες τις γυναίκες που αγάπησα και μ’ αγάπησαν έχω κρατήσει υπέροχες στιγμές. Άλλωστε, οι γυναίκες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου-με έχουν μάθει πώς να μαγειρεύω, πώς να συμπεριφέρομαι, πώς να κάνω έρωτα, πώς να μιλάω. Οι γυναίκες είναι τα πάντα στη ζωή μου! Κι εύχομαι να βρω κάποτε εκείνη τη γυναίκα που θα με κάνει να της τα δώσω όλα. Γιατί θα υπάρχει κάπου αυτή η γυναίκα, δεν μπορεί άλλο να μου κρύβεται! (γελάει).
-Το «όλα» περιλαμβάνει και τα παιδιά;
-Ναι. Και τα παιδιά.
-Όταν αραιώνει η συχνότητα του sex σε μία σχέση πιστεύεις ότι τελειώνει και η ίδια η σχέση;
-Όχι. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να την αναζωογονήσεις και να την αναζωπυρώσεις. Η σχέση είναι σαν μία παράσταση για μένα: κάθε βράδυ καλείσαι να ανέβεις επάνω στην σκηνή, να γεννηθείς και να πεθάνεις εκεί. Και, κάθε βράδυ, όλο αυτό πρέπει να είναι φρέσκο. Τη σχέση δεν πρέπει να την αφήσεις να ξεφτίσει. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι μαζί 50 χρόνια. Πως τα κατάφεραν αυτοί; Σίγουρα υπάρχει συνταγή!
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη ηλικιακή διαφορά που είχες με γυναίκα με την οποία έκανες sex;
-Έχω πάει και με γυναίκα 25 χρόνια μεγαλύτερή μου. Εκείνη ήταν 45 κι εγώ 20 χρόνων.
-Σε έχει χαστουκίσει ποτέ γυναίκα;
-Ναι, βέβαια!
-Ανταπέδωσες;
-Εννοείται. Τα ζητούσε κι αυτή τα χαστουκάκια της. Ήθελε να τα νιώσει...
-Αυτή τη στιγμή ψάχνεις ένα έντονο πάθος ή ένα «λιμάνι»;
-Αυτή τη στιγμή ψάχνω το ρόλο!
-Αύριο τι θα κάνεις στο L.A;
-Είναι εδώ η μητέρα μου και θα πάμε αύριο μαζί να φάμε στο Malibu. Το βράδυ θα διαβάσω για μία πολύ μεγάλη οντισιόν που έχω την Τρίτη, για ένα πολύ μεγάλο project που λέγεται «Marco Polo». Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Μάρτιο του 2014. Φωτογραφίες: Dave Schwep, αρχείο Χρήστου Βασιλόπουλου.
-Κολακεύτηκες όταν κάποιοι, παρακολουθώντας σε στην ταινία «Pleasure or pain» σε χαρακτήρισαν, χάρις κυρίως στις ερωτικές της σκηνές, «το μεγάλο ελληνικό πουλί»;
-Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που βγήκε από τα ελληνικά media. Κι είναι και λίγο χυδαίο, έτσι όπως το γράφουν-λίγο φτηνό. Αυτό με απωθεί. Με κάνει να αναρωτιέμαι «αυτή είναι η Ελλάδα του 2014;». Άλλο η προσωπική ζωή κι άλλο η δουλειά.
-Δεν μπορείς να τον πεις, όμως, και «υποτιμητικό» τον χαρακτηρισμό. Αφήνει υπονοούμενα για φυσικά προσόντα…
-(γελάει) Αυτόν τον χαρακτηρισμό ας τον πούνε οι γυναίκες για την προσωπική μου ζωή, δεν θέλω όμως να λένε κάτι τέτοιο για τη δουλειά μου. Και να σκεφτείς ότι οι περισσότεροι γράφουν για μένα, χωρίς να έχουν δει ούτε τη σειρά ούτε την ταινία. Βλέπουν απλά το trailer με τις ερωτικές σκηνές και γράφουν ό,τι τους κατέβει.
-Πως γίνεται πάντως να είσαι στην τελετή βράβευσης των Emmy Awards για το «Banshee» και το προηγούμενο βράδυ να έχεις δουλέψει «πόρτα» σε μαγαζί στο L.A; Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό;
-Όχι, δεν είναι κουφό. Όλη η πόλη ζει και αναπνέει με αυτό τον τρόπο. Μεγάλοι ηθοποιοί, μέχρι να γίνουν πολύ γνωστοί, δουλεύουν ως σερβιτόροι. Μα, κι εγώ δούλεψα ως σερβιτόρος. Αλλά αυτό, στο Los Angeles, είναι μία πραγματικότητα. Κάνεις ένα σήριαλ, το τελειώνεις, και μετά, για 2-3 φορές την εβδομάδα, μπορεί να δουλεύεις σε ένα μπαρ και να σερβίρεις ποτά. Όσοι νομίζουν ότι ερχόμαστε στο LA, κάνουμε καμπάνιες, σειρές, ταινίες και βγάζουμε εκατομμύρια, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος.
-Περνάς δύσκολα οικονομικά;
-Όχι. Ποτέ. Γιατί πάντα ήμουν ένα βήμα πριν ο λογαριασμός μου δείξει μηδέν. Είναι έτσι ο χαρακτήρας μου. Εξάλλου, η ζωή που κάνω συμπεριλαμβάνει οντισιόν, μελέτη, διάβασμα, δουλειά και ταξίδια-ταξιδεύω κάθε 30-40 μέρες σε όλο τον κόσμο. Οπότε είμαι «μαζεμένος», προσέχω, δεν έχω οικονομικά προβλήματα κι έχω φροντίσει να μην δυσκολεύομαι. Όταν, δηλαδή, κάνω ένα σήριαλ δεν κάθομαι να δω τι θα κάνω με την επόμενη δουλειά και, μέχρι να γίνει κάτι, να φάω τα λεφτά που έβγαλα. Δεν πάει έτσι.
-Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη διαφορά της ζωής ενός ηθοποιού που ζει στην Αμερική, από έναν ηθοποιό που ζει και εργάζεται στην Αθήνα;
-Το γεγονός ότι όλα στο L.A περιστρέφονται γύρω από τη δουλειά. Ενώ στην Αθήνα θα πας και στα μπουζούκια, θα κάνεις και τη βόλτα σου από τα clubs, θα φλερτάρεις και, κάποια στιγμή, άυπνος, θα πας και στο γύρισμά σου. Αυτό δεν διανοείσαι να το κάνεις στο L.A-εκεί είσαι «στρατευμένος». Στην Αθήνα, υπάρχουν πολλά πράγματα που σε αποσυντονίζουν. Αν στο Los Angeles δεν είχα τη δουλειά, δεν θα ερχόμουν ποτέ να μείνω σ’ αυτό το μέρος. Ναι, είναι πολύ ωραία πόλη, ηλιόλουστη, με πολύ ωραίο κόσμο, αλλά δεν θα επέλεγα ποτέ να μείνω εδώ για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους-δεν θα υπήρχε λόγος. Μόνο η δουλειά σε κάνει να μένεις στο Los Angeles.
-Θα επέστρεφες άμεσα στην Αθήνα αφήνοντας το L.A ή δεν θα το ‘κανες τώρα, μήπως σε χαρακτηρίσουν κάποιοι «αποτυχημένο»;
-Ποτέ δεν με ένοιαζε το τι θα πουν οι άλλοι. Όποτε νιώσω ότι έχει τελειώσει αυτό το ταξίδι για μένα, θα πάρω τα μπογαλάκια μου και θα γυρίσω πίσω. Ακόμη δεν έχει συμβεί. Αν δω, όμως, ότι έχω φτάσει στα 45 μου, πως ακόμη δεν έχει γίνει κάτι και αυτή η πόλη «με ρούφηξε»-όπως συμβαίνει με πολλούς ηθοποιούς που έχουν έρθει εδώ και πολλά χρόνια στο Los Angeles για να «κυνηγήσουν το όνειρο»-τότε θα επιστρέψω στην Αθήνα. Πάντως, μέχρι τώρα, τα σημάδια είναι πολύ καλά για μένα. Μόλις πριν από 20 μέρες τελείωσα την τρίτη μου ταινία, με τίτλο «Pocket Listing», με τον Burt Reynolds και τον Rob Lowe. Αυτό, νομίζω, λέει πολλά.
-Μήπως θα ‘ταν καλύτερα την κίνηση του να πας στο Los Angeles και να κυνηγήσεις την καριέρα σου εκεί, να την είχες κάνει στα 25 σου και όχι στα 35 σου που είσαι σήμερα;
-Όχι. Θα είχα έρθει και θα είχα «καεί» από τα parties, τα drugs, το sex. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς στα 25 σου σε μία τέτοια πόλη, όπου υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες για το οτιδήποτε. Επίσης, το γεγονός ότι όταν ήρθα εδώ είχα 14 χρόνια καριέρας πίσω μου, με βοήθησε πολύ στο να συγκεντρωθώ, να κάτσω στ’ αβγά μου και να προσηλωθώ.
-Σου έχει συμβεί μέχρι σήμερα στο L.A να σου ζητηθεί να κάνεις sex με κάποιο παραγωγό ή σκηνοθέτη, προκειμένου να κερδίσεις έναν ρόλο;
-Όχι. Αλλά και αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα ενέδιδα. Εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ηθοποιών που θα αναλώνονταν τόσο εύκολα, για να πάρουν ένα ρολάκι. Δεν υπάρχει λόγος να «κάτσεις» σε κανέναν γιατί, με το που θα τελειώσει το sex και η κάβλα, η σκηνοθέτης ή η παραγωγός θα πάει στον επόμενο. Όλοι είναι αναλώσιμοι σ’ αυτά τα θέματα.
-Ποτέ δεν θα έκανες υποχώρηση στις ερωτικές σου επιλογές, για μία περίοδο, προκειμένου να προωθήσεις πιο γρήγορα την καριέρα σου στο L.A;
-Δεν πουλάω ούτε τη σάρκα μου ούτε το πουλί μου για να ανέβω. Οτιδήποτε έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, το πέτυχα μόνος μου. Ούτε καν στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί αυτό! Το γνωρίζεις κι εσύ άλλωστε: Όλες μου οι σχέσεις, ακόμη και το περιστασιακό μου sex, γινόταν πάντα χωρίς να έχω να «κερδίσω» κάτι. Ούτε και η πρώην γυναίκα μου είχε σχέση με τον χώρο-και δεν έχω την ανάγκη να προχωρήσω με αυτό τον τρόπο.
-Είναι καλύτερο πιστεύεις για σένα τώρα-για την καριέρα και την πορεία σου-που χώρισες από την Αντωνία, που είσαι μόνος, ελεύθερος και διαθέσιμος;
-Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό. Μπορεί να ήμουν και πολύ ευτυχισμένος με 2-3 παιδιά, να πήγαινα στις οντισιόν και να ήμουν ένας ευτυχισμένος μπαμπάς. Ο χρόνος θα δείξει.
-Είναι αποτυχία σου που χώρισες από την Αντωνία;
-Απόλυτα. Το χρεώνομαι. Αλλά μία αποτυχία, μπορεί να είναι και μία ετεροχρονισμένη επιτυχία.
-Αποκλείεις το ενδεχόμενο να είστε ξανά μαζί στο μέλλον με την Αντωνία;
-Δεν υπάρχει περίπτωση.
-Είστε φίλοι; Μιλάτε;
-Είμαστε πολύ τυπικοί ο ένας με τον άλλον και έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο και για τους δυο μας. Και οι δύο θέλουμε πλέον ξεχωριστά πράγματα, οι δρόμοι μας δεν συμβαδίζουν πια.
-Τελικά, έβαλες την καριέρα σου πιο πάνω από την προσωπική σου ζωή;
-Την έβαλα. Την βάζω πάντα. Το παραδέχομαι. Αυτή τη στιγμή, η καριέρα μου είναι στην ίδια κλίμακα με την μητέρα μου.
-Γενικά, πως λειτουργείς σε έναν χωρισμό;
-Είμαι πολύ ψύχραιμος. Παλιά, στα 20 μου, έβγαινε πολύ ο Ελληνάρας από μέσα μου-φώναζα, έβριζα, χτυπούσα τις πόρτες, ούρλιαζα. Τώρα πια δεν είμαι έτσι. Ξέρω ότι για κάποιον λόγο γίνονται τα πράγματα και τα αφήνω να έρθουν μόνα τους. Δεν προσπαθώ να τα αλλάξω με την συμπεριφορά μου.
-Σου έχει λείψει ποτέ μία πρώην σχέση σου;
-Όχι. Από όλες τις γυναίκες που αγάπησα και μ’ αγάπησαν έχω κρατήσει υπέροχες στιγμές. Άλλωστε, οι γυναίκες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου-με έχουν μάθει πώς να μαγειρεύω, πώς να συμπεριφέρομαι, πώς να κάνω έρωτα, πώς να μιλάω. Οι γυναίκες είναι τα πάντα στη ζωή μου! Κι εύχομαι να βρω κάποτε εκείνη τη γυναίκα που θα με κάνει να της τα δώσω όλα. Γιατί θα υπάρχει κάπου αυτή η γυναίκα, δεν μπορεί άλλο να μου κρύβεται! (γελάει).
-Το «όλα» περιλαμβάνει και τα παιδιά;
-Ναι. Και τα παιδιά.
-Όταν αραιώνει η συχνότητα του sex σε μία σχέση πιστεύεις ότι τελειώνει και η ίδια η σχέση;
-Όχι. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να την αναζωογονήσεις και να την αναζωπυρώσεις. Η σχέση είναι σαν μία παράσταση για μένα: κάθε βράδυ καλείσαι να ανέβεις επάνω στην σκηνή, να γεννηθείς και να πεθάνεις εκεί. Και, κάθε βράδυ, όλο αυτό πρέπει να είναι φρέσκο. Τη σχέση δεν πρέπει να την αφήσεις να ξεφτίσει. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι μαζί 50 χρόνια. Πως τα κατάφεραν αυτοί; Σίγουρα υπάρχει συνταγή!
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη ηλικιακή διαφορά που είχες με γυναίκα με την οποία έκανες sex;
-Έχω πάει και με γυναίκα 25 χρόνια μεγαλύτερή μου. Εκείνη ήταν 45 κι εγώ 20 χρόνων.
-Σε έχει χαστουκίσει ποτέ γυναίκα;
-Ναι, βέβαια!
-Ανταπέδωσες;
-Εννοείται. Τα ζητούσε κι αυτή τα χαστουκάκια της. Ήθελε να τα νιώσει...
-Αυτή τη στιγμή ψάχνεις ένα έντονο πάθος ή ένα «λιμάνι»;
-Αυτή τη στιγμή ψάχνω το ρόλο!
-Αύριο τι θα κάνεις στο L.A;
-Είναι εδώ η μητέρα μου και θα πάμε αύριο μαζί να φάμε στο Malibu. Το βράδυ θα διαβάσω για μία πολύ μεγάλη οντισιόν που έχω την Τρίτη, για ένα πολύ μεγάλο project που λέγεται «Marco Polo». Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Μάρτιο του 2014. Φωτογραφίες: Dave Schwep, αρχείο Χρήστου Βασιλόπουλου.
