ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΟΥΖΓΚΟΥΝΗΣ: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ SEX

«Μεγάλωσα στη Λάρισα. Μία φορά θυμάμαι, κυνηγούσα μία πάπια στον Πηνειό. Έντεκα χρόνων ήμουνα τότε, πιτσιρικάς, πήγα να πέσω και να την αρπάξω, έσπασε ο πάγος στα παγωμένα νερά και παραλίγο να με έπαιρνε ο πάγος από κάτω. Πιάστηκα από ένα δεντρίλιο, βγήκα βρεγμένος έξω, αλλά το μυαλό μου εξακολουθούσε να είναι στην πάπια. Ήθελα να την αρπάξω, κι ας είχα κινδυνεύσει λίγα λεπτά πριν, να χάσω ακόμα και τη ζωή μου. Έτσι έκανα και με τις γυναίκες: Όποτε έβαζα μία στόχο- ο κόσμος να χαλούσε- εγώ θα την έβαζα κάτω».

«Από πολύ μικρός είχα γκόμενες και τις πασπάτευα. Παίζαμε δήθεν με τα κοριτσάκια, αλλά εμένα το μυαλό μου ήταν πώς θα τις έβαζα κάτω. Το μάτι μου έπαιζε συνέχεια. Γεννημένος γυναικάς. Από 15 χρόνων, ο πατέρας μου με κυνηγούσε στα μπουρδέλα. Άμα είχα γκόμενα- για καμιά βδομάδα το πολύ, μην φανταστείς τίποτα παραπάνω- την πήγαινα σε ξενοδοχείο. Όταν ερχόταν καμιά καλλιτέχνιδα στο Αλκαζάρ, το μαγαζί στη Λάρισα, γινόταν χαμός. Μου είχαν αναθέσει οι ιδιοκτήτες να πηγαίνω εγώ, να υποδέχομαι τα κορίτσια κι άμα μου άρεσε πολύ κάποια, δεν κρατιόμουνα. Δεν μπορούσα να περιμένω ούτε λεπτό, ήμουνα πολύ θαρραλέος με τα θηλυκά. Ποτέ δεν θυμάμαι να μου είχε αντισταθεί ιδιαίτερα κάποια γυναίκα. Ορισμένες που πήγαν μαζί μου, μου έλεγαν μετά ότι τους κέρδιζε η εμφάνισή μου που ήταν αντρικού στυλ».

«Με συγχωρείς για την έκφραση, αλλά ήμουνα πολύ μπήχτης. Και μπορώ να σου πω ότι ακόμη και σήμερα, σε σχέση με άλλους που έχουν την ίδια ηλικία μ εμένα, οι ορμόνες μου είναι σαν να είμαι σαραντάρης».

«Όσο ζούσα στη Λάρισα δούλευα σε ένα φωτογραφείο. Μία μέρα ήρθε στην πόλη ο Τζαβέλλας, ο σκηνοθέτης, γνωριστήκαμε, με συμπάθησε, του είπα “κύριε Τζαβέλλα, εγώ θέλω να γίνω ηθοποιός”, “με τέτοιο παράστημα”, μου απάντησε, “με 1.80 ύψος σε τέτοια ηλικία, θα γίνεις οπωσδήποτε”. Αυτό μου έδωσε θάρρος, είχα μεγάλο νταλκά για το ηθοποιιλίκι. Ήρθα στην Αθήνα, έπιασα δουλειά σε ένα φωτογραφείο για να μπορώ να ζω -στου Νικολάρη του Θωμά στην Ακαδημίας-, και ξεκίνησα να χτίζω όνομα. Ήμουνα πολύ καλός. Εμένα το μυαλό μου αλλού, στα θέατρα. Μέχρι που μια μέρα με έπιασε και μου είπε ότι γυριζόταν μία ταινία στις Σπέτσες και έπρεπε να πήγαινα εγώ στο νησί για να το τραβήξω. Τι τύχη! Πάντα ήταν η τύχη με το μέρος μου. Έφυγα για Πειραιά την ίδια μέρα. Στην ταινία έπαιζαν ο Καμπανέλης, η Αλέκα Κατσέλη η οποία μάλιστα ήταν και έγκυος εκείνη την περίοδο και, μία μέρα, με φώναξε ο σκηνοθέτης να κάνω ένα πέρασμα. Ήταν σαν να μου ανοιγόταν όλος ο κόσμος».

«Ακόμη και εκεί, στα γυρίσματα, εγώ δεν κρατιόμουνα. Είχα πιάσει δυο τρεις κοπέλες γκόμενες, έβγαζα όλη τη μέρα φωτογραφίες και μετά πηγαίναμε και κάναμε τα δικά μας. Τις πλάκωνα στο γαμήσι και αυτές το ευχαριστιόντουσαν. 19 χρονών πιτσιρικάς ήμουνα τότε. Ήθελα πέντε γυναίκες το λεπτό για να είμαι ικανοποιημένος. Δεν ζω χωρίς sex, με αναζωογονεί. Όταν έχω μία γυναίκα, λειτουργώ αλλιώς, με πιάνει κρίση, την αρπάζω, θέλω να τηνε βάλω κάτω. Έτσι γεννήθηκα μάλλον».

«Λίγο πριν τελειώσω τη σχολή του Σταυρόπουλου στην οποία ξεκίνησα να σπουδάζω, μου δόθηκε μία ευκαιρία να πάω στο Ροντήρη, στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Απήγγειλα κάτι από τους Πέρσες, με ρώτησε ο Ροντήρης “πως λέγεσαι ρε πιτσιρικά;”, “Γκουζγκούνης” του απάντησα “και δεν φεύγω από δω αν δεν με πάρετε”. Τέτοιο θράσος. Εκεί ήταν κι άλλοι, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ο Τρύφων Καρατζάς, ο Κούρκουλος, τραντάζαμε το θέατρο. Όλο το Εθνικό, το ήξερα. Ξεκίνησα να παίζω σε ταινίες με την Καρέζη, τον Φυσσούν, το Βασίλη Γεωργιάδη, τον Κομνηνό. Εμένα όλα αυτά μου φαίνονταν εξωπραγματικά τότε, ζούσα για το θέατρο. Η πρώτη ταινία που έπαιξα ήταν το Χωρίς Ιδανικά, η δεύτερη η Λεωφόρος του Θανάτου. Μου έλεγε ο Τζαβέλλας “πήγαινε στην Αμερική, δεν κάνεις για εδώ”, αλλά δεν τον άκουσα. Εγώ δεν μπορούσα να ζήσω έξω από την Ελλάδα». 

«Εκτός από τη γυναίκα που παντρεύτηκα, ποτέ μου δεν είχα μόνιμη σχέση. Έκανα γνωριμίες της μίας εβδομάδας, το πολύ να πήγαινε ένα μήνα, παραπάνω δεν μπορούσα, έφευγα. Έμπαινα σε σπίτια από το παράθυρο, επειδή κάποιες από αυτές έμεναν με τους γονείς τους, και γινόμουνα θηρίο. Αυτές μου έλεγαν “μην φωνάζεις πολύ γιατί θα μας πάρουνε χαμπάρι”, αλλά δεν κρατιόμουνα. Ήτανε σαν το φαΐ. Μπορείς να ζήσεις χωρίς φαΐ;».

«Κάποτε έμενα κοντά στο Πολύγωνο. Από τις πολλές φωνές, οι γείτονες ήθελαν να με διώξουν. Δεν άντεχαν τη φασαρία. Κάποιοι μου έλεγαν να πηγαίνω σε ξενοδοχείο. Εγώ έλεγα “δεν πάω σε ξενοδοχείο να πηδήσω”, δεν μου καθότανε. Τελικά, μετακόμισα. Ήθελα να πηδάω και να μην με νοιάζει. Θυμάμαι, τότε που συγκατοικούσα με κάτι φίλους μου, ο καθένας είχε το δωμάτιό του. Εγώ κάθε βράδυ είχα γκόμενα, εκείνοι έκαναν μπανιστηράκι. Ένα βράδυ, στην Μαυρομματέων, μου κανε μία τα δικά της, είχα πιει και τα κρασάκια μου, με καύλωσε τόσο πολύ που ήθελα να την πηδήσω επί τόπου. Την έβαλα επάνω στο καπό και της άρχισα. Βγήκαν από τα μπαλκόνια και φώναζαν, με έβριζαν, ήθελαν να φωνάξουν την αστυνομία, εγώ συνέχιζα. Δεν με πείραζε που μ έβλεπαν. Έτσι γινόταν και μετά με τις κάμερες, δεν κώλωνα. Η θρασύτητά μου δεν είχε όρια. Έκανα πολλά τέτοια. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς sex».

«Τους φίλους μου δεν τους άφηνα ποτέ να κυνηγήσουν, ιδιαίτερα ορισμένους που είχαν μυαλό και πήγαιναν για μεγάλη μόρφωση. Τους τις πήγαινα εγώ στο σπίτι. Μπορεί να έβλεπα καμία στην Ακαδημίας, να την έπαιρνα από πίσω μέχρι να πέσει, να χανόμουνα ξαφνικά από τα φιλαράκια μου, αλλά τη φιλία δεν την έβαλα ποτέ πιο κάτω από τις γκόμενες. Με τους φίλους μου, ήμουνα πάντα τίμιος. Και σαν χαρακτήρας, πάντα ανοιχτό βιβλίο. Εξωστρεφής».

«Εκτός από τις ταινίες στις οποίες έπαιξα, δούλεψα και στα καμπαρέ, είχα προφορά αμερικάνικη, έρχονταν στον Πειραιά τα αμερικανάκια, τους κοιτούσα, τους έλεγα με την αγριοφωνάρα μου “come on my friend, you want to drink? You want to fuck? What you want?” κι έτσι όπου δούλευα είχε κόσμο. Έπαιρνα ποσοστά τότε και μάλιστα έβγαζα πολύ καλά. Μου άρεσε πολύ και η μουσική εκεί. Κάτι μου έκανε μέσα μου αυτή η μουσική από την Νέα Ορλεάνη, ήταν παράξενη».

«Από τις καλύτερες μου ταινίες θεωρώ ότι ήτανε το “Sex 13 μποφόρ”. Είχαν πολύ καλά λεφτά αυτές οι ταινίες, τα γυρίσματα ήτανε πολύ εύκολα για μένα, γίνονταν όλα σε χρόνο ντε τε, ήτανε και μέσα στο αίμα μου το sex, θέμα να καυλώσω σε γύρισμα δεν είχα ποτέ, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Σιγά σιγά άρχισε να με μαθαίνει ο κόσμος και να με αναγνωρίζουν. Ήταν ωραία όλα αυτά, μου άρεσαν. Αυτό που νομίζω ότι κέρδιζε το κοινό, ήταν ο αυθορμητισμός μου, οι ατάκες που έλεγα. Ήταν όλα πολύ αυθεντικά. Περισσότερο γέλιο έβγαζαν, παρά κάτι άλλο. Ήταν κάτι το εναλλακτικό».

«Ο κόσμος δεν πηδάει. Ο λόγος που νομίζω ότι οι περισσότεροι σήμερα δεν κάνουν πολύ sex, είναι ο τρόπος ζωής τους. Όλοι έχουν προβλήματα. Άμα ψυχολογικά δεν είσαι καλά, πως θα πας να γαμήσεις; Επίσης, ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι, είναι που δεν μπαίνουν κατευθείαν, είναι πιο απαλοί, πιο γλυκανάλατοι. Αυτά δεν χρειάζονται. Είναι παραμύθια και κουραφέξαλα. Από την ανασφάλειά τους δε κάποιοι έχουν την μόνιμη γκόμενα, τη σχεσούλα τους και άλλη μία που τηνε πηδάνε. Εγώ δεν τα κανα αυτά. Εμένα δεν με ένοιαζε να έχω κάποια για “ασφάλεια” γιατί είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, δεν τα κανα ατσούμπαλα».

«Για να γίνει καλό το sex, χρειάζεται μία προεργασία. Στην αρχή απαλά, μετά να αγριεύεις σιγά σιγά, να μην τρομάξει. Η γυναίκα θέλει παραμύθι, θέλει πολλά ψέματα, ξέρει ότι αυτά που της λες είναι μαλακίες, αλλά ο οργανισμός της το αναζητάει. Οπότε της τα λες να το ευχαριστιέται».

«Πολλοί έρχονται και με ρωτάνε αν παίζει ρόλο το μέγεθος. Παίζει κάποιο ρόλο, αλλά να μην είναι υπερβολικό το εργαλείο. Όταν δουν ότι το έχεις μεγάλο, μετά δεν σε ξαναπαίρνει. 20-22 το πολύ, αρκεί. Πάνω από 24, δεν σε παίρνουνε. Με εμένα πολλές γυναίκες δεν δεχόντουσαν να πάνε μαζί μου όταν το έβλεπαν, ήθελαν να μένουμε στο στοματικό».

«Όλοι μου ζητάνε συμβουλές. Στην ταινία αυτή που έκανα, το “next porn model”, όλοι με φώναζαν δάσκαλο. Είχα πάει στο Διδυμότειχο μια φορά, με φώναξαν εκεί κάτι άνθρωποι σπουδαίοι, κάτι μεγιστάνες, ήθελαν να πάω και να τους πω ατάκες. Έρχονταν στρατηγοί, πολιτικοί, διοικητές και μου έλεγαν “δεν έχω βγάλει φωτογραφία με κανέναν σταρ, αλλά εσείς είστε αλλιώς”. Με σταματούσαν απλοί άνθρωποι στο δρόμο και τους υπέγραφα σε χαρτάκια, για να τα δώσουν στα παιδιά τους. Όχι μόνο άντρες, αλλά και γυναίκες».

«Το 1978 έτρωγα στου Φλόκα, μπαίνω μέσα, ακούω χειροκροτήματα, γυρνάω και βλέπω τον Αντρέα τον Παπανδρέου μαζί με τη Μαργαρίτα. Με προσκάλεσε στο τραπέζι τους, καθίσαμε για λίγο μαζί, την επόμενη μέρα με κάλεσε μία κυρία στο γραφείο της. “Κύριε Γκουζγκούνη, τι θα κάνετε με την πολιτική;” μου είπε. Δεν πρόλαβα να της απαντήσω και συνέχισε λέγοντάς μου “θα σας αφήσω ένα μήνα να το σκεφτείτε και να μου πείτε”. Εγώ απάντησα επί τόπου: “Δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική, είναι όλοι ψεύτες”. Την απέκλεισα».

«Είμαι 77 χρόνων, αλλά εγώ νιώθω 12. Μένω στην Αγία Παρασκευή, ξυπνάω κάθε μέρα στις 6:30 το πρωί- ασχέτως του τι ώρα είχα κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ-, παίζω ρακέτες ή πηγαίνω για μπάνιο στη Λούτσα επειδή είμαι χειμερινός κολυμβητής, τρώω φαγητό με τα φιλαράκια μου ή πηγαίνουμε για κρασάκι σε ταβέρνες, πηγαίνω για καφέ, γυρίζω συνέχεια, δεν κάθομαι. Επίσης μου αρέσουν τα ταξιδάκια. Με ξεκουράζουν. Γενικά, είναι πολύ ωραία η ζωή μου και σήμερα». 

«Μία μόνο φορά ερωτεύτηκα στη ζωή μου και αυτή τη γυναίκα την παντρεύτηκα. Παντρευτήκαμε μάλιστα δύο φορές, επειδή μετά την πρώτη φορά είχαμε χωρίσει. Η γυναίκα μου δεν ζήλευε, αλλά της έβαζε λόγια η πεθερά μου. Όταν με πήρε πάλι, δεύτερη φορά, της λέω “γιατί ήθελες να με ξαναπαντρευτείς;”, “γιατί μετά από σένα είναι το χάος”, μου απάντησε. Πήγα με πολλές γυναίκες, πολλές από αυτές με αγάπησαν, αλλά εγώ μόνο με εκείνη ήμουνα δεμένος. Την έχασα πριν από λίγο καιρό και μου στοίχισε ψυχολογικά».

«Έχω μία κόρη, παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά. Είμαι πολύ υπερήφανος για τα εγγόνια μου. Ο Δημήτρης είναι 27 χρόνων και ο Κώστας 22 χρόνων. Έχουν πάρει από τον παππού τους, είναι άφθαστοι. Τους μεγάλωσα από μικρά, τους πήγαινα στη θάλασσα, ξέρουν όλα τα μυστικά για τις γυναίκες, είναι καλά καταρτισμένοι. Δεν έχουν ανάγκη αυτοί.

«Έχω βγάλει πολλά λεφτά από τη δουλειά μου αλλά, τα περισσότερα, τα έτρωγα. Παρόλα αυτά, έχω φτιαχτεί, έχω το σπίτι μου, δεν έχω ανάγκη. Δεν ήμουνα ποτέ λάτρης των χρημάτων».

«Προχθές με σταμάτησε ένας πιτσιρικάς στο μετρό, ήταν με ένα φίλο του, με γνώρισε και ήθελε να με πιάσει κουβέντα. “Δάσκαλε”, μου είπε, “πως την βλέπεις τη γυναίκα;”. “Είναι Θεού δώρο”, του απάντησα, “είναι το απαραίτητο στην ζωή μας. Η γυναίκα σε ξεκουράζει, η γυναίκα σε κουμαντάρει, η γυναίκα σε καταστρέφει”. Το θέμα είναι να μην καταστρέψει εσένα».

«Δεν αφέθηκα ποτέ να καταστραφώ από γυναίκα. Ορισμένες από αυτές, όταν τις άφηνα, ήθελαν να εκδικηθούν. Κάποιες άλλες, μου έβαζαν λεφτά κάτω από το μαξιλάρι μου, τους τα επέστρεφα. Δεν έδινα ποτέ δικαίωμα σε κάτι τέτοια, ήμουνα πολύ μαζεμένος. Εγώ να πηδήσω ήθελα, δεν ήμουνα νταζατζής. Άμα υπάρχει υγεία και λειτουργούν τα μηχανήματα, δεν είχα και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Μέχρι σήμερα, τα μηχανήματα λειτουργούν άψογα. Υπάρχει ολόκληρη ζωή μπροστά μας, να κάνουμε κι άλλες ταινίες, να ευχαριστηθούμε. Δεν μου λείπει τίποτε».

Δημοσίευση στο περιοδικό "Nitro", τον Μάρτιο του 2010.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ: "ΕΧΩ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ SEX ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!"

Ο βασιλιάς του στρας, του λαμέ και των πιο εκκεντρικών εμφανίσεων της πίστας τα τελευταία 50 χρόνια που τραγουδάει «πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα;» και «με το μικρόφωνο στο χέρι θα πεθάνω», ποτέ δεν είχε πρόβλημα να εκτεθεί δημόσια, γιατί ξέρει ακριβώς ποιος είναι και τι αντιπροσωπεύει.

«Θα σε προσκυνήσω!», του λέει ο θαμώνας του μαγαζιού επί της Μεσογείων, στην Αγία Παρασκευή -εκεί όπου έκανε άλλη μία έκτακτη εμφάνιση «ο κύριος Γιάννης με το μπαλέτο του». «Αυτό γίνεται κάθε βράδυ;», τον ρωτάω λίγο αργότερα στο καμαρίνι του. «Αυτό και άλλα πολλά», μου λέει ενώ ανανεώνει το μακιγιάζ του, κάνοντας ταυτόχρονα κάποιες τελευταίες συνεννοήσεις για τη συνέχεια του προγράμματος, κάποιες αλλαγές της τελευταίας στιγμής. «Ο κόσμος έχει ανάγκη, πιο πολύ από ποτέ, τη διασκέδαση. Κι εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι διασκεδαστής!», μου αναφέρει καθώς αλλάζει κοστούμι.

-Ανανεώσατε καθόλου φέτος την γκαρνταρόμπα σας;

-Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δεν ανανεώθηκα. Λόγω της κρίσης. Αλλιώς, επειδή εγώ σέβομαι το κοινό μου και ξέρω πολύ καλά τι περιμένει να δει από μένα, κάθε χρόνο ταξίδευα στο Λονδίνο για να βρω τα καλύτερα υφάσματα, να τα ράψω, να τα ετοιμάσω, ώστε να κάνω μαζί με την ομάδα μου εντυπωσιακές εμφανίσεις στην πίστα. Δεν πειράζει. Άλλωστε, έχω τόσα πολλά ρούχα αφόρετα που μάλλον δεν ήταν αναγκαίο να κάνω αυτό το ταξίδι και φέτος. Έχω ρούχα στις ντουλάπες μου που ούτε καν πρόλαβα να τα φορέσω.

-Γίνατε πλούσιος πια μετά από 50 χρόνια επιτυχίας στις πίστες και στα show, έτσι δεν είναι;

-Δεν είμαι πλούσιος. Εξάλλου, τη δουλειά δεν την έκανα για τα λεφτά αλλά επειδή την αγαπούσα. Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μικρό παιδί είχα στερηθεί πολλά πράγματα με αποτέλεσμα, όταν άρχισα να παίρνω λεφτά στα χέρια μου, να τα σκορπάω για τον εαυτό μου, αλλά και για να βοηθώ την οικογένειά μου η οποία με χρειαζόταν και με είχε ανάγκη. Υπήρξα πολύ φτωχό παιδί. Τι να σου λέω; Πολλές στερήσεις. Για να καταλάβεις, επί τρία χρόνια, επειδή δεν είχα κάτι άλλο να φορέσω, έβαζα μόνο ένα παντελόνι και μία μπλούζα, τα οποία έπλενε κάθε μέρα η μάνα μου, και περίμενα να στεγνώσουν για να τα ξαναφορέσω και να πάω με αυτά πάλι στη δουλειά. Απ την άλλη, τα παπούτσια μου ήταν τρύπια από κάτω και έβαζα χαρτόνια, επειδή δεν είχαμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε άλλα…Πέρασα πολλά. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 5 χρόνων και εγώ μεγάλωσα σε τρία ορφανοτροφεία. Ας είναι. Η μοναδική περιουσία, λοιπόν, που έκανα όλα αυτά τα χρόνια σκληρής δουλειάς, ανήκει στα παιδιά μου και είναι τα σπίτια τους, όχι λεφτά.

-Με την Καίτη Γαρμπή, η οποία υπήρξε μέλος της ομάδας σας, διατηρείτε επαφές;

-Την Καιτούλα την είχα από 14 χρόνων στην ομάδα μου και έμεινε μαζί μου 8 χρόνια. Το ίδιο και την αδελφή της που τώρα ζει στην Κύπρο. Την Καίτη την αγαπούσα πάρα πολύ, ήταν το αγαπημένο μου παιδί, από τότε ήταν πολύ ταλαντούχα και πάρα πολύ όμορφη. Ήταν και η Καίτη και η Λιάνα παιδιά μου, οικογένειά μου. Πιο πολλές ώρες ήμουν με τα κορίτσια για να δουλεύουμε επάνω στα show, παρά στο σπίτι μου. Ακόμη και τότε που ξεκίνησε πια η Καιτούλα τη δική της καριέρα εγώ πήγαινα κάθε σεζόν και την έβλεπα στα μαγαζιά που δούλευε, ενώ ερχόταν και εκείνη και με παρακολουθούσε -διατηρήσαμε πολύ καλή σχέση. Δεν είναι αγνώμων η Καιτούλα.

-Είναι αλήθεια ο «αστικός μύθος» που κυκλοφορεί ότι και ο Βασίλης Λέκκας υπήρξε μέλος της ομάδας σας;

-Είναι αλήθεια. Τον Βασίλη μου τον είχε στείλει ένας φίλος μου από τη Θεσσαλονίκη, με παρακάλεσε πολύ, μου είπε «είναι ένα παιδάκι πάρα πολύ καλό, σε παρακαλώ θα μου κάνεις αυτή τη χάρη να τον πάρεις μαζί σου;». Δέχτηκα. Τον είχα τρεις σεζόν μαζί μου, την περίοδο που είχα κοντά μου την Καιτούλα και τη Λιάνα. Τον είχα σαν παιδί μου κι αυτόν. Μετά τον σύστησα στον Μάνο Χατζιδάκι, την περίοδο που είχε έρθει ο Μάνος για να μου κάνει εκείνη τη θρυλική συνέντευξη λέγοντας αυτά τα τόσο κολακευτικά λόγια για μένα. Στη συνέχεια, τον πήρε μαζί του ο Χατζιδάκις και ο Βασίλης έκανε καριέρα δίπλα του.

-Πιστεύετε πως αισθάνθηκε ποτέ άβολα για το γεγονός ότι παλιά συνεργαζόταν με σας, που ήσασταν κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το ρεπερτόριο του Μάνου Χατζιδάκι που ερμήνευε στη συνέχεια;

-Πρέπει. Γιατί ποτέ δεν ανέφερε το όνομά μου στις συνεντεύξεις του. Αλλά γιατί; Όλοι οι τραγουδιστές από κάπου ξεκινάνε.

-Είστε συμφιλιωμένος με το χρόνο που περνάει, κύριε Φλωρινιώτη;

-Αμέ! Πολλοί λένε «αχ και να ήμουνα 20 χρόνια μικρότερος!». Εγώ ποτέ δεν το ‘χω πει αυτό, γιατί θέλω να μεγαλώνω και να γνωρίζω τις εμπειρίες της κάθε ηλικίας. Τώρα, για παράδειγμα, στα 65 μου, έχω γίνει παππούς, έχω τρία εγγόνια, έχω τα παιδιά μου και κάνω όνειρα για όλους.

-Δεν έχετε ανασφάλειες με την εμφάνισή σας;

-Ποτέ! Μου αρέσω έτσι όπως είμαι.

-Τότε γιατί κάνετε πλαστικές και μπότοξ;

-Αυτό δεν είναι θέμα ανασφάλειας, απλώς θέλω να είμαι φρέσκος. Ο κόσμος θέλει να σε βλέπει όπως σε γνώρισε, κοκέτη, δεν θέλει να του χαλάς το μύθο. Εξάλλου, εγώ τις πλαστικές δεν τις έκανα για να κάνω μία άλλη μούρη, τις έκανα αρχικά στα 40 μου, τότε που έπαιζα σε κάποιες ταινίες, επειδή αυτό μου το είχε πει κάποιος παραγωγός. Με παρέσυρε. Μου είπε «πρέπει να κάνεις κάτι εδώ Γιάννη, στα ζυγωματικά σου, να τα τονίσεις, να γράφεις πιο ωραία στην κάμερα, να τονιστούν και οι γωνίες του προσώπου σου». Έβαλα σιλικόνη, η σιλικόνη μετά έπεσε, πρήστηκε το μάγουλό μου, παραμορφώθηκα και έτσι ξεκίνησα τις πλαστικές επεμβάσεις.

-Είναι αλήθεια ότι έχετε κάνει 44 πλαστικές επεμβάσεις;

-Άντε καλέ! Λιγότερες. Θα ήμουνα μούμια αν έκανα τόσες πλαστικές, όχι άνθρωπος. Απ το πολύ τράβηγμα δεν θα μου είχε μείνει τίποτα.

-Διατηρείτε καλές σχέσεις πια με την πρώην σύζυγο σας;

-Απ τη στιγμή που έχουμε παιδιά και εγγόνια, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κακές σχέσεις διότι πάντα πρέπει να βρισκόμαστε λόγω της οικογένειάς μας. Άλλωστε, δεν ξεγράφονται 30 χρόνια γάμου έτσι απλά.

-Ήσασταν πιστός αυτά τα 30 χρόνια;

-Εντάξει…Όταν ψιλοχωρίζαμε καμιά φορά, έκανα τις κουτσουκέλες μου. Από εγωισμό πιο πολύ, όχι από εκδίκηση. Και νομίζω ότι όλοι το κάνουν αυτό, απλά δεν το λένε δημόσια. 

-Τώρα είστε σε νέα σχέση;

-Α πα πα. Είσαι τρελός; Ούτε θέλω, ούτε με αφορά το να έχω σχέση. Τώρα ζω την εφηβεία που δεν έζησα. Σκέψου ότι από μικρό παιδί ήμουνα δεσμευμένος: Στα 15 μου αρραβωνιάστηκα, μετά έκανα μία σχέση 8 χρόνια και στη συνέχεια γνώρισα τη γυναίκα μου και παντρευτήκαμε. Κι έτσι ποτέ μου δεν έμεινα μόνος μου. Το είχα ανάγκη αυτό που ζω τώρα. Ίσως βέβαια και να είναι ψυχολογικό που δεν ήθελα να είμαι μόνος μου παλιά διότι, λόγω της παιδικής μου ηλικίας, εγώ ήθελα να μ αγαπάνε. Κι έτσι, όπου μου έδειχναν στοργή εγώ πήγαινα, γιατί ήταν κάτι που αναζητούσα.

-Οι έφηβοι συνήθως κάνουν και πολλά one night stands. Αυτό κάνετε κι εσείς πια;

-Όχι. Μάλλον χόρτασα. Δεν μου κάνει πλέον τίποτα αίσθηση. Δεν το σκάφτομαι καν το sex. Έχω να κάνω sex από τότε που χωρίσαμε με τη γυναίκα μου, πριν από 7 χρόνια, και δεν μου λείπει καθόλου. Διότι εγώ, για να κάνω sex, πρέπει να είμαι πολύ ερωτευμένος. Και αυτή την περίοδο δεν είμαι. Αλλά ούτε και θέλω. Τι; Να ξαναβάλω άγχος στο κεφάλι μου; Οι σχέσεις έχουν τα προβλήματά τους κι εγώ, έτσι όπως είμαι τώρα, μόνος μου, περνάω πολύ πιο όμορφα.

-Δεν είναι, όμως, φυσική ανάγκη το sex;

-Είναι. Και μάλιστα, κάποιοι καλλιτέχνες που γνωρίζω είχαν πάντα πάνω από τη δουλειά τους το sex. Αντίθετα, εγώ πάνω απ όλα έβαζα τη δουλειά μου. Ούτε καν το σκέφτομαι το sex. Δεν υπάρχει! Εμένα μου φτάνει που έχω πολύ καλούς φίλους. Να, για παράδειγμα φέτος το Καλοκαίρι, έκανα τις καλύτερες διακοπές της ζωής μου. Πήγα στη Μακεδονία και φιλοξενήθηκα από fans μου που μ αγαπάνε. Κολυμπήσαμε, πήγαμε βόλτες, γελάσαμε, διασκεδάσαμε…Καλύτερο κι από sex είναι αυτό, πίστεψέ με.  

-Πιστεύετε ότι ο έρωτας έχει φύλο; Θα μπορούσατε, δηλαδή, να ερωτευτείτε το ίδιο εύκολα και κάποιο αγόρι;

-Ο έρωτας δεν έχει φύλο. Όταν νιώσεις ερωτευμένος -είτε με άντρα είτε με γυναίκα- απ τη στιγμή που εσύ αισθάνεσαι ευτυχισμένος πρέπει να το ζήσεις. Δεν είναι σωστό να καταπιέζεσαι. Κι η αλήθεια είναι ότι εμένα με ερωτεύονταν και άντρες και γυναίκες. Είχα επικοινωνία με όλους, αλλά πάντα στο φιλικό.

-Συνεχίζετε να κάνετε όνειρα, κύριε Φλωρινιώτη;

-Πάντα. Τώρα θέλω να εκπροσωπήσω την Κύπρο στη Eurovision. Θα ετοιμάσουμε κάτι με τα παιδιά μου και θα το στείλουμε στο Ρ.Ι.Κ. Θα είναι κάτι ανατρεπτικό που, αν τελικά μας επιλέξουν, θα κάνει πάταγο και είμαι βέβαιος ότι θα πάρουμε και πολύ καλή θέση –μην σας πω και την πρωτιά! Τι καταλάβαμε όλα αυτά τα χρόνια με τα ξενόφερτα; Επίσης, θέλω πολύ να κάνω τηλεόραση στην Κύπρο. Μία δική μου εκπομπή, στην οποία θα δείχνω κομμάτια πολύ προσωπικά μου αλλά και της οικογένειάς μου η οποία πιστεύω πως θα σχολιαστεί ποικιλοτρόπως, ενώ θα κάνει και πολύ υψηλή τηλεθέαση με αυτά που θα δείχνουμε -κι αυτό είναι μία ιδέα που είχα προτού ακόμη βγει η εκπομπή της Βίσση.

-Κάτι σαν reality;

-Εντελώς reality. Δεν ντρέπομαι να το πω.  

Η φωτογραφία είναι του Charlie Makkou. Ο Γιάννης Φλωρινιώτης αυτή την εποχή βρίσκεται σε περιοδεία στην Αμερική. Το επόμενό του cd θα κυκλοφορήσει σύντομα από την VMI Record Company.

ΣΠΕΡΑΝΤΖΑ ΒΡΑΝΑ: IN MEMORIAM - "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΗ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ SEX"

Στις 29 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από τότε που πέθανε η πληθωρική  ηθοποιός και star, και το «Down Town» θυμάται αποσπάσματα από την τελευταία της συνέντευξη, τα λόγια της, το πηγαίο της γέλιο που τράνταζε το σώμα της, την αγάπη της για την ζωή.
Λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, θα συναντιόμασταν για μία ακόμη προγραμματισμένη συνάντησή μας για το «Down Town» (πάντα απολαυστική στις συνεντεύξεις που έδινε, γι αυτό και περιζήτητη ανάμεσα στους δημοσιογράφους), η οποία έμελλε να ήταν και η τελευταία που θα έδινε η ηθοποιός και (απ τις πρώτες στην Ελλάδα) show woman. Στο σπίτι της, στα Πατήσια, θυμάμαι παντού κάδρα που αναπαριστούσαν εικόνες από την Αφρική, φωτογραφίες δικές της στα κομοδίνα, πίνακες με μορφές μελαμψών ανδρών και γυναικών, και στην τηλεόραση να μεταδίδεται από το «Μega star» (που παρακολουθούσε φανατικά) ένα βίντεο κλιπ του Πετρέλη. Η Σπεράντζα κεντούσε ένα λευκό ύφασμα και το περνούσε στη ραπτομηχανή της-κλωστή, βελόνι και μάτι ορθάνοιχτο μην περαστεί λάθος η κοψιά. Φορούσε κοντομάνικο μαύρο μπλουζάκι, μαύρο σορτ, και κάτι σημείωνε σ ένα χαρτί. «Κάθε λίγο και λιγάκι παραγγέλνω και μου φτιάχνουν ένα cd για να τ ακούω», μου είχε πει. «Περίμενε μην τα ξεχάσω... Κοίτα τι έχω σημειώσει για το επόμενο: “Ζιγκολό”, “Everything” της Βίσση, πολλά της Μαρινέλλας, Αλεξίου, “Δε φεύγω” του Χατζηγιάννη, “Έλα μωράκι μου”…». Μου χαμογελούσε... «Τη ζω την εποχή μου, αγόρι μου, όσο μπορώ! Το ραδιόφωνο και η τηλεόραση είναι συνέχεια ανοιχτά…».
«Στη ζωή ερχόμαστε με μια μοίρα που μας ακολουθεί μέχρι το θάνατό μας. Δεν είμαι μοιρολάτρης, ζω και βλέπω. Αλλά, αυτά που συνέβησαν στη ζωή μου δεν μπορεί να μην ήτανε μοιραία... Ίσως άλλη γυναίκα στην ηλικία μου να θεωρείται γριά. Δεν είμαι γριά, αλλά μεγάλωσα. Έρχονται μάλιστα στιγμές που νομίζω ότι έχω ζήσει τρεις ζωές: Η πρώτη μου ζωή είναι απ τον καιρό που γεννήθηκα μέχρι τον πόλεμο, η δεύτερη μου ζωή είναι αυτή που έχει σχέση με το θέατρο, η τρίτη είναι τώρα. Το θέατρο ήταν ο μεγάλος μου έρωτας. Ένας εραστής που τώρα μου χει περάσει, αλλά όσο υπήρχε με συνάρπαζε. Όλα τα λεφτά που έβγαζα απ τον κινηματογράφο πήγαιναν στο θέατρο, στα ρούχα. Όλες μου οι ντουλάπες είναι γεμάτες με ρούχα! Από τότε μου ‘μεινε και συνεχίζω και τώρα ακόμη να ράβω και να κεντάω. Είμαι, αν θες, ένα “αρσενικό” με γυναικείες συνήθειες».
«Ποτέ δεν έχω εγκαταλειφθεί από άντρα. Ποτέ! Έχω ζηλευτεί και έχω αγαπηθεί πάρα πολύ. Δεν έχω απωθημένα, αγόρι μου. Είμαι χορτασμένη από αγάπη, έρωτα και sex». Της είχα πει πως αρέσει σε όλους ο τρόπος που μιλάει για το sex- ακομπλεξάριστα, άνετα, χωρίς «περιττά». «Άλλοι στη θέση σας θα κρατούσαν τα προσχήματα και τη σοβαρότητα για την υστεροφημία τους», της είχα αναφέρει. «Τι θα πει σοβαρό; Δεν υπάρχει σοβαρή ζωή χωρίς sex, αγάπη μου! Ακούω κάτι γυναίκες που έρχονται και μου λένε: “Εγώ άμα δεν ερωτευτώ, δεν μπορώ να κάνω sex:” Τι λες μωρή; Η σάρκα, αγάπη μου, είναι σάρκα. Έχει τις δικές της επιταγές”». «Συνήθως λένε για τις γυναίκες ότι είναι πιο συναισθηματικές, ότι θέλουν κι ένα “παραμύθι”», της είχα επίσης επισημάνει. «Δεν ξέρω για τις άλλες, αλλά εγώ δεν το θέλω καθόλου αυτό το “παραμύθι”. Εγώ από πολύ μικρό παιδί ξεχώριζα το sex από τον έρωτα. Καμία σχέση το ένα από το άλλο. Αλίμονό μας αν περιμέναμε να κάνουμε sex όταν ερωτευτούμε! Το sex είναι τροφή. Μπορείς να ζήσεις χωρίς να φας;» Μιλάμε για τον έρωτα, για το πόσο ευτυχής ήταν η ίδια που βίωσε όλα όσα έζησε, για τη σημερινή εποχή. «Τα περισσότερα κορίτσια σήμερα έχουν χάσει τη θηλυκότητα τους. Με άλλες ορμόνες γεννιούνται οι άντρες, με άλλες οι γυναίκες. Το ίδιο και κάποιοι gay που είναι γεννημένοι gay. Τους αγαπάω πολύ τους gay, άλλωστε οι περισσότεροι φίλοι μου είναι gay. Άκου μια ιστορία: Ήμουνα 16 ετών και σύχναζα στο “καφέ σπορ”. Εκεί πήγαινε και ένα παιδάκι στην ίδια ηλικία με μένα, ο οποίος ήταν πολύ θηλυπρεπής, και με είχε ερωτευτεί. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος gay ήταν που με είχε ερωτευτεί. Οι άλλοι εκεί του έλεγαν “Βρε μαλάκα, μα είσαι ερωτευμένος μ αυτήν; Αυτή είναι θηλυκό, δεν είναι αρσενικό, χριστιανέ μου, κοίτα καλύτερα!”. Εκείνος επέμενε και τους έλεγε ότι του αρέσω. Μου λένε, λοιπόν, ότι έχουν βάλει στοίχημα ότι θα με κατακτήσει. Λέω σε κάποιους, “πείτε στον Κωστάκη να έρθει να μιλήσουμε”. Έρχεται, λοιπόν, αυτός σ ένα ξενοδοχείο, μου έφερε και κάτι πάστες, με αγκάλιασε, με φίλησε και μου ‘κανε έρωτα σαν αγόρι. Το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, το στοίχημα το κέρδισε ο μικρός. Περνάνε τα χρόνια. Το ‘83 δουλεύω στο “Διάνα”, και κάθονται μπροστά μπροστά δύο πολύ ωραίες κοπέλες. Στο τέλος της παράστασης έρχονται στο καμαρίνι για να μου ζητήσουν αυτόγραφο. Η μία από τις δύο μου είπε να της υπογράψω ως “Ντίνα”. Μου λέει “δεν θα με ρωτήσετε από πού βγαίνει το “Ντίνα”; “Από πού προέρχεται παιδί μου;”, τη ρωτώ. “Απ το Κωστάκης!”, μου απαντάει. Δεν πήγε το μυαλό μου... Την ξανακοίταξα καλύτερα, και εκεί κατάλαβα ότι η κοπέλα που ήταν εκείνη την ώρα μπροστά μου, ήταν το αγόρι που έκανα έρωτα στα 16 μου!».
Της είχα επίσης αναφέρει, ανάμεσα σ άλλα, πως το «απόλυτο θηλυκό», δεν μπορεί, θα το ερωτεύτηκαν και γυναίκες. «Ουουου. Πολλές! Οι γυναίκες, όμως, δεν με αφορούσαν. Με ενδιέφερε το όργανο εμένα! Υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται από πολύ έως πάρα πολύ με το σεξουαλικό τους όργανο. Ιδιαίτερα αυτοί που έχουν το μεγάλο προσόν να έχουν ωραίο, δυνατό και σε σωστές διαστάσεις σεξουαλικό όργανο. Το χαϊδεύουν, το πλένουν, το αρωματίζουν, του μιλάνε, ακόμα και ευχαριστούν το Θεό για το δώρο που τους χάρισε, γιατί όπως και να το κάνουμε ένα τέτοιο όργανο, είναι θείο δώρο. Το όργανο φυσικά που είναι και ποίημα, γιατί όπως λένε και κάποιοι φίλοι μου gay, είναι μερικά όργανα που είναι "τι να φας, τι να μείνει". Ο άντρας που διαθέτει ένα τέτοιο όργανο είναι ισορροπημένο άτομο. Άμα ακούσεις άντρα που λέει "την τάδε την πήδηξα" και "την τάδε την πήδηξα" πάει να πει ότι το όργανο του δεν είναι της προκοπής. Και οι γυναίκες, λοιπόν, με γουστάρανε πάρα πολύ. Όταν λάμπει όμως μία γυναίκα είναι φυσικό να τη λατρεύουν οι πάντες». Γελούσε και το σώμα της τρανταζόταν ολάκερο πάνω στην πολυθρόνα. «Εγώ τη λατρεύω τη ζωή, αγόρι μου! Τη ζωή την αγάπησα από τότε που βγήκα απ το αιδοίο της μαμάς μου. Κι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου ήταν η μαμά μου. Γιατί εγώ δεν είχα κανέναν άλλο στη ζωή εκτός από τη μάνα μου, η οποία πέθανε στα 30 της. Έμεινα μόνη μου από πολύ μικρή ηλικία, δεν είχα κανέναν να με φροντίζει. Μόνη μου τα κατάφερα και επιβίωσα. Κι έχω πεινάσει πάρα πολύ στη ζωή μου. Ακόμα κι όταν είχα φτάσει να είμαι φίρμα, πείναγα. Μου φτιαχνε θυμάμαι το γκαρσόνι του θεάτρου δύο αυγά κι ένα λουκάνικο για να κρατηθώ... Το ’52, ευτυχώς βρέθηκε στη ζωή μου ο Σαλίβερος ο οποίος μου ‘φτιαξε τη ζωή. Μου φέρθηκε και του φέρθηκα πάρα πολύ εντάξει. Κι εγώ, αγάπη μου, να ξέρεις, στις σχέσεις μου ήμουνα πάρα πολύ πιστή. Διάλεγα τον άντρα που ήθελα να είμαι μαζί του, και μ άρεσε να κάθομαι μ αυτόν για πολύ καιρό. Δεν ήμουνα αρπακολλατζού. Η σάρκα ικανοποιήτο με τον εκάστοτε δεσμό-γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω με ένα δεσμό αν δεν ικανοποιήτο πρώτα η σάρκα…». 
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου", τον Οκτώβριο του 2012.