10.8.09

ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΗΣ: ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ Η ΖΩΗ

«Θα μπορούσε να με εκνευρίσει και να με βγάλει από τα ρούχα μου το οτιδήποτε. Εγώ έχω μάθει μέχρι σήμερα να λειτουργώ με κάποιους κανόνες στη ζωή μου, κανόνες που τους έθεσα μόνος μου δεν μου τους επέβαλε κανείς. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια κατάλαβα ότι αυτοί οι κανόνες είναι και απαραίτητοι για να μπορείς να επικοινωνείς και να συνυπάρχεις μέσα στην κοινωνία».
«Δεν έχω πρόβλημα να μου πετάνε λουλούδια στα μαγαζιά όπου τραγουδάω. Ναι , μου αρέσει. Δεν μου πετάνε σκατά, λουλούδια μου πετάνε. Είναι ο τρόπος που επευφημεί τη στιγμή, το στίχο, το τραγούδι, την ερμηνεία».
«Εγώ δεν τα διαχωρίζω τα πράγματα. Ποτέ στη ζωή μου δεν τα διαχώρισα. Καθημερινά έχω να κάνω με λογιών – λογιών κόσμο. Όλους αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρώ το ίδιο. Είναι ικανοί να συμμετέχουν και να επικοινωνήσουν σε αυτό το πράγμα που κάνω είτε φοράνε φαρδιά, είτε στενά, είτε έχουν μακριά μαλλιά, είτε κοντά. Ναι, έχω κάνει και λάθος κινήσεις, έχω κάνει και πράγματα που θα μπορούσα να τα είχα κάνει αλλιώς αλλά σίγουρα δεν έχω πρόβλημα να τσαλακώσω την εικόνα μου».
«Λάθος κινήσεις κάνω, όταν χειρίζομαι εν θερμώ κάποια πράγματα. Επειδή είμαι νευρικός τύπος και πολύ ευαίσθητος ως χαρακτήρας και πολλά πράγματα τα παίρνω τοις μετρητής ενώ δε θα ’πρεπε, χειρίζομαι εν θερμώ κάποιες καταστάσεις. Εκεί είναι που κάνω το λάθος. Το γεγονός και μόνο ότι νευριάζω, είναι λάθος».
«Φυσικά και ζητάω συγνώμη. Την πρωτοχρονιά σε κάποιο συνεργάτη πάνω στην ένταση της δουλειάς τον αντιμετώπισα με νευρικότητα. Μια μέρα μετά, πήγα και του ζήτησα συγνώμη. Του εξήγησα πως ότι έγινε, έγινε πάνω στην ένταση της στιγμής».
«Η δουλειά μου στο Metropolis, ήτανε το πιο σημαντικό κομμάτι ολόκληρης της ζωής μου. Το Metropolis βρέθηκε στο δρόμο μου για να ισορροπήσει τη ζωή μου και να τη βάλει σε ένα πρόγραμμα. Εκεί μέσα, ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα, έμαθα και τι σημαίνει μεροκάματο. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που σου λέω».
«Να σου πω κάτι; Αν αισθανόμουνα Sex Symbol θα είχα βγάλει τους κοιλιακούς μου έξω και θα έκανα και πολλά άλλα πράγματα. Αλλά δεν έχω κοιλιακούς για να τους βγάλω και να τους δείξω. Ούτε διατροφή κάνω. Μια χαρά τις τρώω τις σοκολάτες και τις κρέπες μου. Ποτέ δεν το έχω «πουλήσει» έτσι και ούτε πρόκειται να το κάνω».
«Οι γυναίκες είναι περίεργα πλάσματα. Τους αρέσουν πράγματα που πολλές φορές αναρωτιέσαι γιατί τους αρέσουν».
«Αν θες κάτι συγκεκριμένο, θα με τσάντιζε να έβλεπα τη δικά μου μεθυσμένη να γυρνάει σε ένα μαγαζί και να κάνει διάφορα περίεργα πράγματα. Αυτό θα με εκνεύριζε πάρα πολύ».
«Αυτή τη στιγμή οι γονείς μου είναι το πρώτο μου μέλημα και η προτεραιότητα μου. Πέρα από τις προσωπικές μου ανάγκες και το ότι μπορώ να επενδύω στη δουλειά μου για το μέλλον μου, η ζωή μου είναι συνυφασμένη μ αυτούς. Γι’ αυτό το λόγο και συνεχίζω να μένω στην Αγία Βαρβάρα και δεν έχω πάει να μείνω κάπου αλλού».
Απόσπασμα συνέντυξης στο περιοδικό Down Town, τον Ιανουάριο του 2006.