ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ: ΤΟ "ΚΟΡΜΙ" ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΣΕΦΕΡΛΗ

Ο καλογυμνασμένος ηθοποιός μετράει ήδη δεκάδες παιδικές παραστάσεις δικής του παραγωγής, ατελείωτη δουλειά, αγώνα δύο δεκαετιών. Μόνο τυχαίο δεν είναι, λοιπόν, που κάθε βράδυ παίζει μπροστά σε 1800 θεατές, στο κατάμεστο «Δελφινάριο», δίπλα στο ίνδαλμά του, Μάρκο Σεφερλή, πραγματοποιώντας «ένα όνειρο ζωής».

Τον Χειμώνα των είκοσί του χρόνων, ο Στέλιος θα τον θυμάται για πάντα. Σε ένα φιλικό του σπίτι, στον Πειραιά, αποφάσισε με την παρότρυνση των φίλων του που «κάτι έβλεπαν σ’ αυτόν», να υποδυθεί τον κλόουν για να ευχαριστήσει τα παιδάκια που είχαν μαζευτεί εκεί. «Η μέρα εκείνη, ασυναίσθητα, άλλαξε ολόκληρη τη ζωή μου. Ενθουσιάστηκα!», ξεκινά να μου αφηγείται. «Όσο κι αν είχαν χαρεί εκείνο το βράδυ τα παιδάκια, το διπλάσιο είχα ευχαριστηθεί εγώ! Θυμάμαι ότι είχαν περάσει 3 ώρες κι’ εγώ συνέχιζα να είμαι μέσα σε ένα δωμάτιο μαζί με τα παιδιά-να λέμε παραμύθια, να τους κάνω αυτοσχεδιασμούς, να υποδύομαι ήρωες παιδικών παραμυθιών, να παίζουμε. Αναρωτιόμουν στο τέλος πώς είχε περάσει η ώρα!», θυμάται. Λόγω της πρώην συζύγου του, αφού εκείνη εργαζόταν ήδη ως ηθοποιός, ο Στέλιος μπήκε νωρίς μέσα στο θεατρικό κλίμα: ξεκίνησε να ασχολείται με τις παραστάσεις, «κρατούσε τα λόγια» παιδικών ηρώων-του Αλαντίν, του Κάπτεν Χουκ ή του Καραγκιόζη-, έδινε ιδέες, βοηθούσε ακόμη και στα σκηνικά ή στα ενδυματολογικά όπου χρειάζονταν. «Ακόμη και το να μιμούμαι τους ηθοποιούς που έκαναν τους άλλους ρόλους, στο δικό μου μυαλό έμοιαζε να είναι κάτι πολύ μαγικό. Σπούδασα στη συνέχεια σε θεατρική σχολή, ενώ παράλληλα είχα και το ποδόσφαιρο-γιατί αυτή ήταν η κύριά μου δουλειά για πολλά χρόνια. Κουράστηκα πολύ, για πολλά χρόνια. Ξέρεις, κάποιοι ηθοποιοί κάνουν, στην αρχή της πορείας τους, παιδικό θέατρο, για να οδηγηθούν αργότερα σε ένα άλλο είδος θεάτρου. Ίσως ενδόμυχα να το υποτιμούν κιόλας. Εγώ, όμως, αγαπώ τόσο πολύ τα παιδιά και αυτό το είδος θεάτρου, επένδυσα σ’ αυτό, μου έγινε τρόπος ζωής, και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι όλο και καλύτερος σ’ αυτό ώστε να οδηγηθώ, μέσα από αυτό, σε ακόμη καλύτερες παιδικές παρατάσεις. Γιατί, για μένα, το παιδικό δεν είναι “πάρεργο”, είναι η αιτία που με έκανε να γίνω ηθοποιός», μου εξηγεί. 

Από το ποδόσφαιρο στο θέατρο
Ο Στέλιος μεγάλωσε στη Ρόδο. Και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο από τη δουλειά που επέλεξε να κάνει στην πορεία, υπήρξε ένα πολύ ντροπαλό παιδί. «Μου μιλούσες και χαμήλωνα τα μάτια», θυμάται σήμερα. Το όνειρό του, από τότε που ήταν αρχηγός στην ομάδα του «Φοίβου Κρεμαστής», ήταν πάντα να γίνει ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, να παίξει στην Εθνική ομάδα και σε ομάδες Α’ Κατηγορίας, να διαγράψει μία σημαντική καριέρα στο άθλημα. Μέχρι τα 35 του, η ποδοσφαιρική του πορεία-με αποκορύφωμα την κατάκτηση του παγκόσμιου κυπέλλου στο 6Χ6, το 2006, στη Γερμανία-, κινούνταν παράλληλα με την θεατρική: το πρωί παιδικό θέατρο με σχολεία, το μεσημέρι προπονήσεις μαζί με το «Μαρκό» Μαρκόπουλου, στα «Γλυκά Νερά» ή στον «Παράδεισο Αμαρουσίου», στις οποίες στο μεταξύ είχε μεταγραφεί και έπαιζε, το απόγευμα πρόβες και παραστάσεις που ανέβαζε με την θεατρική του ομάδα στο «Καλουτά», στο «Χορν», στο «Ορφέας», στο «Ακάδημος», στο «Περοκέ», κι’ ύστερα σαββατιάτικα και κυριακάτικα ματς. Παράλληλα, για λόγους επιβίωσης, κάποια περίοδο εργαζόταν και ως security. «Τόσο το θέατρο όσο και το ποδόσφαιρο είναι δύο πολύ μεγάλες μου αγάπες. Για μένα, ήταν και τα δύο, από την αρχή, δύο πολύ ωραία πάρτυ, από τα οποία δεν μπορούσα ποτέ να ξεχωρίσω ποιο ήταν το καλύτερο, παρά τις όποιες δυσκολίες τους ή αντιξοότητες, όπως ίσως να συμβαίνει σε οποιαδήποτε δουλειά. Κι’ έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου, σχεδόν ασταμάτητα, για να τα καταφέρω. Και αυτός πιστεύω ότι είναι και ο λόγος που μπορώ να αντιλαμβάνομαι τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μου, να κατανοώ χαρακτήρες, αλλά και να ξεχωρίζω ανθρώπους. Από την άλλη, προσαρμόζομαι πολύ εύκολα στα δύσκολα και παλεύω μέχρι τέλους, ενώ διαθέτω πολύ μεγάλη “αθλητική” πειθαρχία και σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μου. Το ποδοσφαιρικό μου παρελθόν, λειτουργεί για μένα με τον εξής τρόπο στο θέατρο: δεν έχω την ματαιοδοξία που ίσως να έχει κάποιος άλλος ηθοποιός, του να “ξεχωρίσει” από το σύνολο, να φανεί. Εγώ πάω πάντα με την ομάδα. Με τη φανέλα. Κι αν δεν είχα υπάρξει αθλητής, δεν ξέρω αν θα σκεφτόμουν μ’ αυτό τον τρόπο», μου λέει. 

Ο χωρισμός μου, ήταν η πιο δύσκολή στιγμή της ζωής μου

Το επόμενο διάστημα ο Στέλιος θέλει να εκδώσει δύο παιδικά παραμύθια, με ήρωες δράκους και βασιλιάδες, που έχει ήδη γράψει, ενώ ετοιμάζει και μία παιδική παράσταση με τίτλο «ένας ονειροπόλος δράκος», με κεντρικό ήρωα έναν πατέρα που έχει γενέθλια και περιμένει τα παιδιά του να έρθουν στο σπίτι. Κι’ αυτή την ιστορία δεν την έγραψε τυχαία. «Είναι ουσιαστικά κάτι από τη ζωή μου, ένα σημαντικό κομμάτι της. Χωρίσαμε με την πρώην σύζυγό μου πριν από δύο χρόνια. Τότε πέρασα την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου γιατί ένας χωρισμός, ειδικά όταν υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και έχουν ζήσει μαζί για δύο σχεδόν δεκαετίες, δεν είναι ποτέ ανώδυνος. Ο χωρισμός μας ήταν πολύ δύσκολος. Τα δύο μου παιδιά, λοιπόν, οι δύο μου γιοι, ο 14χρονος Μιχαήλ-Άγγελος και ο 11χρονος Άρης μου, ήθελα πάντα να είναι “προστατευμένοι” από τον όποιο πόνο μπορεί να ζούσα εγώ και η μητέρα τους. Επιδιώξαμε, ως γονείς, να συνεχίζουν να έχουν τη χαρά με την οποία μεγάλωσαν, να μην αλλάξει η καθημερινότητα και οι συνήθειές τους, να παραμένουν ευτυχισμένοι. Ελπίζω να τα καταφέραμε». Μου μιλάει για τη σχέση του με τα παιδιά του. Το πρόσωπό του λάμπει! «Μπορώ να σου μιλάω για πολλές ώρες για τους γιους μου και να μην μας φτάσει ο χρόνος! Με τους γιους μου είμαι ο φίλος τους. Όταν με βλέπουν στις παραστάσεις καμαρώνουν και το εισπράττω. Και μου αρέσει που, μεγαλώνοντας, με πετυχαίνουν σε μία τέτοια φάση της ζωής μου. Μαζί τους γίνομαι κι εγώ παιδί. Πάμε τώρα, για παράδειγμα, στη θάλασσα και τα παιδιά μου είναι οι “κακοί δράκοι” που θα έρθουν για να πάρουν το “κάστρο” μου. Άλλωστε, τα παιδιά μου, μεγάλωσαν μέσα σε παραμύθια, ανάμεσα σε παιδικούς ήρωες, πρίγκιπες, πειρατές, ιππότες και δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό μεγαλώνοντας. Τελευταία μάλιστα πρέπει να σου ομολογήσω ότι βγαίνω μελανιασμένος από το νερό, δεν τα βγάζω πέρα εύκολα μαζί τους», καταλήγει γελώντας. 

Εγώ και ο Σεφερλής

Από τότε που είδε για πρώτη φορά τον Μάρκο Σεφερλή στην τηλεόραση, στο «Ταξί», και αργότερα στις παραστάσεις που ο ίδιος ανέβαζε, ο Στέλιος δήλωνε πάντα θαυμαστής του. Το όνειρό του ήταν, κάποια στιγμή, να παίξουν μαζί, στην ίδια σκηνή. «Κάποιοι λένε “πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί”. Αυτό έγινε και με μένα, σε σχέση με τον Μάρκο. Όποτε παρακολουθούσα παραστάσεις του, πήγαινα μετά στο καμαρίνι του και του εξέφραζα τον θαυμασμό μου, για το ταλέντο και τo μυαλό του. Θυμάμαι μάλιστα ότι, την πρώτη φορά που τον είχα συναντήσει, μετά από μία πρεμιέρα, καθίσαμε στη συνέχεια οι δυο μας και μιλούσαμε για 3 ώρες, χωρίς καν να γνωριζόμαστε από παλιά. Ήταν κάτι το μαγικό! Εκείνη τη μέρα δεν με ένοιαζε τίποτα και κανένας. Το μόνο που με αφορούσε ήταν που είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο τον οποίο θαύμαζα πάρα πολύ! Σήμερα η οικογένεια του Μάρκου είναι και δική μου οικογένεια και θέλω να πιστεύω ότι το ίδιο αισθάνεται και εκείνος. Μακάρι να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη η συνεργασία μας. Ο Μάρκος είναι για μένα, αυτή την περίοδο της ζωής μου, θεατρικός παράδεισος, η σκηνική του ευφυΐα είναι μοναδική και, πολλές φορές, παίζοντας μαζί του, μέσα από τον αυτοσχεδιασμό του, γίνομαι κι’ εγώ δικός του θεατής και θαυμαστής». Τον ρωτάω για την επιλογή του Μάρκου να γίνει φέτος ο παρουσιαστής της πρωινής εκπομπής του Mega. Χαμογελάει με σιγουριά. «Του αξίζει να γίνει ο βασιλιάς των πρωινών εκπομπών! Είναι ένας άνθρωπος πολύ εργατικός, πολύ έξυπνος, πολύ έντιμος απέναντι στο κοινό που τον ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια, που τίποτα δεν θα αφήσει στην τύχη. Πιστεύω ότι και αυτή τη φορά θα κερδίσει και αυτό το στοίχημα, όπως έχει συμβεί άλλωστε πολλές φορές στη ζωή του», καταλήγει. «Τελικά, τι κατάλαβες ότι είναι η ζωή, βρε Στέλιο, με όλα όσα έχεις περάσει;», τον ρωτάω τη στιγμή που βγάζει το μαύρο του φανελάκι, έτοιμος για την πρώτη του λήψη μέσα στην πισίνα. «Τι να ‘ναι;», μου λέει χαμογελώντας. «Μια πλάκα είναι κι’ η ζωή!».

Δημοσίευση στο "Πρώτο Θέμα", τον Αύγουστο του 2014.

 http://www.protothema.gr/Stories/article/403862/stelios-kritikos-poio-einai-to-kormi-dipla-ston-marko-seferli/