 |
|
Ατόλη, New
Caledonia
|
 |
|
Cyclone reef
Tufi Papua New Guinea
|
 |
|
Ile De
Pins, New Caledonia
|
 |
|
Sefoa Papua
New Guinea
|
 |
|
Solomon Islands
|
 |
|
Tufi, Papua, New
Guinea
|
 |
|
Tufi, Papua, New
Guinea
|
 |
|
Tufi, Papua, New
Guinea
|
 |
|
Tufi, Papua, New
Guinea
|
Οι
μαγικές φωτογραφίες που ανεβάζει τελευταία στο instagram από κάποιο απ’ τα ταξίδια
της-μέρος μάλλον κι αυτά ενός ακόμη από τα επιτυχημένα φωτογραφικά της
λευκώματα που θα ακολουθήσουν-με έκαναν να επικοινωνήσω μαζί της ζητώντας της
άλλη μία συνέντευξη. Βρισκόταν ήδη πλάι στη θάλασσα με τα παιδιά της, σε ένα
από τα νησιά του Αιγαίου...
-Είστε ήδη μια πολύ γνωστή φωτογράφος, έχοντας συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και έχοντας εκδώσει μια σειρά από φωτογραφικά βιβλία. Συγχρόνως, σας αρέσουν τα ταξίδια. Πως συνδυάζετε τη φωτογραφία με τα ταξίδια; Πόσο απαραίτητο κομμάτι της ζωής σας είναι το ταξίδι και η φωτογραφία;
-Είστε ήδη μια πολύ γνωστή φωτογράφος, έχοντας συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και έχοντας εκδώσει μια σειρά από φωτογραφικά βιβλία. Συγχρόνως, σας αρέσουν τα ταξίδια. Πως συνδυάζετε τη φωτογραφία με τα ταξίδια; Πόσο απαραίτητο κομμάτι της ζωής σας είναι το ταξίδι και η φωτογραφία;
-Είμαι διαποτισμένη από
τις ελληνικές αισθήσεις. Τώρα που όλοι έχουμε φωτογραφικές μηχανές, σημασία
έχει πως τις χρησιμοποιούμε. Η φωτογραφία, για μένα, είναι οπτική εγγρήγορση
και ψυχική ετοιμότητα. Είναι ένας τρόπος να μαθαίνω για τον κόσμο γύρω μας. Είναι
ένα διαβατήριο στην κατανόηση. Με απασχολεί ο κόσμος, έτσι όπως είναι, και μέσα
απ’ αυτόν βρίσκω τις ομορφιές που τον υπερβαίνουν. Προσπαθώ η δουλειά μου να
μην είναι απλά ένα μέσο καταγραφής και απεικόνισης της πραγματικότητας, αλλά να
συνδέεται άριστα με το συναίσθημα, τη μορφή και το περιεχόμενο. Φωτογραφίζω τα
νησιά της Ελλάδας και αποκαλύπτω εκείνες τις ευαισθησίες που συντροφεύουν τις μυστικές
μου στιγμές. Υπάρχουν ενότητες της δουλειάς μου που αναφέρονται σε συγκεκριμένο
τόπο, σε συγκεκριμένη στιγμή, σε μία εικόνα και όλα να δένονται όσο γίνεται πιο
αρμονικά, έντεχνα, με νόημα και συμβολισμούς. Φωτογραφίζω τα τοπία της Κύπρου,
την Ακρόπολη, τις εκκλησίες της Σίφνου. Αισθάνομαι ότι είμαι ένας πολίτης του κόσμου και ταξιδεύοντας μακριά,
από την Ανταρκτική, την έρημο της Ναμίμπια, τις κοσμοπολίτικες πόλεις, μέχρι
την Παπούα-Νέα Γουινέα, αισθάνομαι ότι αποκτούν άλλη αξία οι αναφορές μου, οι φωτογραφίες
μου που έχουν σχέση με τη ρίζα μου και τον τόπο μας...
-Πόσο διαφορετικό ήταν ένα από τα τελευταία σας ταξίδια στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό, από όπου είδαμε πέρσι το Χειμώνα φωτογραφίες σας αναρτημένες στα social media;
-Αυτό το ταξίδι μου περιελάμβανε τέσσερις καινούργιες χώρες: Την Παπούα-Νέα Γουινέα, τα νησιά του Σολομώντα, τα νησιά Βανουάτου και τη Νέα Καληδονία. Είναι από τα τελευταία μέρη που τα άγγιξε ο πολιτισμός. Η ενδυμασία των κατοίκων της Νέας Γουινέας μέχρι και το 1985, ήταν όπως των προγόνων τους. Τα τελευταία χρόνια ντύνονται με τη σύγχρονη αντίληψη. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές φυλές, μιλούν 860 διαφορετικές γλώσσες, έχουν μια δική τους κοινωνική οργάνωση και δικές τους αξίες-σκεφτείτε ότι η κατοχή γουρουνιών αποτελεί το κύριο στοιχείο κοινωνικής επιτυχίας. Συνδυάζουν χρώματα και παραδόσεις, με μια αξιοσημείωτη προσαρμογή στον κόσμο που αλλάζει. Υπάρχουν ακόμα εκτάσεις που είναι τελείως ανέγγιχτες από την ανθρώπινη επέμβαση και βέβαια είναι ένας μοναδικός προορισμός για όσους αγαπούν τη θάλασσα και τις καταδύσεις.
-Η Μαλβίνα Κάραλη είχε αναφέρει κάποτε σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Symbol» πως «ταξιδεύω είτε μαζί με άνθρωπο είτε για να συναντήσω άνθρωπο». Συμφωνείτε σ’ αυτό;
-Η τυχαία, άδολη επαφή και συναναστροφή με ανθρώπους όταν ταξιδεύουμε, είναι μία από τις σημαντικότερες ικανοποιήσεις του ταξιδιού. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να μοιράζεσαι στιγμές και εμπειρίες από τα ταξίδια σου. Σε σχέση μ’ αυτό που είπε η Μαλβίνα, θα έλεγα ότι μ’ αρέσει να ταξιδεύω με ανθρώπους που αγαπώ, όπως και για να συναντήσω ανθρώπους.
-Ποια θεωρείτε την πιο ανεπανάληπτη στιγμή ενός ταξιδιού σας, αν θα μπορούσατε να απομονώσετε κάποια;
-Είναι πολλές οι στιγμές. Αν απομόνωνα κάποια, θα έλεγα ότι είναι η στιγμή όταν συναντώ παιδιά που τους αρέσει να φωτογραφίζονται και ξεκινά ένα παιχνίδι ανάμεσά μας.
-Υπάρχουν φορές που δεν θέλετε να πάτε πουθενά, που προτιμάτε την ησυχία του σπιτιού και της οικογένειάς σας;
-Φυσικά και υπάρχουν. Άλλωστε, η εναλλαγή είναι που σε κρατά σε εγγρήγορση. Αλλά μη φαντάζεστε ότι ένα σπίτι με τρία παιδιά σημαίνει ησυχία!
-Μια και βρισκόμαστε ήδη στο Καλοκαίρι, και κάποιοι από τους αναγνώστες μας προετοιμάζονται ήδη για να πάνε ταξίδι, εσείς, πριν από κάθε σας ταξίδι, πως λειτουργείτε; Διαβάζετε για τη συγκεκριμένη περιοχή, βγάζετε ένα συγκεκριμένο και λεπτομερές πρόγραμμα, ρωτάτε για τη χώρα που θα επισκεφθείτε, ή αφήνεστε στην τύχη και σε ό,τι προκύψει στην πορεία;
-Πριν από κάθε ταξίδι προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο ενημερωμένη για τον τόπο που πρόκειται να επισκεφθώ: που βρίσκεται, ποια είναι η κοινωνική σύνθεση, τι παράγει, ποια είναι η ιστορία του, ποια σημεία θα επιλέξω και ποια να φωτογραφίσω. Προσπαθώ να διαβάζω βιβλία που αναφέρονται στις περιοχές που θα ταξιδέψω, αλλά και μέσα από το internet να βρίσκω πληροφορίες που έχουν σχέση με την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Όταν όμως φτάνω στον προορισμό μου, δίνω και περιθώριο για τυχαία γεγονότα που μπορεί να προκύψουν.
-Αν ο σύζυγός σας δεν αγαπούσε τόσο πολύ και εκείνος τα ταξίδια, πιστεύετε πως θα τον ερωτευόσασταν το ίδιο;
-Τον ερωτεύτηκα ανεξάρτητα από το θέμα των ταξιδιών. Όμως η κοινή μας αγάπη για τα ταξίδια έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και τη σχέση μας.
-Ποιο ήταν το πρώτο μέρος που σας έδειξε στην πρώτη του προσωπική «ξενάγηση» που σας έκανε στην Κύπρο;
-Φυσικά το σπίτι των γονιών του στη Λευκωσία και στη συνέχεια με πήγε στα χωριά της ιδιαίτερης καταγωγής του- Σίμου Πάφου και Αγ. Θεόδωρος Αγρού.
-Πολλοί θεωρούν ότι η Κύπρος είναι ένα μέρος με μοναδική ομορφιά-αυτό διαφημίζουμε κι εμείς στους ξένους. Έχοντας ταξιδέψει τόσο πολύ στο εξωτερικό, πού εντοπίζετε τα θετικά και που τα αρνητικά του νησιού;
-Η Κύπρος είναι ένας παράδεισος, με μοναδική ομορφιά, ένας ευλογημένος τόπος και είναι πράγματι κρίμα που υπάρχει το πολιτικό πρόβλημα και είναι μία διχοτομημένη χώρα. Είναι ένα νησί με ανθρώπινο μέγεθος, με το ίδιο ελληνικό φως, με σωστότερη οργάνωση και δομή από μας στην Ελλάδα, με φιλόξενους και δημιουργικούς ανθρώπους.
-Πως ήταν, αλήθεια, τα παιδικά σας χρόνια; Η οικογένειά σας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο να αγαπήσετε κι εσείς στην πορεία τα ταξίδια;
-Από μικρό παιδί ταξιδεύω. Γνώρισα τη θάλασσα. Τα πολλά της πρόσωπα. Πότε γαλήνια, πότε πλανεύτρα. Και, στη συνέχεια, σιγά-σιγά, ταξιδεύοντας κυρίως με τον πατέρα μου, ανακάλυπτα τον κόσμο. Θυμάμαι στο σχολείο μου δεν υπήρχε ποτέ παιδί που να είχε ταξιδέψει περισσότερο από μένα…Μέχρι τα 18 μου χρόνια είχα ήδη γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη, την Αμερική, την Ινδία και την Κίνα.
-Θυμάστε που πραγματοποιήσατε το πρώτο σας ταξίδι ως παιδί; Όταν επισκεφθήκατε αυτό το μέρος, στην μελλοντική πορεία της ζωής σας, πόσο είχε αλλάξει η «παιδική εικόνα» που είχατε γι αυτό;
-Δεν μπορώ να απομονώσω κάποιο ταξίδι, γιατί οι εναλλαγές ήταν πολλές. Φυσικά, όταν επισκέπτομαι ξανά ένα μέρος, άλλη είναι η παιδική εικόνα και άλλο η σημερινή πραγματικότητα. Υπάρχουν τα κοινά σημεία αναφοράς που παραμένουν αναλλοίωτα και αυτά που έχουν αλλάξει. Ακριβώς αυτό προσπαθεί να κάνει η φωτογραφία μου: να προβάλει το αναλλοίωτο στο χώρο, την ποιητική αίσθηση απέναντι στο χρόνο σε βιωματικούς χώρους, όπου η αλήθεια συναντά την πραγματικότητα και ο ρεμβασμός την περισυλλογή. Η έντονη κινητικότητα, μέσα και από τα ταξίδια, με ωθεί πολλές φορές να φωτογραφίζω το χώρο όπου βασιλεύει η ακινησία στο αιώνιο και το ασάλευτο. Όλα μου τα ταξίδια τα καταγράφω στο trekrecord.com το οποίο είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για όσους ταξιδεύουν.
-Σήμερα τι θα θεωρούσατε ότι σας λείπει από τη ζωή σας;
-Ευχαριστώ το Θεό γι’ αυτά που έχω και προσεύχομαι να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ!
-Υπάρχει κάποιο «απραγματοποίητο» επόμενο ταξίδι, που θα θέλατε να ζήσετε στο κοντινό ή μακρινό μέλλον;
-Είναι μεγάλη η λίστα των ταξιδιών που θέλω να κάνω: ταξίδι με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, το πέρασμα του Ατλαντικού, χώρες στη Λατινική Αμερική, τη Μαδαγασκάρη και τη Μοζαμβίκη. Αλλά θέλω και να ταξιδέψω ξανά στις χώρες που έχω ήδη επισκεφθεί.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου" τον Αύγουστο του 2013. Όλες αυτές οι συναρπαστικές φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο blog ανήκουν-φυσικά-στην κ. Βερνίκου. Το τελευταίο φωτογραφικό λεύκωμα της κ. Βερνίκου «My Acropolis» κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Κύπρου. Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του λευκώματος θα διατεθούν για την ενίσχυση των συσσιτίων της Αθήνας. Στο προηγούμενό της φωτογραφικό λεύκωμα, «235», η Μαρίνα είχε απαθανατίσει, με το δικό της τρόπο, τις 235 εκκλησίες της Σίφνου.
-Πόσο διαφορετικό ήταν ένα από τα τελευταία σας ταξίδια στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό, από όπου είδαμε πέρσι το Χειμώνα φωτογραφίες σας αναρτημένες στα social media;
-Αυτό το ταξίδι μου περιελάμβανε τέσσερις καινούργιες χώρες: Την Παπούα-Νέα Γουινέα, τα νησιά του Σολομώντα, τα νησιά Βανουάτου και τη Νέα Καληδονία. Είναι από τα τελευταία μέρη που τα άγγιξε ο πολιτισμός. Η ενδυμασία των κατοίκων της Νέας Γουινέας μέχρι και το 1985, ήταν όπως των προγόνων τους. Τα τελευταία χρόνια ντύνονται με τη σύγχρονη αντίληψη. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές φυλές, μιλούν 860 διαφορετικές γλώσσες, έχουν μια δική τους κοινωνική οργάνωση και δικές τους αξίες-σκεφτείτε ότι η κατοχή γουρουνιών αποτελεί το κύριο στοιχείο κοινωνικής επιτυχίας. Συνδυάζουν χρώματα και παραδόσεις, με μια αξιοσημείωτη προσαρμογή στον κόσμο που αλλάζει. Υπάρχουν ακόμα εκτάσεις που είναι τελείως ανέγγιχτες από την ανθρώπινη επέμβαση και βέβαια είναι ένας μοναδικός προορισμός για όσους αγαπούν τη θάλασσα και τις καταδύσεις.
-Η Μαλβίνα Κάραλη είχε αναφέρει κάποτε σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Symbol» πως «ταξιδεύω είτε μαζί με άνθρωπο είτε για να συναντήσω άνθρωπο». Συμφωνείτε σ’ αυτό;
-Η τυχαία, άδολη επαφή και συναναστροφή με ανθρώπους όταν ταξιδεύουμε, είναι μία από τις σημαντικότερες ικανοποιήσεις του ταξιδιού. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να μοιράζεσαι στιγμές και εμπειρίες από τα ταξίδια σου. Σε σχέση μ’ αυτό που είπε η Μαλβίνα, θα έλεγα ότι μ’ αρέσει να ταξιδεύω με ανθρώπους που αγαπώ, όπως και για να συναντήσω ανθρώπους.
-Ποια θεωρείτε την πιο ανεπανάληπτη στιγμή ενός ταξιδιού σας, αν θα μπορούσατε να απομονώσετε κάποια;
-Είναι πολλές οι στιγμές. Αν απομόνωνα κάποια, θα έλεγα ότι είναι η στιγμή όταν συναντώ παιδιά που τους αρέσει να φωτογραφίζονται και ξεκινά ένα παιχνίδι ανάμεσά μας.
-Υπάρχουν φορές που δεν θέλετε να πάτε πουθενά, που προτιμάτε την ησυχία του σπιτιού και της οικογένειάς σας;
-Φυσικά και υπάρχουν. Άλλωστε, η εναλλαγή είναι που σε κρατά σε εγγρήγορση. Αλλά μη φαντάζεστε ότι ένα σπίτι με τρία παιδιά σημαίνει ησυχία!
-Μια και βρισκόμαστε ήδη στο Καλοκαίρι, και κάποιοι από τους αναγνώστες μας προετοιμάζονται ήδη για να πάνε ταξίδι, εσείς, πριν από κάθε σας ταξίδι, πως λειτουργείτε; Διαβάζετε για τη συγκεκριμένη περιοχή, βγάζετε ένα συγκεκριμένο και λεπτομερές πρόγραμμα, ρωτάτε για τη χώρα που θα επισκεφθείτε, ή αφήνεστε στην τύχη και σε ό,τι προκύψει στην πορεία;
-Πριν από κάθε ταξίδι προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο ενημερωμένη για τον τόπο που πρόκειται να επισκεφθώ: που βρίσκεται, ποια είναι η κοινωνική σύνθεση, τι παράγει, ποια είναι η ιστορία του, ποια σημεία θα επιλέξω και ποια να φωτογραφίσω. Προσπαθώ να διαβάζω βιβλία που αναφέρονται στις περιοχές που θα ταξιδέψω, αλλά και μέσα από το internet να βρίσκω πληροφορίες που έχουν σχέση με την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Όταν όμως φτάνω στον προορισμό μου, δίνω και περιθώριο για τυχαία γεγονότα που μπορεί να προκύψουν.
-Αν ο σύζυγός σας δεν αγαπούσε τόσο πολύ και εκείνος τα ταξίδια, πιστεύετε πως θα τον ερωτευόσασταν το ίδιο;
-Τον ερωτεύτηκα ανεξάρτητα από το θέμα των ταξιδιών. Όμως η κοινή μας αγάπη για τα ταξίδια έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και τη σχέση μας.
-Ποιο ήταν το πρώτο μέρος που σας έδειξε στην πρώτη του προσωπική «ξενάγηση» που σας έκανε στην Κύπρο;
-Φυσικά το σπίτι των γονιών του στη Λευκωσία και στη συνέχεια με πήγε στα χωριά της ιδιαίτερης καταγωγής του- Σίμου Πάφου και Αγ. Θεόδωρος Αγρού.
-Πολλοί θεωρούν ότι η Κύπρος είναι ένα μέρος με μοναδική ομορφιά-αυτό διαφημίζουμε κι εμείς στους ξένους. Έχοντας ταξιδέψει τόσο πολύ στο εξωτερικό, πού εντοπίζετε τα θετικά και που τα αρνητικά του νησιού;
-Η Κύπρος είναι ένας παράδεισος, με μοναδική ομορφιά, ένας ευλογημένος τόπος και είναι πράγματι κρίμα που υπάρχει το πολιτικό πρόβλημα και είναι μία διχοτομημένη χώρα. Είναι ένα νησί με ανθρώπινο μέγεθος, με το ίδιο ελληνικό φως, με σωστότερη οργάνωση και δομή από μας στην Ελλάδα, με φιλόξενους και δημιουργικούς ανθρώπους.
-Πως ήταν, αλήθεια, τα παιδικά σας χρόνια; Η οικογένειά σας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο να αγαπήσετε κι εσείς στην πορεία τα ταξίδια;
-Από μικρό παιδί ταξιδεύω. Γνώρισα τη θάλασσα. Τα πολλά της πρόσωπα. Πότε γαλήνια, πότε πλανεύτρα. Και, στη συνέχεια, σιγά-σιγά, ταξιδεύοντας κυρίως με τον πατέρα μου, ανακάλυπτα τον κόσμο. Θυμάμαι στο σχολείο μου δεν υπήρχε ποτέ παιδί που να είχε ταξιδέψει περισσότερο από μένα…Μέχρι τα 18 μου χρόνια είχα ήδη γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη, την Αμερική, την Ινδία και την Κίνα.
-Θυμάστε που πραγματοποιήσατε το πρώτο σας ταξίδι ως παιδί; Όταν επισκεφθήκατε αυτό το μέρος, στην μελλοντική πορεία της ζωής σας, πόσο είχε αλλάξει η «παιδική εικόνα» που είχατε γι αυτό;
-Δεν μπορώ να απομονώσω κάποιο ταξίδι, γιατί οι εναλλαγές ήταν πολλές. Φυσικά, όταν επισκέπτομαι ξανά ένα μέρος, άλλη είναι η παιδική εικόνα και άλλο η σημερινή πραγματικότητα. Υπάρχουν τα κοινά σημεία αναφοράς που παραμένουν αναλλοίωτα και αυτά που έχουν αλλάξει. Ακριβώς αυτό προσπαθεί να κάνει η φωτογραφία μου: να προβάλει το αναλλοίωτο στο χώρο, την ποιητική αίσθηση απέναντι στο χρόνο σε βιωματικούς χώρους, όπου η αλήθεια συναντά την πραγματικότητα και ο ρεμβασμός την περισυλλογή. Η έντονη κινητικότητα, μέσα και από τα ταξίδια, με ωθεί πολλές φορές να φωτογραφίζω το χώρο όπου βασιλεύει η ακινησία στο αιώνιο και το ασάλευτο. Όλα μου τα ταξίδια τα καταγράφω στο trekrecord.com το οποίο είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για όσους ταξιδεύουν.
-Σήμερα τι θα θεωρούσατε ότι σας λείπει από τη ζωή σας;
-Ευχαριστώ το Θεό γι’ αυτά που έχω και προσεύχομαι να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ!
-Υπάρχει κάποιο «απραγματοποίητο» επόμενο ταξίδι, που θα θέλατε να ζήσετε στο κοντινό ή μακρινό μέλλον;
-Είναι μεγάλη η λίστα των ταξιδιών που θέλω να κάνω: ταξίδι με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, το πέρασμα του Ατλαντικού, χώρες στη Λατινική Αμερική, τη Μαδαγασκάρη και τη Μοζαμβίκη. Αλλά θέλω και να ταξιδέψω ξανά στις χώρες που έχω ήδη επισκεφθεί.
Δημοσίευση στο "Down Town Κύπρου" τον Αύγουστο του 2013. Όλες αυτές οι συναρπαστικές φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο blog ανήκουν-φυσικά-στην κ. Βερνίκου. Το τελευταίο φωτογραφικό λεύκωμα της κ. Βερνίκου «My Acropolis» κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Κύπρου. Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του λευκώματος θα διατεθούν για την ενίσχυση των συσσιτίων της Αθήνας. Στο προηγούμενό της φωτογραφικό λεύκωμα, «235», η Μαρίνα είχε απαθανατίσει, με το δικό της τρόπο, τις 235 εκκλησίες της Σίφνου.
